leendertk

Voor zover ik het kan zien lijkt het op Alternaria: Vroeger kwam Alternaria in Nederland op beperkte schaal voor, tegenwoordig komt Alternaria algemeen voor en kan het in sommige rassen en jaren flink schade veroorzaken. Deze ontwikkeling is waarneembaar in veel Europese landen. De problemen begonnen in het zuiden van Europa, maar rukken steeds verder op naar het noorden. Afgelopen seizoen werden ook uit Engeland en Denemarken ernstige aantastingen door Alternaria gemeld. De verklaring voor deze ontwikkeling moet gezocht worden in een combinatie van factoren, zoals het veranderende klimaat, de zuinigere bemesting en het gebruik van meer specifiek werkende middelen tegen Phytophthora. Of er net als bij Phytophthora ook sprake is van een agressiever wordende Alternaria-populatie, is nog onbekend. Wel is duidelijk dat de Alternaria-symptomen veroorzaakt kunnen worden door twee verschillende soorten, namelijk Alternaria solani en A. alternata. Deze twee soorten kunnen in het veld niet worden onderscheiden, maar de symptomen verschillen wel duidelijk van de symptomen die door Phytophthora worden veroorzaakt.

Zaailingen die je wilt laten overwinteren kun je naar mijn mening het beste rechtstreeks in potten zaaien eind augustus. De temperatuur is dan nog voldoende om te ontkiemen en de dagen nog lang genoeg om een aardige plant te kweken. In november of bij kans op nachtvorst plaats je de planten binnen in een ruimte die vorstvrij is en enig licht toelaat. Bij zeer strenge vorst afdekken met stro en dit weer zo snel mogelijk weghalen als de vorst voorbij is. In het vroege voorjaar (maart) de planten weer zo snel mogelijk afharden en verder opkweken. Deze methode pas ik ook toe bij verschillende andere soorten planten en meestal is dat succesvol.

De Tibetaanse of Sikkim komkommer behoort tot de vergeten groenten. Afkomstig uit de omstreken van Sikkim (Noord-India) en Nepal in de Himalaya. Deze komkommer is erg goed bestand tegen ons klimaat en kan gewoon buiten worden geteeld, zowel kruipend als klimmend. Geeft een ruime oogst aan vrij plompe komkommers, zo'n 20 cm groot, die groen beginnen maar tijdens het af-rijpen een prachtige bruin-craquelé schil krijgen. Een sieraad op de fruitschaal en meer dan een maand te bewaren. De smaak is wat zuurder dan een gemiddelde komkommer. Alhoewel ik geen ervaring met deze komkommer heb, maar de teelt op die van een meloen lijkt, zal hij een ruime waterbehoefte hebben. Het lijkt mij in jou geval dat je gewoon moet afwachten en indien hij niet doorgroeit gewoon verwijderen. Verder lijkt het mij dat je deze plant op hooguit drie ranken moet snoeien en maximaal vijf vruchten per rank moet aanhouden. Overigens ben ik wel benieuwd geworden naar deze Tibitaanse Komkommer en zal ik in 2016 er enkele verschillende in mijn kas zetten.

De vraag is niet hoeveel Tomaten er aan een plant/tros mogen, dat is onbeperkt, maar hoeveel kan de plant dragen. Dit heb je zelf in de hand, door te zorgen dat de planten goed ondersteund zijn en goed aangebonden blijven hoeft er niet gesnoeid te worden. Zelf teel ik Tomaten aan een koord,dat laat ik na de oogst van de trossen iedere keer weer een stuk zakken en de kale stengel rol ik op de grond rond de plant. Vorige jaar bij het opruimen in de kas in november had ik er planten bij de een opgerolde stengel maten van meer dan vijf meter. De hoeveelheid Tomaten heb ik niet bijgehouden maar dat waren emmers vol.

Een merkwaardig verhaal dat niet overeen met mijn ervaring met de Spaanse boon. Spaanse Witte'/ Spagna Bianco is een stokboon ook wel genoemd: Droogwinners (Engels: Dry Shelling Beans) (Phaseolus vulgaris) Het betreffen grote, witte, platte bonen. De klimmende bonenplanten groeien snel en rijpen vroeg (90 dagen). Droogbonen worden op verschillende manieren geoogst. Sommige rassen zijn met gehele peul ook eetbaar, anderen kunnen alleen vers of (gerijpt) droog gegeten worden. Zaaien: mei-juni aan de voet van stokken of andere klimmogelijkheid (2 m hoogte). Bonen houden van warmte, zaai niet te vroeg (na 1 mei) en niet met veel regen op komst. Om e.v.t. het uitkomen van eitjes van de bonenvlieg te voorkomen plaatst je de goed gedroogde bonen 24 uur in de vriezer.

Komkommers kun je heel goed terugsnoeien is mijn ervaring. Zelf zorg ik er voor dat per plant niet meer dan drie ranken opgroeien, hieraan komen gemiddeld zes a zeven komkommers per rank. Water geven doe ik royaal, maar wel zo laat mogelijk in de avond en nooit op het gewas zelf. Overigens pas ik deze methode ook toe op Augurken en Meloenen.

Aubergines zijn geen gemakkelijke planten en zijn vooral gevoelig voor tocht en temperatuurwisseling. Mogelijk kan het verplaatsen van de platen naar een gunstiger plek daarbij helpen. Uiteraard moeten er voldoende bestuivers de planten bezoeken, anders zal je dit zelf handmatig met een kwastje moeten doen. Succes.

