weknow

http://www.kwekerijdezoetewei.be/Fruit_kiwi.php Kunt er als particulier niet gaan kopen. Maar 2x per jaar is er een open deur-weekend dat het wel kan. Deze levert ook aan o.a. Vreeken, Daar is ze uitverkocht.

Toch even wat relativeren. Ik zeg niet dat het niet eens kan gebeuren, maar dit klinkt me wel als gesomber om het gesomber in mijn oren! Nachtvorst kan voor zowat alle fruit een probleem zijn. Tot de meest gewone appels, peren, pruimen en kersen toe: bij een nachtvorst eind april/begin mei KAN zowat alle bevruchte bloemen en gezette vruchtjes bevriezen. Om nog maar niet te spreken over perzik, abrikoos enz enz. Ook die starten vroeger. Ja...nachtvorst kan best eens schade geven....bij al deze soorten..... BIj D. virginiana en interspecifieke soorten en zelfs bij kaki is dit in de praktijk niet of nauwelijks een probleem. Het zijn zeker niet de moeilijke uitschieters die zo super te lijden hebben. Zelfs in Oost Groningen waar de winters over het algemeen veel grilliger zijn dan in het veel zuidelijker Brabant en late nachtvorst eerder zal toeslaan zag ik dit jaar volle struiken en boompjes van sommige rassen. De bloei valt overigens rond begin juni...willen al die bloempjes (in aanzet) serieus bevriezen 2 maanden eerder, dan moet er al heel veel uitzonderlijks gebeuren. Wat bij een aantal kakis (en nog niet eens alle...Jiro is bijvoorbeeld al sterker) wel een probleem kan zijn is dat jong hout invriest bij een late behoorlijk strenge vorst...zoals -12 in april of zo. Hoe vaak gebeurt dat in Brabant???

Werkt bij mij helaas niet! Krijg het verzoek om een domeinnaam te koppelen, geen website!

Ik vrees dat poster `Sugar` al meerdere jaren niet meer op dit forum komt. Ik kan je kort dit vertellen. D. is de afkorting van Diospyros. D. kaki is meestal winterhard. In Noordoosten van Nederland problemen met terugvriezen van jong hout in koude na-winters met vorst. In Vlaanderen en West-Nederland geen echte problemen. Er wordt onderscheid gemaakt in rassen die niet -astringent zijn (worden het meeste aangeboden bij enkele kwekerijen) en wel astringente. Niet astringent klinkt het leukste, maar het is steeds de vraag of die voldoende rijp en zoet te krijgen zijn in ons klimaat. Vooral omdat kaki-vruchten NIET! in de vorst kunnen blijven hangen om na te rijpen (wordt soms beweerd online...ze gaan dan gewoon rotten). Met bepaalde astringente, de vroegste soorten, die je evt. laat narijpen om astringentie te laten verdwijnen heb je betere kansen op lekkerdere vruchten. Specialist Dithmar Guillaume van kwekerij De Moerbeiboom adviseert hier het ras Mikatani Gosho voor de allerbeste kansen en beste smaak. Winterhardheid wordt beter als rassen zijn geent op D. virginiana zaailingen. Vruchten te koop in supoermarkt, meestal ras Rojo Brillante.....gekweekt rond Middellandse zee waardoor wel goede rijping en door nabehandeling met CO2 geen astringente smaak. Ook Sharonfruit uit Israel past in dit beeld. D. virginiana is volledig winterhard. Vruchten zijn wat kleiner dan kaki, meestal astringent indien nog niet rijp en pas sinds enkele decennia worden er goede vruchtsoorten veredeld en aangeboden. (15 tal goede rassen) Succeskans is hoog. Volgens kenners is de smaak van goede rassen lekkerder en anders dan van D. kaki. Maar zeer moeilijk om planten te verkrijgen in NL/VL. Vruchten zijn nergens te koop. Zeer interessant zijn de interspecifieke kruisingen tussen D. virginiana en D. kaki. Goed winterhard en goede smaak...wel astringent indien niet echt rijp. Deze zou ik als eerste adviseren. Zeer hoge succeskans. D. lotus is in ons klimaat eigenlijk niet interessant. Kleine vruchten, matige smaak en eigenlijk niet goed rijp te krijgen (hoewel ik al 2 jaar wat vruchtjes heb, maar ik tuinier in het het warmste stukje Nederland). Ik heb zelf intussen een behoorlijke verzameling. Ooit begonnen met zaaien en gaandeweg daarnaast het eea aan rassen gekocht en geent en een eerste kaki 5 jaar geleden gekregen. Die laaste gaf 2x vruchten. De rest nog niet...hopelijk volgende jaren wel...zaailingen duurt veel langer dan geente boompjes. Heb een 20- a 30 D. virginiana-zaailingen van goede ouderplanten uitgeplant en die groeien vorospoeding en met grote groeiverschillen. Kaki's ...een soort of 8....staan nog in grote potten en ga ik verder enten en dan de grond in. Heb vele zaailingen (niet van goede rassen) van D. virginana om op te enten. Afgelopen jaar ook een 6-tal soorten kaki gezaaid van hier onbekende rassen van zaad dat ik uit Japan kreeg. (Daar is kaki volksfruit zoals appel bij ons). Ik heb wat D. lotussen ook, maar omdat ik mijn zeer grote bostuin moet opgeven en bezig ben met de belangrijkste planten te verhuizen naar 2 nieuwe kleinere tuinen gaan die zeker niet meer mee. De Moerbeiboom in Geraardsbergen is de bekendste kwekerij en bezig ook met veredelen. Ik beschouw dit als DE specialist. Hier hun rassenoverzicht voor verkoop. https://drive.google.com/file/d/1qt2UzVrWVrQI8YBgW32xRySOGn_C1WlW/view Daarnaast enkele rassen bijvoorbeeld bij Eetbaargoed en bij Vreeken, welke ze krijgt van De Zoetewei nabij Mechelen in Vlaanderen en ook Fruitnet heeft een beetje. Andere verkopers verkopen of heel weinig en dan vaak ook nog niet eens op ras....dus niet erg interessant in mijn ogen.

