D_SDennis

Wat een gedoe allemaal. ALs je dat allemaal vol moet houden kun je beter nu de spitvork er bij pakken en alles uitspitten, schudden en alle wortels er uit plukken. Met een spitvork, zodat je niet alles in stukken snijdt. Even boos maken, maar je zult blij zijn met het resultaat! Geen herhaling, geen door zout verpeste bodem en hierdoor dood bodemleven en direct je stukje grond kunnen gebruiken voor iets van groente of wat dan ook. Het enige waar je op moet letten is dat als je eenmaal klaar bent, je dagelijks even controleert of restjes uitlopen er weer boven komen. Die trek je er dan heel makkelijk uit omdat je grond lekker los is gespit. Als het ook nog vanuit de buren komt, dan zou je een borderrolletje of zo in kunnen graven om te voorkomen dat het je tuin weer ingroeit. iets van 40 cm diep ongeveer. Tis hetzelfde als kweekgras, alleen zevenblad groeit op vooral stikstofrijke bodems en kweekgras is juist een indicatie dat je bodem aan het verschralen is. Nogmaals, geen gif nodig, gewoon even hard werken. Ik spreek uit ervaring, helaas...(kweekgras in mijn geval)

Oregano kent ook nog wat verschillende vormen (van Origanum vulgare), die in mijn ervaring ook niet allemaal even winterhard zijn. De hier inheemse is lang zo lekker niet als sommige andere vormen!) Dit jaar heeft een echt pittige Italiaanse varaiant het maar tenauwernood overleefd. Geen topper dus, maar wat is ie lekker. Ik wilde dat ik de naam nog wist..Tijm heeft bij mij de vorige winters goed overleefd (ik zaaide ze ter plekke), maar deze winter is alles stuk gevroren. Maar hier en daar jonge zaailingen, van een paar takjes hoog (tijm zaait zich blijkbaar prima uit) hebben afgelopen winter juist weer wel overleefd. Schiet mij maar lek. Rozemarijn is me nog nooit gelukt over te houden, dus die heb ik dit jaar ook gezaaid en een plant bij gekocht.

Het is Lamium purpureaum en die komt in het wild ook heel regelmatig als witte vorm voor. Gewoon inheems dus. Overigens heeft Hondsdraf juist meer te maken met Lamium dan brandnetel, omdat hondsdraf ook een lipbloemige (Lamiaceae.) is, familie dus!

Om precies te zijn een Japanse sierkers, Prunus serrulata.

Hier gisteren alles onder de tunnel in de vollegrond gezet. Zelfs bij 10 graden en een beetje zon is het snel 30 graden! En dat is genoeg!

Spekjes uitbakken, champignons erbij, bakje boursin. Spinazie kort wokken in aparte wok, dan door elkaar husselen alles en serveren met een kekkere pasta! Heel erg lekker met verse spinazie!

Het is een Philondendron, maar welke soort precies.....

En als het dan toch geen mooie bollen worden kun je het loof ook prima gebruiken! Lekker!

Haha, ja wat een drama! vorig jaar had ik buiten hetzelfde met de zonnebloemen: vogels, zonder twijfel, duiven om precies te zijn, want ik heb ze betrapt. Maar als je bak dicht zat, zou ik het echt niet weten. Heb je de politie al gebeld?

Hier vorig jaar zelfs een rat die zich prima thuisvoelde tussen het stro. Dit beest heeft mijn halve aardbeienoogst naar binnen gewerkt. Daarna heeft ie vakkundig de maisoogst verknald. Slakken zitten er ook volop tussen het stro, dat hou je bijna niet tegen. Maar die ga ik ook met wat slakkenOkorrels telijf en dat helpt goed. Toch breng ik dit jaar opnieuw stro aan. het droogt toch vrij snel, houdt de vruchten goed schoon. m herhaling te voorkomen heb ik een rattenklem gekocht en het aardbeienbed verplant naar de andere kant van de moestuin. Moest toch ook verjongd worden. geen ervaring met cocusproducten in die zin, maar cocos houdt vocht vast....

Als je er meer hebt, dan zou je het kunnen proberen. Wie weet valt het mee met het weer. Ik ben zelf niet zo van de data en als er goed weer voorspeld wordt, en je kas staat gunstig, waarom dan niet? Er is toch een kans dat het goed gaat. Zo kijken mensen me soms raar aan als in begin maart al aardappels zet. Maar als ik vervolgens vroeg in juni al aan de nieuwe aardappelen zit, is de rare blik verdwenen. Komkommers zet ik meestal derde of vierde week april. Maar met voorspelling van 15 16 graden (en in de tunnel dus veeeeel warmer! ) heb ik helaas nu nog niets om uit te poten. nogmaals, als je er een paar hebt, plant er dan eens een uit. En hou de anderen achter. Overigens moet je dan wel bereid zijn wat extra zorg te verlenen. Ik moet nog wel eens in de weer om een zeil over de aardappels te brengen of wat kranten over mijn tomatenplanten oid te leggen omdat er een heel koude nacht wordt voorspeld. Sommige jaren heb je er geen extra werk aan, andere jaren meer. In de weersvoorspellingen zijn onder professionele mensen nu geluiden dat we een lange periode van relatieve warmte krijgen, minimaal 15 graden. DUs als de betrouwbare periode van dergelijke voorspellingen voorbij is, zitten we al weer tegen eind april.

