weknow

Volgens mij had ik het al meteen bij gezet wat hier vlgs. mij bedoeld werd met "blackbox": Met andere woorden...je kunt niet meer regelen en controleren welke biologische en chemische reacties er zich dan afspelen in de composteringsprocessen, hetgeen je in een compostbak met gekende ingrediënten wel kunt. Er kunnen verkeerde, slechte, giftige reacties ontstaan.

Zeer volledige perenbijbel, Willem, van een autoriteit op dat gebied. Bedankt voor die link! Meteen even de info over perenvuur geraadpleegd...en dan merk je...net wat duidelijker en completer dan allerlei andere bronnen. Toppie

https://www.homegreen.nl/paddestoel-x-boomsoort Op levend eikenhout kweken is geen goed idee. Deze soorten groeien meestal op dood hout. Vers hout verdedigt zich ook tegen deze zwammen. Daarom een maand of 2 wachten voordat je evt. de elzen gaat beduvelen. Zwammen die aan levend hout willen gaan eten , wil je ook niet. Een boom die door dat soort killer-paddenstoelen wordt aangetast in het hout is meestal ten dode opgeschreven.

Safraankrokus zou ik graag eens proberen Robo. Ik heb nog geen ruillijstje gemaakt....duurt nog even voordat ik wat duidelijker heb wat "aan"is en wat voldoende ontwikkeld en over. Maar in ieder geval heb ik enkele gewortelde stekken van hazelaar Spaanse Lange (syn =Welsh cob) die op het lijstje komen...allemaal ca. 60 cm en er zit al vrouwelijke bloei in. Kun je binnen niet al te lang zelf noten plukken. (Heeft wel een ander ras als bestuiver nodig)...is dat iets?

Dat is absoluut waar En soms doe ik dat ook nog Maar even serieus. In alle dingen die je in je laatste berichtje noemt, herken ik er geen een die ik zo gezegd heb. Het kan best zo zijn, dat mijn hele verhaal een andere benadering en werkwijze is dan jij geleerd hebt (dat zeg ik ook...er is nieuwe kennis opgedaan, vanuit een andere manier van kijken naar tuinieren). Lijkt me heel normaal dat je dat ook niet zonder meer aanneemt, zou ik ook niet doen...je moet die andere benadering onderzoeken en proberen te rijmen met wat je al weet en deed. Dat was bij mij niet anders. En dat is een heel proces, waarbij je alles wat je al weet weer gaat onderzoeken en in een ander verband met elkaar moet gaan plaatsen om het nog te begrijpen. Het kan zelfs het gevoel geven dat allerlei zekerheden die je dacht te hebben onder je voeten vandaan worden getrapt... Ik ben een enorme voorstander van goed onderzoeken en wat je doet op gedegen kennis te baseren. Maar kennis verandert soms toch wel...er worden nieuwe gegevens ontdekt, dingen die altijd als "zo is het" werden aangenomen blijken toch ook een andere kant te hebben die we nog niet wisten of bepaalde keuzes die in het verleden gemaakt werden, willen we zo niet meer maken (omdat ze bij nader inzien een slecht effect hebben bijvoorbeeld) en dan worden oude feiten minder belangrijk of hebben we andere feiten nodig om te kunnen doen wat we nodig vinden. En soms is het zelfs zo dat we al lang iets als een feit beschouwen wat gewoon niet blijkt te kloppen. Ook dat hoort bij een vak...je kennis op peil houden, nieuwe kennis opvolgen en tegelijk blijven onderzoeken, wat je zelf denkt te weten en wat anderen zeggen, op: klopt het wel?....en wat kan ik ermee? Hoewel we best veel weten, is er nog veel meer dat we niet weten of niet precies weten. Ik denk dat je als leerling (vroeger? of nu?) in ieder geval iemand was of bent die serieus met zijn vak bezig is en hard studeert, omdat hij goed wil weten hoe het in elkaar steekt. Lijkt me een erg goede eigenschap! Als ik je een tip mag geven (Je mag dat ook naast je neerleggen) dan kun je beter niet fel en boos worden als je het idee hebt dat iemand wat anders beweert. Dan kun je beter vragen stellen zodat die ander gaat uitleggen waarom hij dat denkt en zelf ook uitleggen waarom jij zo denkt....dan krijg je een soort gesprek en dat is voor iedereen leerzaam en zo laat je ook zien dat je respect voor elkaar hebt. Dat is in ieder geval de manier waarop het op dit forum over het algemeen gaat en waardoor het een fijn forum is. Allemaal verschillende "eigenwijze" mensen die best veel van opvattingen over hoe iets het beste kan en in kennis en ervaringen verschillen van elkaar...maar ook meenemen van elkaar wat ze kunnen gebruiken en aanspreekt. Kortweg: Hier hoef je het niet met elkaar eens te zijn, maar laat elkaar wel in zijn/haar waarde