Welke vergrotingsfactoren zijn voor een microscoop nodig om bodemleven goed te kunnen bestuderen?

Maak je daarover vooral NIET erg druk. Typisch nazomerkwaaltje...einde van het seizoen...blad gaat afvallen. Remedie is heel eenvoudig. Bladeren opvegen en (deugdelijk!) composteren. Dus zorgen dat de inhoud hoop echt wordt omgezet. Verder NIKS aan de hand! Beetje achtergrond bijvoorbeeld hier: http://www.hoogstamboomgaard.be/pruimenroest.html

Verleden jaar van Jorieke enkele bataten gekregen en opgekweekt. In juni 2x 3 uitgeplant in 2 zeer grote potten (schat 70 liter), die schuin gezet richting zuiden en verder hele seizoen "vergeten".....een gietertje water bij droog weer. Gisteren er een prima oogst van gehaald. Enkele jaren geleden al eens een poging gedaan met toen stekken die ik kocht bij de Oude Kastanje, maar dat viel tegen. Dit is zeker voor herhaling vatbaar. Met deze 2 rassen ga ik graag weer verder. Dus heel veel dank Jorieke!! Ze zijn ook nog mooi: witcreme vlees en de andere prachtig rood dooradert....presenteert mooi daarmee in een gerecht! 3 tips in de ervaringsuitwisseling hier die ik graag wil doorgeven: 1.Blijkbaar vinden pataten zonnewarmte lekker op de bodem. Uit veldproeven met ecologische teelt in Vlaanderen bleek dat de teelt op ruggen die zuidelijk waren gericht een aanzienlijke opbrengstverbetering gaf. Vandaar dat ik de grote potten in een hoek van ca. 35 graden naar het zuiden heb gericht. Mijn bodemmengsel bestond uit tuingrond, compost...schat een 20% aandeel , een klein handje gesteentemeel en 2 handjes kaliumrijke ecologsiche organische mest van Boerengoed. Ik heb alles afgedekt met een laagje halfverteerd houthaksel van een 5 cm. Verder niet meer naar omgekeken het hele seizoen. De schuine plaatsing van de potten heeft nog een voordeel, dat je de lange uitgroeiende plantstelen gemakkelijk bij elkaar pakt en ergens wat opzij legt...dat spaart ruimte. 2. Het telen in grote potten levert schonere en gavere knollen, m.i. Daarmee (en de teelt volledig ecologsich gebeurt en geen risico op resten van pesticiden e.d. zoals in de supermarkt) kun je de schil gemakkelijk schoonwrijven en mee bereiden. Ze worden even mals en zacht als wat binnenin zit en bij bereiding in de oven wordt het geheel wat krokanter, zoals bij gebakken aardappels. Omdat een deel van de knollen eerder lang en smal is, naast meer ronde en dikke knollen, is bereiden minder werk en gooi je veel minder weg. Het kan natuurlijk dat bij bewaring en indrogen gaandeweg de schil wel wat minder mals wordt....kwestie van uitproberen. 3. Het bewaren van de knollen kan zeer lang is mijn ervring. Maar zeker NIET in een koelkast en eigenlijk ook niet zo koel zoals aardappels. Rond de 10 a 12 graden in het donker is m.i. perfect. Ik bemerk dat sommige telers of verkopers dit blijkbaar niet weten. Bewaar je ze koeler dan zal er snel achteruitgang en zelfs rotting gaan optreden. Welke rol vochtigheid precies speelt daarbij, weet ik niet.

