Ik herken een hele hoop in het verhaal van Snoezel. Ben ook 30, opgegroeid in Utrecht en sinds 2008 op het Drentse platteland (en met geen stok krijg je me terug trouwens). Mijn moeder had altijd een volkstuin, iets wat haar ouders vroeger ook hadden, en ik heb daar best wel het één en ander van mee gekregen. Ik ben geen enorme perfectionist, hoewel ik met de jaren wel opgeruimder ben geworden. Ik heb sinds vorig jaar een kas(je) waar ik heel erg blij mee ben. Het is ook een rustpunt voor me, de kas en mijn tuin. Heb ook het één en ander voor mijn kiezen gehad en de tuin is dé plek waar ik rust kan vinden. Het helpt dat er 3 kippenhokken in mijn tuin staan, ik mijn honden er altijd gezellig bij heb en ondertussen met onze 4 paarden kan keuvelen. Ik combineer verder heel veel, logica zit er niet echt in, tomaten staan in de volle grond in de kas, bonen en radijs staan in grote potten op het terras. In een oude enorme trekkerband groeien dit jaar de pompoenen. Ik gebruik geen gif (meer), mijn paarden en kippen zijn mijn voornaamste mestvoorzieners en ik verkrijg mijn zaden vooral via mijn moeder, ruilen en webshops. Het is voor mij een sport om met zo weinig mogelijk middelen zo veel mogelijk te bereiken. Ik kan er dan ook enorm van genieten dat mijn stuk vlinder- en bijentuin bijna volledig bestaat uit planten die ik zelf gezaaid en opgekweekt heb. (Leuk topic!)