Tani

Hoe is het mogelijk dat in een forum anno 2019 foto’s die je upload upload , gekanteld geplaatst worden? En dat alleen met veel kunst en vliegwerk rechtgezet kunnen worden. En als je dat al lukt, is er van boven en onder een stuk af. Het is echt hoog tijd dat hier wat aan veranderd.

Nog een tip: zet je bakken niet op het afvoerputje. Je moet altijd bij het putje kunnen, want er komt altijd vuile en blad op je balkon terecht. Je balkon zou anders een vijver kunnen worden. ( is mij gebeurd) Verder zou ik de hele bak, dus ook de zijkanten, bekleden met die folie. Anders zuigt het hout veel vocht op, en rot dan sneller. Ik zou zeker hydrokorrels of potscherven onderin doen. Zelfs grint voldoet. Niet zozeer om vocht vast te houden , maar om lucht toe te laten. Dit wordt vaak over het hoofd gezien. Om water vast te houden koop je een hoop van die groene bloemschikblokken. Die leg je op de korrels , dus niet helemaal onderin. Action heeft ze . Een stuk of 10 -20 is genoeg . Niet klein snijden. Klinkt allemaal nogal technies, maar een goed voorbereide bak geeft veel meer planten. Gaat mooi worden! Oja, in bakken van dit formaat kan ook wel een heestertje of twee, drie, of een boompje.

Hoi Mathias, na maanden geen reactie, dus vertel ik maar wat. Dit dooie gras is normaal voor een grasmat die niet gevertikuteerd wordt. Het kan helemaal geen kwaad. Het dient ook als voer voor de wormen die je bondgenoten zijn. Niks aan doen dus.

Ik zou ook Blauwe regen eens bekijken. (Wisteria) Mooie bloemen en is zeer geschikt om op een horizontaal rek te laten groeien. Geeft ook goede schaduw.

Volgens mij kan je ook die RVS clips gebruiken om je glas vast te zetten. https://www.tuinkassenwinkel.nl/tuinkas-onderdelen/glasclips-100-stuks.html Mijn kas heeft dezelfde aluminium profielen en ik gebruik dus die clips.

Ik heb verschillende watergeef methoden uitgeprobeerd. Je kan nu bij de Action druppelslangen krijgen met een gardena kliksysteem. Die heb ik aangesloten op een vat dat 40cm hoger staat en zowaar het werkt. Moet wel schoon water zijn.

Je maakt het jezelf veel te moeilijk. Ik gebruik deze methode: tunnelserre-folie-bevestigen-t23681.html Nadeel van dat ingraven is onder andere dat wanneer je het zaakje aan het einde van het seizoen moet opruimen, je weer een hele klus hebt met uitgraven, en dat je je dat nooit lukt zonder beschadigingen. Ik monteer en demonteer mijn tunnelkas ieder jaar binnen een uur.

Het kan ook heel anders. In de rubriek tuinkassen staat mijn antwoord bij dit topic : tunnelserre-folie-bevestigen-t23681.html

Met het kopen van een tunnelkas ben je er nog niet. Tunnelkassen willen nog wel eens wegwaaien en daarom doen wij het zo. Zet het frame van je kas in elkaar en maak dan een rechthoekig frame van balken ( 5x5of meer) waar het frame precies op kan staan. Dit frame lost in een keer een paar constructie problemen op. Je kas is nu meteen een stuk steviger, hij waait niet meer weg, en je kan de folie vast zetten. Maak het kasframe vast aan het houten frame met grote Ti rips (zie foto). De folie zet je vast met lange latten aan de buitenkant die je door de folie heen, met schroeven op houten frame vastzet. (Zie foto). De folie dus alleen vanonder vastzetten is voldoende. Gebruik geen clips om je folie vast te zetten , ze maken je folie kapot. Als je handig bent dan vervang je de oprol foliedeur door een echte deur, die je ook weer makkelijk aan het houten frame kan vastzetten. Als laatste gooi je een groot aardbeien net over de hele kas heen, die je alleen op de vier hoeken ook weer aan het houten frame vastmaakt. Dit net voorkomt dat de folie gaat klapperen in de wind , waardoor veel foliekassen sneuvelen. Nu kan je kas jarenlang meegaan , mits je s’winters de folie verwijderd.

