Ga naar inhoud

roeier

Members
 Bekijk profiel  Bekijk berichten

  • Aantal items

    1475

  • Registratiedatum

  • Laatst bezocht

 Inhoudstype 

Moestuin seizoen updates die geplaatst zijn door roeier

  1. roeier
    Niet alles overleeft de knaagpartijen van muis en rat hier. Bij vaste planten die je 's winters niet ziet is het maar de vraag of ze in het voorjaar wel weer te voorschijn komen; ze kunnen helemaal weggeknabbeld zijn onder de oppervlakte.
    Dan is het altijd fijn als je iets weer op ziet komen. Zeker als ze nog voor de eerste keer moeten bloeien, ik woon hier nog niet zo lang en veel planten heb ik pas vorig jaar geplant.
     
    Zoals deze: Koeienoog (Telekia speciosa). Vorig jaar al mooi blad, hopelijk dit jaar ook bloei. Dat er een vogeltje op gescheten heeft vind ik niet erg:

     
    Ik ben ook erg blij dat ik deze weer zie opkomen, vorig jaar was het niet meer dan twee kleine blaadjes, waarschijnlijk dit jaar bloei en vrucht, ik ben benieuwd: Podophyllum hexandrum:

     
    Deze bloeide vorig jaar al, is een mooie schaduwplant: Geurend hoefbloem (Saruma henryi):

     
    Een zilverkaars die vorig jaar ook nog niet heeft gebloeid: Cimicifuga carbonella:

     
    Een geranium die vorig jaar wel heeft gebloeid maar waarvan ik nooit de naam heb genoteerd, wel leuk dat hij weer opkomt:

     
    Kruiskruid (Ligularia dentata 'Othello') had het vorig jaar moeilijk bij mij. Geen bloei. Misschien dit jaar:

     
    Ik had twee plantjes van dat Kruiskruid gekocht. Waar de andere stond is nu een gat, het kaartje is niet opgeknabbeld:

     
    Zo verdwijnen er dingen, door muis of rat. En ik ben bang dat deze jonge aanwinst ook niet gaat helpen in de strijd:

     
    Ondertussen staat de vroegste perenboom bijna in bloei, nog maar een paar mooie dagen, schat ik:

  2. roeier

    Januari: zaailingen zat

    Door roeier,

    Dit jaar ben ik nogal bezig gegaan met late herfst- vroege winterzaai, kijken hoe dat gaat. Geen kwestie van ongeduld, maar ik heb nu 3 lentes een tuin, en dat waren stuk voor stuk droge lentes; erg moeilijk om dingen te zaaien. Ik zie niet uit naar nog zo'n droog voorjaar waarin haast niets ontkiemt, dus als een gewas tegen vorst kan: we zaaien het nu!
     
    Ui, mogelijk in Oktober gezaaid, geen geweldige ontkieming:

     
    Spruiten, ook in de winter nog slakkenvraat:

     
    Pastinaak, pas eind November gezaaid, komt geweldig op:

     
    Palmkool, het oude zaad kwam niet zo goed op, ik heb ondertussen bijgezaaid met afgelopen seizoen geoogst zaad, maar dit waren wat oude zaadjes, en na deze foto heb ik ze verspeend, ze moesten in elk geval wat dieper de grond in:

     
    Witte kantbloem, wat zaadjes gesnaaid van het Martiniplantsoen in Franeker, ziet er als zaailing al decoratief uit:

     
    Orlaya grandiflora is de Latijnse naam van die bloem, en de Nederlandse naam is niet Witte kantbloem, maar Straalscherm. Nou, dan vind ik een letterlijke vertaling van het Engelse White lace flower toch mooier klinken, dus hou ik het op Witte kantbloem.
     
    Ook worteltjes heb ik ondertussen gezaaid, prei ben ik nog niet aan toe gekomen. Wat bekende tweejarige bloemen zijn ook in de herfst gezaaid, maar waar ik hier foto's van heb staan heb ik niet eerder in de late herfst, bijna winter, gezaaid. Het is nog even afwachten of dit een gewoonte voor me zal worden.
    Zoiets als tuinbonen zie ik mezelf niet snel in deze tijd zaaien; het zijn vooral kleine zaadjes die een probleem geven met ontkieming in een droog voorjaar, en bonen kunnen al niet tegen matige vorst, dus daar zie ik de voordelen niet.
    Spreiding van het zaaiseizoen vind ik dan wel weer leuk.
  3. roeier

    Kruispompoenen

    Door roeier,

    Op het forum komen vaak mensen langs die verrast worden door de pompoen of courgette die ze hebben gekweekt. Wat er uit het zaadje komt lijkt vaak niet op de vrucht waar het zaadje uit komt. Kruisbestuiving; komt heel makkelijk voor in deze plantenfamilie, en de niet ingewijde is er vaak niet op bedacht.
    Het leek me leuk om wat foto's te plaatsen van wat er gebeurd als je zaadjes van een pompoen in de grond stopt waarvan je de vader niet kent, om een voorbeeld te geven van wat de gevolgen zijn van kruisbestuiving.
     
