Ga naar inhoud
Bekijk in de app

Een betere manier om deze website te gebruiken. Meer informatie.

Moestuin Forum

Een app met volledig scherm op uw startscherm met pushmeldingen en meer.

Om deze app op iOS en iPadOS te installeren
  1. Tik op Deelpictogram in Safari
  2. Blader door het menu en tik op Toevoegen aan startscherm.
  3. Tik op Toevoegen in de rechterbovenhoek.
Om deze app op Android te installeren
  1. Tik op het menu met drie puntjes (⋮) in de rechterbovenhoek van de browser.
  2. Tik op Toevoegen aan startscherm of App installeren.
  3. Bevestig door op Installeren te tikken.

woldistel

Leden
  • Registratiedatum

  • Laatst bezocht

Moestuin Seizoen die geplaatst zijn door woldistel

  1. Wedstrijd

    Korte definitie van fermenteren: een proces waarbij micro-organismen worden gebruikt om stoffen in voedsel om te zetten, waardoor dit van smaak, geur en uiterlijk verandert, beter houdbaar en makkeljker verteerbaar wordt.

    Inmiddels ben ik al weer een tijdje coach in de wondere wereld van het fermenteren. Vroeger ook al eens gedaan, dus ik weet dat ik het kan, Pippi.
    Er zijn nogal wat manieren om iets te fermenteren. Als coach zorg je dat de gewilde micro-organismen sneller zijn dan de ongewenste. Een wedstrijd wie het eerste is. Huphup!
    Gisten, schimmels en bacterieën spelen de eigenlijke wedstrijd, maar je moet ze wel een beetje sturen. En andere wat op afstand houden.
    Als je wijn maakt, wil je er geen azijnzuurbacterie bij. Maar als je azijn wilt maken, juist wel.



    Schone potten en deksels, wel of geen zuurstof, zuurgraad, temperatuur, zout en/of suiker zijn allerlei zaken die daarbij helpen. Hoe warm of koud moet iets dan staan? Moet het ook in het donker staan of kan het op het aanrecht?
    In een aantal gevallen vormen meerdere micro-organismen zelf een symbiose, waarbij ze wederzijds een voordeel hebben, zoals bij kombucha en kefir. Die zijn eigenlijk vrij simpel om op gang te krijgen. Als coach krijg je dus een al bestaand team, dat weet wat het moet doen.

    Bij andere wedstrijden heb je wel een aantal spelers (ingrediënten, zout, temperatuur en dergelijke), maar moet je de opstelling nog maken. Het is soms wat onzeker of iedereen op de goede plek staat en soms verlies je de wedstrijd en kan alles op de composthoop 🫤.
    Al met al probeer je als coach alle voorwaarden te creëren om een goede fermentatie op gang te brengen. En dat je de wedstrijd wint!



    Ik heb al een paar vriendschappelijke partijen gewonnen! De kombucha en waterkefir staan knus warm op een warmteplankje (die ik normaal gebruik voor het opkweken van zaailingen) Ietsje warmer dan kamertemperatuur vinden ze wel fijn. Bovendien staat de verwarming niet altijd aan.
    De waterkefir doet het super! Ik heb al liters opgeleukt met fruit uit de diepvries bij een tweede fermentatie. Zwarte bessen, frambozen en geraspte gember. Wel openmaken boven de gootsteen; champagne is er niks bij, zoveel koolzuur.
    Ook de kimchi en de laatste peperoogst zijn op gang. Het waterslot bubbelt, de Ph wordt steeds zuurder.
    Het is ook gelukt om glazen deksels van een gat te voorzien. Langzaam boren met een diamantboor in een boorstandaard en de deksel onder water.





    Dus ik heb extra pluggen besteld, want het ging super. Extra potten en deksels had ik al binnen. En kunststof deksels voor op de potten in de koelkast. Rode zuurkool wordt de volgende. En polderkimchi. Vuurcider, misschien ooit wel Stinky tofu......

    Boekenlijstje:


  2. Bloemetje

    Iets waar ik dit jaar ook weer erg blij mee ben, zijn de Zinnia's die ik in het voorjaar had gezaaid. Elke keer wanneer ik op de volkstuin ben, pluk ik weer een bosje. Ze zijn rood en roze, wit en lichtgroen, meerkleuring en veelkleurig.
    Het begin is wat lastig. Voorzaaien doe ik altijd, omdat ook slakken Zinnia's erg leuk vinden (vooral erg lekker). Maar als ik dan vervolgens handhoge plantjes in de grond zet, valt de vraatschade meestal wel mee. Bij Dahlia's duurt het veel langer, vind ik.



