Nicoline D.

Dank voor je reactie! Met vriendelijke groeten, Nicoline

Heeft iemand enig idee waardoor de vraatschade aan deze jonge broccoli is veroorzaakt? Gedacht wordt aan: konijnen (maar die hebben dan wel de malse sla laten staan) of duiven. Bedankt alvast voor de reactie! Nicoline Hooijmans

Hartstikke bedankt voor jullie antwoorden! Ik ga de links allemaal na. Een boek met zwart/wit tekeningen heb ik wel, maar ze worden er door het kopiëren niet mooier op. Met vriendelijke groeten, Nicoline

De workshop Moestuinieren was een succes. Nu wil ik in mei een workshop Keukenkruiden geven. Daarvoor wil ik natuurlijk een leuke werkmap maken en daarvoor zoek ik afbeeldingen op internet van kruiden. Wie kan me helpen aan een site met gratis te down loaden zwart/wit tekeningen van tuinkruiden? Ik heb me al een ongeluk gezocht maar kon niets geschiktst vinden. Bedankt alvast voor je reactie! Nicoline Hooijmans Hooimadam.com

Wat een gedoe is dat toch rond die kerstbomen. Kun je er nou eentje milieu-verantwoord kopen, moet het met kluit, moet het een inruil-boom wezen of een namaak? Een paar jaar geleden hebben wij er eentje met kluit gekocht. Na de Kerst ging-ie de tuin in, want daarom koop je immers met kluit. Nu hebben wij wel een grote tuin, maar sparren horen er niet in thuis. Gelukkig kon hij nog wel in ons feest-hoekje, waar ook de enige conifeer staat die we hebben (voor kerstkransen), de hulst (voor kerststukjes) en de kronkelwilg voor Pasen. Hij stond een beetje in een raar hoekje, dat wel. Naast een rijtje Gelderserozen en een struik waar de naam me van is ontschoten. Dat eerste jaar stond hij er ook zielig bij. Maar in het tweede jaar begon hij toch te groeien. Een beetje spits, maar toch. Omdat hij aan twee kanten geen kant op kon met z’n takken, groeide hij ook niet erg regelmatig. En aan de onderkant werd hij bruin. Enfin, dit jaar werd het tijd voor zijn tweede moment van glorie, als kerstboom in onze woonkamer. Hij was al met al hoog geworden. We zaagden de bruine onderkant eraf en de kale bovenkant ook (met een piek erop zou dat niet zo opvallen, dachten wij) en zetten hem traditiegetrouw in de metalen houtbak, vastgeklemd tussen stukken haardhout. Hij was niet alleen een beetje spits. Z’n takken stonden ook wel ver uitelkaar. Heel anders dan de mooie, dichte spar van vorig jaar die, eenmaal op de takkenwal beland, nog zeker vijf maanden z’n naalden behield. Dat zou deze spar niet gebeuren, merkten we al bij het optuigen. Wij hebben in de loop der jaren een, in mijn ogen mooie, verzameling kerstballen opgebouwd. Een stuk of tien daarvan zijn van echt glas (geen kleine kinderen meer, dus ze blijven heel). Glazen ballen kunnen zwaar zijn en dat zijn de onze dan ook. Het sparretje dat helemaal niet ontevreden leek met zijn nieuwe status, had daar moeite mee. Want behalve spits, kaal en scheef, had hij ook nog erg slappe takken die diep ombogen onder het gewicht van de ballen. ‘Heel apart’ is nog het vriendelijkste commentaar van bezoekers. Maar net zoals je je kunt hechten aan dat ene hondje juist omdát z’n oortje een beetje scheef is, kan ik onze kerstboom wel waarderen. Dit is geen recycling, geen tweedehands, maar vintage! Nicoline Hooijmans Meer columns op de site: http://www.hooimadam.com

De sappan is een geweldige uitvinding, he? Ik gebruik hem alleen om ook echt sap te maken. In de fles giet ik dan eerst een beetje suiker, dan het sap er heet op. Ik gebruik lege Grolsch flesjes, die hebben zo'n mooie dop ervoor. Jam maak ik nooit met de sappan, omdat het inderdaad erg lang duurt voor het sap voldoende is ingekookt. Voor jam ga ik als volgt te werk: bessen koken met steel en al, als ze zacht zijn in een kaasdoek gieten. Kaasdoek met een touwtje ophangen boven een pan of het kaasdoek over een pan leggen en dan met knijpers vastzetten (ik heb er een apart zakje met knijpers voor, want als ze eenmaal zwart van het zwartebessensap zijn, wil je daar je witte hemdje niet meer mee ophangen). De boel ongeveer 12 tot 24 uur laten uitdruipen. Het spul is dan zo ver uitgedrupt en gekookt, dat zelfs de kippen de bessenmoes niet meer eten. Het opgevangen sap nu even inkoken, suiker erbij en klaar.

Leuker, makkelijker en kleiner dan een hooikist: De Hooimadam! Kijk op de site: www.hooimadam.com

Mollen maken niet alleen een bergje aarde op je gazon, het gat loopt ook recht naar beneden. Woelmuizen maken geen bergje en graven een gat schuin naar beneden. Wat betreft de woelmuizen: die zijn toch niet zo'n probleem? Mollen bestrijd ik alleen als ik er echt last van heb; als ze m'n hortensia's ondergraven bijvoorbeeld. Dat doe ik dan met een mollenklem. De kat wil er trouwens ook weleens eentje vangen.

