weknow

Aanvullend: Zevenblad groeit ook uitstekend op kalkrijke bodem. Om de paar dagen schoffelen, net onder de oppervlakte, werkt prima als je maar blijft volhouden. Proberen uit te graven of freezen is de manier om het te bevorderen of verder te verspreiden. De wortels breken in stukjes die weer uitlopen dan. Door intens wegplukken en of schoffelen telkens als het blad bovenkomt, put je de plant uit en dat werkt het beste. Bovendien is het eetbaar en zelfs echt lekker, nu het jong en fris blad heeft.....in een salade of pesto.......Ik ken mensen die het bestrijden door het systematisch te oogsten.

Inderdaad aardappel. Stonden er verleden jaar aardappels? (Eentje, kan zelfs kleintje zijn, die in de grond is blijven zitten...over het hoofd gezien?) Zaten er aardappels of aardappelschillen in je compost of mulch misschien? Die kunnen bij een te korte compostering overleven en weer uitlopen.

In de tuin hier beklimt ze het 3e jaar de 13 meter brede gaas aan de achterkant over de hele breedte (1 plant). Opgebonden en regelmatig gesnoeid (verdraagt ie prima....is ook makkelijk te stekken) in een flinke pot zou ze in een grote serre als een soort "kamerplant" kunnen. Op een vensterbankje.....? Lijkt me geen goed idee.

Ha, ha....dank je Loes voor al grotendeels te vertellen wat ik ook bedoelde. Als het onkruid niet veel groter dan op de foto van rogerde, dan is schoffelen of op kleigrond misschien beter hakken inderdaad de beste manier. Zelfs de wortelonkruiden zijn nog niet echt gevestigd op de foto.....dan ben je als je het een seizoen lang om de pakweg 10 dagen systematisch schoffelt grotendeels kwijt. Zaad-onkruiden sterven af als je ze onthoofdt. De meeste wortelonkruiden onderdruk je en mat ze af als je ze telkens de kop af doet. Het beste doe je het steeds in ieder geval na een aantal regenbuien. Klei die wat nat is kun je makkelijker in met een hak of schoffelmes (droge klein bijna niet) en het schoffelen op zichzelf maakt de grond al wat losser en heeft nog een groot voordeel, namelijk dat je als het droog weer wordt voorkomt dat het water in de bodem snel verdampt (de plantenwortels blijven vocht vinden) omdat je de verdamp-kanaaltjes doorbreekt. In mijn moestuin is het probleem van dat klei hard en droog wordt en weinig lucht bevat na 3 a 4 jaar volledig opgelost door steeds te mulchen met compost. Ik heb nu een heerlijk los en kruimelig donker grondje waar geen water op blijft staan. Bovendien is het vruchtbaar en vol bodemleven. Maar ik weet heel goed hoe hard en onbewerkbaar jonge zeeklei, met van die blauwgrijze lagen kan zijn. In het stuk van de bostuin dat landbouwgrond was (ongeveer 9000 m2) kom ik 's winters, als het nat is, met veel moeite in de zuigende modderpoelen met een spa. En als het 's zomers droog is zie je een gebroken korst en kun je alleen met een houweel ergens de bodem openkrijgen. De aanleg van dit gebied is stapje voor stapje...waar ik wil planten (bomen, fruitbomen, struiken) gebruik ik vele technieken om de bodem te verbeteren, maar allemaal komen ze neer op organisch materiaal en dan liefst goede compost opbrengen. Het vraagt een lange adem en is veel werk, maar het enige dat echt effectief is. Er zijn enkele gereedschappen die voor wieden op klei in mijn ogen erg handig zijn en waarmee ik nagenoeg alle onkruid effectief aanpak. Het gebied is groot en er staat enorm veel hard groeiend groot onkruid.: voor de bloei maai ik het zo veel mogelijk waar ik verder wil met een bosmaaier. Maar mijn belangrijkste gereedschappen zijn een klein handhakje en 2 soorten schoffels. Met dit soort dingetje (Ik koop ze in het voorjaar voor ca. 2,50 bij de Lidl) doe ik in de moestuin bijna alles en ook in de bostuin is het geweldig. Met een soort hak/graafbeweging mep ik zelfs een distel er in 2 a 3 kapbewegingen uit tot een end onder de grond. Ik heb niet zo een mooie en dure als op de foto....maar dit model schoffel, waarmee je trekt en duwt, kocht ik voor rond de 11 Euro en bevalt me erg goed omdat je er precies mee kunt werken en omdat ze heel dun en scherp is, je er ook op heel droge en harde klei heel gemakkelijk met een soort schraapbeweging het onkruid wegsnijdt. Hoewel ik geen gardena-fan ben, maak ik voor deze een uitzondering. Hij is heel sterk en ik kan er boven en onder de grond kracht mee zetten en met steel werkt ze heel licht ergonomisch gezien. Snijdt vooruit (schoffelbeweging) en achteruit-trekkend (zoals een hak, maar dan zonder kappen). Als ik de brandnetelvelden aanpak is ze geweldig om tot een 10 cm. onder de grond de wortelknopen van brandnetels snel bloot te leggen en los te maken.

