Aardappels: zelf poters overhouden

Zijn er mensen die systematisch hun eigen poters overhouden en daar verder mee telen?

Ik heb tot grote tevredenheid al een aantal jaren de Carolus. Van 1 kilo potertjes 40/50 kilo consumptie aardappelen. Omdat de Carolus vrijwel phytophtera-resistent is, ben ik, voorlopig, niet bang voor aardappelziekte. Wel is de vraag of de produktiviteit achteruit zou kunnen gaan, omdat je ze eigenlijk teelt als consumptie aardappel en dan de kleinere overhoudt. Volgens het boekje moet je voor het telen van poters al in een vroeger stadium het loof verwijderen. Wie heeft er ervaring?

Geen ervaring met het zelf kweken van poters.

De belangrijkste reden om het loof (lees: alle bovengrondse delen) in een vroeger stadium te vernietigen is het voorkomen van virusinfecties.

Bij het vernietigen van het loof wordt de groei beëindigd en dan begint de schil te verkurken (afhardingsproces).

Na 14 dagen kunnen zo de poters machinaal worden geoogst zonder veel beschadiging van de knollen.

Ik selecteer tussen de grote aardappels altijd de pootaardappelformaat aardappeltjes eruit en die graaf ik in tonnen onder de grond in. Hier kuil ik ze in tussen zaaiaarde. Het gaat heel goed. Je moet er vooral op letten dat je phytophthora niet inkuilt. De zaaiaarde moet niet te droog zijn, want anders drogen ze in en lopen ze uit. Mijn eigen pootaardappels waren beter dan die ik gekocht hebt. Hetzelfde geldt voor de productie die ze geleverd hebben.

Sarpo mira is de beste aardappel bij mij (goede productie, weinig gevoelig voor phytophthora en goede smaak)

Ik kaart de vraag nog maar een keer aan, voor ik te laat ben met het bestellen van nieuwe poters.

Gisteren was ik op een ander complex en daar werd mij door een ervaren teler gezegddat je niet je eigen poters moest gebruiken. Hij wees op het gevaar van schimmels en achteruitgang van het pootgoed door niet optimale (zuurstofarme, constante temperatuur) bewaaromstandigheden.

Zijn er echt niet meer mensen met ervaring?

Zijn er echt niet meer mensen met ervaring?

Jawel, maar deze vraag is al vaker aan de orde geweest.

Als je de zoekmachine gebruikt, vind je onder andere deze draadjes:

post39998.html?hilit=aardappels#p39998

post240064.html?hilit=aardappels#p240064

post332592.html?hilit=aardappels#p332592

achteruitgang van het pootgoed door niet optimale (zuurstofarme, constante temperatuur) bewaaromstandigheden.

Ik zet zelf geen aardappelen.

Maar mij lijkt het niet aangeraden om jaren na elkaar zelf u poters te selecteren uit de kleine aardappelen . Omdat je volgens mij dan juist selecteerd op de eigenschap van kleine aardappelen . Met zelf zaden kweken houd je ook niet de uitschot om in bloei te laten komen om dan zaad van te winnen.

Anderzijds lijkt me het resultaat nog meer voorspelbaar dan als je ze gaat zaaien waarover hier ook een topic loopt.

 

Als je de zoekmachine gebruikt, vind je onder andere deze draadjes:

 

post39998.html?hilit=aardappels#p39998

post240064.html?hilit=aardappels#p240064

post332592.html?hilit=aardappels#p332592

Dank je! ik had wel gezocht, maar blijkbaar de verkeerde termen gebruikt.

Jawel, maar deze vraag is al vaker aan de orde geweest.

 

Als je de zoekmachine gebruikt, vind je onder andere deze draadjes:

Er staat flink wat ongefundeerde onzin in deze antwoorden, speets, ik weet niet of T.S. daar nu zo veel mee geholpen is.

Zelf aardappelpootgoed kweken is een risicovolle aangelegenheid.

Niet voor niets is dit voor de telers gewoon bij wet geregeld.

