Mijn tomatenplanten hebben heel wat te verduren gehad. Allereerst waren ze veel te vroeg gezaaid. Ik kreeg ze van een vriendin die ze in januari al had gezaaid, met het idee dat ze dan ook eerder, en langer kon oogsten. Persoonlijk geloof ik daar niet zo in, maar ieder zijn ding. En wie niet waagt... toch? 

Ik kreeg dus vrij vroeg in het seizoen al tomatenplantjes. Die heb ik netjes verspeend naar p9 potjes en op het meest lichte plekje in huis neergezet.

Ondanks dat waren ze echter al snel veel te groot.. ze stonden ook te warm, het was immers nog winter, en de verwarming moest aan. En ze stonden in de vensterbank, een lichtere plek was er niet. 

Toen het dan eindelijk ijsheiligen was waren mijn planten een kleine meter hoog, en dun. Ze begonnen rap minder te worden door voedingsgebrek en moesten echt de grond in.. wat niet ging, want het was koud.. ik ben ze wel gaan afharden zodat ze meteen de grond in konden als het weer het toeliet.

Ze waren zo groot dat ze topzwaar waren en met het kleinste zuchtje wind viel de hele boel om. Na enkele van dat soort valpartijen besloot ik ze op een beschut plekje in de tuin dag en nacht te laten staan. Helaas zouden ze daar geen zon krijgen, maar nood breekt wed. En toen kwam de regen... en die hield niet op.

De planten stonden in een grote bak om stabiel te houden, en die bak vulde zich met water. Onmogelijk om te legen zonder alle planten er uit te halen. En omdat de boel ook geen zon of wind kreeg, bleef het nat. Dat is natuurlijk vragen om problemen, en die kwamen ook. Al mijn planten waren getroffen door de septoria schimmel. De bladeren zaten vol met bruine vlekjes. 

In een poging mijn planten te redden heb ik rigoreus al het blad waar stipjes zaten weggesnoeid. En later die week, toen we tijd hadden, hebben we ze uitgeplant ondanks de kou. In de weken daarop heb ik iedere keer als ik weer stipjes zag, rigoreus blad weggesnoeid. 

Inmiddels zaten mijn plantjes er erg zielig uit.. lange dunne stengels, zonder blad, en sommige planten hadden echt niets anders meer dan alleen een top. 

Maar die planten zijn taai.. ze geven niet zomaar op. Ondanks het gebrek aan blad begonnen ze te bloeien. En degenen die al bloeiden vormden vrucht. De planten zelf bleven wel wat zielig. Het werd immers indeens heet, en die plantjes hadden weinig zon gehad. Hier en daar verbrandde het overgebleven blad, de plantjes hingen wat slap, ondanks dat de bodem echt nog wel nat genoeg was. 

Maar toen.. toen herstelden ze zich! Ongelooflijk als je bedenkt wat ze te verduren hebben gehad. Al enkele weken heb ik geen nieuwe schimmelplekjes meer ontdekt, de planten staan niet meer zo slap. En deze week werd ik echt verrast door hoe goed het er bij stond! Sommige tomaten beginnen al te rijpen, andere planten zijn rijk aan het bloeien. En hoewel de onderkant nog steeds zielig lijkt. Nog steeds lang, dun en kaal, zie je aan de bovenkant dat de plant echt goed aan het ontwikkelen is. Ik heb echt hele goede hoop voor de rest van het seizoen.