Wanneer ik een tunneltje maak, doe ik dat zonder klemmen, of het nu met plastic of met een net bespannen is. Het werkt zo: wanneer je de bogen in de grond hebt gedrukt , dan neem je een stuk net ( of plastic) dat aan de lange zijde ruim een meter langer is dan nodig. Dit stuk frommel je bij elkaar en windt er een stevig stuk touw een paar keer omheen en knoop je vast. Houd nog een metertje touw over. Sla nu een paaltje of stevige stok in de grond, en bind daar het eindje touw daar aan vast. Aan de andere kant hetzelfde, maar stevig straktrekken. Het net nu uitspreiden, over de bogen heen. Aan de zijkanten het net met stenen vastleggen. Klaar. Zeer windvast en strak en stevig geheel, ook makkelijk vanopzij open te maken (aardbeien), en geen gepriegel met klemmetjes.

Dit soort dingen kan je vinden bij aliexpress. Download de app. En vul dan dit in bij zoeken: Pvc pijp vier manier water buisleidingen Cross 20mm x 4 Ze hebben allerlei diameters en modellen, ook 20 mm. In ongeveer 10 dagen heb je het in huis.

De halsbandparkiet, een kennismaking. De ervaringen met deze nieuwe vogelsoort maakt heel wat tongen los, en er is veel discussie ,die zeer gevarieerd is . Er zijn groepen die deze kleurrijke exoten als een kleurrijke toevoeging zien aan onze fauna , en er zijn stemmen die hel en verdoemenis preken over wat in hun ogen een medogenloze rover is. Tot nog toe heb ik weinig goede observaties gelezen, die immers de enige manier zijn om verantwoord beeld te krijgen over over deze dieren. Als volkstuinder en vogelliefhebber heb ik zeker geen professionele kijk op dit soort zaken, maar ervaringen genoeg om tot een wat uitgebreidere beschrijving te komen. Omdat ik Amsterdam woon is die ervaring ook wat onderbouwder , omdat hier immers het startpunt was van deze nieuwe soort. In mijn eigen woon- en tuinomgeving, aan de rand van de stad, komt hij nu ruim 5 jaar voor. Gedrag. De halsbandparkiet beweegt zich volstrekt uniek en strek afwijkend van alle ander vogels. Een van de meest opvallende aspecten van zijn gedrag , is het verschil tussen de vliegende vogel en de de vogel in rust op een tak. De vliegend vogel is een opgewonden standje , die met hoge snelheid en capriolen uithalend en vaak luid schreeuwend zich verplaatst. Eenmaal aangekomen lijkt hij wel te bevriezen, en over te schakelen naar een andere modus. Na de omgeving in zich opgenomen te hebben , gaat hij graag verzitten, en klautert van tak naar tak. op zoek naar iets eetbaars in zijn directe omgeving, Iedere knop wordt bekeken en beknabbeld of er wordt aan de bast van de tak getrokken. Hij doet dat op een manier die we eigenlijk niet van vogels kennen, het lijkt meer op een zoogdier. Hij verplaatst zich namelijk traag en vloeiend. Bijna alle andere vogels bewegen zich stuiterend. Een reeks snelle bewegingen wordt bijna altijd gevolgd door een moment van verstarring. Een merel die een worm uit het gazon trekt doet dat heel gefaseerd. snelle beweging - rust- weer beweging . Zo niet de halsbandparkiet. Hij oogt daardoor zelfbewuster en niet bang. Zijn habitat is eigenlijk opvallend eenzijdig. Hij zit alleen in bomen. Hij houdt niet van dakranden of dakgoten of bebouwing en komt nooit op de grond En de bomen moeten zeker 4 meter hoog zijn, en grote bomen zijn favoriet. Hij zal nooit, maar dan ook nooit op de grond komen, ook al ligt daar nog zoveel voedsel. Weilanden , akkers en open ruimtes zal hij mijden. Hij vliegt er ook niet graag overheen. De strenge eisen die hij stelt aan zijn omgeving verklaren mijns inziens waarom hij zich zo relatief langzaam over Nederland verspreid. Ook het feit dat het een echte standvogel is, die beperkt leefgebied kent, draagt hiertoe bij. Zijn leefgebied lijkt me opvallend klein , zoiets van 10 vierkante kilometer. Dit denk af te leiden uit het feit dat er twee jaar zat tussen hun verschijnen in mijn achtertuin, en hun eerste optreden in mijn moestuin, die hemelsbreed maar zo’n 2 kilometer verderop ligt. Zijn hele leven speelt zich af in een boom, Eten, rusten, slapen , broeden. Je zou de door hem gebruikte bomen kunnen onderverdelen in drie typen: De slaapboom, de parkeerboom en de voedselboom. Zo’n slaapboom ken ik alleen uit de litteratuur, ik heb ze bij mij in de buurt nog niet aangetroffen en ik weet dus ook niet waar ”mijn” parkieten slapen. Ik vermoed dus dat die slaapbomen best een eind weg zullen liggen, en