Van een pen perzik zaailing wordt gezegt dat deze teveel groeikracht heeft en dat je die moet enten.

Er staat bijvoolbeeld : Kies bij voorkeur voor ziektetolerante perzikrassen geënt op de onderstam 'St Julien A' (of perzikzaailing).

 

Wat is nu het nut van een ent op een perzik zaailing?

Stel ik heb verschillende perzik zaailingen. Die zouden dus teveel groeikracht hebben. Die zou ik dus op perzik zaailingen kunnen enten. Ik lees dat als neem zaailing ras A en ras B knip die allebei af en ent ras A op de onderstam van ras B en visaversa. ??

 

Kan iemand dit toelichten?

Er zijn allerlei overwegingen om een boom te enten.

- Groeikracht (hoe groot en hard groeit een boom) kun je regelen door de keuze van een onderstam. Ook per ras verschilt die...een ras dat snel en groot groeit kun je in een kleine tuin misschien toch planten op een onderstam die de groei erg beperkt.

- Aanpassing aan de bodem en standplaats. Van bepaalde onderstammen is bekend dat ze het beter doen op een bepaalde grondsoort of op een drogere standplaats bijvoorbeeld.

- Gezondheid van de boom. De goede onderstammen kunnen helpen om bepaalde aantastingen te voorkomen.

- De vruchtbaarheid van de boom. Een zwak groeiende onderstam zal meestal veel sneller oogst geven omdat de groei wordt afgeknepen. Een zaailing doet er misschien 6 a 7 jaar over voor de eerste bloei. Een geënte boom geeft misschien al na een paar jaar vruchten.

- de kwaliteit van de vruchten. Het kan voor de smaak en grootte/bloei/rijping van de vruchten uitmaken op welke onderstam ze groeit.

 

Als op een "zaailing" wordt geënt, zal dit zelden zomaar een toevallige gezaaide boom zijn. De best geschikte rassen of selecties worden daarvoor gekozen. Snellere vruchtzetting of gezondere/betere groei zal vaak de overweging zijn.

 

Nu over jouw perzik-zaailing vraag. De kans is groot dat je door op een andere toevallige zaailing te enten in ieder geval wat sneller bloei en vruchten krijgt. Of er andere voordelen zijn...? Dat weet ik niet omdat ik de raskenmerken van je zaailingen niet ken. Zaaien van een pit is een gok.....kan meevallen of tegenvallen (heel veel perziken uit de winkel zijn niet zo gepast voor ons klimaat en amateurteelt, al is het maar omdat ze in de commerciële teelt voor nogal wat aantastingen behandeling nodig hebben). Hetzelfde geldt voor enten van 2 eigen zaailingen. Kan lang duren voordat je weet of het de moeite waard was, kan goed gaan en een boom geven die hier niet gauw ziek wordt en lekkere vruchten geeft die ook nog rijp worden. Kan ook allemaal tegenvallen. Over enten zou ik pas gaan denken als je over een aantal jaren een gezonde boom hebt, die lekkere vruchten geeft of als je overtuigd bent van de goede kwaliteit van je zaailing. De lol zit hem nu vooral in het experimenteren....maar als je snel lekkere vruchten wilt, zou ik voor 15 Euro of zo een goede geënte boom kopen van een ras dat in ons koude kikkerland zijn gebruikswaarde heeft bewezen.

Volgens mij is het vrij simpel perzikken geven vlot vrucht op eigen wortel, je kan het vast iets vervroegen maar dan zal ik voor een zwakke onderstam gaan.

 

Gewoon lekker experimenteren.

Bedankt voor de antwoorden.

Dat experimenteren was ik toch al van plan dus dat komt wel goed. Ik zat alleen even mij hoofd te breken op het nut van het enten van een zaailing op een zaailing, vandaar.

Verwarrend, ja helemaal mee eens, want waarom gaat er nou iemand zijn eigen zaailing perzikplant op een andere perzik zaailing enten?

Ik zal het proberen uit te leggen.

 

Niet elke perzikzaailing is hetzelfde, je zou aannemen dat dit wel zo is, maar sinds de commerciële perzikcultuur zijn intrede deed heeft men de term 'zaailingperzik' in twee verschillende categorieën ingedeeld.

A. Elk jaar worden er duizenden perzikpitten tot bomen opgekweekt met als doel nieuwe variëteiten (rassen) te krijgen, nog lekkerder, nog betere vruchten, mooiere kleur ...ect. etc.. kortom, om vruchten te verhandelen. Veelal zijn dit allemaal kruisingen beste soort gekruist met een nog betere soort zeg maar.