    Die vind ik ook prachtig, maar toch wat meer bewerkelijk. Tubers voortrekken, uitplanten en dan met samengeknepen billen en gekruiste vingers afwachten. Die planten blijven maar slakken aantrekken.
    En dan lukt het eindelijk. Een paar bloemen en dan is het alweer voorbij. Dan moeten de tubers alweer gerooid en opgeborgen voor de winter. Ergens doe ik iets niet helemaal goed. Als je hele corso's kunt volprikken met de bloemen van dahlia's, dan moet ik toch ook wat meer bloemen op de vaas kunnen zetten. Daar moet ik me nog maar eens in verdiepen.
    Ik ga een deel gewoon in de grond laten en afdekken. Strenge of langdurige vorst hebben we inmiddels nauwelijks meer, dus eigenlijk moet dat wel kunnen.

    En verder zijn er qua bloemetje natuurlijk nog veel andere kandidaten die het goed doen in de volkstuin. Phlox, Roos, Akelei en Lathyrus zijn voor mij bijna zonder problemen. Zonnebloemen ook. Want voor mij zijn volkstuinbloemen vooral bloemen die het ook goed voor hebben met insecten. Daar mag ook best wel eens een wat meer gevuld exemplaar tussen staan. En lekker wat kolen laten doorschieten, poeh, en schermbloemigen zoals wortel en pastinaak, venkel en dille maken ook veel insecten blij.
    En blije insecten maken bevruchte groente en fruit, tenslotte.


  3. Voortgang

    Het slaveld is inmiddels weer leeg; zelfs de dikke blonde traagschietende gaf het op na twee dagen boven de 30’C. Gelijk maar weer verschillende variëteiten gezaaid.


    Bindsla, pluksla en kropsla voorgezaaid in trays en wat pluksla en oude zakjes gelijk in de vollegrond.

    Ook de eerste aardappelen geoogst. Cerisa, gewoon van de AH. De knollen zijn vrij klein gebleven door het droge voorjaar en de planten zijn al bijna weg, maar we eten deze toch met schil. Even boenen en stomen.



    Wat een lieve aardappel 😍

    En verder zijn de eerste courgettes en pompoenen in de maak, wacht ik tot de tomaten gaan kleuren en beginnen de bonen te bloeien.









    En de Zinnia's hebben er ook zin in



    Voor het eerst ook Conference peren en Issai kiwibessen.
    Ik ben een gelukkig mens 🤸





  4. Laatste

    Ergens moet er eentje de laatste zijn.



    Vandaag heb ik Fee laten inslapen. Zij was mijn laatste konijn.
    Ik heb vier konijnen gehad in 16 jaar, allemaal als koppel, behalve Fee die de laatste 15 maanden alleen was. Dat was wat langer dan ik zelf gedacht had, eigenlijk,, want als E. cuniculi konijn dacht ik dat ze veel eerder zou moeten gaan. En je wilt een konijn met die vreselijke en besmettelijke ziekt ook niet weer teruggeven aan de opvang ( waar al mijn konijnen vandaan kwamen).
    Franky was de Zachtste en moest het eerste gaan, Anouk de meest Volhardende, Petey was de Knapste en Fee het Allerliefst. En wat heeft dat met Moestuin te maken? Nou, dat ze er allemaal wel wat van lustten (frambozenblad, aardbeiblad, venkel, erwtenscheuten, gras en zevenblad, kruidjes diversen), maar ook hun geweldige aandeel in stro met poep en pies hebben geleverd, zowel als mulch als wel op de composthoop.

    Maar waarom ik dit vooral wil schrijven, is dat ik het zelf heel moeilijk vind om te moeten besluiten, wanneer het tijd is. En dat is heel lastig bij huisdieren. Want die maken al een tijd deel uit van het huishouden, maakt niet uit of ze ratje, cavia, poes, konijn of hond zijn. Dus je wilt ze liever niet laten gaan. En dat lees ik hier op het forum ook wel bij andere mensen.

    Ik had veel aan het boekje "zijn we niet te vroeg?"
    Want Fee had vooral kleine kwalen en mankementen. En was vrolijk als ik of Lief in beeld kwam, vooral met een blaadje of takje van dit en dat. En alles schoon en fris en voldoende. Gisteravond stond ze (ik had late dienst) nog op de drempel voor haar stukje peertje, toen ik thuiskwam. Vanmorgen bij het openen van de gordijnen weer paraat voor de peterselie. Maar toch.
    Oogjes met staar, vaak snotneusje, plakpoep en wat urineverlies. Eet geen hooi meer. En al 9 jaar oud en al twee keer E.cuniculi overleefd. Zwakke achterhand daardoor, waardoor ze soms ook om viel in haar enthousiasme. En al heel lang geen ander konijn als partner.
    Ik heb een lijstje gemaakt met de fijne dingen en de mindere dingen. De laatste was veel langer.

