weknow

Die leuke naam ga ik onthouden, Angela (Jammer dat ze zo snel uitgeblust, ik bedoel: uitgebloeid) zijn.

Ja is een uitstekend idee, mits het goede compost is. Voor komkommers e.d. kan zelfs niet uitgerijpte compost nog. Maar zal op zichzelf te weinig zijn aan voeding, tenzij je gedurende meerdere jaren met behoorlijke hoeveelheden compost een voedzame bodem opbouwt. Gebruik nu wat snelwerkende organische mest met een vrij hoog gehalte aan kalium (de K in NPK) want de planten moeten stevig door kunnen groeien voor succes. (Bijv. DCM groentenmest) Waren de wortels goed ontwikkeld? De wat lage temperaturen buiten remmen de doorgroei nu ook wel. p.s. Ik geef zelf sterk de voorkeur aan compost niet inwerken, maar er een bovenlaag van maken...en dat al veel vroeger in het jaar omdat compost langzaam werkt. Als je het in de grond brengt, hooguit lichtjes inwerken in de bovenlaag....dieper heeft het vrij weinig nut.

Het beste krijg of koop je stekken. Voor zover ik weet is lambada uit zaad niet soortecht. Bovendien is nu nog zaaien waarschijnlijk pas in 2018 kunnen oogsten. Als je het jaar er op van aardbeienzaad al echt dragende planten wilt, moet je einde winter zaaien. Vanaf zaad kan wel, maar dat zijn heel andere rassen (ook goede bij!) maar is niet zo heel gemakkelijk om van een zakje minuscule kleine zaadjes pakweg een 20 a 30 goed ontwikkelde en gezonde plantjes op te kweken zonder speciale kweekvoorzieningen.

Pissebedden zijn niet echt schadelijk en ook goede opruimers. Kunnen wat vreten aan vruchten, maar eigenlijk hoef je er niet veel van aan te trekken. Ze eten vooral verterende bladeren en van stukjes dood hout en zijn dus vooral afbrekers van organisch materiaal. Veel kans dat er ook spinnen en dergelijke zitten, die best wel een pissebedje lusten.

De kromme zijn de zaden. Rest waarschijnlijk iets van zaadomhulsel....

Hier (15 km. van de kust) overwinteren late zaailingen normaal vrij goed en bloeien dan vanaf april. Als je uitgebloeide bloemen niet weghaalt, worden planten snel lelijk...zaaien zich makkelijk verder uit....2 a 3 generaties in een jaar is goed mogelijk. Als je bloemen weghaalt als uitgebloeid, dan staan ze 2 a 3 maanden mooi.

@ Annelies.... Als ik naar de foto's kijk, vraag ik me af of dit wel het jonge vruchthout is. Zowel frambozen als wijnbes bloeit vooral (meestal alleen maar) op de nieuwe takken en de oudere takken sterven meestal geleidelijk af (en worden door allerlei aantastingen ook nog versneld opgeruimd). Wijnbes en zomerframboos krijgt vruchten op nieuwe scheuten die het jaar ervoor begonnen te groeien uit de grond. Een herfstframboos op de nieuwe scheuten die hetzelfde voorjaar worden gemaakt. De rest kun je wegsnoeien, want is verder nutteloos. Als dit foto's zijn van geschikt vruchthout (dus wat nog niet eerder gedragen heeft) dan heb ik niets gezegd. Anders zou ik daar de verklaring zoeken.

