Het uiterlijk van een graf was geen opzet. Ik wil wat door ruil verkregen bonen raszuiver houden, dus heb een geisoleerde plek gekozen om kruisbestuiving te bemoeilijken en daar met wat keien een bedje geimproviseerd. Het is hier donker door de bomen, maar lichtere plaatsen heb ik niet.

Dit is een Fins duivenboontje wat 'Kontu' heet. De slungelachtige groei komt puur door de duisternis bij mij, zo zien ze er normaal niet uit. Dit ras is in Finland ontwikkeld voor een kort seizoen, en, merkwaardig, op klein formaat, omdat in Finland het drogen van de bonen de grootste kostenpost is in de productiecyclus. Kleine boontjes drogen sneller.

Het boontje met de lichte kleur is Kontu, de andere is voorganger, Mikko, uitgebracht door dezelfde ontwikkelaar, Hankija. Eerst zijn ze tussen 1969 en 1974 het Finse veld ingegaan om bestaande variëteiten te verzamelen. Ik geloof dat aan de Mikko zo op de commerciële markt is gebracht zonder er veel aan om te sleutelen. De Kontu is veel later uitgebracht, daar is meer kruising en selecteerwerk aan voorafgegaan. De Kontu groeit sneller en is lichter van kleur, dat waren beide oogmerken.

Of hier beige mooier is dan zwart, daar valt over te twisten. Donkerder tuinbonen zouden bitterder moeten smaken, door meer tannine. Ik hou wel van de soort bitterheid van tuinbonen, ik ben niet zo dol op die lichtgroene tuinbonen.

Tuinbonen of duivenbonen, het is allemaal Vicia Faba, en ik noem een duivenboon ook wel een tuinboon.

Een heel ander onderwerp: waarheen met de pompoenen? Ik heb een paar gezet op een bed waar de St Jans-ui nu wordt geoogst. Daar staat ook rabarber waar ik van plan ben pompoenen overheen te leiden. Rabarber kan goed schaduw hebben, dus is dit een goed idee?

Knoflook kan ook zo geoogst worden, daar staat ook een pompoenplant om de ruimte over te nemen. De knoflook is Pskem trouwens.