Ik zaai basilicum op heel veel plekken en op heel veel verschillende tijdstippen. Op dit moment heb ik zaadjes in de koude bak maar ook in terra-cotta potten en in kisten. De terra-cotta potten staan in het bakkershuisje achter het raam - ze staan hier beschut van de wind maar er zit geen deur in het huisje dus het is er best fris
foto 1. Onbeschermd buiten staan ze ook in potten en kisten. Ik heb niet de illusie dat er al wat op komt maar ik zaai vanaf maart tot half april elke week flink wat zaad in eigenlijk alles wat ik maar tegenkom - oude cakeblikken bijvoorbeeld ook . En dan zo vanaf half mei beginnen de planten te groeien
foto 2 en heb ik veel planten die allemaal in een verschillend groeistadium zitten.
De plantjes in de terra-cotta potten laat ik gewoon groeien daar waar ze gezaaid zijn, als het erg druk wordt dun ik ze uit en zet de uitgehaalde plantjes in een nieuwe pot. De in de koude bak en kisten gezaaide plantjes verspeen ik in potten zodra ze te groot worden voor hun omgeving. Ik ben nog nooit een plantje kwijtgeraakt omdat ik 'em heb verspeend (wel omdat ik ze vergat water te geven bij aanhoudende droogte

)
Als ik pesto ga maken knip ik de hele plant af (ik heb er immers genoeg) en de meeste van de gesnoeide planten beginnen een 2de leven.
foto 3Ik doe het al jaren zo en al jaren denk ik elke keer: dit jaar wordt het niets met de basilicum. En elk jaar gaat het toch weer goed. Maar ik weet niet wat het is, er hangt voor mij een soort mystiek rond die plant die maakt dat het elke keer weer een verrassing is dat het is gelukt.


