Jaaaaaaa...langzaamaan, met stukjes en beetjes, komt er weer leven in de tuin! Elke keer als het mooi weer is en ik heb een beetje energie, doe ik wat. En veel mooie middagen met veel beetjes energie leveren dan toch zichtbaar resultaat op!

Hier is het overzicht:

Het belangrijkste verschil met de vorige update: de berg zooi - één van vele bergjes zooi - op het cirkelterras is opgeruimd. De pastinaken zijn gerooid en de snijbiet is verplant. Ik ben ook begonnen met het 'mulchen' van de grote border.

Dat mulchen ging zo: eerst heb ik een laag fijngeknipt tuinafval (en ja, dat is de zooi die op het terras lag:)) over de border verspreid.

Vervolgens ben ik begonnen met het verspreiden van een dun laagje compost over het tuinafval. De compost komt wederom van de gemeente - het begint een traditie te worden om met huisvriend Ron op de Landelijke Gemeentedag in maart zoveel mogelijk zakken te scoren. Dit jaar overigens maar drie; we waren beiden grieperig en dus tot minder gesjoemel en ge-onderhandel in staat dan normaal

Vandaar ook dat ik 'mulchen' tussen aanhalingstekens zet. Ik begrijp best dat dit er vergeleken bij het echte werk nogal lachwekkend uit moet zien. Maar ja, ik werk met wat ik heb:). En! Ik moet zeggen dat de grond er helemaal niet zo slecht uitziet (wel zanderig). Uit het feit dat bijvoorbeeld de broccoli er zo blakend bij staat, meen ik af te mogen leiden dat het nog helemaal niet zo verschrikkelijk gesteld is met mijn sneue tuinbordertje:).

Hier de broccoli in kwestie: supermooi! Vanochtend heb ik er weer van geplukt. Dirk ging weg en ik had nog een beetje griep, dus ik wist niet helemaal zeker wat er zou gebeuren met avondeten. Vergiet met broccolispruitjes, daslookblad, lenteuitje - dikke omelet ervan gemaakt en ik had in ieder geval mijn 200gr groente vast binnen!

Ik ben echt van gedachte aan het veranderen over deze broccoli (purple sprouting). Ik kan er nu heel goed van oogsten en er komen steeds maar nieuwe spruitjes. Wellicht dat ik deze toch weer probeer als nateelt!

Wat ik ook zeker weer ga zetten is palmkool. Deze staat op het punt om te gaan bloeien. Ik ben zo benieuwd hoe de bloemetjes eruit zien! Echt grappig hoe zo'n plant, die de hele winter maar een beetje in een hoekje staat te kniezen, ineens tot leven komt.

Over tot leven komen gesproken: hoe meer ik in de tuin werk, hoe meer leven ik vind! geums, verbena en zelfs een dahlia blijken de winter te hebben overleefd. En dat niet alleen: op deze plek, waar ik vorig jaar goudsbloemen had gezaaid en het dit jaar opnieuw wilde doen, blijkt dat niet meer te hoeven. Overal goudsbloemzaailingen (tussen de lenteuitjes en ertegenover)! Het zaad dat ik zo netjes had geoogst en bewaard moet ik dan maar ergens anders zaaien

Nog een leuke verrassing: de rode melde die ik vorig jaar in deze bak had gezaaid en die het niet echt wilde doen, komt nu alsnog op. Daar krijg ik echt een kick van, dingen die ineens zomaar gaan groeien...zonder dat ik er ook maar enige moeite voor heb hoeven doen!

Zo heb ik ook deze vijg staan, waar ik echt schandalig slecht voor heb gezorgd. In een te kleine pot laten staan, half laten verzuipen, veel te agressief gesnoeid, noem maar op. En bij het eerste beetje zon en warmte...boem, daar is 'ie weer!

Nog blijer ben ik met een druif (niet op de foto) die ik vorige voorjaars-MTFD van Bit had gekregen. Het was toen een kleine stek en er gebeurde ook eigenlijk het hele jaar niet veel mee, waarschijnlijk omdat ik 'm in een te kleine pot heb laten staan. Daar baalde ik goed van, want ik had zo graag een druif gehad, maar toen ik hem dit voorjaar weer tegenkwam en ging verpotten was het te laat en leek hij bevroren/verzopen. Er zat een soort schimmel op de hoofdtak en een klein uitlopertje was weggerot. Zelfs bij het afschrapen van een klein beetje bast kwam alleen bruin tevoorschijn. De wortels roken niet verrot, dus toch maar verpot en even laten staan. En wat schetst mijn verbazing: gisteren zag ik ineens een nieuwe, piepkleine groene knop bij de 'voet'! Ik geloof dat ik zelden zo gelukkig ben geworden van een piepklein groen puntje

Dit vind ik ook heel leuk: de eerste sugar snap die ontkiemd is uit eigen geoogst zaad. Dat wordt haast maken met de volgende klus: de emmers links achterin de tuin fatsoeneren!

Maar eerst nog even genieten (met een scheurende griep-hoest en geneeskrachtig kopje thee ): van het namiddaglicht dat op de blauwe bes en de kers schijnt. Zo mooi! De kers komt ook al goed in bloei.

Ik had gehoopt dat het feit dat de rabarber (rechts) het zo goed doet, betekent dat de grond hier al wat is verbeterd, en dat de kers het dus ook makkelijker gaat krijgen dit jaar. Maar als luis een indicatie is van een zwakke plant - vorig jaar zat het hele boompje ónder de luis - nou, dan is 'ie nog even zwak als toen... Gisteren waren ze er ineens weer. Dikke zwarte luizen, en mieren die er als bodyguards/schaapherders omheen cirkelen.

Dit jaar wacht ik niet af, want al mijn 'de natuur lost het zelf wel op' ten spijt heb ik toen precies nul kersen kunnen eten. Dus ik ben afgeweken van mijn gebruikelijke hippie-approach en heb gelijk flink gespoten met een afwasmiddel-azijnoplossinkje. Je zíet ze gewoon creperen. Heerlijk!

Oh ja, waar waren we? Rust en vrede. En genieten van mijn blakende blauwe bessen, rabarber, anemoon, daslook...alles dat maandenlang onopvallend moed heeft staan verzamelen, en nu ineens met een knal weer tot leven komt!

Tot volgende keer