 

De beste soorten vruchten van deze zaailing bomen welke, dan nog op eigen wortel groeien (niet geënt) Ent men vervolgens dan weer wél op een of andere onderstam, dit hoeft dus niet persé een perzikzaailing onderstam te zijn dit kan ook een andere prunus soort (pruim) zijn. Vrijwel altijd kiest de commerciële handel een geselecteerde onderstam, men kijkt dan voornamelijk naar specifieke klimaatomstandigheden waar de bomen moeten opgroeien, ongevoelig voor ziektes. of de grond droog is, of té nat, kortom de onderstam wordt geselecteerd voor de grond waarin hij komt te groeien.

Door deze goede combinatie streeft men naar dé ideale match, alles is in evenwicht, een goede start voor een optimale oogst.

 

B. Dan die andere zaailingen….. Elk jaar worden er ook duizenden perzikbomen opgekweekt met als einddoel enkel om te gebruiken als onderstam. Hier ligt dus echt de nadruk om de meest ideale perzikzaailing te kweken. Aan deze opkweek hanteert men evenzeer hoge kwaliteits eisen.

Zo zijn er bv. gebieden in Z. Frankrijk (Drome) met een fantastisch perzik klimaatje, echter het kalkgehalte van de grond is er te hoog voor de perzikteelt. Men heeft dit in de laatste decennia weten op te lossen door perzikzaailingen op te kweken die tolerant (ongevoelig) zijn voor een té veel aan kalk in de bodem. Dit zijn voornamelijk perzikzaailingen welke gekruist zijn met amandelen, deze soortkruisingen (GF 677) zijn dankzij het aandeel ‘amandelen’ in de genen toleranter voor het element kalk dan gewone perzikzaailingen

 

Een veel voorkomende erg goede onderstam voor perzik in Frankrijk is GF 677

Andere Officiële Perzikzaailing onderstammen: Montclar, Rubira, GF 305

 

Perzik zaailingen tolereren namelijk géén hoog kalkgehalte in de grond, ook in Nederland niet. Alhoewel het hardnekkig misverstand blijft bestaan dat perzikbomen juist wél elke jaar extra kalk nodig zouden hebben zogenaamd om de pit aan te leggen berust dit verhaal echt op een antiek fabeltje! Je komt het vrijwel in elk boekje tegen, niet waar dus! Komt omdat al deze fruitboekjes schrijvers elkaar steeds maar blijven kopiëren. Men zou zich hier eerst eens in moeten gaan verdiepen.

 

Een ideale pH waarde voor perzik zaailingen is nooit boven pH 6.5 bij een waarde van pH 7.0 krijgt de boom al last van gebrek verschijnselen, dit houdt in dat er bepaalde voedingselementen niet meer door de wortels kunnen worden opgenomen, alhoewel ze wel voorradig zijn.

Voornamelijk het element Fe (ijzer) wordt door een teveel aan kalk geblokkeerd, de plant kan het niet opnemen, dit IJzer dient o.a. voor een groene diepe bladkleur en zorgt voor de fotosynthese.

 

Bomen met dit gebrek hebben vaal gele bladeren. Zo zijn er nog een aantal voedingsstoffen die wel in de grond aanwezig zijn maar gewoonweg niet opgenomen kunnen worden. Zulke boompjes zullen nooit heerlijke perziken geven en zijn niet sterk.

 

Dit is dus een van de kenmerken in het grote verschil tussen allerlei perzikzaailingen, de pit die je thuis plant is meestal toch niet helemaal zo geschikt om een gezonde boom voort te brengen, vandaar dat jouw perzikzaailing (met heerlijke vruchten) zich misschien toch lekkerder voelt op een andere (met betere eigenschappen) zaailing. Maar zoals bij veel dingen, er zijn altijd uitzonderingen.



Ondanks alles blijft dit experimenteren een fijne bezigheid, met perzikzaailingen weet je het nooit en zo moet het ook maar blijven vind ik.

 

PS: voor Nectarines geldt ditzelfde verhaal.

Zo..Dat is even een duidelijk uitleg! Bedankt

Ik snap nu gelijk waarom zaailing op zaailing enten gedaan wordt en het nut ervan. Het aspect dat je vermeldde had ik even over het hoofd gezien.

 

Binnenkort ga ik hier de zaailingen (indien nodig) lekker verpotten naar een grotere pot zodat ze dadelijk ongestoord verder kunnen groeien. Gelijk even de pen wortel checken en eventueel afknippen. Ik heb er zin in in het nieuwe seizoen.