Hoorde het gisteren en gecheckt via zijn Facebook pagina. Misschien toch goed dat liefhebebrs van pawpaw het weten. Hans Kluijt uit Nijverdal, toch een pionier voor pawpaw in Nederland en eigenaar van de Country Winery is onlangs overleden.

Dan heb je geluk gehad Martijn. Hans Kluijt is onlangs overleden. Voor Nederland toch een pionier op het gebied van pawpaw´s.

Vruchtjes van de Issai kiwibes combineren inderdaad heel erg goed met friszurige appel is ook mijn ervring. Wat citroensap versterkt van alle jam de smaak nog eens. Sjem is alleen sjem als er Sjem opstaat!! 😜🤣

Zou het een Sanseveria soort kunnen zijn? Deze niet, maar hier staan er een stuk of 4 heel verschillende en niet eens de echte Belgische "Vrouwentongen" daarbij. ik Google op plaatjes van allerlei Sanseveria-varieteiten kom ik ook dit plaatje tegen....

Het verdwijnt = vergaat en wordt afgebroken. Dat is best bruikbaar, maar dus echt geen compost. In goede compost wordt er iets nieuws opgebouwd Dat heette ooit humus....zeer duurzame en langzame afgebroken organische verbindingen (20 jaar en meer!) Bodemorganische stof is nu een beter woord. Essentieel in een echt duurzaam ecologisch systeem en niet eens moeilijk te maken. Als alles wat verteert al compost mag heten en elke hoop afval een composthoop....dan noemen we vanaf nu alle kleuren ook gewoon blauw. Kun je niets meer van elkaar onderscheiden. Prima als jij geel ook blauw vindt, als een mening, maar ik kan er niet mee uit de voeten als alles...letterlijk....op een hoop wordt gegooid en dan al compost genoemd.

