Vorige maand heb ik een Blue Hubbard pompoen gekocht en die heb ik vandaag geslacht. Wat een enorme rotklus is dat! De pompoen is heel hard en compact, ik heb nu gewoon blaren op mijn handen van het slachtwerk. Ook ruikt het vruchtvlees niet bijzonder, een beetje zoals de Gele Centenaar, maar dan minder scherp. Nu vermoed ik dat de pompoen te vroeg geoogst is, aangezien deze soort heel lekker zou moeten smaken. Klopt dit? Hoort deze soort zo belachelijk hard te zijn, waardoor die zeer moeilijk te snijden is? En hoort de geur ook zo vlak te zijn? Als ik deze vergelijk met mijn Butternutpompoenen en mijn Red Kuri's dan zijn die veel aromatischer.

bij ons ging hij pas in mei onder het mes, heerlijk zoet en redelijk zacht , wel een harde schil

als de steel verkurkt was heb je hem op tijd geplukt maar ik denk dat hij beter wat langer zou kunnen liggen, hij staat ook wel bekend om de lange bewaartijd

Dat klinkt beter. Volgend jaar zaai ik deze soort zelf en dan heb ik alle tijd om de pompoenen nog beter af te laten rijpen én te bewaren. Nu was ik te nieuwsgierig en wilde wat plaats maken op de eettafel (die nog steeds vol ligt met tamme kastanjes en zaden die gedroogd worden).

De soep die ik heb gemaakt van deze pompoen was wel ok. Maar volgend jaar wacht ik langer met het slachten van de pompoen, want nu was een bijl geen overbodige luxe geweest. En ik wil die goede smaak toch beter kunnen beoordelen, want zo smaakt de pompoen niet echt bijzonder.