Mijn 2013 recept voor 10 liter droge paardenbloemenwijn. Samengeraapt uit een eerdere ervaring en vele -onderling sterk verschillende- recepten op internet.

Ingrediënten:

• * Paardenbloemen: 1 kg (dat is ongeveer 5 liter volume)

• * Suiker: 2,5 kg (voor initieel 12 liter, na zeven houd je dan 10 liter over)

• * Citroenen: 4 stuks

• Bananen: 2 stuks

• Rozijnen: 250 gram

• Tannine: 2 gram

• Pecto-enzymen: 3 gram

• * Gistvoedingszout: 4 gram

• * Gist: bijvoorbeeld korrelgist voor witte wijn

(De met * gemarkeerde ingrediënten zijn absoluut onmisbaar)

Knip met een schaar de gele blaadjes van de bloembodem af. Van 1 kg bloemen houd je dan ongeveer 700 gram over. Het is niet erg als er groene blaadjes meekomen. Die geven een bite aan de wijn, zeker nodig als je geen tannine toevoegt. Veel groen veroorzaakt wel een langere rijpingstijd. Gebruik (met dit recept) nooit de complete bloembodem.

Als je de bloemen eerst wilt wassen, doe dat dan kort, in zo koud mogelijk water.

Kook de bloemblaadjes samen met 1 kg suiker gedurende 5 a 10 minuten in een pan met ruim water. Laat het geheel enigszins afkoelen, en stort het geheel in een ontsmette gistingsemmer van minimaal 15 liter ter verdere afkoeling.

Was de rozijnen goed in ruim lauwwarm water.

Kook de in stukjes gesneden citroenen, de gepelde en in stukjes gesneden bananen, de rozijnen, 1,5 kg suiker, samen met het gistvoedingszout in ongeveer 2 liter water. Laat dit afkoelen, los de tannine erin op, en voeg het geheel toe aan de gistingsemmer. Goed roeren.

Voeg als laatste –na afkoeling tot ongeveer 25 graden- de gist en de pecto-enzymen toe.

Vul aan tot ongeveer 12 liter (na zeven zul je dan ruim 10 liter vocht overhouden)

Roer goed door. Kloppen mag, om meer zuurstof in het geheel te krijgen. Zuurstof is nodig om de gist eerst te kunnen laten groeien.

Sluit de gistingsemmer en plaats een waterslot. Zoals bij elk recept: zitten alle ingrediënten er nu in?

Daarna:

Probeer de gistingstemperatuur constant te houden. 20 a 21 graden is ideaal. Iets te warm voor een subtiele witte wijn. Deze temperatuur helpt wel om een goed verlopende gisting te krijgen en te houden.

Na ongeveer twee dagen: De gisting zou nu goed op gang moeten zijn. Te zien aan het aantal bellen in het waterslot. Zeef het geheel, gooi de pulp weg, en doe het vocht weer in de gistingsemmer. Plaats het waterslot terug.

Na 5 a 15 dagen zou de hoofdgisting voorbij moeten zijn. Te zien aan het afnemend aantal bellen uit het waterslot.

Tijd om over te hevelen naar een gistingsfles, zonder het sediment mee te nemen. Vul de fles eventueel aan met een beetje water. Zeker bij de nagisting is het zaak om zo min mogelijk contact met zuurstof te hebben. De fles moet dus bijna vol.

Na een aantal weken zul je zien dat er nauwelijks meer activiteit uit het waterslot te zien is (minder dan 1 a 2 bellen per minuut).

Proef een beetje. Als het droog (niet zoetig) smaakt, zijn alle suikers vergist, en kun je gaan bottelen. Te zoet? Nog even wachten.

Als je een hydrometer hebt: een meting zou een SG van ongeveer ? moeten geven.

Tip: bottel ook een paar kleine (bier)flesjes. Die kun je gebruiken om regelmatig de rijping te proeven.

Afhankelijk van de ingrediënten kun je na een aantal weken (of maanden) genieten van je eigen paardenbloemenwijn.

Dit recept is voor een droge wijn, waarbij alle suikers vergist worden.

Tip voor een wijn met belletjes: voeg tijdens het bottelen ongeveer 6 gram suiker per liter wijn toe. De toegevoegde suiker gaat vergisten en maakt nog iets extra alcohol, en CO2, dus belletjes. Dan alleen bottelen in drukbestendige flessen (bierflesjes; champagneflessen)

Bij alles: probeer alles wat in contact komt met de wijn steriel te maken en te houden, en dek alles steeds goed af om te voorkomen dat fruitvliegjes azijn van je wijn maken.