Ik snap je verhaal. Dit is echter dan geen composthoop in mijn ogen, maar een soort afbreekhoop van organische materialen. Een manier om vanje afval af te komen en het hoeft niet eens echt schadelijk te zijn voor het milieu zolang je maar zorgt dat er geen gif bijkomt, het geregeld wordt omgezet (zuurstof voorkomt rottingsprocessen die wel giftige reslutaten kunnen geven voor een groot deel) en de inhoud niet weg kan lekken naar oppervlaktewater en grondwater. Weet je dat tot ergens begin 19e eeuw dit bij veel plaatse aan huis of in dorpen ook zo ging. Voordat het enorme bergen waren waarin de grootste troep ook terecht kwam en alles door iedereen samen gedumpt werd op grote vuilnis en gifbelten...? En omdat er nog veel meer ruimte was en veel minder intensief gebruik van de grond was dit geen probleem, zelfs ecologisch niet...de natuur verwerkte dat afwel wel en de evnetuele minder gunstige bijeffecten van de processen gaven geen echte problemen. Maar dat dit compost is, lijkt me een groot misverstand. Er zullen ongetwijfeld stoffen in zitten en vrijkomen die ook voeding voor planten zijn als je het zo doet. Maar compost is geen toevallig afbraakproduct, wel een omzettingsproduct waarin je gericht bouwt aan langdurige verbindingen die voedend zijn voor het gunstige bodemleven en in samenwerking met de planten bodemgezondheid verbeteren. Door de stabiel opgebouwde stoffen komt voeding zeer geleidelijk voor de planten vrij en doordat (o.a.) stikstof en koolstof en langdurig in gebonden zijn aan elkaar komen die niet als ammoniak oid en CO2 in het milieu terecht. Wat CO2 en wat ammoniak zou geen punt zijn....enorme grote concentraties zorgen wel voor immense problemen. Doordat Nederland steeds drukker bevolkt is , er enorm veel verbruikt wordt van allerlei grondstoffen, en mensen in grote concentraties wonen is deze natuurlijke afbraak vanallerlei afval echter niet houdbaar op grote schaal...het gebeurt te langzaam, betekent dat er dicht bij bewoning bij veel mensen die kort op elkaar wonen afval met risico's is, overal verspreid in een heel beperkte ruimte met vele functies die het inneemt, temeer omdat het nogal wat discipline vraagt, waarvoor niet iedereen de kennis en het verantwoordelijkheidgevoel heeft om dit ook nog gifvrij, verantwoord te doen. Als er in een klein land met vele miljoenen mensen heel veel dit zouden gaan doen, zou het nog veel grotere problemen geven dan we nu al hebben. In het huidige afvalbeleid zijn we voor zoveel mensen gelukkig al wat verder maar gezien de problemen ook in vele opzicht nog lang niet ver genoeg. (Op de hoeveelheid afval, soorten afval en de verwerking ervan kun je overigens heel veel kritiek hebben!!). Zolang een enkeling die ook nog weinig afval maakt en er bewuat mee omgaat het zo oplost, en bewust gebruik maakt van het zelfopruimend vermogen van de natuur, hoeft dat geenecht probleem te zijn...maar ik zou zeker niet terug (want het is een stap terug ook!) willen naar een Nederland waar dit weer de gangbare methode is. De problemen zijn al groot genoeg!

Eerlijk gezegd heb ik daar nog nooit rekening mee gehouden. Kans is ook uiterst klein dat er een actieve besmetting via dood hout komt lijkt me. Op dood hout leven andere organismen die het als voedsel of woonplek gebruiken. In een echt zieke boom is het hout overigens vaak al zo goed als dood terwijlde boom nog staat, blad heeft en - het lijkt soms een laatste stuiptrekking om zich nog voort te planten - zelfs nog eens uitbundig bloeit en zaden maakt. Misschien is bacterievuur (info hier: https://nl.wikipedia.org/wiki/Bacterievuur) in peer en een aantal verwante soorten tot op zekere hoogte een uitzondering. Deze zeer besmettelijke ziekte moet wettelijk bestreden worden: aangetaste bomen moeten direct en zeer voorzichtig gerooid en hout afgevoerd en vernietigd. Maar dan gaat het om levend hout met een actieve bacterie die ander levend hout zou kunnen besmetten. Bij deze maatregel wordt overigens gedacht aan fruitkwekers met grote boomgaarden met weinig of geen afwisseling in soorten en zelfs rassen: monoculturen dus en vaak komt alles ook nog van 1 kwekerij waar enthout en onderstam ook nog allemaal dezelfde afkomst hebben. Ik heb zelf 2 x een plant gehad waarin vrij duidelijk bacterievuur (vermoedelijk!!! geen wetenschappelijke diagnose) voorkwam, maar wel de typische verschijnselen. Daarbij ook een duidelijk symptoom dat in het gelinkte wikipedia-artikel niet wordt vermeld, namelijk dat er zich een soort draderig slijm vormt. dat was aan een cotoneaster voor ons huis en een gekregen perenboom die ook veel last had gehad van ringworm en in slechte conditie. Bij beide is het - na gerichte terugsnoei en afvoeren van het snoeihout - vanzelf verdwenen en ook na intussen een aantal jaren staan beide er goed op. Ik zie dus geen redenen om speciaal voorzichtig te zijn met snoeihout eventueel te gebruiken onder dezelfde boom. Mocht je bang zijn dat er iets kan gebeuren, zou je een aantal maanden kunnen wachten met het daar te leggen. Maar mijn beplantingen zijn zo afwisselend en divers dat ik echt geen gevaar zie in mijn situatie.