Weet je zeker dat het koolraap is en geen koolrabi of knolraapjes (kleine knolletjes) ? Waarom ik dat vraag is dat het voor de typische late herfstgroente koolraap met een lange groeitijd nog wat vroeg is om die al te zaaien...normale tijd is juni daarvoor. Normaal verspeen je die niet en zaai je ze ter plekke. Ik weet niet wat ie doet als je ze verspeent en te vroeg zaait....vermoed dat ze snel zal doorschieten dan...... Koolrabi gewoon hetzelfde als op zaaibed als plantdiepte. Koolraapjes laten zich slecht verspenen....zaai je best ter plaatse en dun je dan wat omdat verstoring in de groei bijna altijd slechte knolvorming oplevert.

Rode biet of sla lijkt me de beste keuze.

Lijken inderdaad witte champignons. Als dat zeker is (weet ik niet) dan kun je die eten. Waarom zou je ervan af willen? Zo een schimmel in de bodem is een ecologische verrijking van je tuin/bodem....zelfs als je ze niet zou eten.

@fruitje De potten zijn groot genoeg. Tiny tim kan ook in een wat kleinere pot en die hoef je niet te dieven en aan te binden...hooguit een touwtje er rond als de struik te breed wordt. De grootste potten voor de Yellow pear, met een stevige stok erlangs of in het midden want die heeft zeker veel steun nodig. Telen als stamtomaat, dus dieven. De white currant kun je ook als een brede struik laten gaan, reken dat ie zeker een meter breed kan worden niet echt dieven dan...wel wat in toom houden (af en toe wat verwijderen want het kan een oerwoudje worden) zodat hij bij jou past. . Heel veel minibesjes en gaat lang door als ie gezond blijft. De Gardeners Delight zit er wat tussenin in grootte....best toch maar dieven. Toto zei: Misschien overbodig om toch even een puntje op de "i"t e zetten: Dat klopt als je ze dieft...want anders krijgen tomaten heel veel en heel lange zijtakken. Als je Tiny tim (een klein struikje) en White currant (een zogenaamde "wilde" soort van een andere familie dan de gewone tomaat) echt gaat dieven zul je er weinig vruchten van kunnen plukken.

optie 5 omdat je zegt dat je weinig ruimte hebt (op zich is wat ruimer planten prima) Er iets kleins tussenplanten als korte teelt. Kunnen ze blijven staan nu en gebruik je ruimte beter.