Volgens de Aardappelteeltregeling of ATR-regeling waren telers verplicht om als uitgangsmateriaal gecertificeerd pootgoed te gebruiken.

In 2007 is die regeling versoepeld voor consumptietelers die het aangekochte pootgoed een jaar willen vermeerderen voor eigen gebruik. De NAK voert in de eigen vermeerdering wel een veldkeuring uit op C-normen.

Verdiep je eens in de aardappelziekten, ik lees hier dat sommige amateurs kunnen zien of hun aardappels besmet zijn.

Je wil toch niet op je geweten hebben dat je de beroepsteelt besmet?

Zoek eens op NAK pootgoed. En op phytophthora.

Ik juich het vermeerderen door amateurs toe, maar bij een exoot als de aardappel loop niet alleen jij maar ook de beroepsteelt veel risico door fouten gemaakt uit onwetendheid.

Raar dat iedereen op zijn achterste benen gaat staan bij gemodificeerd zaaigoed maar dat er bij aardappels kennelijk maar aangerommeld mag worden.

Heuh?

Heb ik het nou gedaan?

Je valt mij aan op wat anderen vinden.

Gevalletje "kill the messenger"

Een stengelknol als een aardappel is een kloon van de ouder. Als je een kleine aardappel als pootaardappel selecteert dan is hier niks mis mee. Je bent niet bezig met een ras verder te veredelen en je krijgt hierdoor niet steeds kleinere aardappels (moderne folklore). De reden dat je zaden en plantmateriaal van gecertificeerde bedrijven moet kopen (Monsanto) is omdat er goed gelobbyd is. Er zijn goede filmpjes van hoe zelfvoorzienende bedrijven (boeren) in Amerika door Monsanto en de regering aangepakt zijn.

Je mist overigens altijd wel aardappels bij het opgraven, dat gebeurd ook bij boeren en het moet raar lopen wanneer hierdoor de aardappel ineens uitsterft doordat phytophtora ineens veel sterker wordt. Dat kan gebeuren door mutaties of nieuwe kruisingen (bv. nieuwe bloedlijnen, die vanuit Amerika binnenkomen) Daarbij ontwikkeld een ziekte als phytophtora zich juist sneller door alle beroepstelers, omdat zij op veel grotere schaal alles telen. Monoculturen zijn de oorzaak dat sommige ziektes en plagen zo'n groot probleem geworden zijn. In combinatie natuurlijk met de im- en export van plant-, groente-, fruit en diersoorten. Alle producten zouden eerst in Quarantaine (3-4 weken) geplaatst moeten worden. Natuurlijk kunnen er ook ziektes en plagen door mensen (bv. toeristen) meegenomen worden en eigenlijk zou er ook een soort van quarantaine hiervoor moeten zijn, omdat het geen goede zaak is wanneer je binnen een paar uur aan de andere kant van de wereld kunt zijn (maakt de overlevingskans van ongewenste zaken groter). Een ziekte zal zich überhaupt blijven ontwikkelen, dus het blijven ontwikkelen van nieuwe rassen is essentieel. Doorgaan met het verbouwen van zeer ziektegevoelige rassen is eigenlijk niet duurzaam. Ik vernietig zo snel mogelijk rassen die te ziektegevoelig zijn, want deze worden alleen maar een groter probleem. Een ras die zichzelf uitroeit is het niet waard om te telen en het is vreemd om deze kunstmatig toch instant te willen houden.

Het is overigen prima wanneer meer mensen zelf aardappels vanuit zaad gaan zaaien. Ik begin er niet aan, omdat de kans klein is dat je een phytophtora resistentras krijgt, maar wanneer je uitgangsmateriaal goed is heb je natuurlijk wel meer kans. Zo ontstaan wel nieuwe rassen en we moeten het toejuichen wanneer mensen proberen nieuwe rassen te ontwikkelen, want anders waren er nooit zoveel rassen uit een paar soorten ontstaan. Veel bijzondere rassen zijn in tuinen van liefhebbers ontstaan. Het duurt steeds langer voordat een nieuw ras ontwikkeld wordt en er worden ook steeds minder nieuwe rassen ontwikkeld, dan tien jaar terug. We worden dus steeds meer ingehaald door ziektes die zich door blijven ontwikkelen.

