Gezonde bodem, gezonde planten, geen plagen

Het is hier al eerder, toen ik hier nog niet was, ter sprake gekomen in o.a. het slakken topic, waar een forummer die inmiddels niet meer op het forum zit, met stellige zekerheid beweerde dat gezonde planten (in een gezonde bodem) geen last hebben van plagen, ziektes en slakken.

Frank Anrijs zegt eigenlijk hetzelfde en adviseert om helemaal niets te doen als je planten worden opgevroten door luizen en spint en slakken, omdat je pas natuurlijke vijanden in je tuin krijgt als daar voedsel voor is, en omdat een aanval door plaaginsecten alleen zwakke planten treft, en gezonde planten in een gezonde bodem niet worden aangevallen. (Dat is even kort door de bocht, hij legt het zelf veel beter uit, onder andere hier:

http://natuurlijkemoestuin.be/waarom-kan-ik-best-geen-biologische-bestrijdingsmiddelen-gebruiken-de-tuin/ )

Ik vind het eigenlijk wel erg plausibel klinken en ik wil dit jaar proberen om NIETS te doen tegen slakken en rupsen en luizen en noem alle ellende maar op, en kijken wat er gebeurt. Dat is wel doodeng natuurlijk, want als het tegenzit heb ik geen groente, maar het is volgens mij wel het proberen waard.

Wat vinden jullie?

reken maar dat ik m'n jonge zaailingen bescherm tegen (naaakt)slakken

ik heb gezonde zaailingen binnen 1 nacht zien veranderen in een kaal steeltje en minder dan dat

ik ga ze beschermen met een rondje van gaas (zie slakkentopic)

ook ben ik op m'n hoede voor de suzuki fruitvlieg

ik heb me flink ingelezen in de problematiek en de oplossingen hiervoor.

gr Adriaan

Ja slakken! Grrrr...Die vreten hier altijd mijn aardbeien op, zelfs als ze op een tafel staan in een pot!!

wens=vader van gedachte?

ik doe best wel veel moeite om alles zo bio en gezond mogelijk te houden (geen kunst, veel compo, bladbemesting met gier, geen gif, veel wissel, veel zon, veel kruidengezelschapjes, ben egelvriendelijk, heb vogelkastjes ) maar wil graag het biologisch evenwicht naar mijn kant verschuiven; als ik niks doe gaat er veel verloren of wordt ongenietbaar....we hebben hier ook tuinburen hè

(lees en huiver : doortunnelde aardappels, wortelloze prinsessenknollen, snotprei, mottige wortels, snotkool, kale dahliasprietjes, hartloze sla, plaktuinboon, kale boerenkoolstengels, appels die állemaal één hap eruit hebben, snotskommers, kale druiventrosjes, etc. etc. )

Hoi

Biologisch evenwicht daar werkje aan. En heeft minstens 7 jaar nodig om echt in evenwicht te komen.

De man van Permacultuur zij als je veel slaken hebt dan heb je compost op je land wat nog niet voldoende verteerd is daar komen de slaken op af. Om de overige compost te verteren.

Maar werken aan een biologische evenwicht begind bij niet spitten. Bodem open halen met de 3 tant of wiebelen met je spit vork en de bodem zo min mogelijk verstoren.

Planten aan sterke. Brand netel gier.

En als je echt wilt tuinen op het juiste moment met de bd agenda.

Biologisch evenwicht zo veel mogelijk in ze waarde laten.

Door waard planten te laten staan zo als de grote brandnetel waar vlinders hun eitjes op af kunnen zetten.

Vogelhuisjes ophangen om hen een onderkomen te geven zo dat zij jou luizen opeten.

Ik het een goed voor beeld uit ervaring op ons tuincomplexs hebben we een muizen mollen vanger. Maar wij hebben ook de veen mol in de bodem. De mol eet de veen mol maar op de tuinen waar de mollen worden gevangen zijn veel meer veen mollen dan waar de mollen worden gerespecteerd.

Maar een ieder mag doe. Wat hij/zij denkt wat goed is.

