Plant ik voor het eerst in mijn leven een stuk of 10 suikermais plantjes...gaat best goed...erg lekker...maar zit er in een van de kolven toch meteen een opvallende, mij onbekende, aantasting. Helaas geen foto gemaakt, maar meteen in de groene kliko gedaan die kolf. De bovenste helft van de kolf is onder de schutbladeren sterk gezwollen en een en al zwarte sporen...zag er niet bepaald lekker uit.

 

Wikipedia hielp me verder met het herkennen: "Builenbrand". http://nl.wikipedia.org/wiki/Builenbrand

 

Geen flauw idee hoe de aantasting nu in mijn tuintje komt? Bij mijn weten is er nooit mais geteeld en ook in de omtrek van enkele kilometers is bij mijn weten al jaren geen mais door boeren gezet... Zou het in het zaad gezeten hebben? Volgens Wikipedia wordt het in Mexico als een soort lekkernij gegeten. Kan me haast niet voorstellen, want het zag er echt vies uit.

 

2 vragen:

Wie heeft het ook (gehad)? Komt het dan terug bij volgende teelten? Is het milieuvriendelijk te vermijden/bestrijden? Of zou het bij mij om een toevallig incident gaan?

Wie weet er echt wat meer over? (Misschien mensen die aan meer professionele landbouw doen?)

Zelf al wat meer gevonden op speciale maisziektensite http://www.kws-maismanager.com/KWSMa%C3%AFsmanager/1Teelt/16Ziekteseninsecten/161Schimmelziektes/tabid/571/Default.aspx Daar ook meer foto's.

 

Twijfel bij nader inzien of het toch niet Maiskopbrand is in plaats van builenbrand.....

 

Builenbrand (Ustilago maydis)

 

De schimmelsporen van builenbrand kunnen via wind, neerslag en insecten worden verspreid en beschadigde maïsplanten infecteren. Ook builenbrand treedt vooral op, wanneer de maïs aan stresssituaties werd blootgesteld (bijv. droogte, hagel, aantasting door fritvlieg). Hoge temperaturen bevorderen de kieming van de sporen. De schimmelsporen kunnen na het onderploegen aan aangetaste oogstresten nog tot tien jaar in de bodem overleven. De ernst van de aantasting is onafhankelijk van de frequentie van de maïsteelt.

 

 

Preventieve maatregelen:

 

• alle maatregelen die een snelle jeugdgroei bevorderen

(o.a. raskeuze)

• evenwichtige bemesting

• bestrijding van de fritvlieg (ontsmetting van het zaaizaad)

• bestrijding van de stengelboorder (bijv. teeltmaatregelen)

• vermijden van mechanische beschadigingen (bijv. bij schoffelen, harken, mest strooien)

 

De vorming van builen is aan alle bovengrondse plantendelen mogelijk, zolang nog weefsel aanwezig is dat kan delen. Gevoelige opbrengstverliezen kunnen ontstaan, als de kolf tot brandbuilen wordt omgevormd: opbrengst, energiewaarde, voederwaarde en ook de houdbaarheid van de silage kunnen bij een ernstige aantasting worden gereduceerd.

 

 

Maïskopbrand (Sphacelotheca reiliana)

 

 

 

Maïskopbrand is in de Benelux een tot nu toe slechts in enkele gevallen waargenomen schimmelziekte, die kolf en pluim van de maïsplant in sporen omzet. Voor de kieming van de sporen zijn hoge temperaturen in combinatie met een droge bodem nodig. De infectie gaat uit van in de bodem overlevende schimmelsporen en vindt plaats via de wortels en kiemschede. Na de bloei verschijnen de ziektesymptomen in de vorm van uitwassen en sporenkapsels. Aantastingssymptomen treden alleen aan de kolf en pluim op. Sterk aangetaste pluimen hebben een „flessenborstelachtig” uitzicht. Aangetaste kolven zijn kleiner dan gezonde, peervormig en voelen zacht aan. De opbrengstverliezen zijn duidelijk hoger dan bij builenbrand. Een bestrijding of poging om een verdere uitbreiding te voorkomen, schijnt mogelijk te zijn via resistente rassen en via het gebruik van fungiciden op het zaaigoed of in de zaaivoor.