Ik hou al jaren pootaardappels over en je kunt gezonde pootaardappels er goed uit selecteren. Ik doe dit voor de winter en na de winter, zodat de kans klein is dat ik zieke aardappels plant. Ze zijn in het najaar in zaaiaarde in een ton onder de grond ingekuild. De aardappels die ik vorig jaar zelf overgehouden heb zijn een stuk mooier en productiever geweest dan de pootaardappels die ik gekocht heb. Deze waren erg klein en een beetje ingedroogd. Een pootaardappels die hard aanvoelt, natuurlijke kleur van een volwassen aardappel heeft, naar aardappel ruikt (mag niet zuur, schimmelachtig... ruiken) en niet ingedroogd is moet goed zijn. Als een stukje van het pootgoed aangetast is dan moet de hele aardappel weggegooid worden (wij voeren ze aan de varkens / anders in de container / niet op de composthoop).

Aardappels, spruiten, wortels, bieten... zijn allemaal exoten. De voorouder van de biet is de strandbiet, maar deze is alleen langs de kust inheems. Daarbij zijn de planten verzwakt door ze productiever te maken. Warmoes staat dichter bij de strandbiet en deze is dan ook sterker, dus hoe meer een soort als het ware verkracht is om leuke kleuren, vormen, geuren... te krijgen hoe minder weerstand de soort heeft. Plagen en ziektes zijn hierdoor een groter probleem.

Bij gemodificeerde gewassen weten zelfs wetenschappers niet waar ze mee bezig zijn. Gelukkig beperkt Monsanto zich op dit moment op resistentie tegen Roundup (is maar één gen / gemakkelijk / eigenschappen zijn meestal over het hele DNA en minimaal 3 genen verspreid en zijn dus moeilijk te verplaatsen en weer op de juiste plek in te plaatsen). Ze testen ook niet wat langdurige gevolgen hiervan kunnen zijn en de planten kruisen met soortgenoten, waardoor deze besmet worden, waarna je het zuivere uitgangsmateriaal niet meer terug krijgt. Gevolgen kunnen zijn dat er bijvoorbeeld moleculen gevormd kunnen worden die giftig zijn en soorten in het wild of in de cultuur uitsterven. Mensen zijn hier aan het spelen met het fundament van het leven, wat bij veredelen minder het geval is, hoewel we hier natuurlijk ook zaken veranderen. Het grote verschil is dat je geen vreemd DNA van een ander organisme in een ander organisme plaatst.

Speets, zie het niet als een aanval maar ik vroeg me af of je zelf de linkjes gelezen hebt?

Naar mijn mening heeft annaelizabeth en anderen recht op een objectief en gefundeerd antwoord.

Ik zie mijn antwoord dan ook als aanvulling en Ik denk dat enige zorgvuldigheid dan ook op zijn plaats is.

Het gevaar van fora als deze is dat het is als een kroeg, ieder kan zijn zegje doen, maar hoe weet je of iemand deskundig is of dat hij maar wat aangeschoten meetoetert ?

We hebben het over zelf gekweekt pootgoed, naar mijn mening heeft Monsanto daar weinig mee te maken, waarom noemt permanatuurtuin die firma en zegt niets over NAK pootgoed? Ik ben met hem eens dat kleinschaligheid veel kan oplossen, maar het is ook makkelijk schoppen naar de grote spelers.

Het is nu eenmaal een gegeven dat we in NL en B nog wat beroepslandbouw hebben.

Ook kan je aardappels niet op het oog selecteren op ziektes, of kan permanatuurtuin uitleggen hoe hij dat doet?

Ziet hij de sporen met het oog? Spreekt hij over waardplanten? Ook aardappelmoeheid en andere ziekten spelen een rol.

Mijn ervaring is dat uiterste voorzichtigheid is geboden, de besmetting is zeer snel gebeurd.

Zie het als vogelgriep.

