Wij zijn sinds kort verhuisd naar een huis met grote, verwilderde tuin (wanneer de tuin terug wat op schema zit, komt daar wel een post over). Aangezien ik vroeger nog al stekken had genomen van druiven, nu dit ook gedaan met de rassen die ik had (je verliest natuurlijk wel de onderstammen maar is volgens mij niet zo belangrijk bij druiven). Ik mag niet klagen over de genomen druivenstekken bij de wintersnoei, lopen tegen de verwachting in allemaal uit. Ze staan wel veel te klein nu en de wortels zitten al door elkaar. Tot eind april stonden ze in de serre.

We hebben nog totaal geen idee waar we de druiven gaan zetten in de nieuwe tuin. Wat is nu het beste: in grotere, diepere potten zetten ( diepte pot?) of in volle grond en in de winter dan verplaatsen? Ik denk ze apart in volle grond te zetten en in de winter te verplaatsen wanneer we weten wat waar komt.

 

In vollegrond, en dan in de winter verplaatsen gaat prima. Ik heb al twee keer druiven verplaatst, ook afgelopen winter, ze kunnen daar goed tegen. Ze stonden wel op onderstam maar dat maakt het verschil niet.

 

De wortels krijgen vollegronds een normale vorm, je plant groeit gezond en je hoeft niet steeds te gieten. Ik zou ze niet in pot laten. 

 

Onderstam schijnt op zandgrond minder nodig te zijn in verband met luis. Tafeldruiven hebben vaak ook vitis labrusca in de genen en het zijn juist de vitis vinifera soorten die gevoelig zijn voor luis. Het hangt dus ook een beetje van de soort af of de onderstam nodig is. Daarnaast remmen sommige onderstammen de groei. Of dat een probleem wordt, merk je vanzelf wel.

Op je foto zie ik prachtige stekken van snoeihout van deze na-winter, als ze nu al echt goed geworteld zijn.

 

Elk jaar maak ik er een aantal. Beter mee verlegen dan om verlegen. Juist dit jaar zijn ze hier snel en goed aangeslagen.

Ondanks, of juist dankzij het koele weer?