W.b. de aardperen.....die wachten nog even op wat meer warmte om echt boven te komen. Ik ben wat verdeeld over je verwachtingen over mulchen en onkruidbestrijding in de moestuin. Ik weet dat het te gras en hooi (ha, ha...toevallige woordspeling) wordt gepromoot, maar in groter verband vind ik het niet effectief en een erg rare en onlogische benadering. Laat ik het anders zeggen: Een detailtechniekje die tot algemene methode wordt gemaakt voor een "probleem" dat geen probleem hoeft te zijn. 1. Mulchen is zinvol! Als ondersteunende manier om bodem te verbeteren, geleidelijk en omdat het bescherming geeft als je de bodem bedekt houdt. De beste en verstandigste manier om bodem te verbeteren (en dan bedoel ik: opbouwen van een gezonde en voedzame bodem door een gevarieerd en rijk bodemleven) is compost opbrengen. Compost is organisch materiaal in een evenwichtige verhouding dat eerst is verteerd en waarin zich "humus"-achtige verbindingen hebben gevormd die juist de kern zijn van elke ecologische teelt-methode. Mulchen (bijv. met gras) heeft deze zo gewenste opbouw-werking nauwelijks....beetje jammer om al dat gras niet mee te gebruiken voor compostering, waar je het zo veel effectiever kunt gebruiken. Mulchen met compost die je maakt van je organisch materiaal is de betere methode! 2. De beste manier om je bodem te beschermen is door ze gedekt te houden. Of met een geschikte begroeiing (in een moestuin het gewas dat je wilt telen of andere begroeiing die die teelt niet in de weg staat) of met compost of een ander organisch materiaal. Het vreemde is nu dat een bij-effect van bodembedekking, namelijk dat het ook onkruidgroei wat kan beperken, ineens tot het hoofddoel wordt gemaakt. Alsof onkruid het grootste probleem van een moestuin zou zijn. En vervolgens wordt ook nog de zogenaamde "lui-heid" van de tuinier (die misschien niet de energie of discipline heeft om af en toe even een klein wied-rondje te maken) als een soort legitimatie gegeven om een onlogische manier van werken tot een soort noodzaak of "gewenste aanpak" te maken. Ploink En nu ga jij nog een stapje verder: Een nadeel van mulchen met bijvoorbeeld gras, namelijk dat het bodemopwarming tegengaat in het voorjaar, wil je graag over het hoofd zien omdat wat jij ziet als makkelijk tuinieren zo belangrijk zou zijn. Nu ben ik dus echt niet meer mee. Volgens mij ben je nu helemaal aan het verdwalen in allerlei uit het verband gehaalde detail-aanbevelingen en hiervan een soort routebeschrijving voor moestuinieren aan het maken. Mag ik je een positief advies geven om zonder overbodige inspanning te moestuinieren? Verzorg en voed je bodem, maak en mulch met compost en ga af en toe even rond om een keertje goed te wieden (a. wortelonkruiden even met wortel en al uitsteken, uitgraven...anders raak je die nooit kwijt...ook niet met mulch, want dat voedt ze juist en b. andere eenjarige zaad-onkruiden die je met ze even de kop af doen en niet in zaad laten komen zeer effectief bestrijdt). Als het je lukt om onkruid uit je compost te houden zal mulchen met die compost zeker niet minder effectief zijn tegen opkomend zaad-onkruid. Daarnaast kan ook eens ergens mulchen met gras nuttig zijn.....hoewel je dan niet moet gaan klagen over enorm veel slakken bijvoorbeeld .....best nuttig zijn. Als het er om gaat dus om onkruid in je moestuin te verminderen/tegen te gaan zul je hoe dan ook wortelonkruid moeten verwijderen en daarnaast zorgen dat al het vooral eenjarige zaadonkruid niet in bloei kan komen en zich niet kan verspreiden (dus wieden, schoffelen) waardoor je het al vrij snel onder controle hebt en het nauwelijks of geen echt probleem meer is. Door niet iedere keer je bodem ondersteboven te halen, gedekt te houden met compost, beperk je opkomst van alle zaad dat nog in de bodem zit ook nog eens zeer. Het resultaat is zo een lossere bodem, (en vooral ook: vruchtbaarheid en gezondheid van de bodem en dus een veel betere tuin) waarin eens schoffelen (zorg voor een scherpe schoffel of op klein hak) echt geen straf is. Jouw manier waarin je zo veel verwacht van mulchen met droog gras betekent alleen maar dat je weinig oplost en een moeilijk te winnen gevecht van vele jaren aangaat. Zeker voor wat luie mensen is dit een manier om meer te genieten en minder te zweten in hun moestuin

Die gaatjes in het blad zouden van wat slakkenvraat kunnen zijn. Zwarte puntjes hier en daar van weer een ander insectje misschien. (Zie ze eigenlijk niet echt goed op de foto ). Maar mijn algemene indruk is dat ze er toch behoorlijk opstaan, geen echte plaag dus en ik vermoed dat ze verder wel goed zullen gaan.