@ Berryfreak Dat je het niet met me eens bent is prima. Dat je vanuit een heel ander uitgangspunt denkt en redeneert en daarbij andere informatie gebruikt of informatie op een andere manier gebruikt, geen enkel probleem. Dat je me vele keren beticht van dat ik geen enkele kennis van zaken zou hebben vind ik niet kunnen. Als je mijn eerdere bijdragen in deze draad(en diverse andere topics op dit forum) leest, zou je bijvoorbeeld merken dat ik daar dingen vertel waarvan je nu zegt dat het een gebrek aan kennis van mij is. Op een forum wissel je ervaringen, kennis en informatie uit en daarmee kun je van elkaar leren. Daar hoort een zakelijke discussie ook bij. Maar met de toon die je aanslaat zie ik geen reden om verder nog een inhoudelijk gesprek met je aan te gaan. (Overigens ben ik bevoegd docent ecologisch tuinieren en daarbij gespecialiseerd in bodem en bemesting.)

Ga er maar van uit dat alle compost niet zuur is. Alle metingen die ik uit vele bronnen gezien heb zitten eerder rond PH 7,5+ dan lager. Als je heel erg je best doet en zeer veel bruin...vooral echt houtig materiaal verwerkt (en dus een zgn. schimmeldominante compost maakt) kun je in de PH zone 6,5 a 6,8 uitkomen. Gangbaar geredeneerd zou zelfs dat de grond voor blauwe bessen e.d. minder zuur en "dus" minder geschikt maken. Maar.....en dat speelt uitdrukkelijk mee in mijn eerdere reacties....dat wil NIET zeggen dat compost of mulch met blad of hakselhout juist voor zgn. zuurminnende planten ongewenst is. Voordat iemand nu met de opmerking komt dat (compost van) dennennaalden of coniferenhout de grond wel echt zuur zou maken....ook dat blijkt op grond van allerlei onderzoeken eerder een mythe, hetgeen niet wil zeggen dat het niet geschikt is om te composteren of mee te mulchen, in zijn algemeen en ook bij blauwe bessen. Een verwarring in deze discussie is dat het gaat over "voeding" van blauwe bessen en dat vervolgens het begrip "voeding" meteen wordt ingevuld met bemesting en mest. En vervolgens komt er een m.i. in dit verband volkomen vreemde discussie over wat beter is...kunstmest of organische mest. Ongetwijfeld zullen grootschalige kwekers van blauwe bessen - zeker als ze niet biologisch werken! - als ze al een bemesting nodig vinden (en aangezien ze per definitie alleen op zeer arme zand/veengronden een gewas als blauwe bessen zullen telen, zullen ze dat vaak nodig achten voor een zo groot mogelijke opbrengst) kiezen voor kunstmest, aangezien omdat die het goedkoopste is in aanschaf en in te investeren werk om ze toe te dienen. Welke vorm van kunstmest? Ik vermoed een vorm met relatief hoge K waarde, een gemiddelde tot iets hogere fosforwaarde en lage N waarde en mogelijk ook een waaraan al een aantal sporenelementen zijn toegevoegd. Makkelijk, een keer per 1 a 2 jaar strooien en verder geen omkijken naar). Toch zijn er vanuit ervaringen en nieuwe kennis, zeker ook uit de meer ecologisch georiënteerde kwekershoek, andere werkwijzen ontwikkeld welke in landbouwopleidingen nog niet algemeen worden onderwezen. Het verhaal dat een teelt plaatsvindt op "grond"= gesteente, die je a.h.w. vult met de voedingstoffen die de planten laten groeien (en waarvan je evt. de PH bijstelt door kalk toe te voegen, de meeste kunstmest