henkg

Jet, mooi fotoverslagje. En prima geregeld: personeel om te schillen, en om te persen. Ik ga volgend jaar ook maar eens zien of ik voor een paar omwonenden een bezigheidstherapie kan regelen.

Ten overvloede, foto's had ik al gemaakt. Links laurierkers, rechts echte laurier:

0,5 liter: Grolsch beugels van 0,45 liter? Bierflesjes zijn slechts matig bestand tegen overdruk. Ik zou niet meer dan 8 gram suiker per liter doen, dus iets minder dan 4 gram per fles. Dat geeft een petillant effect, niet echt mousseux. Gesteld dat er nu geen vergistbare suikers meer in zitten. Je hydrometer geeft een indicatie. Je smaak geeft ook een indicatie, echter bij gebruik van cidergist type "zoet" proef je ook zoet omdat daar -niet vergistbare- zoetstoffen aan toegevoegd zijn. Als je echt mousseux wilt, misschien voor lang niet alle flessen, dan kun je best echte champagneflessen (die heel zware, dus niet die van prosecco) nemen. Die kunnen een hoge druk weerstaan, Dan iets van 15 gram per liter. Voor afsluiten heb je dan wel een kurkapparaat of (veel makkelijker) een kroonkurkapparaat nodig. Na bottelen met suikertoevoeging voor hergisting op fles: een paar weken bij huiskamertemperatuur laten staan.Daarna eentje proberen: als er een goeie plop is kunnen ze koeler gezet. Een heel klein beetje gist toevoegen zou niet nodig hoeven zijn: als het nog niet te lang staat dan zit er nog wel wat gist in, die weer gaat groeien. Want er is weer wat suiker te eten. De winderigheid / broekhoest van de gist geeft CO2, de belletjes. Disclaimer: ervaringen o.b.v. appelwijn met wat prik, cider heb ik nog nooit gemaakt. Mijn jaarlijkse tip / alert aan alle wijn- en cidermakers: Binnenkort weer Nieuwjaar: hét moment om champagneflessen te vragen en op te sparen, vast voor later.

Nu nog bloemknoppen. Bijzonder. Door je bericht ben ik ook even gaan kijken: Knop heb ik weggeknipt, plant kan dan richting winterrust, gewoon buiten, wel heel beschut, op een meter hoogte. Pas bij meer dan -5 graden gaan ze tijdelijk in een schuurtje. We moeten maar even een reactie van Frans afwachten. Die zal wel weer een nog veel grotere bloemknop of zelfs bloem hebben

Ik wilde de schenkel bereiden, en bedacht nog net op tijd dat ik wat zou uitproberen: Bijltje (chinees hakmes) op de goede plek zetten, het heft losjes vasthouden met links (rechts als je linkshandig bent), en met de andere hand een tik erop geven (ik heb een kort hardhouten paaltje gebruikt). Heel vingerveilig zo, Straks wel donders uitkijken met afwassen, want dat bijltje is vervaarlijk scherp. Ging nog veel makkelijker dan ik dacht, een rustige tik was voldoende. Aan zowel het bijltje als het paaltje was geen beschadiging te zien. Was ook nuttig voor mezelf: de volgende grote karper gaat zo een kopje kleiner gemaakt worden, letterlijk.

