Kamilla

Ik vrees dat dat een flink eind rijden is. Het topic over de moestuindag ben ik even kwijt, geloof ik...

Dat is een probleem waar ik ook lang mee geworsteld heb: nateelt! De nateelt tel ik eigenlijk niet mee. Ik maak aan het begin van het seizoen een indeling die het volgende seizoen precies 1 vak opschuift... en daarmee uit! Anders raak je helemaal in de war met je vruchtwisseling. Voor de nateelt gebruik ik alleen veilige gewassen zoals tuinkers, sla, andijvie en veldsla. Een uitzondering is prei, want daar moet je ook goed mee wisselen, maar die doet het na de bonenfamilie vanwege de stikstof juist goed. Ik noteer in mijn schema ook altijd stevast dat de prei na de tuinbonen komen. Als je dat ieder jaar consequent doet en er minstens een jaar tussen laat voordat je het wortelbed met alle uien op die plek zet, heb je geen last van aantastingen. Na de oogst van peulen zet ik niet opnieuw een bonenfamilie erop. De mineralen die de peulen genomen hebben, komen (grotendels?) overeen met wat andere bonen ook willen hebben. Een paar andijvieplantjes komen meestal na de peulen terecht. Een andere leuke smokkeltruc is om de tuinbonen of peulen als "voorteelt" neer te zetten op het boerenkoolbed. Die gaan pas eind juni als plantje uitgepoot worden. Want als je in het voorjaar bijvoorbeeld raapstelen of radijsjes op je koolbed hebt staan en boerenkool of andere kolen als nateelt omdat dat bed dat jaar het kolenbed is, loop je dik risico op knolvoet.

Kruiden heb ik ook in de tuin. Eigenlijk stonden ze bij mij ook in een hoekje, maar ik zit er aan te denken om de uiterste hoeken alle 4 van wat kruiden te voorzien. Met afgeronde hoeken ziet het er minder strak vierkant uit. Behalve de hooggewaardeerde inheemse kruiden als paardebloemen en brandnetels heb ik ook kruiden als: rozemarijn, salie, tijm, bieslook, peterselie, oregano, laurier, guldenroede, zonnehoed, citroenmelisse, wijnruit, lavas, lavendel en kruizemunt. Sintjanskruid staat ook nog op mijn verlanglijstje.

Al zou je een WC-rol volstoppen met schone wattenproppen, dan zouden ze net zo hard schimmelen. Het natte karton is waarschijnlijk erg aantrekkelijk voor schimmels.

Ik kan me herinneren dat in het programma "Eigen huis en tuin" van misschien wel meer dan 10 jaar geleden, dat Rob Verlinden expliciet zei dat zaaien in gewone potgrond niet goed was en dat de planten er zelfs dood van konden gaan. Over welk prijsverschil hebben we het eigenlijk?

Over de keus wel of niet inenten, is het laatste woord nog niet gezegd. Dat geldt ook voor andere ziekten. Maar of tetanus in de grond blijft en via planten weer terugkomt, is natuurlijk interessant. In hoeverre en hoe verdund komt het via planten bij ons in het voedsel weer binnen? Homeopathie berust ook op dit gegeven. Het zou juist onze weerstand op natuurlijke wijze kunnen verhogen tegen deze bacterie.

Preventief inenten is toch niet nodig? Op het moment dat een verwonding zich voordoet, is het nog tijd genoeg. Bovendien lijkt me dat je als tuinierder regelmatig wondjes oploopt en met allerlei stoffen in aanraking komt waardoor je weerstand op natuurlijke wijze op peil gehouden wordt.

Bij mijn vader werd de tetanus-injectie na een fose val met verwondingen, in zijn arm gegeven. Toch vraag ik me af of een bacteriële besmetting in mest, door planten als zodanig overgenomen worden. Zou er in de grond een voedingsbodem zijn voor bacteriën die het spijsverteringskanaal van een paard nodig hebben?