dat ze van daaruit dagelijks naar hetzelfde voedselgebied trekken. Parkeerbomen zijn grote bomen waar ze uitrusten na het fourageren. Ik ken er in mijn buurt twee. Ze hebben dan een voorkeur voor kersenbomen en platanen. Mogelijk houdt die keuze verband met de bladkleur van die bomen. Die bomen zijn niet alleen dicht bebladerd, maar hebben ook een bladkleur die zeer nauw overeenkomt met die van de parkiet zelf. Over de voedselboom hieronder meer. Zijn gedrag is heel sociaal en lijkt complexer dan bij andere vogels. Wanneer hij fourageert verplaatst hij zich in kleine groepen van 5- 10 vogels. Wanneer een voedselbron is ontdekt dan wordt die behoedzaam benaderd, waarbij het lijkt alsof er altijd wel een is die op de uitkijk zit. Tijdens het eten zijn ze vaak zeer zwijgzaam en lijken zich zo onopvallend mogelijk te bewegen, geen gefladder enzo. Zo kan het gebeuren dat je langs een appelboom loopt , en kleine plofjes hoort van vallende appels. Kijk je dan in de boom dan zie je tot je verassing een hele groep knagende parkieten zitten. Geholpen door hun geweldige schutkleur en in grote stilte werken ze door. Ze blijven daarbij opvallend lang zitten. Ze zijn allesbehalve nerveus en lijken nergens bang voor. Dat is wel heel anders dan een groep spreeuwen in diezelfde boom. En ze vertrekken pas als een van de vogels daarvoor een signaal heeft gegeven. Dit lijkt vaak een leider te zijn. Ook binnen de andere leden van de groep lijkt een rangorde te bestaan. Ook dit is heel anders dan bijvoorbeeld bij spreeuwen, die als een soort collectief lijken te reageren. Wanneer een voedselbron zoals een appelboom is bezocht, dan lijken ze die lokatie goed te onthouden en ze komen dan dagelijks terug. Zelfs als de appels allang op zijn komen ze nog dagenlang even kijken. Hun manier van eten is ook opvallend en afwijkend. Niet alleen belagen ze een boom altijd van boven naar beneden , ze komen immers niet graag dicht bij de grond, maar is de wijze van knagen aan het fruit ook eigenaardig. Ze beginnen graag boven op de vrucht, en daar zit ook het steeltje. Vreemd genoeg wordt dan vaak het steeltje ook doorgeknaagd en ploft de appel uit het zicht. Ook zonnebloemen worden zo behandeld . De bloem wordt in zijn geheel, dus ook de bloembladen en de achterkant , van boven naar beneden afgefreesd. Wanneer dan halverwege de steel wordt bereikt, dan gaat die er ook aan en dus valt de onderste helft van de bloem vrijwel onbeschadigd op de grond. Daar blijft die dan liggen want, zoals gezegd, zal deze parkiet zich nooit op de grond wagen. Het lijkt vreemd dat een vogel die zo intelligent overkomt, een zo brute manier van eten heeft. Deze brute werkwijze is wel heel anders dan de koolmees , een bekende belager van zonnebloemen. Die zal heel precies een zaadje uit de bloem trekken, dat zorgvuldig open pikken en de inhoud oppeuzelen. Ook is er geen voorkeur voor reeds aangevreten fruit, zoals je wel ziet bij spreeuwen en merels. Mogelijk heeft dit bourgondische eetgedrag te maken met het feit deze papegaaiachtige heel graag knaagt, ja zelfs moet knagen om vergroeiing van hun snavel te voorkomen. Papagaaienkwekers kennen dit verschijnsel. In een papagaaienkooi zal je altijd wel een speciale knaagtak of steen aantreffen. Onze groene vrienden moeten het zonder knaagsteen doen, en knagen dus her en der. Ze lijken daarbij een voorkeur te hebben voor dunne takjes, het eenjarig hout, die ze vaak helemaal doorknagen. De consequentie van dit knagen kan wel eens heel vervelend zijn. Immers door de wondjes die ze maken, hebben plantenziekten zoals perenvuur nu toegang tot de boom. Het zal niet meevallen dit verband aan te tonen, maar dit risico lijkt mij reeel. Tot op heden kenden wij geen knagende vogels, maar de situatie is nu veranderd. Een heel opvallend aspect van hun gedrag is toch wel hun gebrek aan angst. Tegenover andere ander dieren, maar ook tegenover mensen. Alle andere vogels lijken voortdurend op hun hoede, ze weten wanneer ze er beter vandoor kunnen gaan. Zo niet deze parkiet. Wanneer hij te dicht bij een eksternest komt dan wordt hij flink gepakt en vliegen de groene veren in het rond. Wanneer een sperwer overvliegt duiken alle vogels weg, maar deze jongen kijkt verbaast omhoog. en wanneer die sperwer hem echt te grazen neemt , weet hij te ontkomen, want hij is een zeer goede vlieger. En tegenover mensen doet hij ook al zo