Victorus

Zo te zien is hij niet veel groter dan 25 cm. je kan eventueel zijscheuten er vanaf halen en als stek in het water zetten. Gewoon de plant koud (maar vorstvrij) zetten en hij gaat het volgend jaar gewoon doen. Na de ijsheiligen kan hij naar buiten op een zonnige plek, eventueel samen met de jonge stekken die opgepot kunnen worden zodra er wortels aan gekomen zijn. Zet de planten een meter uit elkaar, want ze groeien flink uit.

Als je de ruimte hebt kan je de plant binnen zetten; de planten groeien flink uit. Maar je kan van de nood een deugd maken. Annanaskers kan je heel goed stekken en binnen de winter laten doorkomen. Je stekt wat uitlopers. Dat gaat prima, ik heb het gedaan met de physalis Peruviana, de variant met de bessen van 2 cm. Het voordeel van stekken vind ik dat je gelijk in het voorjaar al grote planten hebt en dus eerder vruchtjes. Bij mij duurde het erg lang voordat de zaailingen een maat van een paar centimeter bereikt hadden. Ik heb gewoon de stekken van zo'n 20 cm een week of 4 geleden in het water gezet en de eerste stekken hebben al wortels; die worden binnenkort in de aarde gezet. En in de tussentijd hoop je het beste voor de nu nog niet rijpe bessen.

Ik heb al 5 jaar dezelfde aardbeiplanten en dit jaar heb ik de grootste oogst in 5 jaar gehad. Maar het kan niet altijd zo doorgaan, dus ik heb wat stolons tot jonge plantjes laten uitgroeien en ongeveer 20% van het bed herplant. Dat ga ik de komende jaren steeds herhalen. Elke drie jaar vervangen lijkt me overdreven.

De smaak heeft ook een pittigheidje. Ik vroeg m'n vrouw of ze de spruiten schoongemaakt had op een snijplank waar pepers op gesneden waren omdat ik aan de mogelijkheid dacht dat ze "besmet" waren met wat capsacine uit pepers. Het antwoord was nee. Ze had ook het pittige geproefd.

Je kan uiteraard wel verteerde en gecomposteerde paardenmest door de grond mengen. Daar verbeter je de structuur van de grond mee en voegt meststoffen toe.

Dat weet ik niet. Ik heb ze als klein jochie zo'n 60 jaar geleden voor het laatst gezien. Mijn opa had ze gecreeerd. Na een weddenschap met weternschappers van de landbouw hogeschool in Wageningen heeft hij er 12 jaar aan gewerkt en de weddenschap gewonnen. Hij stuurde toen wat rode spruiten op naar z'n kinderen. Mijn moeder heeft ze gekookt maar in meen me nog goed te herinneren dat ze rood waren, de kleur van rode kool. Het was trouwens een kruising van groene spruiten en rode kool.

Laatst kocht mijn vrouw bij de Jumbo een pak rode spruiten. Die had ik in heel veel jaren niet meer gezien. Maar wat bleek, na het koken waren het gewoon groene spruiten geworden. Het kookwater was donker geworden. Net alsof ze rood gespoten waren en de kleurstof door het koken verdwenen was. Maar dat zal toch wel niet zo zijn, naar ik aannneem. Wie herkent zich in dit bericht?

Oei, ik werd vannacht wakker van de gedachte dat mijn adres in Nederland toch wel op de zadenenvelop staat? Ik heb n.l. ook een adres in Frankrijk. Maar daar kom ik pas weer in maart. Post - en ook pakjes - worden in Frankrijk gewoon in de brievenbus gedaan. De post heeft een moedersleutel van alle brievenbussen. Het zou een kleine ramp zijn als de envelop in mijn Franse brievenbus belandt.

Piroska schreef dat ze uit paprikaland (Hongarije) komt. Maar als ik goed ingelicht ben zijn paprika's in Hongarije hete pepers. En men geeft er alleen de naam paprika (paprikash) aan als ze tot poeder vermalen zijn. Maar dat even ter zijde. Ik heb dit jaar in de aanbieding zaden van de Piment d'Espelette pepers. De Piment d'Espelette is een peper die fel rood afrijpt en een centimeter of 12 lang is, een beetje puntig toeloopt en boven ongeveer 4 cm rond is. Hij is matig heet ~3000 op de Scoville schaal, maar als je de zaden en zaadlijsten verwijdert blijft er nog maar een beetje hitte over. En die hitte prikt niet in je tong maar verwarmt de mond als een goed glas wijn. Je kan de peper beter niet vers eten, dat is zonde. Ik snij er wel vers een of twee in reepjes en doe ze in een fles met olie. Na een week of wat heeft de olie de pepersmaak aangenomen. Deze pepers worden vrijwel alleen maar gedroogd en dan tot poeder vermalen nadat de steelaanhechting (met daaraan het merendeel van de zaden) van de gedroogde peper afgebroken is. Zels een klein beetje van dat poeder geeft een delicaat aroma aan de gerechten. Per plant kunt u rekenen op een oogst van 0,5- 1Kg pepers, goed voor 75-125 gram poeder. Espelette is een dorp in Frans Baskenland aan de zuid-west zijde van de Pyreneen. Het poeder kost in de winkel tot 100 Euro per kilo. Kweek het nu zelf gratis!

Bingo! Het is inderdaad de osagedoorn. De vruchten zijn gelijk in de groencontainer gagaan. Jammer, ik had er graag iets eetbaars van willen maken. Iedereen bedankt voor het meedenken.

Uppiy schreef: Volgens mij is dat niet de vrucht. Een "gourd" is een kalebas. Deze vruchten heb ik deze week aan de kant van de weg in Frankrijk onder een boom opgeraapt.

Weet iemand wat dit voor vruchten zijn en of ze eetbaar zijn?

