Weer vier kruiwagens paardenmest gehaald. Daarna de recente hoop voltooid:

Lagen met steeds gemeentecompost, paardenmest, tuinafval.

Binnenkort ga ik het vak rechts ook vullen, op dezelfde laagjes manier.

Links ligt nog een kwart gerijpte paardenmest + compost. Dat gaat in het vroege voorjaar gebruikt worden. De middelste hoop kan dan gekeerd naar het linkervak en gebruikt worden vanaf mei. Het vak rechts ga ik binnenkort vullen, voor gebruik vanaf sep 2017.

(Ik hoop bij te gaan houden hoeveel kruiwagens paardenmest en 30 l zakken compost er in zo'n 1.2x1,2x0.8m hokje gaan)

Verder is er weinig gaande:

^ De knolvenkel is te laat. Gezaaid op 1 juli.

^ De winterprei gaat redelijk, ziet er wel nattig uit.

^ De knoflook, geplant op 28 oktober.

Mooie zons opkomsten trouwens in deze periode:

O ja, Arie, de nieuwe kat, kijkt en luistert hier met mij naar de Matthäus-Passion, Ton Koopman (weer eens iets anders dan Joy Division of Iggy Pop) :

Het gaat goed met Arie. Voelde zich al heel erg snel helemaal thuis. Opvoeden duurde langer. Het treden mét nagels, het meestal vriendelijk maar behoorlijk hard bijten, aan mijn broekspijp hangen, dat heb ik er nu bijna helemaal uit. Uiteraard niet er uit geslagen, maar steeds, heel vaak, heel voorzichtig gecorrigeerd. Op een paar keren na: direct in nekvel gegrepen en naar buiten gezwiept. Even de pikorde herstellen voor dit puberende katje.

Volgens kattenopvoedboekjes mag straffen niet, nooit. Nou, dit katje weet donders goed wanneer hij veel te ver gaat. En als de "straf" binnen een paar seconden na het delict is, dan snapt hij het echt wel. En daarna is hij echt niet bang voor mij, eerder vriendelijker, zonder onderdanig te zijn.

Pubers: af en toe even zieken, uitproberen.

Meestal ben ik niet zo streng. Buiten mag hij -in volle galop- graag mijn been als keerpaal gebruiken, voor een 180 graden draai. Of in een sprint in het voorbijgaan lekker stiekem tegen mijn voet aan meppen. Beide wel zonder nagelgebruik. Dat mag van mij: katten blijven katten ...