Leuke reactie, Jaydot Ik weet ook niet of en welke dan conclusies te trekken zijn uit je waarneming....nieuwe waarnemingen verbreden onze kennis, nietwaar Nu kan ik van alles gaan bedenken om te proberen aan te tonen dat daar toch (compactie, uitmergeling) bodemomstandigheden zouden kunnen zijn die veel voorkomen van deze slechte-omstandigheden-pionier zouden kunnen verklaren, maar dat lijkt me wat geforceerd en zinloos. Als je een zakje gesteentemeel hebt liggen, kun je inderdaad misschien eens een testje doen of het effect heeft als je dat daar strooit. Ha, ha...maar je hebt ook je hond mee.....als je die daar geregeld laat plassen, verrijk je ook daar de bodem al met allerlei mineralen. (Moest hier aan denken omdat ik tijdens het lezen van het handboek van Martin Crawford over het aanleggen van een voedselbos telkens ook een berekening aantrof van het aantal plassen dat je jaarlijks bij een producerende fruitboom zou moeten doen als bijdrage aan de voedingsbehoefte....ongeveer 40x zou moeten volstaan voor een halfstam-appel ) Bovendien zie ik ook dat er ook heermoes voorkomt op allerlei plaatsen in de natuur en cultuurplaatsen die we als mensen beheren en die strikt genomen in een andere fase van onze gematigde klimaatzone vegetatie-opvolging zijn, en vaak is dat niet hinderlijk of minstens "best mee te leven". (Tenzij iemand het ideaalbeeld heeft van dat in een tuin of bouwland alleen maar precies die planten mogen voorkomen die hij/zij daar gedacht heeft en al het andere is dan storend en dus te bestrijden onkruid). Ik ga nu even wat off-topic, maar je reactie riep bij mij nog een andere gedachte op. We spreken - vanuit moestuinperspectief - over mineralentekort. We bedoelen dan al de tientallen voedingsstoffen die onze planten in de moestuin veel of heel weinig nodig hebben om goed te kunnen groeien gemiddeld. Maar in de natuur kun je daar denk ik niet over spreken (tenzij je van "de natuur" een soort paradijs-ideaalbeeld hebt dat er overal zou moeten/kunnen zijn) en is het veel objectiever of nuchterder: de samenstelling of de kenmerken van die bodem. Te veel of te weinig van iets heeft die bodem pas als we er iets mee willen (en een voorstelling van hebben wat er gewenst of nodig is om dat te kunnen realiseren). Een gecompacteerde of verschraalde bodem is natuurlijk gezien gewoon een soort bodem (waar ook bepaalde planten en andere organismen beter voor toegerust zijn), maar als gevolg van een manier van landbouw bedrijven of tuinieren (ook door de grote schaal waarop dit gebeurt) vervelend omdat op korte termijn en zeker op langere termijn precies datgene wat we met die bodem willen, onze voedselproductie, kwalitatief en kwantitatief in gevaar komt. En nu weer on-topic..... Inderdaad Patrijs....tromgeroffel voor een wekelijkse rondje met de schoffel