vreemd. Probeer hem maar eens weg te jagen. Schreeuwen en grote gebaren bekijkt hij vol verbazing, maar hij blijft gewoon zitten. Zelfs wanneer je hem een steen naar zijn kop gooit, of met een blaaspijp pijltjes tegen zijn kop schiet, dan lijkt verbazing zijn belangrijkste emotie, en zal hooguit een takje verder gaan zitten. Biologen zullen dit wel verklaren met een onbekendheid met hun (nieuwe) omgeving , maar volgens mij is het ook een deel van hun vreemde karakter. Hun verspreiding ontwikkelt zich eigenlijk opvallend langzaam. Ze zijn al 40 jaar aanwezig in Nederland, en toch is het grootste deel van ons land nog niet bevolkt. Ik verklaar dat door hun behoedzaamheid. Aanvankelijk was hun dieet zo beperkt dat er de aanwas ook heel beperkt was. maar naarmate er meer en meer gewassen op hun lijstje komen te staan, valt deze beperking weg. Die ontwikkeling zorgt er tevens voor dat op die plekken waar ze al lang voorkomen, de druk niet hetzelfde blijft, maar langzaam toeneemt. Hieronder meer om over die dieet verandering. Voedsel. in de winter azen ze vooral op knoppen van bomen. Ze lijken niet zo kieskeurig te zijn, , maar dikke knoppen lijken een voorkeur te hebben, en dan vooral bloeiknoppen zoals de appel , en nu ook de peer. Platanen en coniferen staan ook op het knoppenmenu. Omdat ze weinig andere voedselbronnen hebben, -ze komen immers die boom niet uit - en een vast voedselgebied hebben, raken de betrokken bomen flink beschadigd, De bomen raken niet alleen hun bloeiknoppen kwijt, maar ook de vorm raakt gedeformeerd. De knoppen bovenin de boom worden het meest aangevreten, maar de knoppen op het eind van een tak weer niet, want daar kunnen ze niet bij. Mooi voorbeeld zijn de bomen (Sorbus) langs de Linnaeuskade in de Amsterdamse Watergraafsmeer. Die leven al jaren onder een grote parkietendruk en zijn totaal gedeformeerd, ze kunnen zich nauwelijks staande houden. Er zijn wel meer vogels die graag knoppen eten, zoals de koolmees en de huismus. Deze vogels doen dat echter gedurende een korte periode, vaak vlak voor de bloei. Een vogel die de hele winter uitsluitend knoppen eet kenden we tot nog toe niet. s’Zomers bestaat hun voedsel vooral uit hard fruit, met name appels en sierappels Peren vinden ze minder lekker dan appels, maar dat wil niet zeggen dat ze ze geheel ongemoeid laten. Zachtfruit zoals kersen en pruimen heb ik ze nog niet zien eten. Nu denken wij bij fruit aan het fruitseizoen zo van af eind augustus , maar de halsbandparkiet begint al veel eerder. Onrijp fruit wordt meteen al belaagd, appels al vanaf begin juli, als ze nog maar zo groot zijn als pingpongballen. Veel fruit wordt maar heel oppervlakkig aangevreten en dan is de volgend aan de beurt. Ook lijsterbessen worden onrijp al gegeten. De merels, die alleen rijpe bessen eten, hebben dus in september het nakijken. Zonnebloemen zijn de laatste toevoegingen aan hun dieet. Die ontwikkeling van hun dieet is een van de interessantste aspecten bij deze nieuwkomers. De eerste parkieten die ik hier zag, zo’n vijf jaar geleden aten uitsluitend de knoppen van een grote ginkoboom, een niet zo voor de hand liggende keuze lijkt mij, maar zij dachten er anders over. Verder zag ik ze niets anders eten. Bomen die ze nu belagen lieten ze toen links liggen. Drie jaar geleden kwamen daar opeens de appels bij. Twee jaar geleden de lijsterbes, en sinds vorig jaar ook de zonnebloem (mits er grote bomen in de buurt zijn). Op internet zag ik al aangevreten mais, maar “mijn” parkieten hebben dat nog niet ontdekt. Het is duidelijk dat hun dieet zich gaanderweg verder uitbreidt. Waarom schrijf ik dit verhaal? Omdat ik het jammer vindt dat ik geen appels meer aan mijn boom krijg, en geen zonnebloemen meer kan neerzetten en wie weet wat nog meer niet kan in de toekomst. En omdat mensen die deze kleurige nieuwkomers enthousiast verwelkomen, ja zelfs de winter doorhelpen met bakken pinda’s, zich nog eens op hun hoofd krabben. —————————— Lees een interessant rapport is opgesteld in opdracht van Team Invasieve Exoten van Bureau Risicobeoordeling en Onderzoeksprogrammering, NVWA. Het is wel al vier jaar oud. https://www.clm.nl/uploads/pagina-pdfs/Rapportage-halsbandparkiet.pdf Toch vogels voeren zonder Parkieten? Vogelbescherming verkoopt speciale voederkorven die parkieten (zouden) tegenhouden. https://www.vogelbeschermingshop.nl/silobeschermer-adventurer/url]

