Zo. De zomer is nu volledig losgebarsten op het dakterras.

Herinneren we ons deze nog, nog, nog…. Zelfde foto als 6 dagen geleden. De planten drukken elkaar opzij voor de trellis als ware het allemaal Wethouder Hekkings voor een camera. Achteraf bekeken was er toch geen plaats voor 6 ananaskersen, maar ja, ik kan niets weggooien…

Wat ik afgelopen week heb geleerd, is dat je nooit op een zonnige dag binnen rankbereik van een pompoen in slaap moet vallen.

Je ziet ze groeien. Op een dag makkelijk 30 centimeter. Inmiddels hebben ze het dak van buurman's schuur bereikt, en buurman kan niet zo geweldig timmeren, dus ik heb ze getopt. Ze mogen er allebei 1 pompoentje op droppen, niet meer.

En de eerste pompoenbloem is een feit! Wat een beauty zeg. Mijn eerste kennismaking met pompoenen (volgens mij nooit eerder gekweekt) bevalt geweldig goed. Ze krijgen elke dag een plens compost-konijnenkeutelthee in de omgekeerde flesjes en lijken helemaal heppie.

De peulen zijn inmiddels slachtoffer geworden van talloze kleine groene rupsjes, vooral de Flying Tiger peulen. De Oregon Sugars doen het een stuk beter. Ik laat de rupsen maar zitten, leuk voor de vlinders straks (hoop ik) en trouwens, nog een week en ze zijn klaar met bloeien en dan moeten ze er vlot uit want ze houden teveel zon tegen voor de tomaten Hellfrucht. Die overigens wel vast zijn begonnen met bloeien. Echt, deze bak heb ik maximaal achterlijk ingezaaid, maar ik kom er erg genadig mee weg.

Ook de klimplanten zijn nu goed aan de klim. Wel allemaal dringen aan de voet en compleet leeg hogerop, maar zo is het leven van een klimplant. De tuinbonen trekken veel bijen en zitten vol schattige bloempjes. Weet nog steeds niet of ik ze lust, maar ze zijn wel leuk als tuingoed. Ook de klimcourgettes krijgen er inmiddels zin in, een stuk of 6 heb ik er denk ik. Al draagt er maar eentje vrucht, dan heb ik in ieder geval zaad voor volgend jaar, want dat is bijna nergens te krijgen. De OI-kers kronkelt lekker overal tussendoor (tomaten, ananaskers, druiven, pompoenen). En ja, voor de grondkijkers: de wortelen zijn bijna oogstrijp! Benieuwd hoe die gegroeid zijn, want te dicht op elkaar gezaaid en zo diep zijn de bakken toch al niet. Maar ja, "waor 't kumt, grujt ok gin rozen".

Met de quinoa is het niet meer echt goed gekomen. Waar ik droomde over een wuivend wandje van zo'n 80 cm hoog, zit ik met een paar halfdode sprieten van max 25 cm. Maar goed, er gaat er tenminste wel eentje bloeien, dus ik krijg zaad voor volgend jaar. Dat zaad was niet bepaald goedkoop bij De Nieuwe Tuin (want ik wou quinoa met een mooi kleurtje, he). Dit geeft quinoa en mij in ieder geval een paar jaar respijt om de relatie te verbeteren.

Dus… het wordt duidelijk zomer op het dakterras, ik eet elke dag verse sla met peultjes (afwisseling bestaat eruit dat het de ene dag met pasta en de andere dag met rijst is), de pompoen, tomaten en tuinbonen bloeien, er zijn ienemiene vruchtjes in druif en quinoa, en ik zie welk deel van mijn plannen lukt en welk deel "leuk verzonnen, maar onuitvoerbaar" is.