Het verhaal in dit artikel is wat "beperkt" in mijn ogen, omdat de diagnose niet helemaal klopt. In grote lijnen klopt het wel wat er voor de rest over heermoes wordt verteld. Heermoes groeit makkelijk op gecompacteerde grond...dat is net iets anders dan "een signaalplant voor mineraalarme grond", maar het ligt dicht bij elkaar en de aanpak om het te beheersen (kwijtraken is misschien een stap te ver, maar het erg beperken zodat je er in de moestuin niet te veel last van houdt is wel heel goed te doen) is wat vergelijkbaar en meer een kwestie van onderhouden, dan van heel hard bestrijden. Probleem van een gecompacteerde grond is dat er geen lucht in kan en planten kunnen er niet goed groeien. Door de combinatie van vooral kunstmest-gebruik (enkele snelwerkende voedingstoffen worden jaar na jaar in hoge doses opgebracht, maar in feite worden alle andere noodzakelijke mineralen opgebruikt) verschraalt de bodem en zware machines die alleen een mechanische bodembewerking doen (ploegen, freezen of eggen; in de moestuin: spitten en freezen) en bovendien alle andere "werkzaamheden" ontstaat een uitgemergelde dode bodem en daar zal heermoes explosief voorkomen, want dat is precies de plant die deze bodems ontgint. De boer onderdrukt het door spuiten en freezen en eggen (weer compactie-effect). In gecompacteerde en uitgemergelde grond zal er weinig bodemleven kunnen zijn dat de planten voedt....heermoes kan daar wel floreren en heeft bovendien weinig concurrentie... Een moestuin die steeds zo is aangepakt kan sterk door heermoes gekoloniseerd zijn. De aanpak die de bodem vruchtbaarder en gezonder maakt en ook heermoes geleidelijk terugdringt is verhoging van organische materialen (compost, organische bemesting) en daarnaast geregeld schoffelen voor het direct verwijderen ...liefst enkele centimeters onder het oppervlakte en tussen maart en juli als de groeikracht en ook evt. "bloei" van heermoes dat zich via sporen ook blijft vermeerderen, het grootste is. In een natuurlijke situatie is heermoes een plant die in de eerste stadiums (kolonisatie, grasland) thuishoort en in de mate waarin dit zich verder ontwikkelt tot een struweel met vaste planten en struiken zal verdwijnen. In een moestuin is er een kunstmatig in stand gehouden pioniersfase en eerste begroeiingsfase van de tuin en daar gaat heermoes vrij goede natuurlijke groeiomstandigheden vinden als dit op gecompacteerde en koolstof-arme grond is (vaste compacte vochtige bodem) tenzij de bodem verbetert, dat sowieso voor je moestuin een goede zaak is. Mijn kritiek op het artikel "Blog natuurlijke moestuin" is dat de redenering precies weer de gangbare chemische is..."Welke (chemische!) voedingsstoffen "helpen" tegen heermoes? En hun antwoord is: voedingsstofjes die in de grootschalige landbouw te weinig aandacht krijgen en die zitten deels wel in lavameel. Juist in een natuurlijke moestuin zou ik verwachten dat er aandacht is voor de noodzaak om vooral ook biologisch een gezond uitgangspunt te krijgen....bodemgezondheid door een gezond en rijk bodemleven. Het toevoegen van lavameel (met mineralen die soms mager meer aanwezig zijn) kan soms nuttig zijn als ondersteuning daarvan, maar is niet het (chemische) wondermiddel. Dat lavameel ook in heel lichte mate wat kan bijdragen aan verbetering van de bodemstructuur (weer via chemische weg) is m.i. zo weinig dat het in de praktijk verwaarloosbaar is. (Recent onderzoek naar allerlei bodemtoevoegingen die hiervoor verkocht worden bevestigt dit). Door systematisch je bodem te verbeteren door stimulering van het bodemleven dat zich voedt met vooral de koolstof uit organisch materiaal dat er rijkelijk in voorkomt zal de structuur van de bodem verbeteren (en mineralen ook vanzelf worden aangevuld) en er veel minder een bodem ontstaan waarop heermoes nu bijna het monopolie heeft, waardoor andere planten veel beter groeien en het heermoes grotendeels zullen wegconcurreren.

Ja, 2 peren van een boom van 2 jaar is al best een goede oogst.

Ja...bij temperaturen boven pakweg 15 a 18 graden zo veel mogelijk luchten en ventileren in de kas. Ook om schimmels e.d. te voorkomen, doordat het droger is en alles 's ochtends snel opdroogt (tomaten houden niet van een vochtig milieu) Bij mij (aan de Zeeuwse kust) staat de serre standaard altijd open, behalve bij storm. Bevruchten gebeurt vooral door wind, minder door insecten bij tomaten. De meeldraden en stamper zitten heel kort bij elkaar bij een tomatenbloem en maar gedurende enkele uren per dag komt er stuifmeel vrij. Bijna altijd bevrucht een bloem zichzelf. Beweging is nodig om bevruchting tot stand te laten komen. Als je een stokje o.i.d. bij de ingang van je kas legt en iedere keer als je in de kas komt (vooral einde ochtend en in de middag) tegen elke plant een tikje geeft zal dit de bevruchtingskans heel erg bevorderen. Buiten zorgt de wind daar vanzelf voor.

Toevallig ook vandaag mijn maisplanten uitgezet...succes ermee Kibas!

