Kamilla

Jij hebt ook een sfeervolle boom. Leuk dat jij Hræsvelg echt boven in de boom gezet hebt. Pas maar op dat hij geen vleugeloefeningen gaat doen. De Bron van Urð laat zich niet gewoon fotograferen daarom zien we de Nornen niet op de foto.

Echt gerustellend allemaal. Leeft dit sterk in Nederland of zien jullie jezelf eerder als, hoe zal ik ik het stellen, een tikkeltje extreem? Hier in een nieuwbouwwijk ben ik de enige in de straat met een groentetuin achter het huis. Dat ik brandnetels niet schuw, wordt misschien als buitennissig beschouwd, maar het leven met de natuur is een levensovertuiging van mij. Toen iemand uit de buurt ook eens een slokje van mijn vaders "thee" wilde proberen, riep de persoon uit: "Als jij doodgaat, lusten de pieren je niet eens meer..." Ik zal je goeie wens aan mijn vader overbrengen.

Mijn vader weet zeer wel wat hij doet op het gebied van kruiden en gezondheid. We gaan dan ook vaak stevige discussies aan. Een tijdje terug heeft hij in een tehuis voor ouderen een lezing gegeven over kruiden. Hij woont zelfstandig, klimt nog in bomen en heeft een volkstuintje.

Welkom op het forum hier. Mooi om te lezen hoe jij tot het tuinieren gekomen bent. Ik denk dat het evolutieproces van je tuin niet binnen enkele jaren afgerond is. Dat gaat altijd door zolang tuinieren je hobby blijft. Veel succes hier en vooral inspiratie tussen de kruiden. Groetjes, Kamilla

Jawel hoor: mijn vader kweekt deze plant omdat hij gebruik wil maken van de medicinale werking:!: Hij eet regelmatig een blaadje OI-kers uit eigen tuin door de rauwkost. Hij 79 jaar en nauwelijks last van infectieziektes.

De brandnetels, weegbree, paardebloemen, duizendblad, herderstasje zijn hooggewaardeerde gasten in mijn groentetuin. Ze staan hier met grote regelmaat op het menu als thee, stamppot, ingredient in soep en saus of door salade.

Ik gebruik daar toiletpapier voor Dat heb ik eens als argument gebruikt tegen iemand die me per telefoon een krantenabonnement wilde aansmeren. Hij voelde zich een beetje besch....

Ja hoor, dat is een "blauwspar" en de slingers zijn gepunnikt: 200 gram wol voor 2X9 meter. Er zitten stobloemen in, lampionnetjes, courgettepit-kransjes, sinaasappelschijfjes en tarwe-aren. De jutekleden zorgen ervoor dat je de standaard niet ziet.

Zie hier ons boompje in vol ornaat.

Ik heb ooit een schaal aardappelpuree gemaakt waar ik een dennetak in geplant had met kleine radijsjes als "kerstballetjes". Zo'n miniboompje in het eten zag er op tafel heel gezellig uit.

Het ergste wat er kan gebeuren is dat de witte raketvormige bladontwikkeling en beetje groenig wordt en naar buiten om wil krullen. Van "schadelijk" is niet echt sprake want je kan het dan nog steeds opeten.

Ik kweek de witlof in emmers en bakken waar ik bamboestokken in zet om een zwarte vuilniszak als wigwam overeind te houden. Absoluut pikdonker! Ik heb geen ervaring met enkele minuutjes licht.

Het verhaal is volgens overlevering nog wat anders. De heidense terugkeer van het licht stamt uit het Romeinse gebied. Het versieren van bomen kwam onder de Germaanse stammen voor. Oorspronkelijk werden juist bladverliezende bomen versierd om de IJsreuzen te misleiden. Zolang er nog vanalles in de bomen hing, hielden de IJsreuzen zich nog wat op afstand. De kerk wilde deze gewoonte uitroeien, maar dat lukte niet. Toen is de spar vanwege zijn 3-hoekige vorm die zou corresponderen met de drievuldigheid (Vader Zoon en Heilige Geest), toegestaan om te versieren.

Een zonnewiel is een cirkel met een kruis erin. Zonverering vond in Europa veel plaats in het brons- en ijzertijdperk. Ik heb er eentje gemaakt voor in de boom door tuindraad in die vorm te buigen en daar met geel-oranje wol omheen te haken. Hier hangt het wiel boven in de boom i.p.v. een piek. In een ander topic had ik Koert beloofd om een foto van onze boom te maken. Als dat gelukt is, krijg je 'm te zien.

Voor mij heeft de kortste dag van het jaar ook iets speciaals. De zon bevindt zich op haar diepste punt en daarom heb ik daarnet toen de zon onderging het zonnewiel in de boom gehangen. Maar voor het tuinierseizoen vind ik het nog te vroeg.