maakt de bodem immers zuurder, of veen waar je uitzonderlijk wat zuurder nodig hebt) zoals decennialang gekeken is en door velen nog gekeken wordt is te beperkt gebleken (en leidde door een te smalle blik alleen hierop ook tot ernstige opbrengstproblemen!). Als ik die nieuwe, voor velen nog maar weinig bekende benadering, zo kort mogelijk omschrijf is het: Zorg voor een gezonde en levende bodem die op een meer natuurlijke manier geheel of grotendeels kan voorzien in vele aspecten die voor de groei van planten van belang zijn....en een van die aspecten is de opname van voedingstoffen door de planten. In deze nieuwere benadering is "mest" in de traditionele zin nauwelijks aan de orde. Noch verse dierlijke mest die snel en sterk hoge doses NPK in de bodem brengt (stalmest, gier e.d.) en evenmin kunstmest, waarvan de productie zeer milieuschadelijk is en die - hoewel er enkele mildere variaties bestaan - op geen enkele manier bijdraagt aan de opbouw van een gezonde bodem, als "voeding" werkt als een soort fastfood (niet bijdraagt aan gezondheid en evenwichtige groei van planten en overschotten snel uit de bodem - in het milieu! - verdwijnen) en leidt tot uitmergeling, verschraling van de bodem en problemen als erosie. Door gebruik van organische materialen, compost e.d. (die een directe voedende waarde hebben die maar een fractie is van echte mest en daarnaast overwegend zeer geleidelijk in een zeer breed, wellicht compleet, scala van alle, primaire en secundaire, voedingstoffen kan voorzien en waarin planten het benodigde kunnen vinden) bouw je geleidelijk aan een gezonde en voedzame bodem waarmee je gewassen in een biologische symbiose kunnen groeien. Zoals ik al eerder beweerde is de zuurgraad van de bodem, een element dat er - mede omdat het zo makkelijk te bepalen was - lange tijd vaak (te) geïsoleerd werd uitgelicht, maar op zichzelf veel minder belang heeft dan er aan wordt toegekend omdat in een gezonde levende bodem planten veel meer mogelijkheden hebben om zich aan te passen en datgene te gebruiken/ontwikkelen wat ze voor een gezonde groei nodig hebben. Voor bijvoorbeeld blauwe bessen betekent dit dat ze ook in een goede bodem die niet de zgn. ideale zuurwaarde hebben nog goed kunnen gedijen. Mycorhiza-symbioses, die zich alleen kunnen ontwikkelen in een bodem die zo veel mogelijk met rust wordt gelaten en waarin geen grote ingrepen (zoals een bemesting, die veel te agressief werkt) zijn van zo een bodem een element en voor bijv. blauwe bessen essentieel. Precies door het geregeld aanbrengen van organische materialen als compost (waarbij door de keuze van gebruikte materialen en samenstelling nog een sturing mogelijk is in welk bodemleven het vooral stimuleert) bouw je aan zo een levende bodem. De PH waarde van het materiaal dat je inbrengt op zichzelf is niet zo belangrijk als wel de mogelijkheden die het creëert voor bodemleven en planten in samenwerking om ondergrondse "biotopen" te ontwikkelen waarin de plant goed kan groeien. Blauwe bessen zijn bij uitstek een soort planten dat deze symbioses met o.a. schimmels kan maken, waarbij de zuren die de schimmels aanmaken en uitwisselen - ook al is de grond op zichzelf niet echt "zuur" - voor een goede bodem kunnen zorgen.