Als je op grond teelt waar nog niet vaak aardappels zijn geteeld, zou het best kunnen meevallen. De meeste ziekten zijn aan bodem gekoppeld en worden echt lastig nadat er vaker aardappels e.d. stonden. Eerder uit de grond halen heeft weinig zin, want dan heb je met binten vrij weinig oogst. Ik zou zeggen: Op hoop van zegen en oogst uitstellen totdat het evt. echt te gek ongezond gaat uitzien. En volgende keer een beter en gezonder ras kiezen....Bintje is echt wel de laatste die ik nog zou kiezen.

Tuurlijk. Maar hetgeen ik noem als nadelen en bodembedekking is geen of-of...beide nodig! Daarom zorg je voor een goede bedekking met het gewas zelf, afwisseling/combinatie van gewassen waardoor je een soort opvolging krijgt en de bodem bedekt blijft, groenbemesters gebruiken en vooral mulchen met compost. Lees mijn vele andere adviezen hierover. Onkruid maar laten groeien als een soort bodembedekking is niet echt de manier...of een goede tip...zie mijn redenen hiervoor. Natuurlijk kun je gericht iets laten staan of uitzaaien/laten uitzaaien als dat in je plannen past (doe ik zelf met bijv. winterpostelein in najaar, ook phaecelia laat ik bewust in zaad gaan, evenals afrikaantjes, goudsbloemen of Oostindische kers en rond kleinfruit met bieslook en andere alliums of fruitbomen met spiegeleitjes. Maar dit is geen concurrentie voor de gewassen zelf.

Probleem van de klaverzuring is wel dat het vrij snel in het zaad gaat......op zich klein en niet veeleisend plantje. Schoffelen voordat het onkruid dat je laat staan echt bloeit is toch wel aanbevolen. Voor een echte moestuin geldt dat wieden er bij hoort, wil je fatsoenlijk kunnen oogsten. Juist in een meer ecologische moestuin, waar je vooral via compost bemest is er geen (ongezonde) overvloed aan voedingstoffen die essentieel zijn voor de vrij veeleisende gewassen die je in een moestuin wilt oogsten. Probeer het onder controle te houden...dan valt het wel mee, zeker op den duur.

Bodembedekking met andere planten - in en buiten de kas - heeft alleen zin als je geen concurrenten voor voedsel neerzet. - Je kunt ruimer planten en een ander gewas tussen bijv. je tomaten kweken........ - Je kunt een andere voorteelt of nateelt zetten (rekening houden met vruchtwissel...bijv. in najaar/ winter veldsla of sla of iets dat je al oogst voordat de tomaten er in kunnen) - Je kunt een groenbemester gebruiken als afwisseling ook in de kas, maar moeilijk tegelijk met andere teelten...of het een gaat ten koste van het andere Veel is afhankelijk van de ruimte die je hebt en de mogelijkheden buiten, naast een kas. Mijn ervaring is dat als het gaat om groenten kweken de kas 's zomers vooral vruchtgewassen zal bevatten en in de koudere/donkere tijd van het jaar een aantal kortere teelten....jammer om in die tijd dat er weinig vers is, je kasje niet te gebruiken voor bijv. wintersla, winterpostelein, veldsla, bloemkool, vroege radijzen, rucola... Sommige andere wintergewassen gaan beter in de open lucht (winterui, knoflook, snijbiet e.d.). Het is vooral belangrijk om goed te plannen en je te realiseren hoeveel ruimte hebben die andere teelten nodig en kan ik ze oogsten voordat de ruimte nodig is voor tomaten e.d. en kan ik ze nog planten/zaaien na dat deze rond oktober opgeruimd worden.

Ja is redelijk goed zelfbestuivend. Maar duurt wat langer dan meeste pruimenrassen voordat ie gaat dragen. Reken op een 5 jaar minstens (leeftijd van boom) voordat eerste paar vruchten komen. Daarna gaat ie steeds meer opbrengen. Maar hou de boom in de hand (snoei) omdat ie hard groeit en de takken makkelijk afbreken bij storm...zeker als ie vol vruchten hangt. Dunnen geeft betere kwaliteit vruchten.