Dank voor jullie reacties! Ja, mooie omgeving Jubbega en nee, de cursus is niet bedoeld voor mensen die al veel moestuin ervaring hebben. Het gaat echt over dingen zoals: hoe ontgin ik de grond, hoe zet ik een composthoop op, hoeveel en wanneer moet ik mesten en als ik klein begin, welke groenten kies ik dan? Dank ook voor de tip van de flyers! Natuurlijk zal ik dit forum aan de cursisten aanraden. Het is tenslotte een hartstikke leuke site! Met vriendelijke groeten, Nicoline Hooijmans

Dag, Dank voor je reactie! De Lijsterbes heeft het niet gehaald. Ik heb 'm een jaar lang vertroeteld, het leek te lukken, maar toen kwamen de reeën. Tja. Geeft overigens niet hoor, die lijsterbessen zaaien zich geweldig uit en ik had er al een stuk of drie. Nicoline

Dag, Nee, dat gaat niet lukken. Aardperen groeien nogal uitbundig. Ze krijgen spruiten die wel 2 meter hoog worden en overigens bij een goede zomer, mooie gele bloemen produceren. Onder de grond worden de nieuwe aardperen gevormd. Hoe zou je die tussen de wortels van de andere planten uit willen halen? Aardperen zijn probleemloze planten, maar ze moeten wel in de volle grond. Met vriendelijke groeten, Nicoline

In januari geef ik 1-daagse workshops moestuinieren voor beginners. Leuk, gezellig en leerzaam. Er zijn nog een paar plaatsen op vrijdag 6, zaterdag 14, 21 en 28 januari. Inschrijven kan via www.hooimadam.nl Daar vind je ook meer informatie. Nicoline Hooijmans

Bomenman Er zijn mensen die denken dat bomen het eeuwige leven hebben en je ze dus nooit en te nimmer mag kappen. Helaas. Zo zit het niet in elkaar. Een hele hoge wilg die in mijn ‘bospad’ stond, had zich los gewoeld. Op de grond kon je zien waar zijn wortels groeiden en daaromheen liepen diepe scheuren in de aarde. Die stond dus op omvallen. Dat was een kleine ramp die bij mij tot lichte paniek leidde. Joost mocht weten waar het ding zou vallen, maar zeker was dat de moestuin zich binnen valafstand bevond. Ik belde ons boommannetje en die was binnen 24 uur ter plekke. Ons bomenmannetje roept bij mij enige gevoelens van vertedering op. Hij is klein, fragiel en dun. Mijn betere helft is ook niet één van de grootsten –Italiaans typ, donker harig, slank en niet al te lang- maar het boommannetje is beduidend kleiner. Ik krijg er moederlijke gevoelens van. Fout. Sorry. Hij is namelijk een Fries. En bij Friezen werkt het anders. Omdat het idee dat de wilg bovenop mijn moestuin zou vallen me niet erg aanstond, fietste ik naar de boer aan wie de aangrenzende wei toebehoort. Aardige man. Mag de boom in jouw weiland vallen? Geen probleem. Als het maar vlug gebeurt. Vóór de pinken de wei in gaan. Gelet op mijn gevoel van urgentie aangaande de wilg, beloofde ik grif dat het op tijd zou gebeuren. Daar arriveerde ons bomenmannetje. Met groene overall, rode helm en gele (veiligheids) laarzen. En z’n elektrische zaag, natuurlijk. Hij bekeek de wilg. Ik zei dat die in de wei mocht vallen, blij dat ik dat zo vlug geregeld had. ‘Die valt niet in de wei’ zei hij. Oh, waar dan wel? ‘Die valt niet in de wei’. Ach. Waar valt-ie dan wel? ‘Die valt niet in de wei.’ Het drong me door dat het beter was het bomenmannetje even tijd te gunnen om na te denken. Dus ik deed er het zwijgen toe en keek hoe hij de bomen-skyline bestudeerde. ‘Die valt niet in de wei.’ Nee, dat had ik inmiddels begrepen. Het boommannetje keek nog eens naar de kruin van de wilg en begon toen met grote stappen richting mijn moestuin te lopen. De rust die hem gegund was indachtig, bleef ik stil staan wachten op de dingen die kwamen. ‘Ik kan niet zeggen waar hij valt. De takken van de andere bomen houden hem tegen.’ Dat viel mij ook tegen. Het bomenmannetje is normaal gesproken in staat om op 50 centimeter nauwkeurig te voorspellen waar een boom valt en in een dicht begroeide tuin als de mijne is dat een zegen. Dan weet je van te voren, zeg maar, of je struiken eraan gaan of je appelboom. Kun je je mentaal voorbereiden. Maar nu kon hij het dus niet zeggen. Ik had weinig keus. Als die joekel van een wilg bij de volgende storm zelf zou mogen uitzoeken waar hij zou neerploffen, zou de schade aanzienlijk kunnen zijn. Eén, twee, drie in Gods naam maar. Het bomenmannetje stapte nogmaals de tuin in en wees: tot hier gaat hij vallen. Dat zou net naast het hek zijn. De Noorse aak, een jonge lijsterbes, een vlier en de vlinderstruiken stonden in zijn valpad. Maar wat moet je? Terwijl ik een schietgebedje deed, startte het bomenmannetje zijn zaag. Binnen enkele minuten zakte de wilg als in slow motion door z’n voegen. En viel precies waar hij had voorspeld: op de lijsterbes, de Noorse aak schampend, naast het hek. Respect, zullen we maar zeggen. Respect voor het vakmanschap. Ik zal hem nooit meer ‘bomenmannetje’ noemen. Wat een vakman. Weinig woorden. Goede daden. Mijn bomenman! Nicoline Hooijmans Op de site van de Hooimadam (http://www.hooimadam.com) vind je mijn columns.