Bedankt voor die link, Roland. Die geeft het antwoord op heel veel vragen! Veel informatie!! Het artikel kijkt vooral naar de mogelijkheden voor commerciële boomgaarden, waar de kolomappel nog niet gereed voor is maar wel potentieel heeft binnen een aantal jaren bij verdere ontwikkeling. Een greep uit wat ik er wel al uit haal = - Inderdaad dat de erfelijke kolomgroei-eigenschap dominant is. - Zaailingen na 4 jaar al kunnen dragen - Er in nieuwere generaties vaak al schurft- en meeldauwtolerantie is ingebouwd. Bewaarbaarheid van deze appels is nog vaak slecht. - Gevoeligheid voor beurtjaren, ook van stukken van de boom. - Aanwijzingen voor toch noodzakelijke snoei die echter niet zo moeilijk is (en ja, de foto's laten het ook zien....ze vormen ook wat scheuten die voor vermeerdering via ent-technieken of zelfs stekken geschikt zijn) en voor vruchtdunning. - Het lagere suikergehalte door relatief weinig blad. - Een up to date rassenoverzicht en waarin de verschillende generaties verbeterd zijn. - De mogelijkheid om zeer kleien boompjes te vormen op zwakgroeiende onderstam, dan wel steunconstructie nodig. Maar dus ook: experimenteren hiermee is zeker de moeite waard

Geen vogels? Of geen vogels die van je wintervoer komen eten? Het 2e komt eenvoudig doordat ze nog voldoende voedsel vinden in de natuur (het wintert nog nauwelijks) en de vogels dus geen vetbollen/strooivoer e.d. nodig hebben. Dat spul is 2e keus voor ze. Wat ik me overigens afvraag is hoe gezond/voedzaam en nodig voor vogels al dat spul van action, blokker en tuincentrum is. Ik zag het de laatste 10 jaar tot een enorme hype worden...iedereen verstrekt het nu overal in grote hoeveelheden, ook als er geen sneeuw lig en niet vriest dat het kraakt gedurende weken...maar of de vogels dat nu precies nodig hebben....?

Bedankt Roland! Tuurlijk, maar dan heb je nog steeds groeikrachtige ogen nodig van een eenjarige scheut....dus probleem blijft. Als een moederplant weinig enthout levert, zal er in de kwekerijen voor deze boompjes waarschijnlijk met in vitro gekweekt materiaal gewerkt worden, vermoed ik? Je hebt gelijk als die eigenschap aan een gen gebonden is en niet afhankelijk van meerdere genen. Maar...ik heb wel al begrepen dat veel rassen die als zuil worden verkocht ook/deels zelfbestuivend zijn. Dat bepaalt ook het verkoopsucces ervan....een zo een appelboompje in een kleine tuin levert al oogst. En als iemand meerdere heeft staan, blijft de kans aanwezig. In ieder geval was de zaailing die ik zag weer een zuil...een aanwijzing voor mij. Als een zuilboompje zichzelf of een andere zuil bestuift en de gewone vorm is dominant en de eigenschap zit in een gen, dan is de kans op een zuil-baby nog altijd 25%. Is er geen sprake van dominantie dan is zelfs bij een kruising van een zuil en een niet-zuilras de kans 50% op een zuiltje. (Als mijn middelbare schoolkennis van heel lang geleden nog klopt )

Dank Bart voor deze info. Van de groeikracht, dat sluit goed aan bij wat Yuras vertelt. En ook de korte afstand tussen de internodiën (afstand tussen knoppen) waarvan Bit in een ander topic melding maakte. Maakt zo een boompje scheuten die geschikt zijn als enthout? Met zo weinig groeikracht en alleen korte zijscheuten ("beursjes" noemt Robo het) aan de stam lijkt me dat een probleem. Of laat ik het anders vragen....Kun je ze zo snoeien, dat er toch iets van eenjarige scheuten met meerdere knoppen aan groeien?

Hier* kun je ze kopen pers stuk of kleine aantallen. In ieder geval Kwee-A en ze zeggen dat ze evt. ook kwee-C kunnen leveren. (Maar zelf nog geen antwoord gehad op vraag wat 10x kwee-C kost...heb kwee-A, kwee Eline en kwee Adams nog staan hier, maar niet voldoende om uit te delen helaas). * http://www.aatreeshop.nl/index.php?item=&action=page&group_id=10000035&lang=nl

Bedankt voor het meedenken alvast weer, Yuras en Bit. Een appel met dezelfde eigenschappen verwacht ik zeker niet. Maar zoals ik bij de vraagstelling al zei.....Ik zag een gezaaide al behoorlijke boom die duidelijk wel een zuilvorm had zonder snoeien en weet nu door wat Yuras zegt dat die vorm in de genen zit.....dus er zullen zaailingen moeten zijn die zo groeien..... Ik stel me bijvoorbeeld voor dat zo een vorm boompje erg leuk is om op te enten en kleine tot zeer kleine boompjes...een paar maatjes groter dan een bonsai bijvoorbeeld mee te vormen...beetje experimenteren dus. Soms is succes niet eens de drijfveer, kijken wat wel en niet kan al leuk.