Och....om mij met Bit te verwisselen vind ik nog niet de slechtste keuze ...zo een knappe man! Plantjes die je in maart kocht, zullen niet veel meer dragen dit jaar. Trouwens dan zouden van de vrij vroege Lambada de vruchten er al aan moeten hangen. Bloeizetting van die soort zal nou zo een beetje voorbij zijn. Dus als je nu nog niks had, zullen het kinderplantjes zijn..... Ik heb Lambada's zelf nooit echt geteeld...enkele plantjes gehad, maar die werden snel aangetast door van alles, dus weggedaan. Of je beter wacht met uitlopers te stekken en de planten eerst goed volwassen laat worden, of toch al enkele uitlopers laat wortelen......ik denk dat het allebei wel kan. Zo gauw een uitloper wortelt kun je het als een zelfstandig plantje beschouwen (ook losmaken en al oppotten of uitplanten)...dus heel lang "teert" het niet op de moederplant. Het belang van tijdig planten is vooral dat de aanmaak van de vruchten voor volgend jaar bij eenmaal-dragende rassen al in het najaar gebeurt. Het is dus belangrijk om die in de best mogelijke groeiomstandigheden gebeurt en dat de planten alles vinden in de bodem wat daarvoor nodig is....voor mij: veel organisch materiaal en goede langzaamwerkende bemesting (= compostrijk bed). In een ruime pot moet dat ook kunnen (batobakken voor 3 a 4 planten zijn ook niet meer dan 40 liter groot) maar dat is natuurlijk veel gevoeliger voor even te droog of even te nat dan in de volle grond. Persoonlijk vind ik teelt van aardbeien in de koude kas geen enorm succes....heb het nu de eerste keer geprobeerd (voorbehoud, misschien niet alles perfect goed gedaan) .....maar de smaak vind ik duidelijk minder dan die van volle grond en het vraagt veel meer aandacht (ziektes, belagers, beschadiging van de vruchten)....in de volle grond heb ik vrij weinig omkijken naar de planten, af en toe wieden en schoonmaken.....in het begin van de oogst wat aangevreten vruchten door pissebedden of slakken...maar voor de rest is het rijkelijk "plukken maar". Voordeel van in kas is natuurlijk wel dat je 3 a 4 weken eerder ervan kunt eten en de vruchten wat "schoner" blijven. Maar met mijn 30 plantjes ongeveer is de oogst zo rijkelijk elk jaar dat we lang niet alles op kunnen eten...weggeven en een aantal kilo's in de vriezer voor jam e.d. ...dat er dan soms wat minder mooie tussen zitten waarvan je iets moet wegsnijden...och....zitten we niet mee...die zijn voor de verwerking.

Zeer aanbevolen om te mulchen in serre met flinke laag compost, elk jaar aanvullen en eventueel deels vernieuwen. Ik ken een zeer deskundig ecologisch tuinier die niets anders doet dan zijn jaarlijkse tomaten-in-de-kas elk voorjaar een laag van 20 cm. compost te geven en ook na 15 jaar nog geen problemen heeft met bodemziekten, die je normaal al binnen enkele jaren mag verwachten door vooral vruchtgewassen in de serre te zetten. Een sterk verweer tegen bodemziekten door compostgebruik is gekend, maar had persoonlijk niet zo ver durven gaan. Verdere voeding is niet meer nodig dan. Zelf doe ik het tot hier toe wat voorzichtiger. Gebruik compostlaag, maar dunner, als bemesting en mulch, soms aangevuld met wat kali of gedroogde koemest o.i.d. en wissel 2 a 3 jaar met gewasgroepen..dus na een jaar tomaten, komkommer, meloen in de kas 1 of 2 jaar niet. Ben persoonlijk niet zo een fan van mulchen met stro, ook niet in buiten-moestuin. Liever bodem gedekt houden met begroeiing en mulchen met compost. Denk dat met compost mulchen de betere methode is. Probleem met stro is dat tarwe vaak intensief met gif bespoten is tijdens teelt. Maar als je dat bio kunt krijgen, vervalt dat probleem natuurlijk. Vind het als mulch ook niet prettig en geeft erg veel slakken.

