... moet je lekker naar buiten! Dus naar buiten getrokken met snoeischaar en tijdschrift. Snoeien was nodig, maar wou ook gewoon even lekker buiten zitten.

Laten we maar eens beginnen met een klein overzichtje van de tuin van 't ouderlijk huis.

Een van de boosdoeners voor de afwezigheid van licht in een groot gedeelte van onze tuin: de krentenboom. Dertig jaar geleden als jong boompje in de grond gedrukt door oma van papa's kant. Op een onhandige plaats, en eigenlijk te groot voor onze tuin. Ook wordt het boompje hoe langer hoe zieker - krentenboompjes worden normaal ook niet zo hoog (normaal worden ze in struikmodel gehouden) zegt pa, en niet zo oud.

Mams vraagt zich wel af waar ze haar hanging baskets moet laten als we in de herfst het boompje ombrengen. Er komt waarschijnlijk een klein boompje voor in de plaats, maar we hebben nog geen flauw idee wat, eigenlijk. Haar varens zijn haar grote trots

Na het snoeien van de krentenboom hier en daar, nam ik even de tijd om eens goed naar de blaadjes te kijken. Dof, vlekkerig, ziet er niet goed uit. Het zal voor mij nog wel even wennen zijn. Dat boompje is ouder dan ik, ik ken de tuin niet anders dan dat het boompje er stond. Maarja, aan alles komt een eind. Het boompje zit vol korstmos, mos en klimop, en het zou me niet verbazen als-ie alsnog een schimmelinfectie had. We zullen je niet vergeten, lief boompje.

Eigenlijk had het boompje in februari al tegen de vlakte moeten gaan, maar papa kon het niet meer over z'n hart verkrijgen toen het boompje dapper begon uit te lopen Zijn we toch echt familie, pa en ik.

De katten, Simon en Puck, vonden het wel gezellig buiten. Simon heeft een tuigje om zodat-ie de tuin niet uit wandelt. Puck is nu de enige kat die los mag lopen, want die is dat al van jongs af aan gewend - dat kun je 'm simpelweg niet meer afleren.