Hier info voor stekken van blauwe bessen en bosbessen http://www.houtwal.be/vakartikels/kleinfruit_houtig/vaccinium/vaccinium_vermeerdering.htm

Bladluizen "zijn" er....diverse soorten met elk hun voorkeuren...vliegen/kruipen ze en kiezen de planten die kwetsbaar zijn en waar ze makkelijk koolhydraten uit kunnen zuigen. Het probleem van verspreiden van plant naar plant is dus niet het eigenlijke probleem, zal wel kunnen hoor, maar het probleem is vooral als planten niet optimaal groeien...dan is de kans groot dat luizen van her en der ze snel vinden (en zich dan snel en hard vermeerderen). In mijn ervaring is een aubergine een heel erg zwakke plant, waarvoor het heel moeilijk is om de juiste kweekomstandigheden te realiseren waarin ze niet door van alles en nog wat aangetast worden. Te droge of te vochtige lucht, te weinig licht, niet de optimale groeitemperatuur, te veel of net te weinig water, te veel voeding (vooral stikstof) omdat je zo graag wilt dat ze goed groeit.......daar reageert een aubergine meteen op met een schimmel, bladverlies of een aanval van insecten....... De kunst is dus om zo goed mogelijke kweekomstandigheden te maken (vaak met beperkte mogelijkheden)...en dat geldt ook voor de tomaten en de komkommers.....sterke planten kunnen veel "aanvallen" weerstaan. Ik denk dus in de eerste plaats: Zorg dat de tomaten en komkommers sterk zijn. Blijkbaar heb je een koude kas en misschien is het een idee om de andere zaailingen af te harden en daar onder te brengen. Ik merk dat de tomaten die hier in de kas staan, ondanks het nog vrij koude weer, het prima doen....niet heel snel groeien, maar wel al bloemen zetten en er heel goed uitzien. Komkommers heb ik nog niet gezaaid (doe ik komende week en ook in de kas) omdat ik weet dat ik ze ergens binnen eigenlijk nauwelijks goed kan opkweken. Misschien kan ik enkele dagen of een week later gaan oogsten dan, maar de kans op succes is beter. Zelfs van de aubergine (ik zet ze eerlijk gezegd niet meer) zou ik overwegen om ze gaandeweg naar de kas te verplaatsen. Luchtvochtigheid, licht en andere omstandigheden zijn er - door de bank genomen - aanzienlijk beter nu dan ergens binnenshuis. Overigens speelt ook raskeuze wel een rol... Kleine, vroege rassen speciaal voor ons klimaat, geven meer kans op succes......zelfs op een warme beschutte plek buiten als het weer wat meewerkt, zoals ik bij anderen vaker gezien heb.

@ Erny Je zou eens contact kunnen leggen met een organisatie die oude rassen probeert te behouden en bestuderen. Die kunnen, zeker als de pruimen rijpen, helpen met identificeren en zouden - als het iets interessants voor hen is - bovendien heel blij kunnen zijn om jouw boom te leren kennen. Dit zijn er een paar die (mogelijk) in Noord Nederland ook actief zijn..... http://www.vriendenvanhetoudefruit.nl/ http://www.npv-pomospost.nl/ En hier een link naar allerlei adressen op dit gebied: http://www.hoogstamfruitnh.com/contentfiles/links.html P.s. Los van de mogelijk emotionele waarde....Hoe beoordeel jij zelf de pruimen die je ervan eet? Als die de moeite waard zijn, zou ik in december best wel wat enthout van je boom willen gebruiken

Beter 1 plant die het goed heeft dan 2 of meer die elkaar in de weg zitten. Voor alle soorten zou ik niet meer dan 1 plant per pot van 40 cm. doorsnee (inhoud zal een 25 a 30 liter zijn schat ik?) zetten om die reden en dan is de ruimte niet eens enorm groot (lees: vraagt een plant in zo een pot behoorlijk veel aandacht en verzorging, zeker later in het seizoen: water, voeding, aanbinden enz.)

Deze mate van aantasting op de foto is echt niet rampzalig. No panic

Ik zat ook in dubio en heb net besloten om nog een weekje te wachten met buiten zaaien van worteltjes, rucola, raapjes, radijs en uien e.d. (de bedjes liggen klaar) en uitplanten van voorgekweekte sla, andijvie, koolrabi en bietjes. Maakt uiteindelijk voor oogstmoment heel weinig uit en een kwakkelweekje is voor zaad of net kiemende zaailingen of jonge plantjes ook niet ideaal. (Moet er wel bijzeggen dat ik al het een en ander heb gezaaid en geplant in volle grond onder fleece en in mobiele platte bak. (Peulen, aardappels, wat vroege sla, paar bietjes, bloemkool en koolrabi) en dat er nog het een en ander aan overwinteraars staat in de moestuin (o.a. snijbiet, prei, winterui, knoflook en winterpostelein). Uit ervaring weet ik wel dat je in Limburg (Op Loss in het zuiden of zand op de meeste andere plekken) over het algemeen wat eerder kunt beginnen dan hier in Zeeland op heel zware klei.