    Mijn Allerliefste ligt nu in het konijnenstraatje naast de voormalige konijnenren. Naast Petey en Anouk. Franky ligt aan de andere kant.
    Na 16 jaar konijnen was zij mijn laatste.

    En misschien was ik dit keer vroeg. De hoek waar haar huis was, vind ik nu heel erg leeg. Maar misschien was ik net op tijd.










  5. Mooi mei

    Geen regen en dus geen slakken en minder ongewenste planten in mijn tuin. Alles gaat lekker, ik heb een heus slaveld.

     
    De wortels komen op onder het fleece. De kolen groeien onbekommerd door.

    De eerste tomaten bloeien. Alle zinnia's en dahlia's staan er nog. Ik word er bang van. 

    Red swan bonen bruisen de grond uit.
    Peulen, sugar snaps en doperwtjes ook.
     

     

     
    Ik heb inmiddels ook al handenvol honingbessen gesnoept, sleep asperges naar huis, ladingen rabarber en alle bessenstruiken zitten vol! Heb ik het over nieuwe peertjes voor het eerst nog niet gehad. Zucht, zo tevreden 🥹
     
  6. Voller en voller

    In de kas achter huis wordt het voller en voller.

     
    De vensterbanken in huis zijn nu leeg, de lampen en rekjes opgeborgen. M.u.v. eentje op de noord-vensterbank. Daar groeien de snacks voor konijn Fee. Een potje peterselie en een potje basilicum. Vlakbij het hok zodat ze 's ochtends gelijk aan de beurt is 😉
     
    In de kas staan een flinke hoeveelheid tomaten, aubergines, pepers en paprika's. Binnen gezaaid op warmte, verder gekweekt met extra licht.

     

    Bovenstaande foto geeft het verschil tussen pepers die al een tijdje in natuurlijk licht staan (bovenste rijen) en die net onder de lampen + raam op het zuiden vandaan komen. 
     
    Ik ben niet zo van het afharden en heen en weer slepen. Nachttemperaturen acceptabel? Hup kwak, naar de kas. Vanuit de kas heb ik hetzelfde principe. 
     
    Groenten voor vollegrond opkweken doe ik ook in de kas.
     

     
    Bijv. Koolsoorten en de komkommerfamilie. Planten groot genoeg om de slakken te overleven (m.u.v. vorig jaar, natuurlijk) gaan dan weer snel naar buiten als het warm genoeg is.
     
    Komend weekend wil ik weer veel uit de ene kas in de tunnelkas op de volkstuin uitplanten. De kas achter huis wordt dan leger en leger. En net als op de vensterbanken in huis, komt er weer wat ruimte. Zucht 🙃
  7. Keuzestress en nieuwe lampjes

    Ik heb altijd erg veel moeite met kiezen. Zal ik dit of zal ik dat.... Is deze beter of moet ik toch die? Ik heb dat al heel lang en ik weet inmiddels dat de meeste beslissingen eigenlijk altijd wel loslopen. Het komt wel goed.
    Die besluiteloosheid is niet zo bevorderlijk als je een moestuin hebt. Er zijn namelijk zo verschrikkelijk veel soorten groenten, vruchten, knollen en zaden van vanalles en nog wat. En te weinig tijd en vaak niet genoeg grond.
    Het gevolg is dat ik, met name met de Solanum familie nogal eens uit de bocht vlieg. Teveel soorten, teveel kleuren, smaken en godbetert ook nog SHU! Maar ik wil wel heel veel proberen. Peulvruchten zijn mijn tweede achilleshiel. 
     
    De eerste gezaaide batch van 9 januari heb ik vandaag verspeend in bekertjes. 10 verschillende variëteten, er volgen later nog veel meer.
     

    Dit waren grotendeels Capsicum chinense met een paar baccatum erbij. Chinense zaai ik het vroegst omdat ze naar verluid de langste periode tussen ontkeming en vruchtrijping hebben.
    Plantjes zien er goed uit en ze staan nu onder mijn nieuwe lampen op mijn nieuwe rek op de zuid-vensterbank. Van de vijf plankjes bleven er maar drie over na het plaatsen van de lampen, want ik had me wat verkeken op de afstand tussen plantjes + potjes + lampjes.
     