Jostabes denk ik. Is heel makkelijk te stekken, zoals een kruisbes. Is ook in smaak iets tussen een kruisbes en zwarte bes, maar zonder stekels. Wordt forse struik, 1,50 a 2 m, en als je in het najaar snoeit (gewenst) kun je half-verhoute stukken van 20 a 30 cm. in een mengsel van ca. 3/4 zand en ca. 1/4 potgrond zetten, ik bundel ze per ca. 10, en laat ze ergens in de schaduw staan tot mei...je zult zien dat dan de meeste stekken wel wat wortels hebben. Onderste bladeren of bladknoppen even verwijderen (mooiere struik als resultaat) Ook na de oogst kun je stekken nemen, zelfde mengsel en plek, maar dan doe je best een transparante plastic zak losjes om de pot tegen uitdrogen. Wortels maakt ie dan na 4 - 8 weken. Laat ca. 2 blaadjes staan, de rest wegritsen evenals evt. bladknoppen (op wondweefsel maakt ie makkelijker wortels) Zo doe ik het meestal, maar variaties zijn natuurlijk mogelijk.

Toch niks meer aan te doen. Zal meestal wel meevallen. De geknakte bladeren die het niet redden hoef je niet speciaal te verwijderen, ze zullen vanzelf geel worden en dan kun je ze wegpakken.

Zitten er heel kleine luisjes (groen, zwart of grijs) aan de onderkant van de nieuwste bladeren van zo een groeitop?

Die kunnen ook wel, beste svanvoorden, maar zijn niet de beste voor de compostbak! Ik kan mijn advies alleen maar herhalen! De tijgerworm, Eisenia Fetida, is echt nog beter geschikt voor de compostbak aangezien ze veel meer eten en sterker zijn...als je bak even in onbalans is (te droog, te nat, wisselende temperaturen, chemische processen e.d.) zullen ze dit veel beter doorkomen dan die Europese rode worm (Dendrobena veneta) die meer voor vissers verkocht wordt. Bij iemand met een wormenbak of een goed werkende composthoop zijn de beste gratis te verkrijgen als je het vriendelijk vraagt.

Volgens mij is dit zo een beetje de standaard-methode voor liefhebbers, Antoine. Och...de nieuwe rij hoeft er niet eens naast...mag ook op een ander bedje weer verder gaan....zoals het bij jou of een ander goed uit komt.

Ja Ja Ja In principe kan elke uitloper weer een plant worden als ze gaat wortelen. Maar waarschijnlijk wijs om: - Alleen de mooiste, gezondste en bestdragende planten (even merkje geven) te gebruiken. - De 1 a 2 sterkste uitlopers te gebruiken (een uitloper maakt weer nieuwe volgende...wegknippen) en - ze te helpen met wortelen die je wilt aanhouden, bijvoorbeeld door vast te steken met stokje, evt. zelfs in potje met potgrond Regel is dat je nieuwe aardbeiplanten in augustus geplant moeten zijn, wil je er volgend jaar al een goede oogst van hebben. Als je een ras hebt dat veel "neuzen"(= groeipunten) vormt, zal de oogst sneller achteruit gaan in de loop der jaren (veel maar kleinere vruchten). Mits de plant nog vrij jong is (bijv. 2e of 3e jaar) kun je hem dan in het najaar even opgraven en op 3 neuzen terugzetten. (deel neuzen wegbreken of wegsnijden) en weer terug planten. Na 3 jaar kun je beter met nieuwe uitlopers (of gekochte planten) verder gaan. Zie hiervoor De informatie van de kweker klopt wel, maar hij ziet je ook graag weer snel terug. Als je een goed, gezond, lekker soort gevonden hebt en de planten blijven goed groeien en vruchten geven en er gezond uitzien, kun je blijven vermeerderen daarvan. Zieke, slechte, kwijnende, misvormde planten meteen verwijderen en zeker geen nieuwe planten van maken. Edit....Robo was iets eerder met zijn antwoord, daarom deels dubbele info