Toen ik gisteren de hond uitliet, maakte ik een babbel met een collega-moestuinier, waar we passeerden. Een compliment dat de gespitte tuin er mooi bijlag en dat zeker de spruiten er goed op stonden. Vooral een struik viel me op: met spruiten die een keer of 3 groter waren dan aan de andere. Dus ik vroeg: Hoe kom je daar aan? Want ik heb liever grote stevige spruiten; die maak je veel sneller schoon. Het bleek dat hij er helemaal niet blij mee was: "Kleine spruitjes zijn veel beter en lekkerder". Dat was een afwijkeling in het pakje zaad blijkbaar.

 

Natuurlijk: Smaken verschillen. En niet alle spruiten smaken hetzelfde: sommige zijn aanzienlijk bitterder dan andere. Raskeuze speelt hier een rol. Bij oudere rassen doet een dosis vorst de bitterheid afnemen en dat wordt lekkerder gevonden. (Vind ik ook) Nieuwere rassen zijn vaak ontwikkeld om al vanaf september te kunnen oogsten en op mindere bitterheid geselecteerd en veredeld. Maar dat het volume van de spruiten de smaak bepaalt....dat is mij eerlijk gezegd nog nooit opgevallen. Maar misschien ben ik daarvoor onvoldoende fijnproever....?

 

Wat zeggen jullie smaak-papillen hierover, forum-genoten en ervaren groente-proevers?

 

Moeten we streven naar kleine edele spruitjes of naar makkelijke flinke grote om met onze oogst ook culinair behoorlijk voor de dag te komen? Wie kan er meer over zeggen? Alvast dank voor jullie reacties!

Minder is meer! Is mijn motto ook, net als de verbouwer van de te dikke spruiten. De meeste gewassen vind ik lekkerder als ze kleiner, jonger, priller zijn. Dat begint bij aardappelen, bonen, sla, en gaat eigenlijk zo door tot alle gewassen, maar zelfs het stukje vlees erbij mag van mij van een jonger dier zijn, dan is het malser en zachter.

 

Ik vind het feit dat het 'makkelijker 'is, totaal niets met smaak te maken heeft. Ook een grote spruit vind ik niet mooier staan op het bord dan een stel kleine, dus nee, ik ben het niet met je eens, oftewel ik heb een andere smaak!