Dank jullie, Yuras en Robo, alvast. Ik denk dat ik dat in mijn beschrijving ook bedoelde....wat ik als zeer korte zijtakken waarnam, zijn stompjes met blad en later ook bloemknoppen. Yuras, weet jij waarom dan een krachtige onderstam nodig is? en welke dan zoal gebruikt wordt? Dat zou betekenen dat zuilappels op zichzelf zeer zwakgroeiend zijn.....maar ook dat een zaailing of stek van een zuilboom een prima begin zou kunnen zijn (als onderstam of tussenstam) voor kleine vormbomen geent met andere zwakgroeiende appels........je hoort het al...experimenteerbloed kriebelt. Mag ik alvast voor de zomer/najaar vragen om wat pitten = zaden van jouw zuilappeltjes Robo? Stekken zal vaak wat lastiger zijn omdat veel zuilappels kwekersrechten hebben en dus niet vrij vermeerderd mogen worden. Maar wie weet zijn er ook zonder. Vraag me ook af of er echt enthout of stekhout aan zo een Macintosh-kloon of variatie komt? Nog een vraag...welke hoogte bereiken zulke zuilbomen...en maken ze in de praktijk helemaal geen scheuten die tot takken groeien? (M.a.w. is nooit snoei nodig?)

Je denkt te ingewikkeld. Je plant zowel moestuinplantjes als bomen en struiken en bloemen zo diep als voor die planten nodig is. Dat is de beste norm. Daarbij "begint" het grondniveau bij de champost. Evt. meng je meteen wat - voedzame - champost in de plantgaten die je dan toch maakt. Ligt er lekker bij de hand. Dat er geleidelijk een vermenging van post en klei automatisch zal gebeuren maakt verder niets uit. Om te zaaien zou ik sowieso in een geultje werken, dus daar kom je automatisch ergens ertussen....en de champost, die er toch ligt, als ie fijn is, gebruik je dan om de zaden mee af te dekken, zoveel als voor dat soort zaad gewenst, zodat het vocht wordt vastgehouden. Zo doe ik het altijd met gewone compost ook.

Omdat je geen antwoord kreeg tot hier: Alle uienrassen die in Nederland via een zaadhandel o.i.d. worden aangeboden zijn in principe ook geschikt voor zandgrond. Kies gewoon wat beschikbaar is of als je keuze hebt de rassen die jou aanspreken Wat voorbeelden: Stuttgarter en Sturon zijn gekende witte. Piroska is een veel gebruikte rode. Kamal is een nieuw rood ras dat prima resultaten zou geven en je ook in bio-kwaliteit kunt kopen. Overweeg ook eens om in het najaar winteruien te poten.....een makkelijke en erg lonende teelt, met weinig risico op aantastingen of belagers (Uien rijpen 4 a 6 weken eerder dan die je in het voorjaar plant)

Zag laatst bij een vriend een zaailing van enkele jaren oud van een zuilappel (welk ras de moederplant onbekend). Wat me direct opviel was dat de (ongesnoeide!) boom van ca. 1,50 hoog ook een duidelijke zuilvorm had ( = Lange hoofdstam met vrij korte zijtakken over hele lengte). 1. Interessant...betekent dit dat de zuilvormige groeiwijze van (alle? sommige?) zuilrassen in de genen zit? (Nooit zuilappels gehad....eigenlijk altijd gedacht dat zuilappels speciale zeer zwak groeiende rassen zijn die op een zwakgroeiende onderstam staan en via vormsnoei hun gewenste vorm krijgen...verklaarde voor mij ook de hoge prijs, want bewerkelijk voor de kweker + een lange opkweektijd. ) 2. Wie heeft/weet meer achtergrondinformatie over hoe zuilappel-bomen gemaakt, vermeerderd en geselecteerd worden?