Dat dacht ik ook al, Sugar. Hier staan een stuk of 8 takken tegen een zuidmuur en iedere keer als we achter naar het poortje lopen komen we er langs. Gezinsleden plukken dan onderweg naar achteren iedere keer alle rijpe besjes...20 a 30 stuks is nog maar een muizenhapje...en die worden dan direct opgepeuzeld.. Verder zijn die besjes nooit geraakt in vele jaren Bovendien zijn ze nauwelijks te bewaren. Leuk is dan wel weer dat de oogstperiode veel langer is dan van bijvoorbeeld frambozen.

Ik concludeer dat het dus vooral de kweekwijze is die veel uitmaakt. Zou het eens moeten proberen* zoals in de link die Jorieke gaf, zeg maar op zijn Engels. De (Nederlandse) volkswijsheid zegt dat je rabarber tot in juni zou mogen oogsten omdat anders het gehalte aan oxaalzuur ongezond hoog zou gaan worden. Dat de plant dat zuur vormt door licht (en warmte?) zou dus best wel kunnen. Maar wat heb jij dan anders gedaan dan de Engelse manier, zeg maar, Robo, dat het resultaat zo extreem zuur is? * Jammer dat dit soort kleine en wat bewerkelijke experimentjes er bij mij nogal eens bij inschiet

Peterselie is 2-jarig. Wat je oogst is een kwestie van smaak en toepassing. Sommigen eten alleen de jongste malse topjes. Anderen nemen bladeren met stelen. Is ook wat afhankelijk van het soort (er bestaan platbladerige soorten die uitzien als selderij, maar fijner van aroma zijn volgens velen, meest gekend is echter de krulpeterselie die er sierlijker uitziet). Je kunt van een nieuwe plant flink knippen en blijven knippen, maar doe het in verhouding tot de grootte van de plant zou ik zeggen, zodat ze ook wat takken en blad overhoudt om te groeien en blijven oogsten. Normaal zal ze het 2e jaar al snel gaan bloeien en wordt dan zeer groot en niet zo fraai meer. De bladeren aan bloeistengels zijn stug en niet echt lekker meer, maar na de bloei of als je de bloemen wegknipt zal er nog wel wat nieuw groen komen dat in principe weer oogstbaar is. Of het de moeite waard is....? Ik denk het niet...zet dan liever weer enkele nieuwe struikjes voor mals blad in plaats van te moeten zoeken naar enkele takjes die nog enigermate lekker zijn in een overwegend lelijke en erg grote struik. De bloei is typisch die van een schermbloemige en als je de bloemen in zaad laat gaan, heb je veel kans dat je overal rondom in de moestuin het jaar er op weer nieuwe plantjes vindt. Als je veel ruimte hebt en je vindt wat verwildering niet erg, kun je zo dus peterselie "in het wild" blijven plukken. Edit: Persoonlijk vind ik peterselie in de serre wat zonde van de ruimte.....in de volle grond doet ze het ook heel goed (kan tegen veel kou en zolang het niet heel hard vriest kun je ook in de winter ervan blijven oogsten) en zal ze veel groter worden en meer oogst geven. Je kunt ze nu of over een aantal weken ook buiten gaan uitplanten als je wilt. Wel even afharden best.

Waarschijnlijk zijn het bruiner gekleurde takken...oud hout dat weinig of niets meer doet. Het jonge hout dat uitloopt is roder van kleur en fijner "behaard" (zachtere stekels) en daaraan komt wel blad en vruchten. Of het voor dit jaar nog op te lossen is, je nog oogst kunt krijgen, weet ik niet. Normaal snoei je in juli/augustus alle takken weg tot aan de grond die al gedragen hebben. Er blijven dan nieuwe scheuten over en er worden er nog nieuwe bij gevormd in het najaar. Daarvan kun je er een aantal mooie en sterke aanbinden aan je gaaswerk voor de vruchten. Zelf hou ik dan 5 a 6 per strekkende meter aan. Voor nu dus waarschijnlijk wachten op nieuwe scheuten uit de grond, die dan volgend jaar gaan dragen. De oude zou ik helemaal wegsnijden. Als er al wat jong hout bovenkomt dat al blad maakt, heb je nog wel kans op een kleine oogst. Het is een harde groeier...