    Vorig jaar heb ik wat zaden overgehouden van een Buttercup. Ik hoopte dit jaar weer diezelfde Buttercup terug te krijgen, maar dat is niet gebeurd. Ik had vorig jaar ook maar één Buttercup plant staan die was gelukt, dan is de kans wel erg groot dat het stuifmeel ergens anders vandaan komt, en dat de nakomelingen kruisingen zijn. De bevruchting zou wel binnen de Cucurbita maxima groep moeten plaatsvinden, dus niet dat pa een sierkalebasje of courgette zou kunnen zijn. Daarom durfde ik het ook wel aan om dit te zaaien; ik zou iets eetbaars moeten krijgen.
     
    De foto's zijn allemaal vandaag genomen. Van twee planten lijken de vruchten sterk op elkaar, en van één van die planten heb ik ook al een pompoen gegeten, die was gewoon lekker. Aan de andere hangen pompoenen in diverse leeftijdsstadia. Dit is nog een jonkie:
     

     
    Die lijkt nog op moeder. Buttercup is groen en heeft een afgeplatte vorm. Maar een lichtere kleur begint er al doorheen te komen.
     
    Dit is een vrucht aan dezelfde plant, een tikkie ouder. Begint geel te worden, is wel ronder aan de bovenkant:
     

     
    En deze is eigenlijk wel rijp, dat zie je aan de verkurkte steel - zelfde plant nog steeds:
     

     
    Dan een andere plant. Wel van een zaadje uit dezelfde pompoen:
     

     
    Deze is toch wat anders. Eindigt op een punt en bleef veel langer groen. Is toch nog aardig oranje gekleurd uiteindelijk.
    Meer vruchten dan deze zijn er niet verschenen aan deze plant. Ernaast staat ook nog een plant waar maar één pompoentje aan is verschenen:
     

     
    Dat pompoentje wilde niet groeien, net zoals de plant waar het aan hing. Een rabarberplant stond daar dichtbij, zoiets kan meegespeeld hebben. In zo'n pompoentje heb ik weinig vertrouwen, ik ben toch al wantrouwend als pompoentjes erg klein blijven. De pompoen die ik heb gegeten was 1.6 kg, dat verhoudt zich tot hoe groot Buttercups worden. De meeste foto's die je hier ziet zijn van pompoenen in die orde van grootte, en het lijkt ook op de grootte van Kuri's - in dat ras zoek ik de vader, want die pompoen komt heel algemeen voor en is oranje.
     
    Dan heb ik nog een plant waarvan ik meen dat het zaadje dezelfde moederplant heeft, maar uit een andere pompoen komt - heel precies heb ik alles niet genoteerd, dus ik kan me vergissen. Wel een wat andere vrucht, waarbij ik aan een Turkse muts zit te denken als vader - ik weet dat iemand Turkse mutsen had op de tuin:
     

     
    Zo'n knoop zie ik bij de andere pompoenen niet. Is wel mooi.
     
    Dan nog een pompoen die niet in het rijtje thuishoort, want deze is uit een gekocht pakje zaad:
     

     
    Berrettina Piacentina zou dit moeten zijn, en dat geloof ik ook wel, maar ga maar eens online afbeeldingen van Berrettina Piacentina opzoeken; die zien er ook allemaal anders uit. Met bobbels, zonder bobbels, soms een Turkse muts-vorm, soms niet... Wat dat betreft kunnen ze ons ook van alles wijsmaken.
     
    Ik wil wel leren zelf te bevruchten volgend jaar, zodat als een pompoen mij bevalt ik die terug kan kweken. Dat lijkt me de moeite waard. Niet dat ik het geld niet over heb voor een pakje uit de handel, maar zelf zaad overhouden is wat ik graag doe, en bij gekocht zaad kun je er ook niet volledig op vertrouwen dat de inhoud overeenkomt met wat er op het pakje staat afgebeeld.
     
