kenbeimer

Ik wil de stichting waar ik voor werk in de herfstvakantie een watermeloen uit eigen tuin schenken. Ze zitten nu nog aan de plant en ik zie dat de plant de afgelopen kou niet erg fijn vond. De activiteit in de herfstvakantie is op 21 oktober. Nu is mijn vraag dan ook, hoe ik de watermeloen in de beste kwaliteit tot 21 oktober krijg. Moet ik hem plukken en in de koelkast bewaren of zo lang mogelijk aan de plant laten zitten? Mijn moeder had het ook nog over narijpen. Is dat ook niet iets dat de smaak kan bevorderen?

Koud of dorst? Ik besloot hem maar naar binnen te halen vanwege de voorspellingen.

Hij mag blijven staan. Pak naar mijn hart.

Vanuit het Oranjefonds wordt van ons als Buurtmoestuin De Triangel verwacht dat we leuke verbindende activiteiten organiseren. Op zondag 30 oktober staat de volgende activiteit gepland en we zijn erachter gekomen dat het heel erg lastig is een geschikte workshop binnen het bedrijfsleven te vinden. We hebben al pech gehad bij workshop likeur en workshop paddenstoelen. Ik weet door de voorgaande Moestuinforumdagen dat er mensen zijn die wel eens workshops geven. Wie zou hiervoor bereid zijn? We moeten vanuit Oldenzaal komen. Het zou eventueel ook op locatie zelf kunnen lijkt mij.

Ik ga denk ik een hulplijn inschakelen. Bomen en struiken kunnen veel hebben, maar als ik een schop in handen heb, ben ik de groene magere heijn.

Helaas... Ik kreeg vanochtend een brief dat hij overmorgen al verplaatst moet zijn.

Een flinke appelboom, waar ik erg gek mee ben. Nu wordt er echter een stuk van mijn tuin overgenomen voor stoep. De stoep komt niet op de plek van de boom, maar de boom moet wel weggehaald worden. Nu staat deze sinds 2013 in de volle grond en ik weet niet goed hoe ik dit moet aanpakken, zonder de boom te mollen. Iemand ervaring / kennis om de boom zonder schade te verplaatsen?

Ik moet ze nog even plukken, maar ik ben al mega blij met de waarneming op zich. Bij de laatste MTFD (2 jaar terug?) heb ik 2 stekjes gele frambozen meegenomen en door een mega drukke zomer weinig aandacht kunnen geven. Ik was in de veronderstelling dat ze het niet hadden gered, tot ik vandaag een kijkje in de tuin nam.

Gisteren 2 zaadbolletjes geoogst van een rode ui die niet tot zijn recht kwam, omdat hij te dicht op een ander groeide en klein bleef. Volgend jaar zaaien.

Tegen alle verwachting in een prettige deelnemersbijeenkomst. Veel frustraties op een rustige manier op tafel gegooid. De kinder moestuin wordt pas in het najaar geëvalueerd en er is geen woord gezegd over de bloeiende gewassen. Bij de rondvraag werd het nog wel even spannend, omdat mijn schandalige fout ter sprake kwam. Deze heb ik in het bijzijn van iedereen erkent en vervolgens bijgelegd met de tuincommissie, met de afspraak dat ik ze mag aanspreken als ik me ergens door frustreer. Ik heb mezelf ook beschermd en de andere kant van het verhaal op een nette duidelijke manier verwoord. Ik denk niet dat alles opgelost is, maar we zijn heel en heel erg veel verder en ik heb nu meer vertrouwen in een goede afloop. Mag ik jullie heel erg graag bedanken voor het meedenken.

Ik heb inderdaad heel erg veel tegengas gegeven in de afgelopen periode, waardoor er zo'n spanning is ontstaan. Ik wil nu eens proberen rustig te blijven. Ik sta open voor een compromis, maar was niet van plan alles (bloeiende bloemen & kindermoestuin) in te leveren. //update// De voorzitter heeft het voor me opgenomen en het voorstel om de kindermoestuin om de agenda te zetten afgewezen. Dat is even de meevaller die ik nodig had om de kop er goed bij te houden. //

Buurman en ik hebben daarnaast ook een kindermoestuin voor twee buurkinderen, diens moeder door al het gedoe is opgestapt uit de moestuin. De kinderen vonden dit erg jammer en hebben we betrokken door een stuk van onze tuinen af te zetten en te betrekken in de tuin. Dit werd goedgekeurd door het bestuur, maar vervolgens afgeketst door de tuincommissie, maar later gedoogd. Ik kreeg vanochtend toch weer een e-mail dat dit op de agenda moest voor de deelnemersbijeenkomst. Ik heb het idee dat dit het stukje heftige vergadering wordt.