Bedankt voor julie antwoorden! Ik zal hier thuis eens een experimentje wagen. Soms heb je wel van die grijs-blauwe plekken (spikkels) die ontstaan door ?ouderdom zonder dat er licht bij geweest is. Die krijg je natuurlijk wel mee op je bord als je ze niet geschild hebt. Dat je een biologische soort wilt of uit eigen tuin, kan ik helemaal begrijpen. Knoflook zout en rozemarijn vinden we allebei super, dus dat komt wel goed. Uhhh, een kat op het toetsenbord??

Regelmatig kook ik aardappels in de schil. Na het koken ontdoe ik ze van hun jasje en leg ze op het bord. Nou waren wij een tijdje terug in een restaurant waar we aardappeltjes als bijgerecht kregen. Die hadden hun schilletje nog. Nou heb ik altijd gehoord dat het gif in of onder de schil zit. Ook dat je eventuele uitlopers zorgvuldig uit de aardappel moet halen. Kloppen deze theorieën anno 2012 eigenlijk nog wel? Ik ben benieuwd naar ullie uitleg.

Ja, ik sta zeker een tijdje te tuttelen met mijn jonggoed. Het voordeel is dat ze er dan ook wel erg lang tegen kunnen zodat ik nooit overhaast ze uit moet poten in de tuin terwijl het niet goed uitkomt met het weer of andere aktiviteiten. En door het onderste laagje met gewone tuinklei te vullen, leren ze hun toekomstige voedingsstoffen al een beetje kennen.

Als ik in een turfpotje kweek of in een bakje om het zaad eerst voor te kiemen, doe ik dat altijd met zaai- en stekgrond. Het verpotten/ verspenen doe ik super bewerkelijk. Ik neem een lege schone yoghurtbeker, vul ik half met kleigrond uit de tuin vermengd met een beetje mest. Daarop komt een centimeter compost, daarna vullen met potgrond. Daar maak ik een kuiltje in dat met stekgrond gevuld wordt. Daar komt het nieuwe miniplantje plantje in te staan, het zij met of zonder turfpotje. Na verloop van tijd krijgen de plantjes nog eens een schepje bloedmeel of beendermeel of vinassekali afhankelijk van het soort plant dat het moet worden.

Zaai- en stekgrond is te koop bij ieder tuincentrum. Eerlijk gezegd weet ik niet wat de prijs is ten opzichte van gewone potgrond. Maar de hoeveelheid die je gebruikt om te zaaien is veel minder dan van potgrond voor planten die al verder gevorderd zijn. Dus echt zoveel duurder is het uiteindelijk niet.

Om te zaaien gebruik ik ook altijd "zaai- en stekgrond" en geen gewone potgrond. Daar zitten meststoffen in die het piepkleine jonge plantje nog niet zo goed verdraagt. Als het plantje verspeend moet worden, komt bij mij de potgrond pas voor de dag.

Het woordje "bewaren" lijkt mij voor meerdere uitleg vatbaar. Het inkuilen (hetzij buiten hetzij in een emmer) heet volgens mij ook bewaren. Binnenshuis de wortels opkweken gebeurt toch nooit bij -1 graad? Vaak wordt er de kruipruimte onder het huis voor gebruikt. Behalve door mij want ik moet er niet aan denken om een spin tegen te komen. De ruimte waar ik de witlof zet, is minstens 8 tot 15 graden.

Ik sorteer mijn wortelpennen altijd een beetje op grootte. Alle kleintjes (15 tot 20 CM) in een kleinere emmer en de groten in een grote bak. Als je een grote wortel wat schuin (diagonaalsgewijs) in een kratje legt, komt er ook nog een lofje boven op. Op vruchtbare goed vochtvasthoudende kleigrond worden de wortels niet zo groot. De noodzaak van de wortels om hun voedingsstoffen diep te moeten zoeken, is niet zo aanwezig op kleigrond. Vandaar dat ik het met emmers van ongeveer 35 CM prima red.