Hoe ik het doe: Een jaarlijks lijstje met te zaaien / planten soorten, gesorteerd op geplande zaai- actiedatum. Dat lijstje probeer ik gaandeweg het jaar bij te werken. Het lijstje, steeds een kopie van het vorige jaar dient ook om plannen voor het komend jaar te maken. Dat groeit en krimpt tot het moment van bestellen ergens in januari. Eigenlijk zou ik ook moeten bijhouden wat ik –met wat, wanneer en hoe- bemest heb. Want daar ga ik weleens de mest mist in Lijstje 2018: 2018_teeltlijst Daarnaast, wat komt waar. Dat doe ik met een plattegrond. Ook steeds weer een kopie van het vorige jaar. Zo kan ik makkelijk rekening houden met wisselteelt en krijg ik ook een idee hoeveel ik moet zaaien. Het maken van die plattegrond was veel werk, wel leuk. Jaarlijks bijwerken (ook zo’n wintermaanden klusje) gaat vrij makkelijk. Plattegrond 2018: 2018_layout_tuin En verder ligt altijd een naslagwerk (de Groente en Fruit encyclopedie) voor het grijpen. Voor teeltschema, plantafstanden en zo. Bij een tuin op afstand kun je daar ook de info op Diana’s mooie moestuin voor gebruiken, dan hoef je dat grote zware boek niet mee te sjouwen.. Documenteren is noodzakelijk, maar alleen als je alles ook altijd bijwerkt. Onjuiste informatie is erger dan geen informatie. O ja: Mijn moestuin seizoen, mijn blog / dagboek op het forum (blog/henkg/). Voor mij perfect. Onmisbaar. Automatisch gesorteerd op datum. Ideaal als naslagwerk in je eigen situatie. “Waarom groeit dit nu voor geen meter? Of waarom zijn die krengen nog steeds niet rijp?”. Even kijken bij vorige jaren: dat was toen ook zo, komt wel goed. Dat vereist wel het regelmatig maken van foto-rondjes, En natuurlijk wat tekstjes, en plaatsen van de berichten. Voornamelijk voor mezelf dus. Dat anderen het lezen en daardoor ideeën opdoen (of mijn teeltwijze afschieten), dat is mooi meegenomen. Ik vind het ook leuk om ervaringen te delen. Links naar de Excel bestanden staan ook in mijn onderschrift. Actueel, als ik ze bijtijds in de vanaf het web toegankelijke map zet.

Hoeveel keer overhevelen? Bij bier: één keertje, en direct daarna -na toevoegen en doorroeren bottelsuiker- bottelen. Bij heel netjes aftappen (en de bottelsuiker apart aan elk flesje toevoegen) kan het ook zonder overhevelen. Bij wijn: In de praktijk gemiddeld twee keer. Bij mijn appelwijn doe ik dat nu nog een derde keer. Het ontzuren gaf weer wat sediment. Mijn gevoel zegt me dat het niet goed is om wijn te lang (3+ weken) op de prut te laten staan. Bewijzen/documentatie: heb ik niet. Bovenste stukje ziet er in ieder geval al mooi helder uit, alles daaronder kan ik niet zien op je foto.

Over zo'n chinees hakbijltje: Misschien werkt het als je eerst het bijltje op de goede plek zet, en er dan met een rubber/houten hamer een klap op geeft. Deegroller kan misschien ook, maar dan beschadigt ie? Dat lijkt me redelijk vingerveilig, misschien wel een bril op tegen rondvliegende botsplinters. Ik kan het morgen / overmorgen wel eens proberen, op een runderschenkel of kippenpoot. Helemaal off topic: ik wilde zo'n maliënkolder handschoen (uitbeenhandschoen), maar die vind ik -gezien het spaarzame gebruik- te prijzig. Vanaf 120,- !

Ik zou wel nog een keertje overhevelen. Voor de uiteindelijke smaak, en ook voor de helderheid. Helderheid bij vooral witte wijn en cider is wel prettig voor het oog, en daarmee voor de smaak. Want zo werkt onze grijze massa: troebel? is vast niet lekker. Een hevelpijpje met een droesemkop (lijkt een scheldwoord, maar zo heet dat) is handig. Pijpje kan dan helemaal tot de bodem, de vloeistof loopt er op ongeveer een centimeter hoogte in. Handige / creatieve mensen weten wel iets aan een kale hevelslang te bevestigen. Een passend kort klein kurkje / dopje of zo onderin, en vlak daarboven een paar gaten maken / snijden. Hans is creatief genoeg, en handig. Wel even uittesten met water in een fles. Een felle lamp erachter is inderdaad ook erg handig.