Precies! Daarom wilde ik in het begin ook geen details plaatsen. Ik vraag ook niet om steunbetuigingen, maar om tips. Ik wil er op een GOEDE manier uitkomen, zonder mensen aan de kant te hoeven schuiven. B.v. met een compromis betreft bloeiende bloemen. Netjes of zakjes eromheen kan een compromis zijn, maar eventueel uitdunnen ook.

Yep, daarvoor is de verbindingscommissie (nu activiteitencommissie) in het leven geroepen. We hebben van het voorjaar de seizoensstart gehad, waarin deelnemers gerechten uit eigen tuin maakten en die presenteerden. Vervolgens was het een gezellige boel met een hapje en drankje en prominente mensen werden uitgenodigd. Straks in september vieren we (veel te laat) de verjaardag van de moestuin met een Barbecue en in september vieren we het oogstfeest. Bij de deelnemersbijeenkomst 7 juli zal de activiteitencommissie zorgen voor versnaperingen, ik ga een cake bakken en natuurlijk koffie, thee en bier.

Buurtmoestuin De Triangel is een Stichting, welke ik als buurtbewoner én persoon met een beperking samen op heb gezet met de voorzitter, die meerdere groenprojecten in Oldenzaal heeft en niet woonachtig is in de buurt. ( Klikje voor oprichtingsproces ) De oorspronkelijke bedoeling was om bewoners met een beperking in contact te brengen met de buurtbewoners en de buurt samenhang te versterken in de vorm van werken in een biologische moestuin. Er zijn geen contributiekosten. Op het moment zijn er 19 kavels, waarvan op het moment één halve en één anderhalve (volgend jaar moet deze dat extra halve tuintje inleveren en zal nog iemand het tuintje halveren) Onlangs is de penningmeester die ook niet in de buurt woonde opgestapt om ruimte te maken voor een deelnemer van de buurtmoestuin. Gezien het een stichting is, moeten er veel meer regels en statuten, waar aan gehouden moet worden. De inzet van de buurtbewoners zelf tijdens werkdagen zoals b.v. een pomp opzetten of houtsnippers over de paden verspreiden is erg klein. Daardoor komt het werk bijna volledig op de tuincommissie te leggen. De oude penningmeester heeft ons verbonden met het Oranjefonds en daardoor is GELUKKIG een verbindingscommissie (nu Activiteitencommissie) in het leven geroepen. Daar zit ik in, samen met nog iemand van de mensen met een beperking. Er zit een allochtoon en een autochtoon in en deze laatste is de kartrekker, erg sociaal en afgestudeerd activiteitenbegeleidster. Zij heeft ook een paar eisen richting het bestuur gesteld, welke ik mag voordragen in de vorm van notulen naar de voorzitter. Doordat er een enorm grote diversiteit is, ontstaan er helaas groepjes en daardoor wordt verbinding een enorme uitdaging. We hebben de autochtonen, die streng zijn en zich aansluiten bij de tuincommissie. Zij streven naar een nette tuin en zijn hier ook trots op. Daarnaast hebben we de personen met een beperking. Zij hebben erg veel moeite met deze strengere mensen. Ook hebben we wat socialere autochtonen, die zich storen aan de manier van communiceren van de tuincommissie. Tot slot hebben we de allochtonen. Zij bemoeien zich niet met wat er speelt tussen de drie groepen en focussen zich op de tuin. Het bestuur ziet graag van de volgende groepen: Allochtonen - Dat ze ook meer betrokken zijn met de mensen rondom de buurtmoestuin Sociale autochtonen - Om hun tuintjes beter bij te houden Mensen met beperking - Meer betrokkenheid met IEDEREEN en het beter bijhouden van de tuintjes. Het bestuur vind hun aanwezigheid wel ENORM belangrijk! Strengere autochtonen - Om de lat niet zo hoog te leggen en de rust te bewaren. Dit laatste is mij ook met nadruk vertelt, omdat ik de laatste weken, vrij gestrest heb gereageerd. Luchtfoto moestuin in zijn algeheelheid.