Een aardappelteler zal bij gevaar regelmtig zijn gewas monitoren, iets wat bij de amateur soms niet gebeurd.

ik ben blij dat wij als hobby tuinders nog aardappels mogen verbouwen, iets wat niet overal kan.

Kortom, lees je in op de wet teksten over aarappelteelt in NL, op de wiki pagina`s op internet en info over aardappel specefieke ziekten, en neem dan je besluit.

Zorg dat je vroeg poot om ziekten voor te zijn en controleer het liefst dagelijks en voer verdachte planten gelijk af.

En het belangrijkste: doe hier een verslag, want nieuwsgierig zijn we allemaal!

Succes.

Begin eens met goed lezen! Ik geef geen antwoord op het 'zelf poters overhouden', maar op haar vraag

Zijn er echt niet meer mensen met ervaring?

Iedereen weet dat op een forum men vaak "maar wat aangeschoten meetoetert".

Dus kennelijk zie jij annaelizabeth niet helemaal voor vol aan.

Je had je gewoon tot haar kunnen richten, in plaats van mij op de vingers te tikken voor een vermeende misstap.

Beetje raar hoor

In de zomer komen er bladluizen in de aardappels. Op een zeker moment krijgen die bladluizen vleugels door de fysiologische toestand van de aardappelplant waar ze op zuigen. Als bladluizen rond kunnen vliegen kunnen ze op planten terecht komen die besmet zijn met een virus (er zijn meerdere virussen bekend bij aardappel). Dit virus kan in de knol terecht komen en zo opnieuw in de plant die uit de pootaardappel ontstaat. Pootaardappeltelers monitoren die bladluizen en op het moment dat de eerste gevleugelden ontstaan en waargenomen worden wordt het loof vernietigd. Op die manier wordt voorkomen dat pootaardappels geinfecteerd raken. Bovendien worden in pootardappelvelden de planten beoordeeld op het voorkomen van virusinfecties. Als u het waarnemen en herkennen van viruszieke planten beheerst en goed bladluizen kunt determineren zou het misschien veilig kunnen zijn om zelf uw pootaardappels te oogsten. Kunt u dit niet dan zou ik er niet aan beginnen. Zo duur zijn nieuwe poters toch niet? Zelf koop ik ook steeds nieuwe poters en experimenteer graag met nieuwe rassen. Hierdoor heb ik altijd enkele goed producerende rassen maar ook verrassingen. Probeer eens de heerlijke roseval. Probeer ook eens andere rassen die bijvoorbeeld zoet zijn of lekker pittig. Neem dan de kleinste verpakking en als het goed bevalt weet je wat je het volgende jaar wil poten. Hou in ieder geval op met die onzin van zelf poters 'maken'. Aardappels met een virusinfectie worden steeds slechter!

Volgens mij kan het topic worden gesloten: alles wat hier nu wordt gezegd staat immers ook al in de topics waar Speets de links van heeft gegeven? Zoals ook voor andere onderwerpen geldt, het is niet handig als de informatie herhaald verspreid wordt. Zoek je je suf door 4 topics heen naar één antwoord.

Ik heb al gezegd waar je op moet letten. Goede geur (niet zurig of schimmelachtig), goede kleur over de hele aardappel en hij moet vast aanvoelen (beste ook niet ingedroogd). na- en voorjaar controleren. Opkuilen in een lichtvochtige en vorstvrije bodem onder de grond.

Als je een virusziekte in aardappels hebt, dan kan deze in de aardappel terechtkomen. Ik heb zelf nog nooit een virusziekte in de aardappels gehad. Virusziektes zijn meestal niet dodelijk, maar beïnvloeden wel de productiviteit en gezondheid van de plant. Als je een plant in de tuin hebt met een virus dan zou je deze moeten verwijderen en het plantmateriaal het beste moeten verbranden op opvoeren aan vee.

Phytophthora kan in de aardappels overwinteren, maar ze ruiken zurig en voelen snel zacht aan. Ik hou alleen pootaardappels van ongevoelige tot resistente rassen over en gevoelige rassen wil ik niet telen.