    Dit verslag kan een vervolg gebruiken, want ik moet de pompoenen op de foto's nog proeven. Ik heb er wel vertrouwen in dat de meesten lekker zijn, maar 100% vertrouwen heb ik niet.
  4. roeier

    Het verborgen bonenbed

    Door roeier,

    Het uiterlijk van een graf was geen opzet. Ik wil wat door ruil verkregen bonen raszuiver houden, dus heb een geisoleerde plek gekozen om kruisbestuiving te bemoeilijken en daar met wat keien een bedje geimproviseerd. Het is hier donker door de bomen, maar lichtere plaatsen heb ik niet.
     

     
    Dit is een Fins duivenboontje wat 'Kontu' heet. De slungelachtige groei komt puur door de duisternis bij mij, zo zien ze er normaal niet uit. Dit ras is in Finland ontwikkeld voor een kort seizoen, en, merkwaardig, op klein formaat, omdat in Finland het drogen van de bonen de grootste kostenpost is in de productiecyclus. Kleine boontjes drogen sneller.
     

     
    Het boontje met de lichte kleur is Kontu, de andere is voorganger, Mikko, uitgebracht door dezelfde ontwikkelaar, Hankija. Eerst zijn ze tussen 1969 en 1974 het Finse veld ingegaan om bestaande variëteiten te verzamelen. Ik geloof dat aan de Mikko zo op de commerciële markt is gebracht zonder er veel aan om te sleutelen. De Kontu is veel later uitgebracht, daar is meer kruising en selecteerwerk aan voorafgegaan. De Kontu groeit sneller en is lichter van kleur, dat waren beide oogmerken.
    Of hier beige mooier is dan zwart, daar valt over te twisten. Donkerder tuinbonen zouden bitterder moeten smaken, door meer tannine. Ik hou wel van de soort bitterheid van tuinbonen, ik ben niet zo dol op die lichtgroene tuinbonen.
    Tuinbonen of duivenbonen, het is allemaal Vicia Faba, en ik noem een duivenboon ook wel een tuinboon.
     
    Een heel ander onderwerp: waarheen met de pompoenen? Ik heb een paar gezet op een bed waar de St Jans-ui nu wordt geoogst. Daar staat ook rabarber waar ik van plan ben pompoenen overheen te leiden. Rabarber kan goed schaduw hebben, dus is dit een goed idee?
     

     
    Knoflook kan ook zo geoogst worden, daar staat ook een pompoenplant om de ruimte over te nemen. De knoflook is Pskem trouwens.
     

  5. roeier
    Zo moeilijk is het hier te lopen; soms is je achterste voet zover weggezonken dat je weer achteruit moet stappen om meer kracht te kunnen zetten om hem los te trekken. Vaak verlies je je evenwicht en heb je ook je handen nodig om te blijven staan.
    Welkom op mijn tuintje op de zware Friese klei, ik hoop dat je je allerhoogste laarzen hebt aangetrokken en dat je straks thuis nog een stel schone kleren hebt liggen!
     
    Half maart, best aardig weer, frustrerend dan dat de tuin nog zo belabberd begaanbaar is. Het stukje waar de terpbedden (Hügelbeten) zijn gemaakt ziet er het beste uit, maar ik kan niet in één keer de hele tuin zo aanpakken. Van de herfst maar weer, dat is toch wel de ideale tijd om terpbedden te maken.
    Maar de gemeente heeft wat wilgen langs de Bolswarder vaart gesnoeid; de bergjes houtsnippers kan ik wel gebruiken. Mijn tuin is maar één strook, de paden aan beide kanten worden gedeeld met de buren. Het zou het beste zijn om die te vragen of ze mijn idee van houtsnipper-paden wel goed vinden, maar ik heb nog nooit een buurman gezien en weet niet wie het zijn. Er is geen enkel teken van leven op die tuinen, en dat is niet zo gek, want de tuinen zijn inderdaad nog on-be-gaan-baar.
    Nou, ik denk dat het in ons gezamenlijk belang is om de tuinen beter toegankelijk te krijgen, dus ik stort er houtsnippers op, want ik word niet goed van de blubberzooi.
    Ik denk dat ik er wel een kuubje op heb gestort vandaag, morgen nog maar een ritje maken.
     

    Op de achtergrond is de boerderij waar ik woon, zou best es een aardig plekje zijn voor een noordelijke moestuinforum dag ook.
     

    Zo, over de blubber met die snippers!
    Links is mijn knoflook, dat heeft het relatief droog gehouden.
     