Naast secretaris in het bestuur, ben ik ook lid van de activiteitencommissie die zich inzet voor een stukje saamhorigheid. Het bestuur wilde dolgraag dat deze commissie last-minute dingen voor de algemene vergadering in de moestuin volgende week donderdag zou regelen. Ik gaf het weinig kans, maar het is toch goedgekeurd. Daarnaast willen we ook een extra agendapunt voor onze commissie én een positieve opening van de vergadering. Dat extra agendapunt stelde ik zelf al voor bij de bestuursvergadering, maar werd niet in dank afgenomen. Nu de hele activiteitencommissie hier achter staat, kan het eigenlijk niet meer genegeerd worden. Helaas kreeg ik ook te horen dat dit een vrij heftige vergadering zal worden en er vooral een hoop mijn kant op komt. (Waarschijnlijk vanwege dat incident vorige week) Ik hoop dat het snel donderdag is, want dan zijn we eraf en weten we meer over hoe dit allemaal nu vorm gaat krijgen.

We mogen niet vergeten dat de tuincommissie ook best op de tenen loopt. Ja, ze hebben een wat andere visie en leggen voor zichzelf en anderen de lat erg hoog. Dit is besproken en hier zullen ze milder in worden. Ook dit zal gefaseerd moeten lopen. Ik moet begrijpen en erkennen dat zij heel en heel erg veel vrije tijd in de moestuin steken, door het bouwen en onderhouden van voorzieningen, zoals mestbakken, waterpomp, hekwerk, paden, randbeplanting enzovoorts. Dankzij deze mannen ziet de moestuin er piccobello uit. Zij verdienen die erkenning en hoeven ook niet altijd alles in te leveren. Ja, ze hebben moeite met het stukje inlevingsvermogen voor mensen met een beperking. Dat komt vast goed. Ik hoop te gaan werken naar een punt, waarop ze zelf inzien dat het toch niet zo verkeerd is. Misschien is er een compromis mogelijk, waarin ik het wortelveld uitdun. Want wees eerlijk, die staken gaan een enorme vracht zaad vormen, die ik never nooit binnen de houdbaarheidsdatum verbruik. Indien ze veilig te verplanten zijn, wil ik ze ook nog wel helemaal naar achteren verplanten. (Kan dat?) Het zakje over de bijna uitgedroogde bloemen ga ik voorstellen en doen. Op die manier laat ik zien de klachten serieus te nemen. Nu ga ik dus een verslag schrijven om zelf zaad winnen te promoten. Als iemand nog leuke referenties, verhalen of links weet, dan hoor ik deze natuurlijk graag. Opnieuw heel erg bedankt voor alle hulp weer. Hoe het voor het plukken en vorig jaar was? Simpel! Bagger! Ik heb eindelijk de routine te pakken om het te onderhouden. Ze hebben dus enigszins wel een klein punt. (Al zou een stukje erkenning nu het eindelijk goed gaat fijn zijn)

Er speelt inderdaad nog erg veel spanning. De ergste spanning is gelukkig weg en we hoeven ons niet meer zorgen te maken over het inleveren van een tuintje. Wat dat betreft een hele zorg minder. Ik ben het helemaal eens met de reacties op de argumenten. Dit gaf ik de voorzitter ook al aan, samen met het stukje over de berm enzovoorts. Liever wortels e.d. als onkruid die het gras verdrijven, als andersom. Denk dat het voor mij verstandig is om een verslagje voor te bereiden die de voordelen benadrukken en misschien ook inderdaad mensen mobiliseren. (Al is dat misschien ook een beetje stiekem en kan dat ook weer de nodige spanning opleveren)