beetje late reactie, maar ik heb het als volgt opgelost: topic19779.html

At Robo:-Ik gebruik een keuken zeef als filter, en verder heb ik afzuikapfilltermateriaal op de bodem van mijn verzamelvat liggen. In mijn situatie is dat genoeg, omdat ik grondwater gebruik en dat is erg schoon. Dat filtermateriaal koop je bij de Action en is ideaal, alle vuil blijft erin hangen, eens per maand of zo spoel je het gewoon uit. Je zou hiermee ook een aparte filter kunnen maken, in een plastic emmertje of zo. Wat betreft slangdoorvoer: het beschreven systeem werkt gewoon. De slang moet niet te hard zijn, hoe zachter hoe beter. Maar met de meeste slangetypen werkt het wel. Ik zou eerst wat experimenteren op een plastic emmer bijvoorbeeld. Hoe meer moeite het kost, deste beter is de montage. Op de foto zie je dat ik onder in de emmer een apart stukje slang heb gebruikt als doorvoer stukje . Dit is silicone slang en erg soepel en zeer geschikt. Het komt uit een kapot senseo koffie zetapparaat. De slangetjes van iriso passen er precies in. Bovenin de emmer zie je gewone 10 mm slang gemonteerd, dat gaat dus ook. At Bram: de kabel vlotterschakelaar is inderdaad in theorie geschikt voor dit doel, maar ze zijn te groot voor mijn situatie . Die staafschakelaar is degene waar ik nu mee experimenteer, maar dat is omdat ik er nog geeneen ben tegengekomen die schakelt over een bepaald traject. Als je zo'n schakelaar kent, houd ik me aan bevolen.

