Terwijl de storm buiten is losgebarsten - en ik me gelukkig prijs dat ik een vriend heb die me dan belt om te vragen of ik de was wel heb binnengehaald:) - zit ik heerlijk tropisch binnen met een glaasje wijn. Rosé had er beter bij gepast trouwens, maar dat hebben we niet.

De afgelopen week was er één van veel gekeutel en out-of-the-box gethink. Kan tuinieren ook een vlucht zijn? Naarmate de deadline voor mijn grote redactieklus nadert en ik de stress voel toenemen, breng ik meer en meer tijd blootsvoets struinend en mompelend in de tuin door. Hier aai ik over een blaadje, daar draai ik een steen een kwartslag. Af en toe haal ik een vergiet verse sla- en spinazieblaadjes naar binnen, of een bloeiende tomaat naar buiten. Dirk noemt mij in deze staat 'Inspecteur Rinske', omdat ik veel loop te turen en in mezelf praat. Ach, zolang ik er zelf nog maar om kan lachen.

De Allereerste Aardbei verdient natuurlijk een fotoserie. Ik leek wel een snoekvisser. 'Kijk dan hoe groot!' De onderste foto is onze dagelijkse pre-ontbijtsnack: een radijsje voor Dirk en een aardbei voor mij.

Opposites attract, zeggen ze toch?

De tuin vandaag: een zalig, zonnig toevluchtsoord. Als je goed kijkt zie je 'De Eetbare Tuin' van Alys Fowler op het gammele bijzettafeltje liggen.

Een van mijn wintertomaten. Ik weet dat je nu denkt 'nou en', maar let even op die bloempjes! Niet zo bijzonder, denk je - MAAR WEL ALS JE ALLE BLOEMPJES EEN MAAND EERDER PER ONGELUK HEBT AFGEKNIPT. Lees de hele onzalige geschiedenis hier: https://www.moestuinforum.nl/iets-heel-doms-gedaan-met-tomaat-t17259.html. Ik ben heeeel blij dat 'ie alsnog bloeit. En aan de positieve kant, deze tomaat ziet er wel vele malen gezonder uit dan zijn broer, die al tomaten draagt (vrees niet, die komen we later in deze update nog tegen).

Bewijs dat een keuken wel degelijk een kas kan zijn (zie hier: https://www.moestuinforum.nl/blog/Raquette/is_het_een_kas%CA%94_is_het_een_keuken%CA%94_is_het_een_keukenkas%CA%94_b-4946.html); de binnenbasilicum doet het oneindig veel beter dan de basilicum buiten.

Wel innig tevreden is de salie, die bloeit zelfs! Schitterend vind ik die bloemen. Ik had ze nog nooit eerder gezien.

In de noord-oosthoek tegenover de keuken staat een roos, die alleen 's ochtends een paar uur zon krijgt. De gedachtengang van Inspecteur Rinske was namelijk als volgt: 'Die roos kan heel hard groeien, dus hij groeit binnen de kortste keren zo hoog dat 'ie meer uren zon krijgt'. Daarbij even vergetend dat de arme plant om te groeien natuurlijk, eh, ZON nodig heeft. Het hele voorjaar heeft 'ie gekwakkeld, maar nu heeft hij zich dan eindelijk aan de schaduw weten te ontworstelen - goh, een mens zou er bijna poëtisch van worden.

Op het linker cirkelterras komen we dan de eerste van mijn nieuwe bedenksels tegen: horizontale 'leuninkjes' van riet en s-haakjes. Alleen jammer dat die pronkbonen zo nodig omhoog moeten groeien. Ik vind wel dat ze slecht tegen autoriteit kunnen. Verder doen ze goed hun best, dus ze krijgen toch een voldoende van de juf.

Nog meer bonen bij het cirkelterras: twee kastanjebonen van Jet, die aan het begin van een lange reis staan. Ik vind ze zo mooi! Morgen ga ik er nog twee voorzaaien zodat ik straks een wat meer gespreide oogst heb.

