Vorige week was ik begonnen met de compost opnieuw op te zetten. Dat is klaar en twee vakken zijn gevuld. 

Voorlopig ligt dat werk even stil, daar is het nu veel te warm voor.

 

 

Met het kruien van de mest reed ik een maiskolf van een plant, een mooi moment om even te kijken.

De pluim bovenaan is verdord en bruin, nog niet zwart.

 

 

De kolf zag er goed uit, beter als vorig jaar met die droogte.

 

Ook de aalbessen zijn goed en worden geplukt voor een toetje.

In plaats van met suiker gezoet met watermeloen (n.u.e.t.)

 

 

Ook heb ik een deel van de Texla aardappels geoogst en de kleintjes gaan gelijk in de oven.

Hier op het bord met spitskool en stoofvlees met courgettes uien en delaatste peulen/ doperwten.

 

 

Er zijn heel veel sperziebonen en pronk/snijbonen en ook de pepers en tomaten komen nu goed op gang.

 

 

 

De abrikoosoogst van dit jaar is wat karig:

 

 

Gelukkig krijgen we ander fruit.

 

 

 

De andijvie groot of niet gaat schieten door de warmte en droogte en mag er uit.

 

 

Samen op het bord met de kroten, mais en polenta met veel verse basilicum er door.

 

 

 

Vandaag ben ik begonnen met gieten bij planten die ik nog niet gegoten had. Onder andere bij de boontjes die in verschillende rijen soort bij soort nu hard groeien.

Ook gaat er weer een nieuwe pot basilicum mee naar huis, de blaadjes gaan hard nu met de tomaten die rijpen.

 

Nu ga ik ook voor het eerst gebruik maken van het water wat ik deze winter verzameld heb.

Het water oppompen hou ik niet lang vol boven de 30 graden.

 

 

 

De laatste lichting is nog klein en mag nog even zelf op zoek naar het water.

Dat stimuleert de wortelgroei. 

 

 

 

De twee rijen buiten tomaten waren al lang bij het planten en staan bijna een halve meter diep met hun wortels.

Dat scheelt ook weer gieten.

 

 

De lunch van vandaag is een soort Turkse menemen aangevuld met pepers, courgette, geraspte kaas en stukjes bacon.

 

 

 

Geserveerd op dikke sneeën vers zuurdesem brood.

 

 

 

Het is wat lastig manoeuvreren op de tuin.

dat is mijn eigen schuld want ik laat te veel staan en bloeien. 

 

 

Of ik zet de planten te dicht op het pad.......

 

 

Je ziet gelukkig nog net de schrikdraadjes touwtjes op de grond die het pad aangeven.