Het eerste lenteweekje was hier niet zo lenteachtig, we hebben wat zon gehad maar ook veel buien, motregen en koude met harde noordenwind en een nachtvorst.

Maar omdat wel gezegd wordt: "nachtvorst is geen vorst" gaan we maar gewoon langzaam aan door op de tuin.

Komende dagen is er weer vochtig weer en volgende week misschien weer een nachtvorst.

 

 

Goed weer dus om mijn watervoorraad aan te vullen het vat is inmiddels halfvol, ruim vijfhonderd liter. 

 

Maar nu is het ietsje zachter, en dan groeien veel planten toch langzaam door.

Bijvoorbeeld de aardbeien.

De hoogst tijd dus om het laatste deel schoon te maken.

Ik haal er weer heel veel stekken er uit en bij de oude planten haal ik het oude blad weg.

Nu kan het hard gaan als het iets warmer wordt, in het kasje zijn er al knoppen in de voorgetrokken aardbeiplanten te zien.

 

 

We eten nog steeds van de tuin, de laatste palmkool  ging door de saus.

Hier met zelfgemaakte pasta.

 

 

Ook is er weer mooie zachte bladkool uit de kas.

Die Russische bladkool staat tussen de tuinboon planten en die worden groot nu.

Dus de toppen mochten mee naar huis.

 

 

 

Het is altijd lastig wachten met de pootaardappels, ik kan niet meer wachten en poot nog drie rijen Anais op een beschut plekje tussen de platen en het kooltunneltje.

 

 

Onder glas gaat het nu erg hard, de zon krijgt steeds meer kracht als die tenminste schijnt.

Ik heb het glas nu open liggen om het wat af te remmen, en het scheelt water geven.

 

 

Elke dag komt er fris groen uit.

 

 

Lekker voor bij bijvoorbeeld een stuk pizza.

 

 

Of bij de pasta:

 

 

Ik heb de laatste witlof geoogst.

 

 

En dan kom je wel eens wat leuks tegen:

 

 

 

 

In een kratje heb ik de  winterprei Farinto gezaaid, dat staat nu onder glas.

 

 

 

Het staat nu vol onder glas, maar gelukkig kan ik veel oogsten.

De snijbiet had ik voor de vorst deels onder glas gezet. Ik had dit nog niet eerder gedaan maar het is goed bevallen.

Buiten heeft de helft van de planten de vorst niet overleefd, en wat er nu nog staat is erg sleets.

Onder glas geven de planten nu heel zachte en gave bladeren en stelen.

 

 

Bij een buurman mag ik wat geschoten palmkool oogsten.

Veel mensen gooien die planten weg.

 

 

Ik haal de ontstane scheuten van de plant en oogst daarvan de toppen met knoppen en de jonge blaadjes.

Het is even een klusje maar met lekker resultaat.

 

 

Hier liggen ze op het bord samen met de snijbiet en winterpostelein.

Met gestampte Dunastar aardappels met bieslook.

 

 

Ik vond mijn zaaipotjes terug in het plastic aardappeltunneltje. Ik had er peultjes in gezaaid die nu groot genoeg zijn om uit te planten.

 

 

Vanwege de harde wind en nachtvorst krijgen ze glasplaatjes, en natuurlijk om ze iets harder te laten groeien.

En in de potjes kunnen straks mijn tomaten zaailingen.

 

 

Thuis zijn er ook eindelijk wat zaaisels. Voorheen zaaide ik meer binnen voor maar in de kas gaat dat vaak net zo goed of beter.

Binnen is het vaak te warm en donker.

Nu is er meer zonlicht en ik heb de paprika's geplant.

 

 

Ook heb ik gisteren de tomaten gezaaid, al denk ik dat ik per ongeluk de zaadjes in dezelfde potjes heb gezaaid.

Je moet ook altijd zo opletten.....

In de grotere potten zitten wat courgettezaden, ik weet niet of ze nog kiemkrachtig zijn maar er is nog tijd genoeg om bij te zaaien.

 

 

Vandaag was het droog en wat warmer en ben ik begonnen met het maken van de tomatenhokken.

Hier wil ik de buitentomaten aan draden laten groeien. Dat beviel erg goed, je draait ze zo in als ze weer gegroeid zijn.

Eerst even alle staken even lang maken.

 

 

Dan kunnen ze de grond in, ik had ze al geschild tegen het uitlopen.

Het zal wel een houtje touwtje bouwwerk worden want niet een staak is recht.

Het belangrijkste is dat het stevig wordt als het vol hangt met tomatenplanten tijdens een zomerstorm.

 

 

Ook heb ik van wat afvalhardhout van oude eenruiters een plankier gemaakt.

Meestal loop ik gewoon over de gespitte grond, de grond ligt daardoor minder los en zo kan er grondwater door de capillaire werking naar het oppervlakte komen.

Maar soms wil ik de grond los houden of niet met mijn knieën in het natte zand, dan is dit wel handig.

Voorheen had ik vaak oude planken, maar die breken snel.  Dit hardhout zal wel even meegaan.

 

 

De boerenkool is bijna op, vanavond zaten er weer twee planten door het eten: 

 

 

Ook zijn de diepvriesaardbeien bijna op, met bavarois, aardbeitoetjes en een topping voor een verjaardagstaart.

Er zijn gelukkig nog wel flink wat potten jam, want op de nieuwe aardbeien moeten we nog even wachten, die zijn er pas over een week of tien.