    Die lampjes zijn ook behoorlijk fel en ik schrok er gisteravond na de schemering wel van toen ik naar buiten keek. Bijna net zo erg als de sensor-bouwlamp van de overburen. De hele voortuin staat in het licht!  Maar de mijne gaat na 20.00 uit 😇

    Deze lampjes ben ik wel blij mee. Vier led balkjes die onderling verbonden kunnen worden met connectors of kabeltjes. Helaas maar één aanvoersnoer. Maar ze verlengen mooi het daglicht en lichten bij op de donkere en grijze dagen.
     

     
    De volgende keuzestress gaat over de tomaten, heb heel veel soorten, maar een stuk minder ruimte, dus ik moet dan weer kiezen...😞 Gelukkig heb ik nog wat tijd.
  8. Beetje in de bonen.

    Beetje in de bonen. Maar dat valt bij mij wel mee.
     
    Ik hou erg van bonen en erwten en peulen. Van sugarsnaps, bruine bonen, platte peultjes en tuinbonen. Sojabonen, limabonen en nog allerlei andere bonen. Kortom; peulvruchten. De ene is de andere niet, hoewel allemaal vlinderbloemigen, maar daar ga ik later nog wel eens iets over schrijven
     
    Dus vanmiddag maar eens gekeken wat ik zoal heb voor het komende jaar.
     

     
    Tuinbonen sla ik dit jaar maar eens over. Lief lust ze sowieso niet, maar meestal kweek ik dan enige vierkante meters voor mezelf. Karmazyn, Black Russian, Yanto's Yellow zijn samen goed voor een mooi bord bonte tuinbonen. Maar dit jaar dus waarschijnlijk niet (zeg nooit nooit 🤨)
     
    De bonen die echt tot onze voorraad behoren, zijn de spekbonen. Neckarkoningin, Neckargold en Blauhilde vormen elk jaar de Wagneriaans klinkende stapel  van de bonen die bij ons in de diepvries belanden. Ze zingen soms tussen de tanden (letterlijk he, piepend geluidje, terwijl je ze eet), maar zijn echt vol van smaak. En de planten blijven maar geven tot de vorst.
    Uit 2023 nam ik ook nog "Candy" mee in de dieprvries. Die ontkiemen nog prima en gaan het komende seizoen weer in de grond. 
     

     
    Bij de erwten komen de Irish Prean Pea, Usui leaf pea en de Swedish soup pea elk jaar terug. Die heb ik ooit eens bij de onvolprezen "De Nieuwe Moestuin" gekocht. En sinsdien geprobeerd te vermeerderen. Met name de eerste is eigenlijk heel zeldzaam; ik kan er maar weinig informatie over vinden. Dus sommige jaren eet ik ze niet, maar verzamel alleen de erwten die rijp zijn. Vogels vinden ze ook heerlijk, dus ik moet eigenlijk netten om veel vogelvraat te voorkomen. Maar daar hou ik dan niet zo van, dus ik moffel wat vlies enzo om de rijpende peulen.
     
    Sugarsnaps zijn ook favoriet. Wie wil dat nu niet: eerst platte peulen en dan dikke peulen. Plukken maakt meer!
    Dit jaar heb ik er sugasnap "Jessy"  en voor mij nieuwe rassen voor erwten en peulen.
    En ik ga adzukibonen zaaien uit een zak van de bio-supermarkt (zaden waren na het openen verschrikkelijk muf, ook na weken en koken. Maar ze kiemen wel dus ik ga er iets mee proberen.
     

     
    In het algemeen valt het met erwten, bonen en peulen wel mee, maar een van de grootste fouten die ik in het algmeen bij het tuinieren maak, is dat ik te lang met mijn zakjes zaden rondsleur. Ik probeer sla te zaaien uit zakjes die al a: over datum zijn en b: in de tussentijd al vier jaar minstens drie maanden  in mijn schuurtje op de tuin in + 30 C' rondhangen.
    Meer zaadhygiene voor mij, dus!
     
     

Browser pushmeldingen instellen in uw browser

Chrome (Android)
  1. Tik op het slotpictogram naast de adresbalk.
  2. Tik op Machtigingen → Meldingen.
  3. Pas uw voorkeuren aan.
Chrome (Desktop)
  1. Klik op het hangslotpictogram in de adresbalk.
  2. Selecteer Site-instellingen.
  3. Zoek Meldingen en pas uw voorkeuren aan.