Dit keer maar eentje, maar wel een bijzondere!

Zoals de titel al zegt, dit keer maar 1 fotootje, maar wel een bijzondere. Ik zal komende week weer eens een rondje doen in mijn kleine maar gezellige tuintje om alles weer eens goed op de gevoelige plaat vast te leggen. Maar dan nu, de foto van vandaag.

13 jaar geleden werkte ik in een bloemisterij. Ik was net terug gekomen van mijn au-pair avontuur in de VS en had bij thuiskomst snel werk nodig. Ik wist helemaal niets van planten en bloemen, maar werd wonder boven wonder toch aangenomen! Binnen no time werd me alles verteld over bloemen en planten en ik ontdekte daar hoe leuk ik dat vond. De eigenaar van de bloemisterij was een heel bijzondere man waar ik altijd graag voor gewerkt heb. Ik mag wel zeggen dat het mijn leukste baan ooit was. Als er uitgebloeide tuinplanten waren, mocht ik ze altijd mee naar huis nemen en de tuin van mijn ouders knapte daar aanzienlijk van op! Maar ook toen ik op mezelf ging wonen mocht ik altijd vanalles mee naar huis nemen.

Uiteindelijk vond ik de kantoorbaan waarvoor ik geleerd had, maar heb nog jaren de weekenden meegewerkt in de bloemisterij. Heerlijk vond ik het om op de vrijdagmiddag zo uit kantoor de nette kleding te verruilen voor de oude spijkerbroek en er de koopavonden te draaien.

Op een dag toen ik er net werkte stond ik 3 uitgebloeide rozenstruiken te vertroetelen in de bloembinderij toen de eigenaar van de zaak binnen kwam. Hij zei me vooral geen moeite te doen voor die struiken en ze weg te gooien. Ik reageerde verbaasd dat ze toch wel opnieuw knoppen zouden krijgen en het toch zeker zonde zou zijn ze weg te gooien. Hij zei me dat ik ze mee mocht nemen naar huis of ze weg mocht gooien maar dat hij ze in elk geval niet meer in de zaak wilde zien staan. Ik nam ze mee, 3 mooie rozenstruiken en plantte ze in de tuin van mijn ouders.

Nu, zoveel jaren later verhuisden laatst mijn ouders. Enthousiast heb ik verschillende planten uit hun tuin geroofd en ze in mijn tuintje geplant. Waaronder 1 van de 3 rozenstruiken die ik ooit van Jo kreeg.

Jo is er helaas al lang niet meer en ook de bloemisterijen zijn opgehouden te bestaan. Maar wat er wel nog is, is zijn roos. Ik noem hem Jo's roos: