De eerste bezigheden
Het was eigenlijk al besloten, de tuin zou verkocht worden na het overlijden van mijn vader. Want geen van de kinderen had er enig interesse in. Het enige wat wij er gingen doen eind december was in het schuurtje wat gereedschap ophalen wat Ben zou kunnen gebruiken voor zijn werkplaats.
Ben had afgelopen zomer mijn vader af en toe geholpen met de tuin en onderweg ernaar toe merkte ik dat het Ben wel dwars zat dat het verkocht zou worden. Het was mij afgelopen jaar wel duidelijk geworden dat in de grond wroeten Ben wel heel gelukkig maakte en dat hij helemaal verliefd was op dat stukje grond. Het voelde ook voor mij ineens helemaal niet goed dat het zomaar verkocht zou worden.
Na veel wikken en wegen, want het ligt een half uur rijden van ons huis vandaan en een uur varen van de haven van de boot vandaan, toch besloten het te gaan proberen. Desnoods een tijdje braak laten liggen tot er meer tijd was, of alleen aardappels of nou ja we zouden het wel zien.
Kijken is ook het enige wat we er de eerste weken gedaan hebben.
14 januari
Mijn moeder wilde graag dat de as van mijn vader in de tuin verstrooid zou worden. Het idee van ma was onder één van de kersenbomen dus Ben heeft zitten surfen of dat geen kwaad zou kunnen. Het bleek dat kalkbemesting juist goed was. Dus de dag ervoor op 14 januari zijn we naar de tuin gegaan om het een beetje netjes te maken. Ik heb het ergste onkruid tussen de tegels uitgehaald (klinkt iets eenvoudiger dan het was) Ben heeft veel losse rotzooi uit de tuin verzameld en bij elkaar gezet. Ben heeft een tijdelijk tegelpaadje naar de kersenboom gemaakt. Het was een koude maar zonnige dag en ik vond het lekker om buiten bezig te zijn. We hebben nog de restjes goede spruiten van de planten afgehaald en daar nog een keer lekker van gegeten.
We hebben het moestuinboek uit de schuur mee naar huis genomen en met behulp daarvan een grove indeling gemaakt.
De 2 weken ernaar is Ben er 2 keer geweest om een stuk te spitten. De buurman had aangeraden wel de hele tuin een keer om te spitten, het onkruid dood te laten gaan en daarna pas met de grote frees erover.
Vrijdag 2 maart
Ben is verder gegaan met het spitwerk. Ik ben zoet geweest de rest van het pad te ontdoen va onkruid. Duidelijk dode planten uit het bloembed verwijderen terwijl ik een hoop dood spul stond weg te trekken kwam er een sneeuwklokje tevoorschijn. Het was een heel miezerig bloempje maar het was zo’n geweldig moment. Dit was niet zomaar een sneeuwklokje, dit was ONS sneeuwklokje en dat maakte het héél bijzonder.
Ik heb ook nog een klein stukje omgespit bij de kleine kas omdat ik daar ook wel bloemen wilde planten. Ik was de week ervoor in het tuincentrum wezen struinen en had er fresia knollen gekocht. Ik ben absoluut dol op fresia’s, ik wist niet eens dat je die zelf in de tuin kon zetten (vraag het me trouwens nog steeds af of dat goed gaat).
Ik heb ook alle oude spruitplanten uit de grond getrokken. Later las ik pas dat de stammen eerst geplet moeten worden om snellere rot en minder kans op ziekte te krijgen. Maar deze zijn nog in zijn geheel op de composthoop gegooid.
Ik merk dat het buiten bezig zijn me heel erg goed doet. Het is er een vreedzaam plekje, vrijwel zonder verkeersgeluiden (iets van de verte van de dijk) Je hoort volop de vogels en ik zie ook soorten die ik nog nooit gezien had. Het maakt me helemaal los van de werkperikelen van de werkweek. Heerlijk!
1 Comment
Recommended Comments