    Op de weg terug ging de zon onder. Ja, mooi is het hier wel, hoor.
  6. roeier
    Spruiten. Ik heb ze gezaaid bij m'n ouders in het voorjaar van 2016, en nu pas eet ik ervan, zo'n 17 maanden later. Ik had ze vorig jaar al verwacht, maar toen was het nog niks. De snelsten schoten dit voorjaar door, want dat krijg je dan, maar er waren ook nog achterblijvertjes, en die achterblijvertjes... Hah, ik geloof dat niemand op dit moment zulke mooie spruiten heeft staan!
    Zo'n tijdpad moet ik vaker proberen.

     
    Nog wat langzaam spul: een bloemetje wat nu pas mooi begint te bloeien, ik vermoed dat ik het zelf gezaaid heb van uit de berm gewonnen zaad. Wat het is weet ik niet, ik heb aan gele kamille gedacht, wie het weet mag het zeggen.

     
    Van deze dacht ik dat ik hem niet meer zou zien bloeien dit jaar, maar nu het Oktober is gebeurt het toch nog met suikerwortel Aurora Rubin:

     
    Dan iets anders; een gewas dat niet traag ging: Pastinaak, maar wel eentje die me problemen stelde toen ik het uit de zware klei moest halen. Ik kan wel merken dat ik nog een nieuweling ben; al deed de pastinaak het goed op mijn klei, toch wil je zo'n gevecht met de klei niet leveren alleen maar om er een peen uit te halen:




     
    Niet normaal, dit. Wat een blubberzooi! Maar ze moesten eruit; sommige pastinaken begonnen al te rotten, 't is ook zo nat hier.
    Sommige delen van mijn tuin heb ik verbeterd door er terpbedden te leggen, dat is zwaar werk, en veel werk, maar na zo'n akkefietje met pastinaak wordt het wel voor de zoveelste keer duidelijk waarom ik dat doe.
     
    Dit is de pastinaak schoon. Dat is dan wel een mooi ding, een halve meter lang.
    Wat me opvalt; er wordt wel eens gezegd dat je losse grond moet hebben om mooie rechte penen te krijgen. Dat valt mee, vind ik.

  7. roeier

    Operatie Hügelbett

    Door roeier,

    Volkstuintje Wommels, Friesland. Zware klei. Dit is een foto van 13 januari:

     
    Mij werd op dit forum aangeraden een Hügelbett te maken, voor een betere waterhuishouding.
    Toen de meeste vorst uit de grond was ging ik aan de slag. De foto's hieronder vormen een beeldverslag.
    Bij het uitgraven van het bed heb ik de grond tijdelijk op de tuintjes van de buren gestort, 's winters kom je wel met zoiets weg, maar je hebt dus wel wat ruimte nodig, als om je heen alle tuintjes volop in bedrijf zijn en er is geen plek dan lijkt me dat erg lastig. Een Hügelbett maken geeft zooi.
    Voor de rest vond ik het goed te doen. Je mag best een dag uittrekken. Alle beelden hieronder zijn van vandaag, 29 januari, behalve de bovenste, die is van 28 januari:

     

     

     

     

     

     

     

     
    Update:
    Het weekend van 18 - 19 februari heb ik er een tweede bed bijgeplaatst, op dezelfde manier. Die foto's zet ik hier ook maar even bij, het is een uitbreiding, maar inhoudelijk is er nog niets nieuws te melden:
     

     

     

     

    Deze laag werd nog beter uitgespreid; voor de foto heb ik even een diagonale baan vrijgelaten zodat de onderliggende stammen nog te zien zijn.
     

    Maaisel/dregsel uit de Bolswarder vaart - die vaart loopt vlak langs de tuinen en dit materiaal is dus zo te pakken.
     

     

    En zo lag het er vandaag, 21 februari, bij. Twee van die bedden nu. Het gaat nog wat netter worden geschoffeld en er kan nog wat koeienmest bij.
  8. roeier
    Begin dit jaar werd mij een fietskar aangeboden.
     
    Wat mensen stapten op mij toe en zeiden dat ze al 6 jaar die fietskar op zolder hadden staan. Ze hadden gehoord dat ik iemand was die alles op de fiets deed, dus ik zou zo'n ding misschien handig vinden. Ze hoefden er geen geld voor, als het maar bij iemand kwam die het goed kon gebruiken.
    Sindsdien ben ik de trotse eigenaar van een fietskar. Al is het is niet waar dat ik alles op de fiets doe. Bij dezelfde mensen van wie ik deze kar kreeg bezorgde ik de post per boot, en nu nog altijd, fietskar of niet. Ik doe dus niet alles met de fiets, ik ben zeer trouw aan mijn roeiboot, maar toch, zo'n fietskar is wel handig.
     