Gisteren vond het gesprek plaats over ons zonder ons. De "enge uitkomst" die ik verwachtte bleef gelukkig uit en er is eindelijk ook vanuit hun kant gekomen dat onze tuintjes acceptabel zijn, zoals ze zijn. (Maar nog steeds "Kan beter".) Desondanks kwam er nog wel steeds het verzoek dat bloeiende gewassen te verwijderen. Ook bij mijn buren, waarvan de bloeiende peterselie eerst nog gedoogd werd, werd dit dat nu niet meer. Ik wil nu mijn best doen om zo makkelijk mogelijk te doen, maar aangezien het projectplan een zo biologisch mogelijke moestuin is, wil ik toch bij de opvolgende deelnemersbijeenkomst die nu op 2 juli is een laatste verzoek plaatsen om bloeiende gewassen (eventueel onder voorwaarden) te gedogen. Hier wil ik een zo goed mogelijk argumentering bij plaatsen. Argumenten van de tegen-partij: - Als het zaden vormt, waaien deze alle kanten op. - Zaden kun je gewoon in de winkel kopen. - Het is lelijk. Foto van mijn bloeiende wortels:

Gisteren met de schoffel erdoor en ben best tevreden over het resultaat. Ziet er weer strak uit.

Nou de tomaten die ik verwijderd heb, hadden op zich best nog tot bloei kunnen komen. Ik ben benieuwd dat als je de natuur op die manier haar gang laat gaan de tomaten op den duur niet winterproof worden. Klinkt als een leuk experiment waar ik mij aan wil gaan wagen.

Vorig jaar heb ik in mijn moestuin Indigo Rose tomaten gekweekt die bijna helemaal zwart werden. Er kwam ook een kleiner zusje welke ik niet had gezaaid op en die heb ik destijds verwijderd omdat ik dacht dat het Wolfskers was. Diezelfde broertjes en zusjes kwamen ook dit jaar weer op als onkruid, wat betekend dat het zaad de winter heeft overleefd. Echter ben ik erachter gekomen dat het blad van Wolfskers hélemaal niet lijkt op het blad van tomaten. De plantjes zijn verwijderd, dus daar is niets meer aan te doen. Nu vraag ik mij de volgende 2 dingen af. - Is het mogelijk voor tomatenzaad om in een winter als die van afgelopen jaar te overleven? - Bestaat er een (mogelijk gevaarlijke) onkruid variant met bladeren die eruit zien en ruiken als tomatenblad? Ik begin namelijk een beetje angstig te worden om nu nog Indigo rose tomaten te kweken. Straks laat ik een schadelijke plant staan en eet mezelf ziek of dood in de gevaarlijke vruchten die op tomaten lijken. (Ik eet ze niet rauw, maar verpulverd in de pizza)

Zoiets zat ik inderdaad aan te denken. Het blijkt allemaal één grote klink in de kabel geweest te zijn. Zij waren strenger tegen ons, omdat ze ons zat waren. Het was een opeenstapeling van dingen en wederzijds was dit net zo. Gisteren kwam mijn buur in blinde paniek naar mij toe dat ze in mijn tuin zaten te plukken en vervolgens rende ik zonder nadenken die kant op, kwam bijna onder de auto en riep ze uit mijn tuin te gaan, terwijl ze niets deden. Er is dus ook duidelijk bij mijn kant iets goed mis. Voor nu is het denk ik goed alles te laten bezinken. Bovenstaande plan wil ik goed over na gaan denken, hoe en wat. We moeten immers wel met elkaar verder.

Een verrassende uitkomst. Mijn gemaakte huiswerk allemaal voor niets gedaan en ligt nog steeds op tafel zoals ik het had voorbereid. Nog voor ik mijn zegje gedaan had, werd gestemd of de tuin er acceptabel uit zag en het bestuur (waaronder dus ik zelf) heeft unaniem ingestemd dat de deadline bereikt was en geen verdere acties nodig zijn. Punt van aandacht mijn kant op, was de relatie tussen mij en de tuincommissie. Die is door dit alles natuurlijk niet verbeterd. Door die frictie zijn er waarschijnlijk een paar dingen opgeblazen en een hoop misverstanden ontstaan. De tuincommissie was zelf niet aanwezig, dus het zou nog kunnen dat ze bezwaar tekenen op de notulen. Voor nu zou ik zeggen dat het doel bereikt is en de rust kan weder keren.

Bij een bestuursvergadering kan dit helaas niet. Daar gaat de tuincommissie nooit akkoord mee. We hebben wel het e.a. voorbereid, zoals de statuten en het projectplan geprint die haaks tegen de visie van het bestuur in gaat. Ook al kom ik er vandaag niet uit, volgende week is de deelnemersbijeenkomst en ik heb zelfs een plan C (welke een beetje drastisch is). We komen er wel, ik laat het er niet meer bij zitten.