Koningskaars, Verbascum thapsus. Die gaat dit jaar bloeien, erg fraai!

Haha, ja, om die reden heb ik steeds twee jongetjes of twee meisje bij elkaar gedaan. Maar of dat nou zo'n goed idee is anno 2013 bedenk ik me nu.... Bedankt voor de reacties.

Vandaag pootaardappelen in de grond gedaan. Er zit wat variatie in de maat, maar ook in het aantal spruiten. Zo heb ik de grootste met de meeste spruiten het eerst uitgeplant. Maar toen de kleintjes overbleven, sommige met minder spruiten, heb ik hier een daar ook twee poters in hetzelfde gat gemikt. ZIjn er meer die dit wel eens doen? Kan het kwaad? Mijn gedachte is: 6 spruiten uit een poter of 2 x 3 spruiten uit twee poters vragen net zoveel voeding en ruimte. Of kan iemand deze gedachte weerleggen?

Ik sluit me aan bij het verhaal van Bit. Met als bijval voor Stan dat heel veel van onze gewassen pioniers zijn. Een krop sla groeit in mijn ervaring het beste op geroerde grond. Een bessenstruik heeft daar helemaal geen baat bij. Een peen houdt ook van losse grond, maar dat hoeft niet perse geroerde grond te zijn. Alles hangt samen met je grond en de eigenschappen er van, en met de gewassen die je er op teelt. Een goed advies kun je denk ik niet krijgen, maar wel een hoop richtlijnen, zijn hier al volop gegeven. Ikzelf zit op arm zand. Ik heb eenmalig gespit drie jaar terug, toen ik mijn tuin kreeg. Maar sindsdien doe ik alleen met de riek loswerken zonder de grond te keren. En dat werkt bij mij heel prima. Dat loswerken doe ik nadat mest of compost een heel winterseizoen de tijd heeft gekregen op natuurlijke manier in de bodem te worden opgenomen. Dat spit ik dus niet onder. En ja, een gespit tuintje ziet er natuurlijk wel heel netjes uit. En op klei kun je denk ik niet anders omdat er anders geen land mee te bezeilen is. Maar ja, je hebt lichte en zware klei en ga zo maar door. Neem de tijd je eigen tuin te leren kennen. Tot die tijd zou mijn advies zijn loswerken, maar meer ook niet. Kijk maar of dat in jouw tuin goed past.

Ik top ze niet. Ik zaai er een stuk of wat in een bakje en knip de blaadjes er van af die ik gebruik. Pas als er bloemen aan komen, top ik de planten.

Hier ook al drie jaar op rij in dezelfde folietunnel: komkommers, tomaten en paprika's en alles doet het geweldig (hoewel ik wel een keer phytopthora in de tomaten kreeg, maar dat ligt vast niet aan de komkommers...)

Dat kan, maar is heel kwetsbaar. Ik trek vaak de polletjes voorzichtig uiteen zodat je stukjes van 6 tot 8 plantjes hebt en die pot ik dan op. Gaat er dan een of twee dood, dan heb je nog steeds een leuk polletje!

Ik sluit me aan bij Bit. Met als toevoeging dat die paarse korstjes Paarse korstzwam is. Deze schimmel verschijnt op de afgestorven delen. Het kan inderdaad dat die vorige winter zijn bevroren en dat de bast is doodgegaan. Maar dat het binnenste nog een poosje is doorgegaan met transporteren van water naar de bladeren toe. Dat is nu ook klaar hetgeen de geelverkleuring en verdroging van je bladeren veroorzaakt. Helaas, die delen zijn nu echt dood. Maar mogelijk loopt hij vanuit lagere delen opnieuw uit, zoals al geschreven.

8 mm klinkt juist goed. Zodra de vorst weg is kun je daar een poging mee wagen. Hoeft echt niet veel langer te zijn dan die 8 mm. Dat geeft alleen maar kwetsbare spruiten. Ik zelf leg ze bij kamertemperatuur in een licht venster. Dan gaat het sneller, maar moet je goed oppassen dat ze niet te lang worden. Zodra dat dreigt, leg ik ze koud. Ik heb ze nu op een mm of 4, maar volgende week ga ik uitpoten, als de voorspellingen beter worden.

