2021 was weer een jaar met opvallende gebeurtenissen.

De jaren hiervoor onderscheiden zich met hun hete en droge zomers, dit jaar had weer andere kenmerken.

 

Januari was nog een "gewone" vochtige kwakkelwinter, maar in februari hadden we op de zesde een echte winterse sneeuwstorm genaamd: 'Darcy'.

Er kon geschaatst worden en de sneeuwstorm had hier op de tuinen voor flinke sneeuwduinen gezorgd.

 

 

Vooral de snijdende Oostenwind samen met de matige vorst zorgde voor veel schade aan de planten die niet door de sneeuw bedekt waren.

Het was de eerste koudegolf sinds 2013. In Hupsel werd het op 9 februari -16 graden, hier aan de kust daalde de temperatuur tot -7.

 

 

Gelukkig had de sneeuw al veel ingepakt en zelf had ik ook flink wat bescherming aangebracht.

Bij de knoflook, tuinbonen, artisjokken en onder glas bleef de schade beperkt.

15 februari verdween de vorst en op 24 februari werd het in Arcen zelfs al bijna 20 graden, een record.

Ook in maart kregen we naast een storm een paar extreem warme dagen, al bleef het hier aan de kust een stuk koeler.

 

Ook april bleef koud (sneeuw in april) waardoor er maar een zeer kort aspergeseizoen was dat pas half mei heel voorzichtig begon en alweer 22 juni gebeurd was.

 

De jonge tomaten, pepers etc. groeiden slecht, het bleef hier maar onder de tien graden.

Gelukkig had ik wel veel voorjaarsgroen onder glas gezaaid en geplant zodat ik met wat zon toch redelijk vroeg en genoeg kon oogsten.

 

Foto: Blog 25-4-2021

 

 

Door de koude kon ook de oogst vanonder glas vandaan flink gespreid worden.

 

We kregen weer eens een late nachtvorst met lichte schade aan de bloesems, bijv. bij de aardbeien.

De aardappels op de volle grond stonden amper boven dus dat ging goed.

Een gok die goed uitviel met de primeurteelt onder glas en buiten later poten.

De natuur liep drie tot vier weken achter in vergelijking met voorgaande jaren.

 

Er was genoeg regen en juni werd de warmste maand.

Precies goed voor de aardbeien die dan ook een recordoogst gaven, veel meer dan ik aankon.

 

 

 

De aardappels konden nu ook groeien, maar die stonden net op het droogste en zanderigste stuk van mijn tuintje.

Ze kregen het moeilijk met de warmte en de droogte die daarbij kwam.

 

Op 18 juni sloeg het weer om met een ongekend noodweer.

Er viel meer dan 200mm in 24 uur en ruim 160mm in een flinke bui die er voor zorgde dat het water ook vanaf de duinrand over mijn tuin stroomde.

 

 

 

 

 

 

 

 

Er kwam gelukkig een periode van droger en koeler weer achteraan, maar veel leed was al geschied.

De wortels van de kolen rotten weg in de grond die wekenlang verzadigd bleef en er kwam ziekte in de aardappels en tomaten.

Ook hingen er nog veel aardbeien aan de planten die ook gingen rotten, tijd om op te ruimen en te redden wat er te redden viel.

 

 

Gelukkig heb ik altijd veel groenten staan en loopt mijn tuin wat af, er was evengoed genoeg te oogsten.

Vooral de tuinbonen, doperwten en peultjes hadden lang en veel gegeven.

 

Genoeg voor ons en genoeg voor in de vriezer.

 

de knoflook kwam wonderwel goed uit de grond, maar tijdens de opslag lag die wat te vochtig.

Ik ontdekte dat net op tijd en kon ze weer te drogen leggen.

De uien ging minder, zeker de helft was aangetast of achtergebleven door alle vochtigheid.

 

Juli en augustus werden koeler en natter en september werd ook een mooie maand met zon en aangename temperaturen.

Ik bestede wat minder tijd aan de tuin, waar ik sinds de pandemie bijna iedere dag geweest was.

  

Oktober werd een maand van leegeten en opruimen, schoffelen was lastig deze herfst want het bleef maar vochtig.

Wel ging door alle nattigheid de nateelt voorspoedig.

Ik had sinds jaren weer een overvloed aan mooie herfst en winterprei, de andijvie ging prima en ook de laat geplante pompoenen gaven een prima oogst.

 

 

Ook besloten de paddenstoelen dat het nat genoeg was om na jaren eens wat oogst te geven.

 

 

 

Omdat de grond zo nat bleef en de platte bak en lage kas nog vol stonden met N-Z spinazie besloot ik dat ik wel alvast kon beginnen met mesten en spitten op de stukken die al vrij waren. Ook de compost is geoogst en de nieuwe hopen zijn al opgezet.

 

 

Eind december kwam er nog onverwacht een korte vorstperiode, net genoeg om alles wat niet winterhard is kapot te laten vriezen.

Dat geeft weer ruimte om verder te gaan want het nieuwe jaar is alweer begonnen.

 

Het belangrijkste was natuurlijk de gezondheid het afgelopen jaar en daar heeft het tuintje goed aan meegeholpen.

Ik hoop dat dat bij iedereen zo was en wens iedereen weer een voorspoedig tuinjaar toe.