@ Greetje Aalbessen en dergelijke zijn heel gemakkelijk om te stekken. Het kan in de zomer en in het najaar. Voor zwarte bessen is de zomermanier het meest voor de hand liggende omdat je ze na de oogst toch snoeit (Ik snoei dan steeds ongeveer 1/3 van de wat oudere takken tot aan de grond terug) en dan heb je automatisch hout om te stekken. Welk hout? Eigenlijk kan alle hout wel, maar jongere takken die mooi recht zijn en tussen de 20 a 30 cm. lang hebben mijn voorkeur en geven bijna 100% succes. Je haalt bijna alle blaadjes weg, alleen aan de top laat je er 2 a 3 staan. Je steekt een bos van die takken in een diepe pot, 2/3 diep in een mengsel van zand en wat potgrond. (zeg 50/50...maar dat komt niet zo nauw. Een flinke scheut water en een doorzichtige plastic zak er losjes over schuiiven (zodat er nog wat ventilatie is) tegen het uitdrogen. Dit zet je op een plekje in de schaduw en na 4 a 6 weken zul je zien dat er al flink wat wortels gevormd zijn. Je kunt de stekken nog in het najaar of in de winter uitplanten. De najaarsmanier ("winterstek") is nog makkelijker: vraagt minder "werk", maar duurt ook wat langer. Je knipt in okt/nov/dec. het soort takken zoals hierboven beschreven. Blad is al (ver) gevallen, dus dat hoef je niet meer te verwijderen. Hetzelfde mengsel voor grond en eenzelfde diepere pot. Gewoon ergens buiten zetten in de schaduw. In maart/april zijn er nog geen of weinig wortels gevormd, maar wel een soort knoestige verhouting (dat heet callus-weefsel) waaruit de wortels kunnen komen. Je kunt ze dan al uitplanten of apart oppotten eventueel of de bos nog tot juli of zo in de pot laten en dan in potten. Uitplanten vanaf oktober dan. Op een van deze manieren kun je 2 van de 3 struiken en sommige bomen in de tuin vermeerderen. De een wat makkelijker als zomerstek (vooral bladhoudende planten) de ander gaat beter als winterstek. Ze gaan misschien niet allemaal even makkelijk als aalbessen, maar van heel veel planten is er een goede kans op minstens een aantal bewortelde stekken. Het geeft ook 1 a 2 jaar voorsprong t.o.v. zaaien.

Ha, ha van dat lampje. Maar zelfs in de koelkast zullen aardappels scheuten vormen. Misschien wat later.....maar het worden heeeeel lange scheuten want ze willen licht. Het beste leg je ze enkele weken voor het poten juist in het licht en rond de 15 graden of zo. Bintje is een erg ziektegevoelige aardappel, inderdaad. Alleen met veel chemie gezond te houden.....komt er hier niet in. Bovendien naar mijn smaak niet eens een lekkere. Koop beter wat poters en kies voor een ras dat - in ieder geval in knol - een hoge resistentie heeft tegen fyto. Dan is spuiten niet nodig. Met vroege rassen is het wat minder kritisch omdat je "de plaag" meestal voor blijft.

Zien er inderdaad erg nat uit (Kunnen wortels ademen?) en moeten het doen met erg klein potje....misschien is verpotten naar 9 cm. potjes nu een goed idee. Ik denk dat ze dan beter gaan verder groeien.

Zulke lange uitlopers geven al gauw zwakke stengels en dus kwetsbare planten. Normaal laat je ze spruiten in het licht, zodat er al kleine groeipunten zijn...dat geeft wat voorsprong in de groei...vooral voor vroege soorten gunstig. Zelfs als die spruiten al wat groter (10 cm. kan) en dikker/stevig en goed ontwikkeld zijn zou je ze kunnen laten zitten en je aardappels dan voorzichtig planten. Lange slierten die in het donker gegroeid zijn, dun en zwak zou je beter weghalen van poters, zodat uit de knol nog nieuwe stevigere en betere uitlopers kunnen worden gevormd. Ik zou ze nu laten zitten, niet terug opgraven. Op zich is een aardappel sterk en kan heel veel hebben. Zelfs een stukje schil of stukken van een doorgesneden aardappel groeien uit tot een plant met opbrengst (wel meer risico voor schimmelinfecties) Veel adviezen zijn er op gericht dat die opbrengst zo groot mogelijk is....... We zijn geen boeren die het maximale uit elk stukje grond moeten halen... So don't worry too much