In augustus zijn ze bij mij nog niet groot genoeg. Maar als dat wel het geval is, MAG je vanaf augustus rustig aan het oogsten van de wortels beginnen. Dan neem je een deel en doet dat in de bak of zwarte bouwemmer. Inderdaad is die ook uitstekend Na een maand herhaal je dat weer totdat je witlof helemaal op is. Je kan de witlof niet bewaren. Als hij volgroeid is, moet hij binnen een korte tijd op. Dus spreiding van je oogst is wel een aanrader. Die vuilniszak hangt er losje overheen omdat het een donkere ruimte van zichzelf is. Er komt dus voldoende verse lucht in de donkere wigwam.

In het groene lijstje dat Rantje gepresenteerd heeft, kan ik 1 ding niet beamen en dat is dat het loof om en nabij oktober geel zou worden. Ik heb eergisteren de laatste mooie groene stronken er uit gespit. Het laten drogen met loof eraan, is bedoeld om de sappen uit de bladeren weer terug te laten trekken naar de wortels. Daarna inderdaad het verdorde loof op 2 tot 3 CM afsnijden. Bij vochtig weer duurt dat wel een week. Daarna zet ik ze in een bak binnenshuis. Ik gebruik er grote emmers of grote bloempotten voor, maar kratjes kunnen ook. Die schep ik vol met gewone grond uit de tuin. Zoveel dat de hele wortellengte grondcontact heeft. Dit vermeng ik met bladeren (ik lees hier ook regelmatig over stro). Dit vermengen heeft naar mijn idee te maken met het inkuilen vroeger buitenshuis. Als je dan in de winter in de bevroren grond witlof wilde rooien, zorgde het stro ervoor dat dat nog mogelijk was. Binnenshuis is dat niet nodig maar voor het gewicht van die emmer is het wel zo vriendelijk voor je rug om hem niet vol met zware klei te spitten. Alle voedingsstoffen zitten immers in de wortel dus bijvoeding is niet nodig. Eenmaal binnenshuis geparkeerd steek ik er stokken in tegen de rand van de emmer (pot) die als tentstokken fungeren zodat er een zwarte vuilniszak overheen gezet kan worden. Ik zet ze in de berging. Ik heb zo ook wel eens in de CV-ketel-kast gezet. Daar is het enorm warm en droog. In zo'n extreem geval hebben ze we wat water nodig, maar ze groeien in die warmte als een speer. Dat is een leuke manier om je oogst te spreiden: een koele plek en een warme plek. Ik hoop een beetje plezier bijgedragen te hebben aan jullie witlofoogst.

Vandaag heb ik mijn zaadgoed geïnventariseerd en bepaald wat er gekocht moet gaan worden. Normaal probeer ik elk jaar een "nieuw experimentje" er bij te hebben. Of dat er dit jaar ook van komt, weet ik nog niet. Na de groenlof ben ik een beetje uit-geëxperimenteerd. Gisteren heb ik nog 3 witlofstronken uit de grond gehaald. Over een paar dagen kunnen die in een grote pot in het donker weggezet worden.

Welkom op het creatieve groene forum. Mooie foto's en inderdaad veel ruimte. Groetjes, Kamilla

Wat een verrassing Margie! ik wilde hier precies hetzelfde op gaan schrijven. Vreselijk, wat was dat goedje bitter en wij zijn toch heel wat gewend. Ik had 3 kropjes neergezet en er liggen er nu 2½ te vercomposteren...

In januari ga ik de zaden inventariseren en eventueel bijbestellen samen met mijn vader. In februari ga ik mijn definitieve indeling maken op ruitjespapier en een beetje snoeien als het weer het toelaat. In maart begin ik met spitten en mesten en langzaamaan binnen voor te kweken. Vanaf april zaai ik buiten. Dus... ik heb nog niks gedaan. Met een tuin op het noordoosten hoef ik het niet proberen om er vroeg bij te zijn.

Onze konijnen aten behalve hun standaard brokjes gewoon uit de moestuin mee. Maar ik kan me voorstellen als je een paard hebt, dat je dan vrij veel grond en voeding veel nodig hebt.

Het zal wel aan mijn beeldscherm liggen maar ik zie geen eekhoorn en geen herten.

Hej Menno, welkom hier op het forum. Veel plezier en vooral inspiratie gewenst.