Herfst 2017 Druiven Blauwe bes, “oud” Blauwe bes, nieuwe plantjes van begin dit jaar. Van Lidl, ras onbekend. Gezien de sterke gelijkenis met de rechter op de vorige foto zou het weleens Bluecrop kunnen zijn. De rode bes (Jhr van Tets) is al helemaal kaal Aardbeien maken zich klaar voor de winter De snijselder gaat gelukkig nog goed. Die is ook nodig, voor de erwtensoep, net zoals de knolselder: Vandaag de laatste twee knolselders eruit gehaald. Het was een uitstekend knolselder jaar. 11 van de 13 waren prima. De kleinste was ongeveer een kilo, de allergrootste woog maar liefst 1539 gram Een paar late aardappelen gerooid, Sarpo mira. Ik had slechts drie planten staan, als test om te zien of heel erg laat rooien goed gaat. Test nu afgebroken, want ik vind Sarpo mira niet echt lekker. Goed eetbaar, maar vrij smakeloos, beetje korrelig. Bij de herfst hoort ook het oogsten van het boerenland (dit jaar voederbieten bij mij tegenover) en het schonen van de sloot. Het is nu een kale bedoening. Intermezzo: Windmolens. Bij mij in de buurt wordt gewerkt aan windmolenpark Krammer. 34 grote molens, de tiphoogte is 180 meter. De dichtstbijzijnde staat op ongeveer 2,5 km. Ik kan ze niet zien vanuit huis of tuin (bebouwing / begroeiing), wel vanaf het einde van de straat. Een beetje geluidshinder zal ik waarschijnlijk alleen hebben bij een stevige NO wind. Als ik ze in de winter hoor, wordt het tijd om de schaatsen uit het vet te halen, een soort fenologische waarneming, dan wel een skate-alert. Dit windmolenpark heeft ook mijn interesse omdat er –als eenmalige compensatie voor de hinder bij omwonenden- een zonnepaneelregeling is. Ik krijg binnenkort 13 panelen, incl. omvormer en installatie. Gisteren ben ik even gaan kijken: De fundering van een enkele mast is groter dan ik dacht. De gondel met dynamo is ook vrij fors. Net zoals het “knopje” waar de wieken aan bevestigd worden. De wieken zijn elk 56 meter lang. Ze hebben karteltjes, niet om vogels en vleermuizen aan te prikken, maar om de geluidshinder te beperken. Vogel-organisaties zijn akkoord met te nemen maatregelen (signalering / evt. even stopzetten molen(s). Eind intermezzo, terug naar de tuin ... De knoflook moet nog steeds de grond in. Komende week. Dan zet ik ook weer een mesthoop op, met paardenmest en gemeentecompost. Compost en paardenmest genoeg: buur M. heeft nu maar liefst vier paardjes staan. En dan wordt het rondom Kerst tijd om te bepalen wat ik in 2018 ga telen. Misschien al eerder, want ik wil wat meer meerjarig fruit (boompjes/struiken).

Als het naar laurier ruikt, en vooral smaakt, en als de blaadjes niet glimmen, dan is het Laurus nobilus. Als het blad aan de bovenzijde een beetje glimt, de hoofdnerf aan de onderkant een beetje dikkig is, en als het helemaal niet naar laurier smaakt (alleen een heel klein stukje proberen: het blad van laurierkers is matig giftig), dan is het waarschijnlijk laurierkers. Maar die wordt meestal veel groter, groeit veel harder, een meter of meer per jaar. Zonet even uitgetest. Maar ik heb makkelijk praten, want ik heb ze allebei, en ik weet wat wát is. Verder weet ik niet of er andere soorten zijn die op echte laurier lijken, maar het niet zijn.

