Waar zou jij nou blij van worden?, vroeg mijn wekelijkse tekenmaatje me gisteren, toen ik zei dat ik van alle kanten ziekerig begon te worden, niet lekker in mijn vel zat, maar niet ziek genoeg om in bed te gaan liggen.

Nergens van, mompelde ik. Het enige wat ik echt zou willen is lekker rommelen in de tuin, maar ja... die regen...

Heb je principiële bezwaren tegen een auto, vroeg ze, want anders stappen we NU in de auto naar iets leuks, een tuincentrum bijvoorbeeld.

Er is maar 1 tuincentrum hier in de buurt waar je blij van kan worden; Vaarderhoogt in Soest. En dat deden we. Het was natuurlijk nog steeds nat en koud. Ik hoopte op een toverhazelaar te zien, maar die heb ik kennelijk over het hoofd gezien. Een heleboel helleborus, winterviolen, bollen in potten, sneeuwklokjes....

Die foto van die chrysanten had ik voor Jootje genomen, om te laten zien waar ze op dit moment haar chrysanten kan halen, maar ik denk dat ze te laag en niet oubollig genoeg zijn. In elk geval JO: die foto rechtsonder was voor jou....

Na afwegen, dubben en nadenken, ben ik met een Prunus avium Regina naar huis gegaan: een kersenboom dus, van het patio type. Hij staat nou op balkon, te wachten (naast een emmer supervroege Eerstelingen). Die potertjes had ik ook nog meegenomen van het tuincentrum, en nog drie soorten gangbare aardbeien (Korona, Mrak en Ostara). Vorig jaar had ik EvieII en Eve's Delight. Die vielen wat tegen, maar die krijgen een herkansing dit jaar.

Het leuke nieuws is dat het komend seizoen we er een tuin bijkrijgen. Ik zeg 'we', maar het is de tuin van mijn man. Die heeft meer interesse in bloemen dan in groente, of het moeten ... aardbeien zijn. Die kan hij bij de kilo wegvreten... en dat zal vast wel lukken, want er komt een groot aardbeienveld bij. Ik heb vandaag de compost gestort, en de eerste stekken en planten er al ingezet.

Het toekomstige aardbeienveld. Wat een weelde elke keer als je compost gebruikt: dat ziet er gewoon ook voor het oog beter uit.

Die beworteling verbaasde me echt. Niet alle stekken waren zo goed beworteld. Dit is het resultaat van stekken terwijl de baby nog met de navelstreng aan de moeder zat. Deze heeft heel rustig de tijd gekregen, en dat toont zich.

De voorgekiemde duivenbonen zitten in de grond.

Onbedoelde weeuwen. Voor de leut had ik eind zomer nog gezaaid. Dit werden planten van ongeveer 1 meter hoog, maar toen was het groeiseizoen echt over. Aan de voet kwamen nieuwe scheuten die zich vrolijk ontwikkelden, en die hoge stammen verpieterden... waaiden plat, beetje zwak, sommigen bleven wel sterk, maar ik heb ze allemaal gesnoeid, zodat de jonge scheuten los mogen gaan. Ik wacht wel af...

Een seizoen noeste arbeid aan compost maken... en niet genoeg voor de tuinen...

Maar binnen zijn we natuurlijk ook aan het werk, er wordt voorgezaaid en voorgeproefd...