"Wat vinden jullie"

"NIETS te doen tegen slakken en rupsen en luizen"

Dan ook niets doen tegen vogels he ? ( vanzelfsprekend, want die komen de slakken eten ) Dus je vliesdoek over je doperwtjes heb je al weggehaald Pippi ?

Je topic gaat dus, wat Simke al aanhaalt, over een gezond evenwicht in je tuin. Ik zou zeggen : een vanzelfsprekend streven. En in dat laatste zit het denk ik; het is een streven. En daar blijft het ook bij. Een poging tot benadering.

Méér is in Nederland niet meer haalbaar.

Een heel enkele hier van ons, is de gelukkige bezitter van + 10.000m2 grond. De bofkont of: het asociale ego; net hoe je er tegenaan kijkt. Voor beide uitspraken zijn argumenten naar voren te halen. Een hoop werk trouwens, zoveel grond, eigenlijk een dagtaak; een missie, een droom. ( Heb trouwens zelf ook een 2 ha ergens hoor )

Verder moeten de meesten van ons het doen met 1m2 of 50m2 of 100 of 300. Je snapt m.

Van een biologisch evenwicht is er dan echt nauwelijks te spreken he ? Onmogelijk.

Geeft niet. Niet gelijk depressief worden. We doen het er mee.

Zit ik met mijn moestuin ( kleine 500m2 ) in een stuk nep-natuur in de Randstad. Heel mooi, er groeien hier Orchideën, dat zijn wel indicatoren van een redelijk stabiele 'gezonde' omgeving. Ons moestuinencomplex is de dinertafel voor de wijde omgeving aan dieren. Vooral de populatie fazanten vaart er wel bij. Van slakken niet ontzettend veel last dus. Maar echt alles moet onder gaas, onder netten etc etc. Ik teel de druiven niet voor de buitenwacht.

Tuinieren = tuinieren. ( vrijwel heel Nederland is 1 grote tuin, is echt een stelling die ik durf te beargumenteren, voert hier te ver )

Heeft niets met echte natuur te maken en al helemaal niets met een stabiele situatie ( de natuur zelf is trouwens ook helemaal niet zo stabiel, maar streeft wel naar evenwicht )

Tuinieren is aanpassen. Ingrijpen, een zetje geven, een dingetje helpen, een verandering, es iets nieuws, iets weghalen, iets wegjagen, iets koesteren en vooral veel dromen.

Die meneer Anrijs heeft zeker een punt. Als zovelen vóór hem ook. De benadering die meneer Anrijs jou voorlegt zijn al in de jaren 90 van de 19e eeuw omschreven en na veel onderzoek in de 20e eeuw, in de jaren 60 van de vorige eeuw verder ontwikkelt tot praktische handleidingen. Boekenkasten vol zijn daarover. Nee, toen hadden ze nog geen internet. Weinig nieuws onder de zon.

Geeft niks; allemaal bouwsteentjes voor een droom.

Je zit met je tuin op een complex. Jullie complex ligt in een omgeving.

Je kan het aanpakken zoals je wil en goeddunkt. Roeien met de riemen die je hebt, op weg naar waar je heen wil. Het is jouw droom.

Dan ook niets doen tegen vogels he ? ( vanzelfsprekend, want die komen de slakken eten ) Dus je vliesdoek over je doperwtjes heb je al weggehaald Pippi ?

Haha, ja, tijdje terug al. En daarna nog twee rijtjes doperwten neergezet, zonder doek. Ook omdat ik eigenlijk dit eerste jaar wil zien hoe groot die vogelschade dan is. En datzelfde idee speelt mee met het plan om niks te doen tegen insecten: als ik alles ga beschermen, heb ik uiteindelijk geen duidelijk beeld van wie er welke plantjes opvreet, en kan ik ook niet vergelijken op welke plek en in welke combinaties met andere planten er meer of minder schade is.

En het gaat inderdaad deels over natuurlijk evenwicht, en tuurlijk is dat nooit 100% te bereiken op een beperkte oppervlakte. Maar het gaat ook over die stelling dat insecten zich altijd zouden richten op de zwakste planten.