Interessant. Wat ik zou doen, op gevoel, niet obv kennis/ervaring: De hoofdtak wegsnoeien (linker gele streepje), en de zijtak als rechter gesteltak gebruiken. De ogen bij de blauwe en rode streep zullen ook uitlopen, dat worden in 2018 de linker gesteltak(ken). Zo belast je de stok niet al te zwaar (want nog maar één kleine gesteltak), en kun je toch al in 2018 kennismaken met scheuten op die gesteltak (die eind 2018 tot stiften gesnoeid kunnen worden, voor cordon snoei). Zo kun je al in 2018 oefenen met het opbinden van de verticale scheuten, en misschien al 1 a 2 sterk gedunde trosjes laten staan. Nog niet voor echte opbrengst, maar een heel klein beetje, om te proeven. Verzinsels van mij, een leek. Wacht even de reactie van iemand als Bit af. Daar ben ik ook heel benieuwd naar. Wintersnoei heeft volgens mij echt nog geen haast, wel denk ik dat de takken nu nog iets makkelijker in de goede richting te buigen zijn dan in februari / begin maart (?).

Ruim een week geleden mijn tweede karpertje voor de pan gevangen, panklaar gemaakt, en ingevroren. De laatste voor de pan dit jaar: twee per jaar vind ik wel genoeg. Voor het sportvissen én terugzetten ga ik misschien wel voor de 70+ centimeter, dan eerst een groter schepnet kopen. Deze heb ik niet eerst drie dagen in mijn bad laten rondzwemmen. Ik vond dat toch een beetje beestje pesten, en het is misschien helemaal niet nodig. Dit karpertje was fors, en “volslank”: 60 cm / ruim 4 kilo.: Lange messen heb ik (het zijn niet allen koks die ...), de snijplank van 35 cm lang is duidelijk te klein. Schoonmaken doe je liefst buiten, want de schubben vliegen je om de oren. Vlijmscherpe messen zijn aan te bevelen. Na fileren (nog met dik vel en schubben daaraan, dat is bij elkaar vrij zwaar): Het slachten, fileren en de huid verwijderen, dat is behoorlijk wat werk, voor een amateur. Zeker als je het netjes wilt doen zodat je mooie filets overhoudt, en zo min mogelijk hoeft weg te gooien. Een wijting of een platvis fileren is heel veel makkelijker. Wel ben ik heel tevreden over het fileer-resultaat. Youtube filmpjes bleken onmisbaar, een karper heeft een gebochelde rug en heeft een bolle buik. Zeker geen twee snelle halen per kant. Proefnotitie1. Gepocheerd in visbouillon (van blokjes), bij 90 graden, niet warmer, verder niks: Goed te eten, maar niet echt lekker. Gronderige smaak. Proefnotitie2. Viskoekjes: Eerst de filet een paar minuten in de verdunde azijn gezet. Zuur zou de grondsmaak doen verdwijnen. Daarna gehakseld in de keukenmachine, met een ei, gekookte aardappel, ui, knoflook, beetje bloem. Gekruid met alleen vissaus. Prima, geen bijsmaak. Wel een beetje te ei-ig (een half ei op 200 gram vis zou beter zijn, of misschien zelfs zonder ei), en te weinig gekruid. Ook vond ik het wat te gepureerd. Een volgende keer (als die er komt) met de hand fijnhakken ipv. hakselen in de keukenmachine. Proefnotitie3. Gebakken. Maar nu eerst in citroensap gelegd, een minuut of vijf. Daarna, zonder sap maar nog niet drooggedept, een uurtje terug in de koelkast, tot bereiden.. Het zuur van de citroen deed het hem! (net zoals de azijn bij de viskoekjes) Geen enkele bijsmaak, laat staan gronderigheid. De smaak vergelijken met andere vissen vind ik moeilijk, elke vis smaakt weer anders. Dit was de meest smakelijke bereiding, de viskoekjes –maar dan fijngehakt en meer gekruid- komen ook in aanmerking. "Wat een flauwekul allemaal": voor mij is product- ingrediëntenkennis onmisbaar. Als je dat hebt, dan kun je daarna -met die kennis- gewoon op gevoel het een en ander bij elkaar flikkeren / variëren. Ga ik nu –als ik vis eet- alleen maar karper eten? Nee. Wel heel af en toe, en dan alleen als ik weet dat ik de populatie geen schade toebreng. Over de voortplanting in NL van karpers. Huiswerk had ik al gedaan, nu hier samengevat: Van medio juni tot begin september was de watertemperatuur hier niet onder de 18 graden. Maximum was 23 graden, in juli. De watertemperatuur aan de ondiepe oevers zal steeds nog wat hoger zijn. Water is tot 2 meter diep, zacht glooiende oevers, veel riet. Behoorlijk brak water: snoek (de belangrijkste predator) kan daarin niet leven. Ideale omstandigheden voor karper om zich voort te planten. Grootte populatie: daar kan ik weinig zinnigs over zeggen. Wel zie ik op een zonnige zomerse dag (dan “flaneren” de karpers, ze zwemmen dan traag aan de oppervlakte) meerdere schooltjes van 4-6 exemplaren van 40+ cm voorbij trekken, in een paar minuten. Ook het kleinere spul is goed vertegenwoordigd: dagelijks zie ik een aalscholver en twee blauwe reigers. Voor de waterkwaliteit zitten er misschien eerder te veel dan te weinig. Het zijn boerenkarpers en/of verwilderde karpers. Het visvlees is vrij egaal rozerood, geen witte gedeelten. Zeker geen giebels of graskarpers. En er wordt hier verder niet gevist, door niemand. Bij jou in de buurt is het wellicht heel anders, minder optimaal. Vang ze dan niet voor de pan. Meer over zoetwatervis bereiden: http://www.combinatievanberoepsvissers.nl/visrecepten/lekker-maar-onbekend.html https://fd.nl/fd-persoonlijk/1198455/uit-de-vergetelheid-zoetwatervis

