Over vrijgevigheid, taalbarriëres, hommels en -vol

Weer een tijdje niet geüpdatet, dus tijd voor een kleine inhaalslag:

Enkele weken geleden heb ik een rek gemaakt voor de kapucijners om langs omhoog te groeien. Ook hier is het Lill-net overheen gegaan. Daarnaast zijn alle aardbeibedden flink opgeschoond en is een 2de rij aardappels gepoot. De eerste rij komt immers al goed op:

Afgelopen weekend had ik weer tijd om een (nagenoeg) hele dag in de tuin bezig te zijn. Naast water geven, onkruid wieden nog het één en ander gezaaid/geplant/gepoot:

• nog een rij kapucijners;
  
• derde rij aardappels (eveneens Koopmans Blauw);
  
• 2 auberginezaailingen;
  
• bloemkool;
  
• maca.

Nu heb ik eigenlijk overal wel wat staan of gezaaid; een goed en (voor mijn doen) divers gevulde tuin dus.

Tijdens het onkruid wieden kreeg ik echter van één van mijn mede-hobbytuinders nog wat plantgoed. Een naam kon zij mij niet geven (mede door een taalbarriëre), maar ik vermoed o.b.v. het uiterlijk en de omschrijving - eetbaar, iets zoet blad - dat het snijbiet betreft. Met moeite vond ik nog voldoende ruimte naast de maca (wat dus eigenlijk mijn kruisbloemigen-veld is). Vervolgens kon ik gaan bewateren (het duurt even met 1 gieter en zo'n 30 meter lopen naar het beekje). Tijdens deze rustgevende 'wandelingen' werd ik aangesproken door een andere medetuinier (tevens incl. taalbarriëre) en kreeg ook hier plantgoed in mijn handen gedrukt. Kool was het; zo zei zij en dat kan ik a.d.h.v. het uiterlijk beamen (rode, vermoedelijk witte en nog 1 soort) en snijselderij. Aangezien ik nog (te) weinig kool heb staan, besloot ik om mijn aardbeienstekveldje (galgje anyone?) hiervoor op te offeren.

Met een voldaan gevoel liet ik de hommels genieten van de bloeiende tuinbonen: