Het wordt langzaam voorjaar, je merkt het aan alles.

De dagen worden langer, de vogels fluiten harder en vaker.

Er zijn weer mensen op de tuin die je heel de winter of nog nooit gezien hebt.

Langzaam komen de eerste planten in beweging maar vooral:

Er liepen vandaag weer horden mensen langs de tuin.

Mensen, soms in korte broek, met een nummer op hun rug en een fanatieke blik in de ogen.

Elk jaar komen ze in grote getalen in het vroege voorjaar met grote voertuigen hier naar de kust.

Op de hoempapa muziek van "Una paloma Blanca" en andere klassiekers rennen ze zo hard mogelijk naar een op de weg getrokken witte lijn.

Daarna verdwijnen ze weer voor een jaar. Wat ze de rest van het jaar doen weet ik niet, ze hebben geen tijd voor een praatje.

 

 

Maar de tekenen zijn er en dan gaat het kriebelen bij de moestuinders.

Ze beginnen met hun zaad tevoorschijn te halen.

Wat is oud en moet op en wat hebben we ook al weer besteld?

 

 

De zakjes worden bekeken en op seizoen gerangschikt.

De tuin is nog niet klaar, het lijkt er wel een bouwplaats.

Er ligt zaagsel van het snoeiwerk.

 

 

Er worden palen en glasramen tevoorschijn gehaald.

 

 

De eerste rekken verschijnen, er is weer hoogte op de tuin.

 

 

 

 

Ook staan er ineens paaltjes met touwen er aan.

 

 

 

En als je heel goed kijkt zie je dat er daar zelfs al wat in de grond zit.

 

 

De tijdelijke compostopslag is bijna leeg en wordt afgebroken.

Er staan nog kruiwagens met compost en mest.

 

 

Er liggen zakken, geen cement maar alleen kalk en potgrond.

Kortom er wordt hard gewerkt aan de opbouw van het nieuwe seizoen.

 

Iedere dag is de tuin een beetje anders, is er palmkool op tafel dan kan er op de tuin weer een stukje gespit.

 

 

 

Sommige stukken gaan langzaam, zoals de verwaarloosde bloemenrand.

De kweek, heermoes en bloembollen zorgen voor veel werk.

Het gaat per vierkante meter, dat is bij een steek van 25x 5 cm per vierkante meter 80 keer een schep uitspitten en schoonmaken.

Maar elke dag is er weer een stukje schoon en klaar om te planten.

Er staan emmers met bloembollen die weer geplant kunnen worden en bakken vol met onkruidwortels.

 

 

 

 

Tussendoor wordt er ook geoogst.

Er is niet zo heel veel meer maar wat groen is er altijd wel.

 

 

 

De planten onder glas en en plastic groeien langzaam door.

 

 

De oudste tuinbonen onder plastic gaan bloemknoppen aanmaken.

 

 

Ik zet de tunnel open want het mag ook weer niet te  hard gaan. Er zijn nog geen bestuivers en om nu zelf in mijn hommelpak met een kwastje aan de de slag te gaan geeft maar praatjes in het dorp.

 

De tuinbonen onder glas gaan ook mooi:

 

 

De volgende lichting komt ook weer boven, die krat haal ik uit de kas om ze af te remmen, ik wil ze buiten planten over een dag of tien als de voorspellingen gunstig zijn.

 

 

De veldsla onder glas:

 

 

 

En de sla:

 

 

Er wordt weer een nieuw krat aardappels gehaald, ze beginnen licht uit te lopen door de warme dagen.

 

 

 

 

Kortom het schuift weer, en of er nog winter komt.....?

Deze maand niet meer volgens het KNMI.

 

 

En nu maar hopen dat ze gelijk hebben met hun prognose.

De bloemen hebben er hier al zin in, er komt steeds meer boven.