Nu eens een recept met pepergelei. Het oorspronkelijke recept las ik ergens in Frankrijk en maakte gebruik van gedroogde Piment d'Espelette, die in Frankrijk wat gemakkelijker te krijgen is dan in Nederland. Maar je kan elke soort gedroogde peper gebruiken van erg heet tot nauwelijks heet. Piment d'Espelette heeft een hitte van 2000 Scoville en is ongeveer 10 cm lang. In het recept werden 8 Piment d'Espelette gebruikt. Als u een hetere peper gebruikt (bijvoorbeeld uit de chinese toko) dan kunt u er navenant minder pepers in doen of voor een hetere gelei gaan. Ingredienten: 1 fles zoete Franse witte wijn, bijvoorbeeld Monbazillac, 8 piments d'Espelette, geleisuiker (voor hoeveelheid zie verder). Maakt u meer tegelijk dan de hoeveelheden evenredig aanpassen. Was en droog de pepers. Snij ze overlangs door en verwijder de zaden en de zaadlijsten (Latex handschoenen!) en snij ze in stukjes. Giet de wijn en de stukjes peper in een pan met dikke bodem. Breng dit alles aan de kook en laat 30 min zacht met deksel op de pan koken en roer af en toe. Giet dit door een fijne zeef (niet door de zeef drukken) en laat afkoelen. Meet de hoeveelheid vocht en voeg evenveel geleisuiker toe (0,5l vocht = 0,5 kg geleisuiker) Giet weer in de pan en breng het roerend aan de kook. Schep eventueel het schuim af met een schuimspaan. Als het kookt het vuur laag zetten en nog 8-10 min doorkoken. Giet in steriele potten. Soms wil gelei niet voldoende dik worden. Dan zijn er twee mogelijkheden. Ten eerste laat de gelei wat inkoken. Als hij gaat bruisen en wil gaan overkoken dan is hij vaak net al te dik. Je kan ook een eetlepel pectine met een eetlepel suiker mengen en met een paar eetlepels water verhitten. Dit mengsel bij de gelei gieten en 3 minuten zachtjes door laten koken.

Zie ook www.kweepeer.nl

Kristalon oranje is niet de meest geschikte tomatenmest, maar je compenseert het door slechts 1 gram per liter te geven. Meestal heeft tomatenmest iets van NPK 16-6-16 + 2 Mg en wordt in 2 g per liter gegeven. De N waarde van kristalon oranje is eigenlijk te laag waardoor de tomatenplanten te weinig groeien. Wat komkommers nodig hebben is mij niet bekend.

Volgens mij is lavameel hetzelfde als vermiculiet of perliet. Het is gemaakt van gemalen en verhit lavasteen. De belangrijkste functie van het spul is het absorptievermogen van water. Bij natte grond neemt het water op en bij droge grond staat het weer water af. Het is dus een regulateur van het vocht in de grond. Het lost niet op in water dus eventuele mineralen worden niet aan de grond (en de plant) afgegeven. Als in het water zouten opgelost zijn dan komen die uiteraard wel beschikbaar als het water weer vrij komt.

Als je al paardenmest gebruikt dan moet het wel verteerde paardenmest zijn. Anders krijg je veel onkruid door onverteerde zaden van planten die de paarden eten. Die zaden gaan dood door het composteren.

Je hebt soms het zelfde probleem bij het maken van kweepeergelei. De oplossing is om de vloeistof verder te laten inkoken, tot ongeveer 2/3 van het oorspronkelijke volume. De in de sinasappelschil aanwezige pectine is dan wel voldoende om de zaak te verdikken. Maar je kan uiteraard ook wat pectine toevoegen; dan hou je meer marmelade over. En mislukt het, je denkt dat de vriesproef goed uitvalt maar de volgende dag blijkt dat de marmelade toch nog te dun is, dan is er niets aan de hand! Je leegt de potten weer in de pan een kookt nog wat verder in.

Ik heb hier een duidelijker foto. De plant staat al weken buiten en niet in de felle zon. Ik heb nier recent mest toegvoegd. De plant is nog maar klein, zo'n 20 cm hoog.

Weet iemant hoe het komt dat er bladeren verdorren aan mijn citroenplant? Te nat, te droog, te veel voeding, te weinig voeding? zie foto.

Maak je maar geen zorgen. De annanaskers is een weining eisende plant. Vruchtjes komen pas aan het eind van de zomer.

Voor een luchtiger grond kan je ook wat dennennaalden door de potgrond mengen.

Een Amerikaanse speelfilm uit 1959 heet "Some like it hot". Net als sommige peperliefhebbers. Maar de meeste mensen die ik ken geven de voorkeur aan milde pepers, net als ikzelf. Ik wil wel meedoen met zaden van milde pepers.

Een paprikaplant raakt niet overbelast. Er is een engelstalig begrip dat fruit load heet. Dat is het maximaal aantal vruchten dat een plant kan aanmaken. Het is de kunst om die fruit load te bereiken, dan heb je het maximaal mogelijke uit de plant gehaald. Door de paprika's te plukken stimuleer je de vorming van nieuwe vruchten. Laat de vruchten dus niet te lang aan de plant zitten. Als het erg droog is moet je de plant af en toe met een vernevelaar bespuiten; dat stimuleert ook de vorming van nieuwe vruchten.

Ik gebruik een speelgoedmolentje met bladen met veel glim-glim er op. Bij het minste zuchje wind gaat het draaien. En al zou het niet draaien dan zien vogels een onverwachte schittering als ze in de buurt komen. Het werkt perfect russen de aardbeien; ik heb geen aangevreten aardbeien meer gehad. Je moet het wel binnenhalen bij harde wind anders vind je stukken door de hele tuin terug.