Ookal ben ik bijna kaal....geen haar op mijn hoofd die daar aan zou denken.

Binnenkort.....kan altijd wel, maar voor goed aangaan dit jaar zou ik het z.s.m. doen. Maar wacht even totdat de vorst van nu en komende week uit de grond is. Als je planten al een aantal jaartjes oud zijn, kun je beter nieuwe kopen (of deze gebruiken om in de zomer afleggers van te maken als nieuwe planten). Oudere planten dragen niet meer zo goed.

Kun je hier niet op een of andere manier draineren? Is goedkoop en effectief. Als er binnen een 10 a 20 meter een lager gelegen sloot o.i.d. is dan je landje waar het water naar toe kan , zou ik dat echt adviseren.

Ik had al kort via PB gereageerd, Richard. Nu even wat uitgebreider en inhoudelijker n.a.v. de reactie die je van Charles Dowding kreeg. Na een of twee jaar de methode van Dowding ook te hebben toegepast, werd ik er door publicaties van Velt (o.a. het Handboek voor de moestuin en artikelen in hun tijdschrift Seizoenen) en studiebijeenkomsten voor Velt-lesgevers op geattendeerd dat het heel goed mogelijk is dat je in een ecologische moestuin, waar je consequent met compost de bodem voedt en bemest, een voedingstoestand van de bodem creëert, waarbij je aanzienlijk boven de in Vlaanderen (en waarschijnlijk ook in Nederland) geldende normen in het Mestdecreet (MAP, intussen zijn er 5 versies) uit zou kunnen komen. Professionele landbouwers, wel of niet bio, zijn hier aan gebonden en dienen via metingen, een mestadministratie e.d. aan te tonen dat zij niet te veel stikstof en fosfaten aan de bodem toevoegen, zodat deze niet via vervluchtiging, maar vooral via uitspoeling in het milieu (lucht, grondwater en oppervlaktewater) kunnen terecht komen. (Zie bijvoorbeeld deze links - Vlaanderen http://www.vcm-mestverwerking.be/information/index_nl.phtml?informationtreeid=26 - Nederland http://www.clo.nl/indicatoren/nl0400-wettelijke-normen-meststoffen ) Ik denk dat het terecht is dat de bureaumedewerkers van Velt zich inzetten voor dat ook liefhebbers-tuiniers zich in principe aan deze normen houden...zich bewust zijn van dat je ook als je ecologisch wilt tuinieren, onbedoeld aan milieuschadelijke overbemesting kunt doen....Het gaat om de zaak zelf (tuinieren op een werkelijk ecologische manier) en ook om de geloofwaardigheid van ecologisch tuinieren. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik bepaald nog niet de indruk heb dat deze boodschap, die sinds 2 a 3 jaar in allerlei publicaties naar voren komt, al echt is doorgedrongen/echt opgepikt onder de mensen tot wie Velt zich als vereniging richt. Deels zal dat er aan liggen dat we vaak eigenlijk niet weten hoeveel voedingsstoffen er al in onze bodem zijn opgeslagen via compost e.d. en hoeveel daarvan jaarlijks wordt vrijgegeven. Deels ook omdat we steeds geleerd hebben dat compostgebruik een succesvolle en ecologische manier van werken bij uitstek is, maar pas de laatste decennia beter zijn gaan begrijpen hoe dat dat dan precies werkt....onbekendheid dus...en misschien ook een heilig huisje? (Een opmerking tussendoor: Het Mestdecreet in Vlaanderen en de Mestwetgeving in Nederland zijn sterk gedacht vanuit de gangbare landbouw en de praktijken die daar gemeengoed zijn. Er is ook kritiek op. Vanuit ecologische hoek wordt er bijvoorbeeld gepleit voor een andere regelgeving die kijkt naar alle milieueffecten van een werkwijze. Een belangrijke, maar ook geheel andere discussie...dus ik laat dit verder buiten beschouwing nu.) In de nieuwste versie (2014) van het Handboek Ecologisch Tuinieren van Velt wordt een rekenmodel gepresenteerd en gebruikt om een ecologische verantwoorde bemesting van een moestuin op basis van compost te bepalen. Mede omdat