Naweeën van de storm: waterstand Oosterschelde, meetpunt Krammersluizen West.

Door de storm en springtij (=ongeveer 2 dagen na volle maan) staat het water hier (= op 600 meter van mijn huis) nogal wat hoger:

Blauwe lijn: de werkelijk gemeten waterstand.

Zwarte lijn: verwacht astronomisch tij, o.b.v. de berekende stand van maan en zon, dus incl. het effect van spring- of doodtij.

Rode lijn: verwacht werkelijk tij, ook inclusief het effect van verwachte windkracht en windrichting.

Die rode lijn t.o.v. de zwarte lijn laat dus het effect van de harde zuidwestenwind zien. Een meter hoger bij hoog water, heel ruim een meter hoger bij laag water.

Gelukkig was er geen lang doorstaande stormachtige noordwesten wind: dan wordt het zeewater vanaf het noorden van de Noordzee de trechter ingeblazen, richting het (smalle) nauw van Calais. De combinatie van springtij met langdurige stormachtige NNW wind leidde op 1 februari 1953 tot de watersnood. Hier in Zeeland “de Ramp” genoemd.

Op de grafiek is nog iets interessants te zien. Vlak voor 11 feb, 0:00u, mist er een hoogwaterbult.

Rara, hoe komt dat: Toen was de Oosterscheldekering tijdelijk gesloten. Die kering kostte wat, maar dan heb je ook wat.

Te zien is dat de sluiting begon om ongeveer 11:00u, en beëindigd werd om ongeveer 23:00u.

(Mijn leken-analyse, dubieus, over de stijging tijdens de sluiting: die wordt veroorzaakt door het afgevoerde rivierwater, dat kan er eventjes niet uit, naar zee.)