Dank je wel voor de uitleg. Ik weet dat we dreigen om erg off-topic te gaan...mocht er een vervolg komen dan beter een apart nieuw draadje over schimmels en bodem. Dan wordt het ook makkelijker vindbaar voor andere geinteresseerden dan in een topic over compost maken dat steeds meer over kool ging gaan. 😋 Maar ik heb een vraag: Heb je toevallig een microscoop die ook foto's kan maken? Ik zou best wel eens wat voorbeelden uit je praktijk willen zien van soorten en hoeveelheden schimmels in compost of bodem.

Het ligt wat anders, Anneelizabeth. 😉 1. Hout bestaat uit vooral koolstof. Om goed te verteren heeft hout stikstof nodig. Bijvoorbeeld uit de bodem waarin ook planten staan. Hout IN de bodem gewerkt rooft dus de stikstof voor de planten en die zullen tijdelijk slechter groeien. Als na 1 a 2 jaar koolstof van het hout met de stikstof bodemorganische stof hebben gevormd, kom die stikstof wel heel geleidelijk weer ter beschikking van de planten. Zo lang het hout als een mulchlaag boven op de bodem blijft is er geen probleem. Moestuinplanten hebben relatief veel voedsel uit de bovenste teeltlaag nodig. Voor bomen, struiken en andere vaste planten, die een lagere voedingsbehoefte hebben en die met een veel ruimer wortelgestel in een veel groter en dieper gebied voedingsstoffen kunnen aanboren is er eigenlijk geen probleem. Dit geldt voor alle hout! Voor hout van loofbomen evenzeer als van coniferen en naaldbomen. 2 het is een hardnekkige mythe, zelf lange tijd ooit geleerd op agrarische opleidingen, dat hout van naaldbomen en coniferen (en ook de naalden) een zure of verzurende werking op de bodem zouden hebben. Vele onderzoeken van de laaste decennia laten zien dat hoewel het materiaal op zichzelf wat zuur kan zijn, het geen zuurmakend effect heeft op de bodem. Wel is de toename van koolstof en organische stof door mulchen van de bodem iets dat planten wat beter bestand maakt tegen een zuurgraad die sterk afwijkt van het gewenste milieu.

Dit is wat ik vroeger en later over die saprophyte schimmels weet. (het gaat om schimmels die leven van sterk koolstofrijk organisch materiaal dat aan het vergaan is). Je kunt inderdaad niet zeker weten of je ze hebt als je geen geoefend bioloog of zo bent die dit gericht kan onderzoeken. Maar je kunt wel de kansen op dat je de schimmels krijgt (sporen zijn er sowieso wel, maar het gaat erom dat je een milieu hebt waarin die schimmels het zo goed hebebn dat ze zich echt graag vestigen en blijven) heel groot maken. Hoe? Door het maken van zogenaamde schimmeldominante compost (gangbare compost en zeker die langere tijd behoorlijk warm is geweest zal bacterie-dominant worden....dat komt doordat er relatief veel stikstofrijk spul in zit waaraan bacterieen zich snel te goed doen en dat sneller verteert met veel warmte...alleen schimmels kunnen de veel hardnekkiger verbindingen in hout e.d. omzetten, hetgeen ook veel langer duurt. Schimmels doen het vooral goed bij wat lagere temperaturen en zullen bij serieuze warmte snel verdwijnen of minstens inactief worden...precies dus ook een van de redenen waarom koude compostering te prefereren is!). Het verwerken van een groot deel ....50 a 75% in massa minimaal (dus niet zozeer in volume...`bruin" is veel lichter dan "groen") zeer "bruin" materiaal in je compost is dan nodig....en daarvoor is houthaksel inderdaad ideaal. Dat het gunstiger zou zijn als dat al wat ouder en vrij vochtig (en dus al half-verterend) zou zijn is nieuw voor mij, Kruidje....ben op het eerste gezicht geneigd om te denken dat dat zeker niet verkeerd is, maar ook geen harde voorwaarde......maar het zal inderdaad zo zijn dat pas na een zekere inwerking en een eerste vergaan van bruine organische stof dit soort schimmels een voedingsbodem hebben. Overigens zijn die sapro-schimmels zeker niet alleen nuttig voor kool (voor mij was dat verband onbekend Kruidje...ik ben benieuwd wat je bronnen zijn voor deze kennis...nieuwe vertaling van Siepman wellicht? Kan ik het ook beter bestuderen.) in de moestuin. Ook bijvoorbeeld fruit of vruchtgroenten en wortel/knolgewassenzullen het zeker niet minder goed doen...mulchen met deze compost en een vochtige bodembedekking van gevallen blad en verterend hout (haksel of zo) is ideaal om het schimmel een aangenaam en langdurig verblijf te geven.