Ik ga het maar gewoon avonturen. En misschien sta ik over een paar maanden jankend in die tuin omdat alles opgegeten is en ga ik overal netten en kooien zetten en denk ik van plof maar met je natuurlijke moestuin.

Hoi

Ik heb netten en zo maar over mijn groente zet ik echt niets. gaat prima. Als je maar vertrouwen hebt en de moet kan vinden om ook te delen met overige vogels.

In ons schuilt vaak fr angst. En dat is los laten.

Maar ik werk al van af 2013 aan het biologische evenwicht en ik doe dat bd en dat bevalt mij prima. En geeft mij structuur in het werken in en aan mijn tuin.

Groetjes

Je begint met het punt dat ongezonde/zieke/zwakke planten gegeten worden (door de opruimers als slakken) en je die dus niet zou moeten willen in je tuin. Maar er zijn ook een heleboel beesten die gek zijn op gezonde en fitte planten. Dat heeft niets met dat 1e te maken. En die zul je dus wel moeten beschermen. Tenminste... als je zelf nog wat wilt eten.

Hier werd vorig voorjaar echt alles opgegeten door slakken.

Maar in de zomer zag ik op mijn sla iets raars: nacht na nacht aten ze van dezelfde sla en de sla ernaast bleef onaangeroerd. Planten in stress die een stof verspreiden en zo de slakken aantrekken? Ik weet het niet, maar het viel me op.

Vandaag zijn er een hoop zaailingen van mijn tafel gegooid. Gewoon voor het plezier trekken duiven zonnebloemen, kapucijners, geurerwten,... Uit de potjes. Ze werden niet opgegeten, nee, maar ze zijn nu wel verloren. Net zoals alle sedums gewoon van ons groen dak gegooid worden door die duiven.

Ik ga alles beschermen tegen die duiven.

Hier werd vorig voorjaar echt alles opgegeten door slakken.

Maar in de zomer zag ik op mijn sla iets raars: nacht na nacht aten ze van dezelfde sla en de sla ernaast bleef onaangeroerd. Planten in stress die een stof verspreiden en zo de slakken aantrekken? Ik weet het niet, maar het viel me op.

Het is juist andersom; planten die aangevreten worden zenden een signaal naar andere planten die vervolgens een verdedigingsmechanisme in werking stellen waardoor zij niet meer aantrekkelijk zijn voor die vretende insecten. Er is een mooie docu over gemaakt, over die communicatie tussen planten, maar ik heb de link natuurlijk niet bij de hand.

Vandaag zijn er een hoop zaailingen van mijn tafel gegooid. Gewoon voor het plezier trekken duiven zonnebloemen, kapucijners, geurerwten,... Uit de potjes. Ze werden niet opgegeten, nee, maar ze zijn nu wel verloren. Net zoals alle sedums gewoon van ons groen dak gegooid worden door die duiven.

Ik ga alles beschermen tegen die duiven.

Ja tegen dat soort zinloos vandalisme kan je je niet beschermen door je bodem te verbeteren. Ik snap dat je dan andere maatregelen moet nemen. Hier zag ik van de week wat platgetrapte zaailingen omdat een van de katten er blijkbaar overheen gewandeld was. Dat heeft ook helemaal niks te maken met 'natuurlijk evenwicht', want een kat met natuurlijk evenwicht stapt gewoon netjes tussen die bakjes met zaailingen door.

Ik dacht ooit gelezen te hebben dat planten in stress een stof aanmaken die de natuurlijke vijanden aantrekt. Planten die door luizen geplaagd worden zouden op die manier gaasvliegen en zo aantrekken.

Maar de link heb ik evenmin bij de hand.