Grote spelers (bv. Monsanto) hebben ervoor gezorgd dat het zo moeilijk is om eigen pootgoed of zaden te mogen produceren. Een beroepstelers van vroeger was prima in staat om goed pootgoed en zaden te telen. Dit geldt ook voor de tuinder van vroeger. Een beroepsteler van tegenwoordig heeft, omdat hij 4-5 als niet meer zoveel keer zo groot is moeite om de gezondheid in te kunnen schatten en is daarom meer afhankelijk van vergif. Een biologische boer gebruikt (wat ik zo hoor binnen de sector) ook vaak vergif, maar dan vergif die sneller afbreekt en dus niet teruggevonden kan worden.

Sporen zijn overal en phytophthora heeft alleen in de zomer waardplanten. Roesten hebben 2 waardplanten gedurende het jaar. De kunst is om de planten zo gezond mogelijk te houden en resistente rassen te telen. Phytophthora is zeker een zorgelijke ziekte, omdat het een exoot is, maar ook deze ziekte kan niet ongestraft zijn waardplanten doden (aardappel is de oorspronkelijke waardplant, dus er is in de soort al enige resistentie aanwezig). Er zal op den duur een evenwicht ontstaan tussen de ziekte en waardplant. De Amerikaanse kastanje is door een schimmels (exoot uit Azië / oorspronkelijke waardplant Chinese kastanje /Castanea molllisima) tot de stobben afgestorven. Als er nog Amerikaanse kastanjes zijn die zich kunnen zaaien, dan zal er op den duur resistentie ontstaan, maar anders niet. De Iep (komen nog tot bloei en vormen dus zaden) in Nederland zal op den duur ook resistenter worden tegen de Iepenziekte (er zijn ook resistentere rassen te koop). Het verhaal bij de banaan van de schimmels is alleen zo dramatisch omdat de banaan die wij eten één en dezelfde kloon is. Als je over de hele wereld dezelfde kloon plant (één individu), dan is het logisch dat ergens in de wereld een ziekte is die deze kloon succesvol weet om te brengen. In het vorige verhaal stond hier meer uitleg over. Dit soort verhalen zijn in de natuur zeldzaam, maar zijn door globalisering algemener geworden. Een aardappel zal dus verder veredeld moeten worden, omdat aardappel klonen op den duur gevoeliger voor de ziekte zullen worden, omdat de ziekte zich verder ontwikkeld. Dit gebeurd sneller wanneer de kloon veel geteeld wordt.

Ik begrijp vooral niet wat voor een heftige opvattingen hierover bestaan, want ziektes en plagen zijn normaal en zullen nooit verdwijnen. Een beroepsteler heeft ook last van ziektes en plagen en bij ecologische telers zijn deze ook aanwezig. Het is de kunst om erachter te komen hoe je in evenwicht met deze ziektes en plagen toch succesvol groenten kunt verbouwen. Het is niet zo dat ziektes ineens hele groenterassen/-soorten laten uitsterven.

Het zou schandalig zijn wanneer mensen niks meer zouden mogen verbouwen of doen, terwijl de grootste problemen door de grote bedrijven en globalisering veroorzaakt zijn. De landbouw die we op dit moment kennen (monoculturen, vergif, kunstmest, verbruik fossiele brandstoffen) houdt in de komende 100 jaar niet meer stand en je ziet dus ook al boeren die alternatieven zoeken. Een mogelijk oplossing is meer kleinere telers van verschillende groente-, fruit- noten..., die in polyculturen verbouwen. Door zaden en pootgoed meer lokaal te vermeerderen voorkom je ook dat ziektes en plagen meer verspreid worden en zich sneller kunnen ontwikkelen (het netwerk is dan minder).