Neen...alles is prima. Juist behandeld tuinhout is giftig voor je tuin. Hooguit de tijd dat verteren duurt, kan wat verschillen.

Ik heb inderdaad nog nooit last gehad van knolvoet. Mijn grond is jonge Zeeuwse klei met een vrij hoge PH (7.0 a 7.5). Voedzaam, zwaar en daarmee ideaal voor grote sluitkolen. En inderdaad zou ik wel een hele domme tuinier zijn om hierop zo te tuinieren dat er knolvoet in de bodem zou kunnen ontwikkelen. Zijn koolresten van met knolvoet aangetaste planten ook mee veilig te composteren? De aantasting wordt doorgegevenvia de grond waarin sporen lang en soms wordt wel gedacht altijdaanwezig blijven. Op natte bodem, bij lage PH en temperaturen ruim boven 15 graden kan de aantatsing weer optreden. Als je knolvoet hebt, zal de infectie niet vanuit compost komen dan lijkt me. Is je tuin zonder knolvoet dan moet je oppassen om deze niet te krijgen...geen omstandigheden en zeer ruime vruchtwisseling en oppassen met nateelten en groenbemesting met kruisbloemige planten (zijn er heel veel in een moestuin!). Of knolvoet in stronken en wortels die zijn aangetast ook in compost overleeft, zelfs als deze worden fijngemaakt omdat het anders jaren kan duren voordat ze verteerd zijn.....? Dat durf ik niet te zeggen. Geen ervaring mee en ik kan er ook geen informatie over vinden. Maar mij lijkt dat het niet in de eerste plaats de compost is om je dan zorgen over te maken. Maar inderdaad...als mijn tuin schoon was van knolvoet, dan zou ik voorzichtig zijn met het gebruik van compost en grond en plantenresten die wel uit een besmette tuin komen. Overigens zijn er voor liefhebbers wat mogelijkheden om knolvoet in een besmette tuin plaatselijk te voorkomen...de bodem is voor de groei van grote kolen niet ideaal....maar in ingegraven potten zou je toch onaangetaste planten moeten kunnen kweken. Overigens behoren koolsoorten ook precies tot de soorten die met de wortelschimmels uit o.a. compost geen samenwerking kunnen aangaan. Daar kan een voedzamere organische bemesting ook meer nut hebben dan compost dat er wat minder bijdraagt dan bij andere groenten.