Ik vind dat er veel waarheid zit in Frank zijn zienswijze van moestuinieren. Maar voor veel mensen is dit niet haalbaar zoals hierboven aangegeven. Op Yggdrasil tuinieren ze op een enorme oppervlakte. Daardoor heb je ook veel meer invloed op de natuur en omgeving dan bijvoorbeeld op een volstuintje. Er staat daar zelfs een heus bos op hun domein. Die luxe hebben niet veel mensen.Ik ben er zelf al enkele keren geweest en het is er echt indrukwekkend hoor. Ook is er veel geduld voor nodig om zo een eco systeem op te zetten. Poel graven , houtkanten planten, ... Het kan jaren duren voor zo een ecosysteem "volgroeid" is. De meeste hobby tuiniers willen gewoon lekkere groentjes zelf telen en gaan dus zich daar op concentreren in plaats van alles daar rond. En dat vind ik ook normaal.

Betreft de slakken : Ze ruimen inderdaad plantenafval op. En zwakke planten ruimen ze ook op. Zo ook kiempjes want dat zijn ook "zwakke" planten. Niet leuk voor de gemiddelde hobbymoestuinier. Misschien moet je zeggen : Gezonde bodem , gezonde planten , minder plagen . Ik heb veel respect voor de manier van tuinier op Yggdrasil maar ik heb ook veel respect voor tuiniers die zonder insecticiden en kunstmest etc tuinieren. En daarbij horen dan ook af en toe wat slakkenkorrels op basis van ijzerfosfaat of netten boven de kolen en gaas over de erwtjes...

Tja, ik spit al 25 jaar niet en gebruik enkel compost. En toch kruipen ieder jaar honderden en honderden slakken op de boontjes enz.

Ook rijipe abrikozen zijn erg lekker voor slakken. En dan heb ik het nog niet eens over galmijt, kersenluis, perzikluis, melige pruimeluis, schurft, krulziekte, konijnen, reeen, lompe bezoekers enz enz enz enz enz.

De meeste plagen gaan uiteindelijk vanzelf over, maar hoeveel blijft er dan voor de tuinier over?

Gezonde bodem = geen plagen = onzin.

Onder ideale op de individuele plant toegespitste omstandigheden, dan komen we in de buurt. Maar wie heeft de ideale omstandigheden?

Degene die dit beweerde is van het forum verdwenen las ik in het begin, waarschijnlijk van honger omgekomen .

Oh dat is niet erg aardig, maar wel grappig.

In mijn ogen ook een onzinnige stelling. Natuur is ook eten en gegeten worden en geen mooie idylle. Dat geldt voor planten, mensen en andere dieren.

Los van dat het overgrote deel van de planten die we hebben in onze tuinen en zeker moestuinen cultuurvariëteiten zijn.....door mensen geselecteerd op voor ons gewenste eigenschappen...opbrengst, smaak, e.d. en dan ook nog heel vaak ooit of onlangs geïmporteerd. Ook een moestuin is mensenwerk...cultuur...waar wijsheid en mooidromerij in mijn ogen toch niet samenvallen.

Wat ik wel weet is dat ziektedruk...en dan vooral van allerlei bodemgebonden ziekten....in een gezonde (= levende) bodem, die volop organisch materiaal bevat en terughoudend bewerkt wordt, een stuk minder is. Is serieus onderzoek naar gedaan.... Maar ook hier geen zwart-wit-verhaal en veel meer factoren dan de bodem die een rol spelen.

Wat ook niemand precies weet is, wat precies een gezonde bodem is. (En terecht zegt WindindeWilgen....dit is toch niet voor elke plant dezelfde) In de boekjes die hierover gaan en waarop alle believers in deze stelling lijken terug te vallen lees ik de nodige isoterie en - vreemd genoeg - ook weer vooral allerlei chemische beschouwingen over dit stofje iets te veel en dat stofje iets te weinig. Zal een factor zijn, weten we iets van....maar de theorieën lijken verdomde veel op alles uit elkaar peuteren en weer in elkaar knutselen om te kunnen verkopen, zoals ook de industrie en mystiek van voedingssupplementen ons oplossingen voor gevreesde tekorten probeert aan te smeren, maar het biologische....waarvan we ook nog maar een fractie weten en begrijpen....blijft grotendeels buiten beschouwing.