Beste Bram., zo ' n vlotterschakelaar lijkt wel een oplossing , maar is het natuurlijk niet. Als je zo'n schakelaar monteert, bijvoorbeeld een die uitschakeld als je voorraadvaat vol is, dan zal zo'n schakelaar weer inschakelen als het niveau maar een paar milimeter is gezakt. Je krijgt dan een stotterend systeem; aan-uit, aan- uit. Ik ben aan het experimenteren met een gemodificeerde vlotterschakelaar met vertraging, dus een die pas weer inschakeld als je vat echt leeg is. Het lijkt erop dat dit gemodificeerde systeem wel werkt, en als dat aan het einde van het seizoen nog zo is, dan zal ik dat zeker hier publiceren. Ondertussen heb ik ook nog zo'n oud systeem draaien, dus precies zoals hierboven beschreven is. Dat systeem werkt wederom prima, zelfs met het pompje van vorig jaar. Dusss.

Wanneer je geen waterleiding en ook geen stroomvoorziening op de tuin hebt , is dit misschien een oplossing: een-eenvoudig-solar-watergeefsysteem-t19779.html Ik heb dit vorig jaar in elkaar geknutseld en de resultaten waren boven verwachting.

xHier de bijbehorende foto's. Dit mooie systeem was even te koop bij de Marskramer, maar ik zie het dit jaar niet meer.