Dan is het het handigste dat we een verse foto maken van dit jaar. Op kiekjes van het vorige jaren staan wij overal op, al of niet musicerend.

Eigenlijk heb ik niet zozeer speciale recepten voor de feestdagen. Het is vaak meer de tafelaankleding en het serveren dat het 'm doet. Verder zit er onder het "feestelijke laagje" gewoon degelijk gezond eten. Iets dat ik wel speciaal bak voor deze dagen, is een tulbandcake met een flinke schep roggemeel toegevoegd. Daar wordt hij nogal stevig van. Na het bakken gaat daar witte glazuur overheen met gesnipperde kokos. Dan lijken het besneeuwde gletsjers. Daar kan je dan weer kleine kaarsjes in steken. Zoiets kan je alleen in december maken.

Een mooi geschreven verhaal en een allerminst "afgezaagde" boom. Wij hebben een kunstboom gekocht omdat onze konijnen destijds buikpijn kregen van het naalden eten en mijn man jaarlijks exzeem kreeg van het mee mogen helpen opzetten van een echte boom. Dus sinds 1991 hebben wij er een "blauwspar" van plastic. Deze hangt vol met lampionnetjes, tarwe-aren, gedroogde sinaasappelschijfjes, kransjes van courgettepitten en gepunnikte slingers van wol.

Als je ieder jaar je komkommers op dezelfde plek zou zetten, is dat niet goed. Iedere plant onttrekt mineralen aan de bodem en door elk seizoen af te wisselen, krijgt de grond de kans zich te herstellen. Pompoenachtigen waar de augurk en komkommer toe behoren, zijn niet zo gevaarlijk als de koolfamilie (inclusief radijzen) en de nachtschade. Deze 2 laatstgenoemden vereisen een nauwgezette vruchtwisseling. Soms moet je vanwege plaatsgebrek wel eens smokkelen en dat kan je het beste doen met gewassen die niet direct met ziektes te kampen hebben. Omdat tomaten (en aardappels) een totaal ander gewas is dan de pompoenachtigen, kunnen ze zonder probleem na of voor elkaar gekweekt worden.

Volgend jaar heb ik ook een deel van het werk in mijn vader's moestuin erbij. Het is jammer dat de afstand 150 KM is. Hij speelde afgelopen jaar met de gedachte om de volkstuin op te zeggen, maar ik hoop dat als ik help dat hij er weer aardigheid in krijgt. Ik wil komend voorjaar grotere verplaatsbare kweekbakjes kopen om de 2 tuinen van jonge plantjes te voorzien. Ook moet ik er hier bij mij rekening mee houden dat de duiven en eksters erg veel vernielen. Dus: alles zoveel mogelijk onder gaas.

Tomaten horen tot de nachtschadefamilie en daarom kweek ik die altijd op het deel dat ik voor aardappels bestemd heb. Ieder jaar rouleert dat netjes mee. Wat komkommers aangaat: mijn tuin is eigenlijk ook wat te klein voor komkommerteelt en daarom houd ik het bij augurken. Dat noem ik minikomkommers, maar misschien is er ook nog een speciaal klein komkommerras te verkrijgen. Augurken reken ik tot de "veilige" groente en plant ze waar plaats is. Doordat augurken nogal over de grond liggen tijdens de groei, is het niet slim om ze te laten overwoekeren door bijvoorbeeld aardappels of andere uitdijers. Misschien heb je hier al wat aan.

Ha-ha, dat avatar van jou: een bijtje met een gretige blik op zoek naar bloemetjes.

Als je je composthoop een beetje uitgebalanceerd wilt opbouwen dan is 10% blad voldoende. Dus met een bult bladeren heb je nog 9 bulten van iets anders nodig voor het evenwicht. Maar een beetje lui ben ik ook hoor. Ik koop ieder jaar ook nog wat compost bij in het tuincentrum.

Compostvaten staan inderdaad "netjes" maar ik meen dat er ook een compostversneller in moet om het proces op gang te houden. Dat is niet iets dat mij erg aanspreekt. Dat je je zelfgemaakte composthopen in gaas niet meer vol zou krijgen, lijkt mij niet zo reëel. Zoals in eerdere berichten al geschreven is, zijn er meerdere manieren om je compost te vermeerderen. Denk bijvoorbeeld aan zeewier na een strandwandeling of andere giften uit de natuur die je tegenkomt. De mogelijkheid om 1 composthoop te reserveren voor het nieuwe afvalmateriaal en de andere voor de eerste omkering van je compost is reuze handig. Op de laatste variant wordt dan geen vers keuken- of tuinafval meer gedumpt.

Mijn vader zaait sla in november in de volle grond en kijkt er verder niet naar om. In het voorjaar als wij zitten te priegelen met turfpotjes, eet hij al verse sla uit de tuin. Het voorkweken wat in het voorjaar gebruikelijk is, moeten we misschien niet proberen in het begin van de winter.