Beter beetje met beide benen op (of "in") de grond blijven

Gezonde bodem = gezonde planten = minder plantziekten, ja, dat geloof ik wel. Maar minder belagers, nee.

Maar ik geloof dat de man van het artikel vooral tegen bestrijdingsmiddelen argumenteerde, minder tegen beschermende maatregelen als netten.

Ik ben het eens met de mensen die zeggen dat je tuintje vaak maar een klein stukje is in een grote omgeving, en dat je geen invloed hebt hoe het biologische evenwicht is in die grotere omgeving, maar dat je wel met de effecten daarvan zit en dat je daar nu eenmaal mee te maken krijgt.

Zelf ben ik vrij wars van bestrijdingsmiddelen. Bij beschermende maatregelen hangt het er nogal vanaf. Ik zou niet graag mijn tuin volzetten met constructies van plastic en metaal zodat je nauwelijks groen meer ziet. Maar daar reken ik een kas ook onder; daar is het ongewenste element dat buiten gehouden moet worden vooral de kou, en geen dier, maar zo groot is voor mij dat verschil toch niet. Hoe minder rotzooi, hoe beter.

Aan de andere kant, een aardbei heet in het Engels strawberry. Bij het traditioneel leggen van stro rond aarbeien heb ik geen probleem. Ik weet dat dat ook meerdere doeleinden dient, natuurlijk, maar voor mij zit toch het grootste verschil dat je lokaal aanwezig, vergankelijk plantmateriaal gebruik, dus hetzelfde spul als wat je verbouwd, en geen tuin-oneigenlijke elementen als plastic en glas of zo.

Ik weet dat Pippi wel stro gebruikt als mulch. Pippi, je wilt waarschijnlijk niet gezegd hebben dat stro om te mulchen, o.a. om onkruid te weren wel okay is, maar dat als het ook voor het weren van slakken gebruikt wordt het minder okay wordt?

Roeier, ik had vorig jaar al stro in de achtertuin, en in de voortuin ligt herfstblad, dat vinden slakken volgens mij nog fijner dan stro. Ik had vorig jaar veel slakken, maar iedereen had veel slakken, ik hoor ook van de mensen op het volkstuincomplex dat ze veel slakken hadden en daar lag volgens mij geen sprietje mulch. Ik weet dus niet of ik zonder mulch minder slakken had gehad, maar ik denk eigenlijk dat het niet heel veel verschil maakt.

Nee, ik ben het niet eens met de stelling van de ex-forummer.

Een gezond ecosysteem is een stabiel systeem met een enorme soortenrijkdom en dat de veerkracht heeft om verstoringen op te vangen. En is ook niet afhankelijk van input van voedingstoffen; een gezond systeem heeft een "eigen" nutrientenkringloop.

Maar gezonde planten in een gezonde bodem maken nog geen gezond ecosysteem.

Als we alleen kijken naar het microbieel bodemleven, zie je dat bij een verstoring als ploegen, of toevoegen van kunstmest, of herbevochtiging na uitdrogen (klei) zeer veel bodembacteriën het loodje leggen. In een gezonde bodem herstelt de microflora na zo’n verstoring sneller dan in een minder gezonde bodem.

Het betekent het eigenlijk niet anders, dat in een gezond systeem een plaag van bijvoorbeeld insecten of een ziekteveroorzaker wel degelijk slachtoffers maakt onder gezonde plantenindividuen, maar dat het systeem de veerkracht heeft om op deze plaag te reageren, zodat de plantensoort uiteindelijk behouden blijft.

Pippi, de moestuin is een door ons in kunstmatig stand gehouden stukje “natuur”. Elke ingreep die de moestuinier uithaalt in zijn/haar tuin als ploegen, bemesten en wieden zijn verstoringen van de pogingen van moeder natuur om er een stabiel systeem van te maken.