Ik ben nieuw op dit forum, maar ik heb iets geknutseld dat goed werkt en ik wil dat graag met u delen. Vorig jaar was ik op internet op zoek naar een simpel werkend watergeefsyteem dat op een zonne paneeltje werkt. Ik kon niets vinden dat voor mijn situatie geschikt was en ging zelf maar wat aan elkaar knutselen. Het resultaat was zo goed dat we eindelijk na jaren geploeter weer eens een mooi tomatenoogst hadden, zelfs nadat ik de tuin twee weken aan zijn lot had overgelaten voor een vakantie. Eerlijkheidshalve moet ik ook vermelden dat het succes deels te danken is aan het gebruik van nieuw rassen die resistent zijn tegen de tomaten ziekte, maar dat is hier terzijde. Het mooie van een solar syteem is dat het precies op de juiste momenten water geeft. Veel zon, veel water, en bij bewolkt weer geen of weinig. Uitgangspunten van dit systeem zijn: -Zo simpel mogelijk, dus geen enkele elektronica of accu's. -Gebruik makend van grondwater. -Niet te duur (ik heb alles bij elkaar 130 euro uitgegeven.) -Moet autonoom werken, dus niet kraantjes hoeven opendraaien, of schakelaars aan/uitzetten. - Moet te gebruiken zijn op tuinen waar geen waterleiding is en geen elektra. Eigenschappen van dit systeem zijn: -Het zonne paneel zit direkt (koud) aan de pomp gekoppeld.( De pomp bevat een relais die zelf aanslaat bij voldoende stroom. ) -Het opgepompte water komt eerst in een opvangtank (in mijn geval een oude mayonaise emmer). Is de opvangtank vol dan gaat het teveel aan water retour naar de put. Zo zal de pomp nooit droog draaien, daar kunnen ze niet tegen. -Grondwater is op bijna ieder tuin goed bereikbaar. Probeer uit te vinden wat het laagste grondwaterpeil is , hartje zomer. Bij mij ligt dat op anderhalve meter diepte . Je moet dus een flinke kuil graven om zo diep te komen. Bij mij zit de put gewoon in de kas zelf. Voordelen van grondwater zijn onder andere dat het schoon is . Nadeel is dat het koud is. Het watergeven gebeurt met een druppelsysteem , dus niet met een irrigatiesysteem zoals van Gardena, of zoals die bij wietkwekers wordt gebruikt. Die systemen werken met een hogere druk, en die kan dit systeem niet leveren. Constructie: Paneel zit op het dak van mijn kasje goed vastgeschroefd. (Jatgevoelig). Mijn paneel zit op het zuidoosten, dat heeft als voordeel dat de planten vooral s'ochtends water krijgen. Het is ongeveer 60 x60 cm. Put graven tot onder laagste grondwater niveau. Modder in je put voorkom je door onderin de put een bos takken te leggen. Of een oud aardbeiennet. Zo vergroot je ook het aanstroomareaal. In de put zelf zet je een 12 cm PVC (Riool) pijp. Onderin heb ik een zeef zitten . De diameter van de pijp moet groot genoeg zijn om je pomp in te kunnen laten zakken. Boven op de pijp heb ik een deksel mat een gat erin voor de slangen en de stroomkabel. Zorg dat er niks in de pijp valt , want je krijgt het er nooit meer uit. De pijp steekt minstens 30 cm boven het maaiveld uit, om de put schoon te houden. Het waterreservoir is een grote plastik emmer met deksel. Die emmer staan ongeveer 40 cm boven het maaiveld om het water te laten vloeien. Bovenin de emmer zit de aanvoerleiding vanuit de pomp, en de retourleiding van het teveel aan water. Onderin de emmer zitten de afvoer punten van het slangen systeem. ik heb minstens 3 afvoerpunten. Het water stroomt namelijk vrij langzaam door de dunne slangetjes. In de emmer zit voor de zekerheid nog een filter voor het aangevoerde water, de aanvoerslang komt daarin uit. De druppelaars van IRISO zijn slimme dingen en werken erg goed. Ze zien er vreemd uit en dat komt omdat het eigenlijk een flotter is zoals in carborateurs zitten. Ze geven dus steeds een druppeltje af en dat is nog regelbaar ook. Voor mijn tomatenplanten was standje 2 voldoende. Op internet zie je veel kritiek op dit systeem , maar ik vind het prima. Met 1 druppelaar kan je wel twee planten van water voorzien. Zet ze wel precies op de goede hoogt in de grond , anders werken ze niet. Graaf de slangetjes niet in , want geheid dat je ze dan een keer doorspit. Ik had voor mij kas van 3x4 meter aan 20 druppelaars genoeg. Mogelijke problemen; -Twee linkerhanden. -Werk schoon, er mag geen aarde in het systeem komen. Emmer en put steeds gesloten houden dus. -Genoemd paneel is officieel misschien aan de zwakke kant (20 watt) voor deze pomp (1 ampere) , maar toch werkte het bij mij prima. Het afstemmen van het paneel en de pomp qua vermogens was in het begin stadium van mijn geknutsel wel een probleem en ik heb er verschillende pompjes aan gehad , voordat het werkte. -Dit soort pompjes worden veel in de watervoorziening van caravans gebruikt, ze zijn erg klein en 12 volt. Belangrijk criterium is de opvoerhoogte van een pomp. Die is bij dit grondwatersysteem zeker van belang. Het vervelende is dat de specifikaties van alle pompjes die ik heb gehad jokten over die die opvoerhoogtes. Als daar staat 10 meter , was het in werkelijkheid misschien 1,5 meter. let daar dus op bij andere pompen. -Het aansluiten van de slangen op de voorraadtank kan wel eens moeilijk zijn. Bij de Iriso slangen krijgt u koppelstukjes. Bij alle aansluitingen gaat u als volgt te werk . Meet de diameter van het koppelstuk of de slang, en boor dan het gat in de tank met een boor die 1/2 tot 1 mm KLEINER is dan die diameter. De bedoeling is dat de slangen er met moeite nog net erin zijn te proppen. Pas dan zitten ze goed vast. - Zorg dat er geen een slangetje los komt te zitten. Het systeem is dan lek en niks werkt meer. - Het testen van solarsystemen is moeilijk, zeker in het vroege voorjaar. Je weet pas als het werkt als de zon lekker schijnt. Daarom is een systeem dat hierboven beschreven is en werkt, wel handig. De onderdelen: Paneel : Dunne film zonnecellen 20Wp 18v 72,99 euro bij Conrad (Online dus) Pomp : Barwig BWV 088 29,99 euro ook bij Conrad Gelijk de slang meebestellen, 10 mm, is elders vrij moeilijk te krijgen. Druppelaars Iriso watergeefsysteem 24,99 bij Tuinadvies.nl Succes ermee.