Op dezelfde muur, de achterkant van de keuken, vinden we dan de Alien-hiërogliefen uit de titel terug. Eigenlijk was dat mijn manier om te vertellen dat ik een insectenhuisje heb gemaakt. Ik ging op goed geluk in die steen boren en al doende ontstond er een patroon, dat me in zijn primitieve onbegrijpelijkheid deed denken aan het 'schrift' dat ze gebruiken voor de titel bij de film Alien.

Wat bij nader inzien helemaal nergens op slaat, zie ik nu, maar goed. Ik hoop dat de insecten er alsnog blij mee zijn. Gaatjes van 4-8mm, voor elk wat wils!

Nog een bedenksel. Dankzij deze fles, en een spijker, heb ik nu eindelijk ook een gieter met een broes. Werkt perfect trouwens.

De eerste sla heb ik al uit het minikasje geoogst, en de O.I.kers en Afrikaantjes zijn uitgeplant. Nu staat er een laatste impulsief pompoenenzaaisel. Ik was afgelopen week bij Salamandertje op de tuin en we kwamen op het idee om het achterste stuk grond, dat nu bestaat uit onkruid bedekt met worteldoek, vol te zetten met pompoenen. Beetje laat, maar met behulp van kas + lamp hopen we nog in te kunnen haken op de pompoenenpolonaise. Ook heb ik er dan meteen maar drie extra gezaaid voor op het schuurdak, wat ik weer bij Estemy heb afgekeken. En voorál niet aan die deadline denken!

Dan de bak zelf - die vind ik sinds mijn spoedcursus polycultuur veel minder interessant, sorry:) waar vooral de peulen en de koolrabi nu fantastisch staan te kwinkeleren. Figuurlijk dan natuurlijk. Een manier om planten te laten zingen heb ik nog niet bedacht.

Heerlijke snack bij een glaasje rosé, heb ik ontdekt: knapperige jonge peultjes. Ik geloof dat er nog geen een de keuken heeft gehaald. Volgend jaar meer zaaien.

Ik snap nu ook eindelijk wat hier precies de bedoeling is. Raar ding zeg, zo'n koolrabi. Ziet er vanuit deze hoek uit als iets dat prima die hiërogliefen van hierboven zou kunnen lezen.

Hoe groot moet je die 'knol' eigenlijk laten worden?

Dankzij een uitgekiend 'chaosstructuurbeleid' kunnen de slakken mijn sla niet meer vinden. Ik nog net wel. Jippie!

De stamboontjes zijn nog steeds mijn lievelings. En ze gaan nu bijna bloeien! Ik ben vreselijk benieuwd naar de smaak. Ik vind ze zo leuk dat het nu wel heel jammer zou zijn als ze niet te eten waren.

Achter de bak heb ik nu ook een paadje van stapstenen gemaakt. Daarlangs ga ik nog bloemen planten. Had ik al gezegd dat ik niet kan wachten tot die bak weg is?

Courgette, die vorige keer op een raar bergje stond, nu niet meer op bergje. Ze heeft zich gelukkig goed hersteld en ik houd mijn vingers gekruist voor een (goede? ) oogst.

Hier dan een foto van mijn tweede wintertomaat. Mijn dwangmatig tien keer per dag tikken heeft vruchten afgeworpen (hahaha woordgrap!). Bij goed weer mag 'ie overdag lekker met zijn broertjes en zusjes spelen.

En wel hier: op Tomato Island! Het staat er zo mooi bij, vind je niet? Ik word er in elk geval helemaal vrolijk van. Die grote tomaten zijn een Black Cherry - achter - en een Marzano - voor - van Yuras. De bladeren hebben een soort blauwe glans, heel mooi. Ik beeld me in dat ze blaken van gezondheid. Behalve dan in het begin die Black Cherry, en daar komen we bij de uitsmijter...*drumroll*:

...Aanaarden 2.0! Oftewel: tomaat van de helft van zijn wortels beroven; tomaat herplanten; vol spijt sippe slaphangende tomaat gadeslaan; ! Als de tomaat niet naar de aarde kan komen, komt de aarde wel naar de tomaat. In een Spafles. Met een stapeltje stenen eromheen. En nog een stokkie erbij.

VOORAL NIET AAN DIE DEADLINE DENKEN RINSKE

Tot de volgende keer!