Het gaat er om dat de compost goed en volledig wordt omgezet, (Ik gebruik dus hier expres niet het woord vergaan of verteert, want het eigene van composteren is dat er uit plantaardige resten vaste en stabiele verbindingen worden opgebouwd waarin voedingsstoffen worden gebonden aan koolstof...composteren is dus een gericht proces waarmee je een kwaliteitsproduct voor je tuin maakt. (Het is complexer, maar hier komt het op neer). Voor die omzetting is essentieel: 1. Zuurstof 2. vocht (dus niet kletsnat, want dan kan er geen lucht meer bij) 3. Een min of meer goede verhouding tussen "groene" ingredienten (het gaat om dat er relatief veel stikstof inzit, niet om de kleur) en zogenaame "bruine" (waar veel koolstof inzit). Gedurende het eerste deel van een omzetting komt er door actieve bacterieen warmte vrij. Dat is okay, mits de warmte niet te hoog wordt en lang duurt ....want dan is er gewoon verbranding en een minder goede opbouw. Er is bijna niets uit een tuin waarvan ik de afgelopen40 jaar niet ergens gelezen of heb of horen beweren dat het niet op de compost zou mogen. Mais, aspergeloof, eikenblad of notenblad, allium met aantasting, citrusschillen, koolbladeren is weer een nieuwe, aardappelschillen, takjes en nog een hele waslijst. Neem van mij aan is dat niet de producten het probleem zijn, maar ontbrekende kennis over wat compostering is; aangewakkerde angst voor ziekten; en ongduldig en zonder aandacht composteren zijn de oorzaak. Voor schimmels en bacterieen geldt eenvoudig dat zonder een specifieke voedingsbodem of plek waar ze sluimerend in leven blijven, ze snel dood en inactief zijn. Als je compost goed gemaakt is (en dat is niet eens moeilijk!) is er geen enkele reden voor zorgen of angst: je geeft phytophtera en allerlei ziekten niet door via compost. Schimmelsporen zween door de lucht en zijn de omstandigheden gunstig, kun je ze in de tuin krijgen. Een rijk ecologisch leven in je tuin (en goed compostgebruik helpt daarbij heel veel) beschermt: maakt planten en sterker en zorgt voor natuurlijke vijanden tegen diverse ziekten en laat geen ruimte voor explosieve groei van die ziekten zoals in een tuin die zo steriel mogelijk gehouden wordt, bijvoorbeeld door met gif te spuiten tegen insecten of schimmels. Heet is niet nodig, dat deel ik dus niet met jou Robo! De kwaliteit van hete compost is zeker niet beter in voedingswaarde of ecologische waarde. Integendeel zelfs. Waar geadviseerd wordt om compost met hitte te maken, heeft dat 2 doelen: dat het snel zou moeten en dat men denkt dat dat de effectieve manier is tegen het doorgeven van ziekten en onkruidverspreiding. Kijk je naar wat er zo een 20 a 30 jaar geleden over composteren werd geschreven, dan leek het een soort wedstrijd wie het snelste compost kon maken. want dat zou de beste compostmaker zijn. Is dat nodig dan? In ieder geval is het intussen duidelijk dat de bodemvoedende kwaliteit en ecologische waarde van heet gemaakte compost aanzienlijk minder is. Geef het dtijd en jaag het niet op levert gewoon veel betere compost voor je bodem en de gezonde groei van je planten. Om nog maar te zwijgen over het effect van verbranding (Hoezo CO-2 uitstoot!!) bij hogere temperaturen gedurende langere tijd, ook als de temperatuur nog lager is dan 60 a 65 graden...want daarboven verbrandt alles zonder meer. Het doel om met composteren eventuele ongewenste zaadkieming en eventuele ziekten te bestrijden komt ook voort uit dat snel gemaakte compost vaak niet echt goed vergaan en gerijpt is.... Geef het vooral de benodigde tijd zodat er een goede omzetting is en er is wat betreft het doorgeven van ziekten geen enkel probleem. Wil je geen onkruid via de compost: zorg dan dat er geen onkruidzaden in de compost komen. Ook hitte geeft geen garantie, aangezien het voor een liefhebber die niet vele kubieke meters ineens maakt nauwelijks mogelijk is om lang genoeg en overal in de compost deze temperatuur te bereiken. Het verhaal dat kool niet in de compost zou mogen is 100% broodje aap!

Misschien omdat hij stopt?? Misschien omdat het late najaar en voor kleinfruit ook het vroege voorjaar de beste tijd is om te planten....zeker voor zogenaamd "wortelgoed"? (planten met blote wortel en dus niet in een - meestal te kleine -pot geperst om in het tuincentrum verkocht te worden...in veel gevallen is dit wortelgoed een betere start). Veel boomkwekers verkopen alleen tussen november en maart. Ik ken er zelfs een die na december niets meer verkoopt. Als ik me niet vergis is een deel van de collectie (moederbomen/struiken ) van de kruisbessentuin wel overgenomen door andere kwekerijen en zullen sommige rassen op die manier toch wel te koop blijven links of rechts.