Ik heb een heel erg vitaal veldje met Gourmandine gehad afgelopen jaar. Fantastisch aardappeltje en heel gezond gegroeid. Goede oogst van gehad met ook heel veel kleine aardappeltjes erbij. Ik heb ook Frieslanders, maar de laatsten beginnen nu al uit te lopen, terwijl de Gourmandine er nog stevig, niet uitgelopen bijligt. ik ga deze dit jaar gebruiken in plaats van nieuwe te kopen. Of het goed gaat weet ik dus pas in juli, maar ik kan me niet voorstellen dat het niet goed gaat. Ik ga er van uit dat alle problemen vooral voortkomen uit de beroepsteelt, maar ook ik monitor mijn aardappelveldjes nauwkeurig. Coloradokevers pluk ik er uit en afwijkende planten steek ik ook weg, maar die kom je ook tegen dus in pootgoed. Bovendien is voor mij nog een reden dat ook pootgoed vrijwel zeker behandeld is met schimmeldodende stoffen. met eigen poters heb je dat niet. Met alles wat hier geschreven is, kijk ik er nog wel iets voorzichtiger tegen aan, maar zolang het goed gaat, gaat het goed. Ik ben er ook altijd zelf nog bij om alles goed te monitoren, ik denk nog wel beter dan een beroepstuinders omdat ik bijna dagelijks op mijn eigen veldje sta. Of ik dit ook zou doen met echt late rassen, weet ik niet. ik heb meestal alles al geoogst als elders op het complex alles net goed begint te groeien. Met Frieslander, maar ook Gourmandine ben ik dus relatief vroeg met oogsten en heb dus ook al weinig kans op problemen.

Wat een mooi en goed onderbouwd stuk heb je hier neer gezet Permanatuurtuin. Bedankt, hier kan ook ik iets mee. Ik heb pas 2 keer aardappels gezet en heb dit jaar een aantal mooie kleine stevige aardappels apart gehouden met het idee om ze het volgende jaar weer te poten. Daarom was ik hier op het forum aan het zoeken naar het hoe, wat en waar van het overhouden van pootaardappels. Ik ga ervoor en probeer in eerste instantie de aardappels goed over te houden en als dat lukt krijgen we volgend jaar aardappels van eigen poters Bedankt.

Wil je een goede les in pootgoed beoordelen dan kan je hier terecht. Hier vind je informatie over bruintrot, wat ook vaak voorkomt.

In aansluiting op mijn post van januari dit jaar, de oogst is dit jaar boven verwachting goed geweest. Zelfs beter dan vorig jaar en dankzij het mooie weer geen vlekje phytophtora gehad. Zowel de Frieslanders als de Gourmandine hebben goed geproduceerd. Heb wel veel werk gehad aan watergeven, maar ik kan nu dus rustig zeggen dat met eigen poters kweken dus ook heel goed kan gaan. Omdat het zo goed gegaan is, heb ik weer een set poters klaar liggen voor volgend jaar.

Ik gebruik uit principe het liefst eigen zaadgoed, en de laatste 2 jaar heb ik alleen maar eigen poters gepoot. Veel langer ben ik ook niet met de tuin bezig.

Het bewaren vind ik nog wel lastig; de Charlotte is een lekkere aardappel, maar die spruit het snelst van de aardappels die ik heb. Het is ook een vroege aardappel, als ik die oogst in Juni, voordat een warme zomer en herfst aanbreekt, dan is dat een lastige tijd om een aardappel goed te houden. Ook diep ingekuild spruiten ze. De Sarpo Mira heeft ook wel wat last van vervroegd spruiten met dit weer, maar dat is een late aardappel waarvan ik een aantal planten nog niet eens geoogst heb. Dan heb ik minder een probleem.

De Rode Hooglander spruit nauwelijks, die is héél goed te bewaren, maar die aardappel is minder lekker.

Volgend jaar wil ik toch eens wat andere aardappels ook proberen. Kan iemand mij een lekker aardappeltje aanraden dat niet snel spruit, dus goed als poter over te houden valt? D_SDennis' Gourmandine ga ik alvast onthouden, want dat klinkt veelbelovend. Ik heb ook een voorkeur voor ietsje minder gangbare rassen; ik vermijd liever de bekende productie-rassen.

Weet iemand toevallig of een vroeg ras als regel ook vroeg spruit, en een laat ras minder snel? Of is dat niet een wetmatigheid?