Ik ben erg content en trots op mijn bladcompost. Vorig jaar gemaakt van laag op laag paardenmest en halfverteerde bladcompost en gewoon de rest van het jaar niks mee gedaan. In januari (in die warme dagen) ging ik de compost zeven en in emmers doen.
Prachtig spul is het na het afzeven. Er zit ook redelijk wat zand bij, ideaal om zaaigrond mee te vervangen (en geld uit te sparen voor die eindeloze hoeveelheid zakken potgrond die ik altijd aansleep). Ik had er wel eerst een kiemtest mee gedaan (met tuinkerszaadjes) en dat ging probleemloos.
Soms maak ik een mengsel met oude potgrond, nieuwe potgrond, perliet en compost, maar soms ook helemaal niet. Deze compost is veel fijner dan gekochte potgrond (daar zitten complete stronken nog in). Het enige nadeel is dat er kiemend zaad in teruggevonden wordt. Geen idee wat er allemaal kiemt in de compost (die was natuurlijk koud en op basis van fungi gecomposteerd), maar ik gok dat ik er wel mee kan leven. De tweede ronde tuinbonen van vorig jaar deden het er ook meer dan fantastisch in.
Ik eet nog steeds van de oogst van vorig jaar. Eigenlijk kopen we weinig groentes, op tomaat, komkommer en paddenstoelen na, in de winter. Er staan nog steeds weckpotten op de plank en de diepvries laat zich maar niet leegeten. We doen zo hard ons best, maar het slinkt erg langzaam.
Ik heb ook redelijk veel groentes gedroogd: kruiden en koolbladeren voornamelijk. Als je een broccoli of koolrabi oogst is het zo zonde om maar een klein deel van de plant te gebruiken. Ik droog restgedeeltes in een voedseldroger en maak er poeder van. Mijn huisgenoot heeft een hekel aan groene groentes, die moeten naar zijn smaak altijd verwerkt zijn met iets anders (saus bv.). Maar die poeders krijgt hij toch naar binnen, want ik gebruik ze in bouillons, soepen, sauzen of door een gekruide rijst (we eten nooit kale rijst, vandaar). Dan komen de voedingsvezels en voedingsstoffen toch binnen zonder dat het opvalt of tegenstaat.
Hier ben ikzelf dol op: een bamisoepje tegen de flauwe trek. Op zich is het alleen maar zoute maagvulling, dus om het te pimpen maak ik daar altijd een heel ritueel omheen. Gedroogde koolbladeren, kruiden zoals peterselie, selderij, uienpoeder (van de groene stelen na het toppen van de uien), ander bladpoeder, schepje kokosolie, vers citroensap, knoflookpoeder, evt. gedroogde gebakken uitjes (gekocht), Japanse sojasaus, miso... niet alles altijd in deze volgorde, gewoon wat er snel te grijpen valt en nog niet op is.
En jaaaa, die zaaikalender van Diana Stek is geweldig. Geeft me wat rust in mijn hoofd, omdat ik dan niet alles zelf moet opslaan in m'n korte en middellange geheugen. Gewoon elke keer even spieken wat de mogelijkheden zijn en of dat soms ook nog een tikkie vroeger of later kan. Heerlijk. Nou heb ik nog zo'n gids nodig voor licht- en donkerkiemers. Gelukkig heb ik er wel feeling voor gekregen door de jaren heen. Als zaadjes erg fijn en bijna onzichtbaar zijn, check ik online of het lichtkiemers zijn, en eigenlijk is dat dus altijd zo (bij mijn zoektochten dan). Helaas staat dit niet standaard op zaadverpakkingen, weird, want het is belangrijke info.
Deze beauty heeft mij behoorlijk verrast. Het is een amaryllisbol van minstens twee jaar oud. Heeft een mooie bloei gehad, maar ik kan niet goed weggooien, dus ik bewaarde de bol. Zij heeft een heel jaar overleefd in de buitenlucht, kreeg toen de kans om binnen de carrière voort te zetten, maar er zat niet veel beweging in. Ik besloot uiteindelijk dat de amaryllis 'geruimd' ging worden om plaats te maken voor de lentezaai in de vensterbank. De pot ging opzij en precies toen ik dacht dat ik ging weggooien, zag ik dat er een nieuwe knop aan het ontwikkelen was. Aiai, wat een verrassing. Dus mevrouw is weer terug op de vensterbank.
er
- Lees meer...
- 0 reacties
- 624 weergaven