Ongeveer 1/3 van mijn butternuts (uit gekocht zaad) heeft dit verschijnsel (de middelste twee grote): Na oogsten en binnen bewaren worden die plekjes groter, maar dat stopt op een gegeven moment, dat zie je bij de linker, die ligt al een week of twee binnen. De vlek is nu nog steeds keihard. Als ik die eerder geoogste pompoen opensnijd, dan zie ik dit (rechts plak uiterste onderkant, links plak bovenkant): De smaak (rauw) van de bovenkant is zoetloos, beetje smaakloos, niet bitter of anders raar smakend. Onderkant: weinig zoet, wel onmiskenbaar pompoen. Met een licht meloenige smaak. Ik denk alleen het onderste gedeelte te gaan gebruiken. Mijn vraag: wat zou er aan de hand kunnen zijn? (De laatsten, op foto 1, heb ik pas vandaag geoogst (planten zijn bijna dood, en de temperatuur zal de komende weken ook niet meer helpen) gewassen/geschrobd met een sulfietoplossing, daarna afgespoeld, liggen nu binnen te drogen)

De zaadgids 2018 van Zaadhandel van der Wal is verschenen. Digitaal, de papieren versie verschijnt 20 november. https://www.zaadhandelvanderwal.nl/nl/site/webformulieren

Suikerbietenoogst. Net als ik achterin mijn tuin even zit te vissen, hoor ik steeds meer herrie (wel mooie herrie). Ik vond het prachtig om het samenspel te zien. De rooier stort in een transporter, en die weer in een voor de weg geschikte vrachtwagen. Dat procesje wordt elke kleine 5 minuten herhaald, en alles sluit naadloos op elkaar aan. Duurt waarschijnlijk tot vanavond laat … Vraag: kan ik wat met een paar (suiker)bieten. Zelf stroop of zo maken? Voor Joep, over de wisselteelt: 2015 aardappelen, 2016 wintertarwe, 2017 bieten, komend jaar wellicht of uien of (voeder)mais. Waarschijnlijk een 5-jaars cyclus. Ik stem voor uien, om die te gaan rapen kan ik lopend van huis. Met het overschot uien kan ik dan weer een paar forumleden aan het huilen krijgen ...