Terzijde: Doe het dan snel, want Marc Geens van wat voorheen de kruisbessenproeftuin was stopt er binnenkort mee. Toch wel een goede reputatie en gewaardeerde persoon in ecologisch denkend fruitliefhebbersland!

Een kersenboom is geen perenboom. Ziektes, problemen, aantastinge zijn totaal verschillende. Bovendien is dit een topic van 8 jaar geleden...kans is heel klein dat mensen van toen dit nog ooit lezen, laat staan dat je antwoorden krijgt. Tip± Maak een nieuw topic aan. Maak duidelijke foto´s van wat het probleen zou kunenn zijn volgens jou. Beschrijf duidelijk waar het niet goed gaat. Dan is de kans groot dat je antwoorden terzake krijgt. 😉

Bedoel je dat ze zich rassen die niet kweekrechtelijk beschermd zijn toe-eigenen en vervolgens als die van hen verkopen, Flup? Heb je hierover meer informatie of is het meer een indruk van jou? Als het namelijk hetzelfde is genetisch, kan de juridische afdeling jou niks maken als je die vermeerdert en verkoopt (niet onder de naam die Lubera dan gebruikt natuurlijk, want die kunnen ze wel vastleggen, maar onder de oorspronkelijke naam.....) Als het ras dat ze hebben genetisch wat afwijkt, kunnen ze het inderdaad juridisch beschermen (kwekersrecht bijvoorbeeld) en mag je het dan niet meer vermeerderen (dat is moeilijk aan te tonen!) en/of verspreiden en verkopen. Door zaailingen te maken van goede rassen is het zeker mogelijk om gelijkwaardige, (wel wat gelijkende, afhankelijk van de genetische doorkweek) nakomelingen te maken en die als jouw product te registreren en (beschermd tegen verspreiding door anderen zonder toealting) te verkopen. Aan de andere kant zou het ook wel erg flauw zijn en zie ik niet hoe ze daar mee kunnen verdienen en als bedrijf voortbestaan op langere termijn als je varieteiten in de markt zet en (duur!) laat registreren en beschermen, die niet bij de beste op de liefhebbersmarkt horen. Je merkt...ik ben nieuwsgierig en het roept allerlei vragen bij me op. Daarom zou ik graag meer weten en begrijpen van hoe het zit en hoe het werkt. k heb in het verleden wel gekeken naar welk pitfruit (appels, peren) en steenfruit zij zoal hebben en er zijn zeker dingen die me echt nieuwsgierig maken. De relatief hoge prijzen hielden me tegen. Mijn indruk was vooral dat ze daar toch het een en ander aan nieuwe rassen/varieteiten hebben die vooral uit Oost-Europa komen....niet het kweekwerk van Lubera, maar van instituten en bedrijven waarmee zij (ook) samenwerken. Heel veel van de betere vernieuwingen komen sowieso daarvandaan de laatste decennia. Ik kan me voorstellen dat zij als groot en internationaal werkende plantenverkopers/kwekers, die per vermeerdering een bedrag moeten afstaan aan de bezitter van de kwekersrechten, contractueel actief moeten voorkomen dat anderen die geen afdracht doen illegaal gaan verder aan de man brengen. Want Lubera verkoopt via sites in verschillende landen, denk ik. Ik ben geen voorstander van kwekersrechten op voedselgewassen...Het systeem veroorzaakt veel misbruik en ellende (letterlijk: honger!!) doordat je bedrijven e.d. het recht geeft te verdienen, liefst veel winst te maken, op wat essentieel is voor de gezondheid van mensen. Het sprookje dat vrije concurrentie zou leiden tot het grootste geluk voor iedereen..."waanzin"! Maar binnen die gangbare en toegestane praktijk, zie ik met wat ik tot hier weet, Lubera niet als een extremer en afkeurenswaardiger bedrijf dan heel veel andere,,,,,,,,

Inderdaad. De vraag die dan direct bovenkomt is: maak je het wel op de goede manier??? Als je het op de goede manier maakt (volop ventilatie, niet te nat, mengen van stikstofrijk en koolstofrijk materiaal) is er geen drab. Als ze tijdelijk te nat is geweest (bijvoorbeeld vat stond open en er was veel regen) dan kan er wat bruinig water even uitlopen. Dit is geen probleem.