Twee stapjes vooruit, één achteruit
Zo moeilijk is het hier te lopen; soms is je achterste voet zover weggezonken dat je weer achteruit moet stappen om meer kracht te kunnen zetten om hem los te trekken. Vaak verlies je je evenwicht en heb je ook je handen nodig om te blijven staan.
Welkom op mijn tuintje op de zware Friese klei, ik hoop dat je je allerhoogste laarzen hebt aangetrokken en dat je straks thuis nog een stel schone kleren hebt liggen!
Half maart, best aardig weer, frustrerend dan dat de tuin nog zo belabberd begaanbaar is. Het stukje waar de terpbedden (Hügelbeten) zijn gemaakt ziet er het beste uit, maar ik kan niet in één keer de hele tuin zo aanpakken. Van de herfst maar weer, dat is toch wel de ideale tijd om terpbedden te maken.
Maar de gemeente heeft wat wilgen langs de Bolswarder vaart gesnoeid; de bergjes houtsnippers kan ik wel gebruiken. Mijn tuin is maar één strook, de paden aan beide kanten worden gedeeld met de buren. Het zou het beste zijn om die te vragen of ze mijn idee van houtsnipper-paden wel goed vinden, maar ik heb nog nooit een buurman gezien en weet niet wie het zijn. Er is geen enkel teken van leven op die tuinen, en dat is niet zo gek, want de tuinen zijn inderdaad nog on-be-gaan-baar.
Nou, ik denk dat het in ons gezamenlijk belang is om de tuinen beter toegankelijk te krijgen, dus ik stort er houtsnippers op, want ik word niet goed van de blubberzooi.
Ik denk dat ik er wel een kuubje op heb gestort vandaag, morgen nog maar een ritje maken.
Op de achtergrond is de boerderij waar ik woon, zou best es een aardig plekje zijn voor een noordelijke moestuinforum dag ook.
Zo, over de blubber met die snippers!
Links is mijn knoflook, dat heeft het relatief droog gehouden.
Op de weg terug ging de zon onder. Ja, mooi is het hier wel, hoor.
8 reacties
Aanbevolen reacties