    Voor het ontruimen van m'n tuin in Franeker bijvoorbeeld.
     
    Korte persoonlijke geschiedenis: ik kwam December 2015 terug van langdurig verblijf in het buitenland, ging een tuintje huren in Franeker, maar kon daar geen woonruimte krijgen en de gemeente weigerde mij in te schrijven. Uiteindelijk ben ik in een andere gemeente terecht gekomen. Daar zit ik nu al 3 jaar, met een tuin ook, maar ik had het tuintje in Franeker nog niet opgezegd.
    De nieuwe tuin heeft zeer weerbarstige klei, en de tuinvereniging heeft te weinig leden, waardoor er voortdurend over een faillissement wordt gespeculeerd. Vandaar dat ik Franeker nog niet had opgezegd, maar dit jaar vond ik het echt niet leuk meer om daar telkens weer naar toe te reizen. Met de nieuwe tuin ben ik ook naar 400 m2 gegaan; ik heb wat om me heen liggende braak liggende stukken erbij genomen, maar dat betekende wel dat ik echt van dat stuk in Franeker - 12 km fietsen - af moest, want daar kwam ik gewoon niet meer aan toe.
     
    Het ontruimen van Franeker is al een tijdje bezig, vanaf de aardbeien in Augustus tot struikjes en boompjes nu. Vandaag was een honingbesstruik Wojtek aan de beurt. Bijna alle blad was er al af, dus de struik is niet zo makkelijk te zien op een foto, maar de spitvork zit er hier dus onder:

     
    Het valt op deze foto's goed op dat ik nauwelijks nog aan de tuin toekwam. Mijn tuin begint te lijken op die van de buurman, zichtbaar achter de fietskar, dat is van hetzelfde laken een pak:

     
    Aankomst in Wommels, waar ik de fiets doorgaans tegen het gemeenschappelijke hok aan zet. Ja, wat gele kamille is ook meegegaan, en wat geoogste pastinaak:

     
    Aan- en afkoppelen van de kar doe ik vaak; de kar is ook prima als handkar te gebruiken.
     
    Hier staat de honingbes op de nieuwe plek, na 3 jaar in Franeker gestaan te hebben. Ik heb de struik niet veel gedund. Het is natuurlijk altijd even een tik, zo'n verplaatsing, maar volgens mij geen grote. Het wortelstelsel van zo'n honingbes bleek niet groot in vergelijking tot andere struiken, en de wortelkluit was ruim. Zo'n fietskar is ook ideaal voor zo'n klusje.

     
    Er moeten nog wat grotere struiken en boompjes volgen...
  9. roeier

    De appelboom

    Door roeier,

    Hier op het hof staat een appelboom die in het verleden vreemd snoeiwerk heeft gekend en er nu wat verknipt uitziet. Alle dikke takken zijn op een gegeven moment stevig ingekort, en de boom heeft hierop gereageerd door heel veel waterloten te maken.
    Dit is een foto van December 2016:
     

     
    Ik had me nog helemaal niet bemoeid met de snoei van de fruitbomen, ook al omdat ik daar zelf absoluut geen ervaring in heb. Maar uiteindelijk heb ik toch maar de snoeischaar gepakt. De boom heeft het meeste blad en fruit nog, maar ik dacht dat het een niet al te rare tijd was. De gemeente haalt ook deze maand het groffe takkenmateriaal op, en dat doen ze maar één keer per jaar.
     

     
    Vooral waterloten heb ik eruit gehaald, daar zat de kroon helemaal dicht mee. Ik wil proberen het midden meer open te houden en sommige zijwaartse takken te behouden zodat die tot gesteltakken kunnen uitgroeien. De boom is erg groeikrachtig, ik vermoed dat hij nog altijd in reaktie is op vorige snoeibeurten, vooral op die keer dat de hoofdstam is ingekort.
    De boom zal er altijd wel een beetje merkwaardig blijven uitzien, maar ik ben benieuwd waar ik kan komen met deze boom.
     
    Het appelras ken ik niet, de eigenaar van dit perceel weet het niet meer. De appels lijken als twee druppels water op Golden Delicious, dus misschien is het dat, maar het maakt me ook niet zoveel uit. Het zijn mooie, grote appels met een rode blos, precies het soort waar je een kind blij mee maakt (foto van voor de snoei):
     

Over moestuin forum

Op het moestuin forum delen leden ervaringen en tips over het telen van groenten en fruit in de moestuin.

Lees meer over moestuinforum

Tips

Moestuin Forum

×
×
  • Nieuwe aanmaken...