Rudbeckia fulgida

Interessant. Er zit mogelijk een waarheid in de theorie zoals deze bovenaan is beschreven. Maar wij als mensen kunnen hier haast onmogelijk in sturen! Het lijkt opnieuw een betoog om gebruik van kunstmest te verkopen als je last van bepaalde plagen hebt. Maar als je geen bodemleven meecalculeert kun je maar zo in een bodem terecht komen die veel voedngselementen bevat, maar die niet beschikbaar zijn voor de plant. En wat doe je dan? Meer voeding toedienen? Of een potje bodemleven? Dat laatste gaat natuurlijk niet alhoewel er de laatste jaren veel onderzoek naar wordt gedaan. Maar de status is nu dat als je iets van bodemleven in de bodem zou kunnen stoppen, de kans heel groot is dat dat bodemleven meteen doodgaat omdat het de verkeerde omstandigheden treft. Een bekalking op zure grond bijvoorbeeld brengt direct, letterlijk direct, een slagveld aan in allerlei zuursteminnend bodemleven waaronder met name schimmels. Misschien wat minder relevant voor onze slakroppen, maar bij allerlei bomen en houtige gewassen des te meer. Alleen al het spitten brengt kleine veranderingen in zuurgraad, vaak tijdelijk, met zich mee, maar ook veranderingen in beschikbaarheid van allerlei voedingselementen die dan uitspoelen. Het valt dus allemaal niet mee. Het leven in de grond is bijzonder complex en zoals ook al is opgemerkt door een van de medemoestuiners ook nog eens sterk afhankelijk van abiotische factoren, bodem, lucht, klimaat, ligging etc. Wat zeker helpt, maar die ervaring is al eeuwen oud, is het continu aanbrengen van organische stof. Compost, stalmest (oud) en dergelijke. Alleen dan geef je een bodem de kans te leven en dus je planten een kans te geven goed (wat wij noemen goed) te groeien. En als je dat doet dan blijven ziekten en plagen ook nog tot een minmum beperkt, alhoewel je dan ook weer afhankelijk bent van tal van andere factoren. Monocultuur, omgeving en ga zo maar door. Dus interessant, zeker, maar niet zo bruikbaar als dat het lijkt. Mijn advies zou zijn om geen of slechts heel bescheiden kunstmest te gebruiken. Altijd en alleen als er een basis van een goede jaarlijke organische bemesting ligt. bemesting is dan comost of goed verteerde stalmest of natuurlijk de combi's daartussen.

Ik snap het nut van een zeil ook niet zo en is in mijn ogen een luie en onwetende oplossing. Zo'n zeil heeft pas na weken, zoniet maanden het effect dat je onkruiden dood gaan. Inderdaad vooral door lichtgebrek, zuurstof hebben planten nauwelijks nodig. In de tussentijd had je een dergelijk stuk met de hand heel goed schoon kunnen maken en gewoon gebruik kunnen maken van je tuin. Breng je het zeil in de winter aan, dan gebeurt er eigenlijk heel weinig en komen je kruiden gewoon in maart weer op. Ik wil in maart al tuinieren, maar als je dan nog moet wachten tot het zeil zijn werk doet zit je al in april of mei. Wat je wel al na enkele dagen bewerkstelligt is het doodgaan van je bodemleven. Maar het nut van bodemleven voor een krop sla is iets minder. Met andere woorden, het bodemleven wat zich bindt aan een vluchtig gewas als een krop sla komt snel weer terug in een bodem als je deze weer bewerkt. Met bomen en houtige gewassen zou dat heel anders zijn. Wat betreft het opbrengen van een laag grond op een bestaande zode is niet heel handig. De zode verstikt en verteert maar moeizaam als er met klei opgehoogd wordt. Met zand zal het wel meevallen. Maar het is belangrijk dat je de grond wel doorspit , anders vormt de oude zode alleen maar een storende laag. Inderdaad is het vele onkruid -noem het maar zo, in mijn ogen zijn hetgewoon kruiden - een teken dat je bodem erg schraal is. Bijmesten zal nodig zijn wil je er goed van oogsten.

Wat ik heb gedaan is volgens mij uniek en heeft prima gewerkt voor als je heel vroeg aardappelen wil en niet aan wilt aarden, hoewel.. Ik heb geulen gemaakt van 15 cm diep en de uitkomende grond op ruggen ertussen gelegd. Daarin gaten geprikt van 10 cm diep in de bodem van de geulen en daar voorgekiemde poters ingedaan (half maart). Omdat er dan nog kans op vorst is moet je dus af en toe afdekken. Doordat de scheuten eerst eens 15 cm boven de grond uit moeten komen kun je ze tot ongeveer derde week april afdekken zonder de scheuten te beschadigen. Of zoals ik heb gedaan iedere keer als er vorst werd voorspeld de grond uit de ruggen terug in de geul brengen zodat de scheuten net bedekt zijn. Tegen eind april is de grond weer vlak en zitten de eigenlijke poters dus 25 cm onder de grond. EN kun je daarna dus prima water geven, mesten etc. Bij deze methode heb ik dus geen last van groene aardappels, hoef ik naderhand niet aan te aarden en heb ik een mooi vlak bed wat niet zo snel uitdroogt dan ruggen zouden doen. Ik gebruik frieslanders en zit op zandgrond. Op klei weet ik niet of ik dit net zo zou doen.

Super!