ik al enkele jaren bezig was met de "Dowding-methode" (kort gezegd: Breng jaarlijks een 5 cm. compost - of geheel verteerde dierlijke mest, beschouwt Dowding ook als compost - bovenop je tuin en laat de grond verder met rust) heb ik een herberekening/schatting gemaakt voor wat dit in de praktijk betekent. Het resultaat, wat een verantwoorde hoeveelheid is en binnen de normen blijft, vind je kort op bladzijde 1 van dit topic...het 3e bericht. De reactie die Charles Dowding geeft op de vraag van Richard is precies wat hij overal zegt. 2 inch per jaar voor een moestuin. Zonder twijfel krijg je daarmee al na 1 jaar een behoorlijke groei en oogst in een nieuwe moestuin en na 3 a 4 jaar kun je ook voor veeleisende gewassen geweldige oogsten verwachten. Je krijgt dan een luchtige, voedzame en gezonde bodem vol met het gewenste bodemleven. Maar volgens het rekenmodel van Velt zul je na 3..misschien 4...jaar ook aan een nitraat en fosfaatniveau gaan komen dat boven de normen komt. Het probleem van het Velt Handboek is dat het rekenmodel dat ze uitwerken behoorlijk moeilijk is. Om het te begrijpen en te hanteren moet je echt een studie doen en je er echt heel goed in verdiepen. Hoe goed en terecht ook dat ze dit ecologisch aspect van de moestuin naar voren brengen, ik vrees dat het nog lang duurt voordat het echt breed bekend en gebruikt wordt door al die mensen die ecologisch willen werken. Het is zeker mogelijk om ook met de Velt-maat een gezonde en vruchtbare moestuin te maken., maar vraagt ook behoorlijk wat kennis en aanvullende maatregelen, zeker voor veeleisende gewassen. Met name het voorzien in de benodigde stikstof om bijv. kolen of prei goed te laten groeien, zo geven ze zelf ook toe en geven een aantal adviezen hiervoor, zal soms moeilijk zijn. (Eigenlijk zeggen ze daarvan tussen de regels doordat we met iets kleinere, maar gezonde, planten en oogst genoegen moeten nemen). Andere ecologische "goeroes" als Charles Dowding doen hun best om te laten zien hoe op een ecologische manier een super-vruchtbare moestuin mogelijk is. Maar met het door Velt naar voren gebrachte probleem van dat ze zo eigenlijk een voor het milieu situatie van overbemesting zijn ze geheel niet bekend. (Ik heb wel eens overwogen om dit aan Dowding voor te leggen...maar om een goed onderbouwd verhaal in het Engels te maken waarvoor ook het Velt Handboek 70 bladzijden nodig heeft.....dat gaat boven mijn vermogen...nog los van dat ik niet weet of hij er oor naar zal hebben?) Er zijn op het internet best een hele reeks andere websites e.d. te vinden van mensen die op een soortgelijke manier werken en er hun ding van hebben gemaakt om de wereld hiervan te overtuigen. De filmpjes van One Yard Revolution zijn daar ook een leuk voorbeeld van. Ik vind dat interessant en vaak leerzaam. Maar toen ik het filmpje in onderstaande link zag, waarin o.a. de resultaten van een bodemonderzoek naar hun vele jaren met organisch materiaal gevoede en niet gespitte grond werden gepresenteerd...realiseerde ik mij dat hun trotse resultaten over de meer dan goede vruchtbaarheid van hun grond tegelijk betekenen dat deze grond ook zeer overbemest zal zijn.

Voor zover ik weet zijn rozen winterhard. Is zoveel gedoe wel nodig?

Je vergeet nog tuinkabouter. http://www.freewebs.com/belevenissen-van-een-tuinkabouter/zadenwinkel.htm

Hoi Ciska, Ik heb nog voor je een behoorlijk grote en een kleine rabarberplant (verschillende rassen, grote is red champagne, kleinere is zaailing van verleden jaar)...van de najaars MTFD toen ik er niet was. Wil je die nog? Van longkruid kan ik je enkele stukjes uitsteken. Variëteit weet ik niet.....ik denk de meest gewone.

Gewoon doen, geen enkel probleem!