Niets doen tegen slakken, rupsen en luizen zal je dit jaar minder opbrengst opleveren. Wel meer contact met je buren

Even voor alle duidelijkheid; ik vind de stelling ook wat te zwart/wit. Als er straks weer van die zwermen trekkende koolmotten verschijnen zullen ze een gezonde tuin echt niet zomaar overslaan. 'Minder plagen', daar wil ik wel graag in geloven.

Verder vraag ik me wel af of het nu werkelijk zo essentieel is om giga veel hectares te hebben om een stabiel ecosysteem te verkrijgen met een enorme biodiversiteit voordat een individuele plant de mogelijkheden heeft om plagen het hoofd te bieden. Volgens mij kan het ook op heel kleine schaal. Tussen twee tuintegels kan al van alles dapper opkomen en zie je regelmatig hoopjes wormenpoep. Moeder Natuur doet er alles aan om de bodem te verbeteren en een gezond bodemleven te stimuleren, en die wormen en schimmels en al het andere bodemleven weten in eerste instantie niet of ze een hectare of een vierkante meter tot hun beschikking hebben, die gaan gewoon hun werk doen.

Pippi, de moestuin is een door ons in kunstmatig stand gehouden stukje “natuur”. Elke ingreep die de moestuinier uithaalt in zijn/haar tuin als ploegen, bemesten en wieden zijn verstoringen van de pogingen van moeder natuur om er een stabiel systeem van te maken.

Daar ben ik het mee eens, en dat zijn dus ook dingen die ik niet doe. Ik kan niet 100% niet verstoren, straks moet ik immers hopelijk aardappels rooien en wortels oogsten etc, maar ik kan wel zo min mogelijk proberen te verstoren.

Niets doen tegen slakken, rupsen en luizen zal je dit jaar minder opbrengst opleveren. Wel meer contact met je buren

Grapjas.

Ik zie wel. En wat ik al eerder zei; misschien ben ik over een maand alweer helemaal om, en ga ik EscarGo strooien en weer lieveheersbeestjeslarven kopen en knoflookthee gieten. Maar ik wil het in elk geval geprobeerd hebben.

Ieder zijn streven toch? De tijd dat we jager/verzamelaar waren is al duizenden jaren voorbij. Permacultuur vind ik erg interessant, maar hoe je het ook wendt of keert, je blijft tot op zekere hoogte ingrijpen in de natuur. Tenslotte bepaal jij wat er geoogst moet worden, en niet de natuur. Landschapsarchitecten zeggen altijd dat de natuur maakbaar is. De BeNeLux is daar wel een goed voorbeeld van. Bijvoorbeeld het bospark tussen de tuin van Bit en ons Eiland. Als ik naar mijn Eiland wandel, of terug, kan ik enorm genieten van de natuur die daar gemaakt is en volgens plan onderhouden wordt. Met name van de pogingen van de natuur om natuurlijk herstel te plegen. Een jaar later zie je dat de mens er weer iets anders van gemaakt heeft, of juist tracht het natuurherstel te beïnvloeden.

Ons Eiland noemen we een natuureiland, toen we er kwamen was het een prachtige wildernis. Maar om het voor ons bruikbaar te maken, moest er toch het één en ander gebeuren. Daarnaast verplicht het Waterschap ons de vaarten vrij te houden zodat er gebaggerd kan worden. Zo wordt ons Eiland toch steeds minder wildernis en meer door ons gecreëerd landschap. We geven daarbij wel soorten meer kans door woekeraars in te dammen. We halen af en toe iets weg en zetten er iets bij. De kippen scharrelen harder dan de fazanten en houden hier en daar het gras kort. Ook zij beïnvloeden onze natuur. En de moestuin? Ja, wij bepalen dat er geen gif wordt gebruikt en alle mest (zoveel mogelijk) biologisch is. Dat we netten gebruiken en ongewenste kruiden eruit halen. Maar wij bepalen dus in hoeverre de natuur zijn gang mag gaan.

Het is nou juist zoiets dat je niet even kunt proberen. Er gaan jaren overheen om er een mooie balans van te maken. Met de 1e jaren flinke tegenslagen als je er ook nog iets van wilt eten.