Kruiden behoren tot de gemakkelijkste plantensoorten die door liefhebbers gekweekt kunnen worden. Het probleem met kruiden in potten is dat de grond binnen enkele welen uitgeput is en de plantjes sterk achteruit gaan en kwetsbaar worden voor kwalen en insecten. Veel beter zou het zijn om de kruiden in de volle grond te plaatsen maar als dat niet kan plant ze dan in een grote, diepe bloembak die je niet vult met potgrond, maar met tuinaarde. Meng ook een flinke hoeveelheid koemestkorrels door de aarde en snoei de kruiden terug tot twee centimeter boven de grond. Zorg voor voldoende water en binnen drie weken hebben de kruiden en goed wortelstelsel ontwikkelt en kunnen de winter in als sterke en gezonde planten. Munt- en Thijm-soorten wel op hun plaats houden dit zijn echte woekeraars, gewoon telkens een gedeelte met wortel en tak verwijderen. Basilicum is niet winterhard, dus deze ieder jaar opnieuw planten of zaaien, andere kruiden zijn vrijwel allemaal winterhard. In de winter de kruiden-bak op een luwe plaats neerzetten en bij vorst e.v.t. afdekken met stro, liever niet met plastic. Volgend jaar kun je dan weer volop genieten van je eigen verse en gezonde kruidentuin.

Beste Weknow, Uiteraard zal ik nooit iemand iets opdringen, het is niet meer dan het plaatsen van mijn ervaring en mogelijk kan iemand daar iets mee. Overigens tuinier ik ook zo ecologisch mogelijk en gebruik ik geen of nauwelijks bestrijdingsmiddelen en/of kunstmeststoffen. Dat verbranden van aardappel-loof en aardbeien-loof het milieu zou schaden betwijfel ik, als dit goed gedroogd is komen er geen of nauwelijks residuen vrij. En wat het losmaken van de aarde betreft tussen de aardbeienplanten is uiteraard sterk afhankelijk van de bodem ter plekke. Op mijn tuin bestaande uit een rivierbodem met kleiachtige grond is dit wel van belang na een plukseizoen is deze aardig vast geworden. Om warmte en zuurstof die de doorgroei van het wortelgestel nodig niet te belemmeren wordt de aarde losgemaakt.

Een late reactie. Kruiden kan je het best in de volle grond zetten, kan dat niet neem dan een flinke diepe bloembak en vil deze niet potgrond maar met tuinaarde. Plant hier de kruiden in en knip deze tot 2 cm boven de grond af. Geef ze daarna een forse gift koemestkorrels die door de aarde worden gewerkt. En binnen drie weken heb je aardige kruidenplanten die een sterk wortelstelsel hebben gevormd. Zorg van de winter dat de bak op een luwe plaats staat en dek hem eventueel af voor de vorst met stro, liever geen plastic. Volgend jaar beschik je dan altijd over verse kruiden van sterke en gezonde planten. Hou vooral de munt- en thijm-soorten op hun plaats dit zijn geweldige woekeraars.

Waarschijnlijk beterft het een Sieraardbei (Duchesnea indica) Duchesnea indica (Sieraarbei) de herkomst: Oost-Azie. Groeivorm: Een bodembedekkende, uitlopers vormende plant. Hoogte: 10 cm. Blad: Groen, lijkt op dat van de eetbare aardbeien. Bloemen: Alleenstaande gele bloemen. Groeiplaats: Humeuze grond komt een goede groei ten goede.

Alle bonen zijn uitstekend te verplanten indien je ze maar met voldoende aarde overzet. Doe je dat niet dan krijgen ze een geweldige terugslag en kun je ze beter direct ter plaatse opnieuw zetten. Zelf kweek ik bonen in een pers-potje en plaats ze totdat ze ongeveer 10 cm hoog zijn in de kas en gaan dan naar buiten. Maak de aarde van te voren goed los en maak een kuiltje waarbij je de bodem vast drukt een boon heeft vaste ondergrond nodig. Zorg de eerste dagen voor voldoende water zodat ze gemakkelijk door wortelen, maar overdrijf niet want bonen zijn rottingsgevoelig. De plantafstand van stambonen ruim houden zodat er voldoende warmte in de plant kan en daardoor zal de opbrengst groter zal zijn. Bonen in het algemeen behoeven geen bemesting, het jaar ervoor de grond daarom liever niet bemesten.

Het beste kun je direct na de pluk de Aardbeiplant geheel terugsnoeien, Dat wil zeggen alle oude bladeren, zaadlijsten en uitlopers verwijderen. Maar let op, doe dit voorzichtig en spaar vooral de nieuwe bladneuzen. Daarna kun je alle onkruid verwijderen en door grond tussen de planten los te maken en kun je weer lucht in de grond brengen. Hierna bemesten met de voor jou gebruikelijke mestsoorten. Let op: Gooi aardbeienblad nooit op de composthoop omdat verrotting evenals als dat bij aardappelen plaatsvindt, zorgen voor ziektekiemen. Het beste is on ze gewoon te verbranden. Wil graag nieuwe planten volgend seizoen, dan kun je die veel beter kopen dan uit eigen planten te kweken. Maar als je toch eigen plante kweekt, plaats deze dan op een nieuw stuk grond waar tenmionste drie jaar geen aardbeien, aardappelen of rozen hebben gestaan. Succes.