Wijn 2017. Alleen nog bottelen, over een paar maanden / klein half jaartje … Vandaag alles voor de laatste keer overgestoken. Steeds naar eenzelfde maat fles, dus je komt iets tekort: aangevuld met een beetje witte respectievelijk rode wijn. De eerste smaaktesten, van overhevel-restjes: Vlnr: Appelwijn, rood Cabernet cortis+Pinotin. rood Rondo. En Adobe Carmenere als referentie: De appelwijn. Die was eerst wel behoorlijk zuur (de appels waren ook erg zuur), daarom ontzuurd, een weekje geleden. Nu: Kleur: nog net niet helemaal helder, komt wel goed. Geur: friszure appel. Smaak: droog, appel, bitterje, friszuur, niet te zuur, Afdronk: blijft redelijk hangen (zuurtje, appel, bittertje) Alcohol: voldoende, op gevoel ca 11% Opmerking: bittertje is wat hard. Komt waarschijnlijk wel goed bij narijpen. Waarschijnlijk ga ik een gedeelte van bubbels voorzien. De rode wijn Cabernet cortis + Pinotin: Die miste wat tannine (de pulpgisting van 8 dagen was misschien te kort?), een weekje geleden heb ik een beetje tannine toegevoegd. Nu: Kleur: Lichtrood, nog iets troebel Geur: kersen Smaak: droog, fris, beetje pinot noir achtig, een licht zoetje, ook iets aan de zure kant. Weinig body. Afdronk: weinig blijvend, op de tannine na (die zal door narijping afnemen) Alcohol: op smaakgevoel: 12 % Opmerking: waarschijnlijk best licht gekoeld drinken. Zomer, terrasje. De rode wijn Rondo: Nu: Kleur: Diep rood, wel nog troebel Geur: alcohol, rode bessen Smaak: droog, friszuur, toch richting vol. Afdronk: bittertje, zuurtje, Bittertje blijft wat te lang hangen. Nog te hard. Alcohol: op smaakgevoel: 12 % Opmerking: gaat misschien richting eetwijntje, in ieder geval BBQ. Voor alle drie: geen rare geurtjes, geen rare smaakjes (muf / azijnachtig / anderszins viezig). Dus tot nu toe geen infecties. De referentie (Adobe Carmenere): die is makkelijk, in balans, niet te hard, misschien iets te zoet voor mijn smaak. Zeer voorlopige conclusie (ik heb immers nog niet nagerijpte wijn geproefd, en alleen de restjes van het oversteken waardoor verhoudingsgewijs veel gistresten en troebeling). Alledrie gaan ze zeker niet door de gootsteen. Wel afwachten hoe de smaak zich ontwikkelt. (In de gootsteen? Ja, in de loop van vele jaren is daarin menig kerstpakkettenwijntje geofferd aan de goden, ik hoop niet dat ik ze daarmee beledigd heb) De zes vijfliter flessen gaan nu naar een wat koelere plek. Over een paar maanden / klein half jaartje bottelen. Ik heb nu 6 flessen a 5 liter = 30 liter. Dat zou 37 standaard flessen a 0,75 l moeten geven (geen rekenfout: er is altijd wat verlies). Veel? Het is wel voor een heel jaar, en een aantal flessen / flesjes zal ik weggeven. Net zoals veel moestuinige dingen: alles bij elkaar kan het niet uit (hoe is het eigenlijk met Jette Kleinsma?). Gewoon fatsoenlijke flessen bij b.v. Appie kopen (rondom de 5,- per fles) is goedkoper, en veel makkelijker. Maar ja, makkelijk vind ik aardappels en uien rapen ipv zelf telen. Wijndruiven telen en wijn maken is meer mijn ding. Wat een gedoe? Valt wel mee. Een begin met fris zoetzure appels of zoete druiven kan al iets leuks opleveren, zonder ontzuren of toevoegen van het een en ander.

Van peren wijn/ciderweet ik niks, maar bij appels zorgt het pecto-enzym voor een brij-ige dikke substantie. Je krijgt dan zeker niet vanzelf veel helder sap, met een klein beetje onbruikbaar restspul onderin. Wel zou het enzym ervoor gezorgd hebben dat er na persen meer sap vrijkomt. Persen dus. Kaasdoek of nylonkous. Druiven/fruitpers kan natuurlijk ook. Na persen kan de gist erbij (bij blauwe druiven gaat dat anders: eerst een dag of 10-15 de pulp met gist laten gisten (extractie kleur en smaak), dan pas persen.) Mooi hoor. Vooral een beetje inlezen, en dan gewoon doen (en soms vragen stellen). Daar leer je het meeste van.

Interessant. Bestuiving, hoe gaat dat in zijn werk, door wind en door insecten. In welke mate? Reden vraag: er staat bij een buurmanj een sierappeltje, op ongeveer 35 meter hemelbreed. Ertussen is echter een huizenrijtje. Insecten zullen zich daar weinig van aantrekken (?), de wind wel (?) En, als de wind ook een rol speelt, kun je dan het best een sierappeltje richting zuidwest (meest voorkomende windrichting) hebben.

Nou, toch nog op tijd voor het vlees van je varkentje. Nieuw model, met twee ipv één seal-las. Misschien ook nog even oefenen met vochtige spullen: net op tijd afbreken van vacumeren (als je vocht richting de las ziet lopen, dan ben je een fractie van een seconde te laat), en direct daarna het starten van sealen (bij mijn apparaat kan ik afbreken door op de toets "seal" te drukken). Dat vereist echt oefening, maar het loont de moeite. Ook nuttig voor zacht spul dat anders platgedrukt zou worden: appeltaart, aardbeien, etc.). Zonder goed oefenen: een apparaat dat vrijwel ongebruikt naar een keukenkastje of de zolder verdwijnt. Met goed oefenen: zeer nuttig apparaat, voor van alles en nog wat. Zeer onlangs nog even op het schor geweest, op lage schoenen, niet helemaal laag water. Beetje erg vochtige voeten. Uit de kofferbak even een vacuumzakje met sokken + gastenhanddoekje gepakt, en ik was weer het heertje. Ook handig voor kampeerders.

Vorig record: 1451 gram Nu: via 1485 naar 1539 gram: Nog vijf stuks te gaan.

Frans, dat is weer een prachtig verslag. Met name: hoe doe je het doet, wat kan je allemaal kunt gebruiken, van spullen die je al hebt. Niks weggooien, spullen komen ooit weer van pas.

Ik had nog ruim 5 kilo stoofpeertjes (Gieser wildeman) liggen, van de 10 kilo die ik een paar weken geleden geplukt had, van eigen struikboompje. Gisteren geschild (poeh), en bereid met wat water, port, wijn, gember, laurierblad, en peper (en een klein klein snufje zout). Vandaag verpakt in hapklare brokken/porties, geseald en in de vriezer. Hier een gedeelte: In de twee Heineken flesjes zit het resterende sap. Koud gebotteld, kroonkurk erop, dat blijft in de koelkast wel een a twee weken goed. Hulpmiddelen: vacuum/sealapparaat, kroonkurkapparaat. Ik zou niet meer zonder kunnen. Na al dit voorwerk is het alleen maar pakken, even in de magnetron, en voila: een prima bij- of nagerecht. Komende week maar eens weer wat tuinkruiden bijknippen en nadrogen; een paar prachtige knolselders in blokjes snijden, blancheren en invriezen; en eindelijk de knoflooktenen planten ...

Zoiets?: Een eilandje wordt dan ook wat makkelijker te realiseren. In ieder geval geen lekkages, als je niet in een aardbevings- / gaswinningsgebied zit. Als vijver-leek (alleen voor mezelf geïnteresseerd in een grote moerasbak) weet ik niet hoelang het duurt voordat alle kalk en zo uit het beton verdwenen is.

Willeke, over die druiven: Misschien is Guyot snoei ook een optie. Makkelijker te onderhouden, alle trossen komen op ongeveer dezelfde hoogte, en je hebt in het seizoen- een vrijwel volledig bedekte schutting. Zoiets (mijn twee Rondo op 5 juli, nog niet rood gekleurd): Het pergola-idee, de hangende tuinen van Babylon, dat heb je dan echter niet.