weknow

Voor kou hoef je op zich niet bang te zijn! Afhankelijk van waar tot nu ze stonden, is misschien wel goed om ze even af te harden vanwege het klimaatverschil, waardoor ze een te grote schok kunnen krijgen: bijv. ze 2 of 3 dagen alleen overdag buiten zetten voor ze volledig buiten in de grond komen. Vanuit een platte bak of zo, is dit niet echt nodig. Als er weinig ander voedsel voor ze is, kunnen duiven of kauwtjes aan je erwtenplanten pikken. Liefst de pas gezaaide, maar ook plantjes die al zijn uitgekomen. Als je dat merkt, kun je een gaas erover doen.

Omdat je om ideeën vraagt, meld ik het toch maar even. Ik "behelp" me met 2 eenvoudige houten schragen en een oude kastdeur (wel met een zeiltje erover). Een tweede laag kun je maken door onderop de schragen enkele planken te leggen. Eigenlijk allemaal spulletjes die nog in de schuur lagen. Als de meeste opkweek-planten naar buiten kunnen, ruim ik het weg en heb ik die ruimte voor tomaten, komkommers e.d. in de kas. Misschien niet zo mooi, maar niet minder functioneel.

Ik moet zeggen, Kenbeimer, dat je in mijn ogen echt een ideale "papa" voor je mammoth-preitjes bent! Zoveel aandacht en liefde die van jou krijgen.

Zeker het proberen waard, Victorius. Dank voor de link!

Misschien weet iemand het technische woord daarvoor, zodat je op dat woord meer informatie kunt zoeken?? Maar in nogal wat nieuwe, vaak ekologische, gebouwen wordt het dak bedekt met een laag grond waar planten op groeien. Ik denk dat die situatie heel veel lijkt op jouw bunker-daken... Als we nu de term wisten, die hiervoor gebruikt wordt, zou je een goed aanknopingspunt voor het vinden van meer informatie hebben, lijkt me. Wie weet het?

Niet speciaal kalkrijk, nee! (Kippen halen veel kalk uit hun voedsel, die is nodig voor botten, veren en eieren!) Wel hoge dosis N-P-K en in vergelijking met andere meststoffen relatief veel fosfaten (= P) Als dierlijke mest verteert, bijvoorbeeld in compost, verandert ook de chemische vorm van de voedingsstoffen. Snelwerkende/vluchtige chemische verbindingen worden omgezet naar stabielere, meer gebonden vormen die planten geleidelijk opnemen. Bovendien wordt de dosis voedzame stoffen veel lager (o.a. doordat ze bij de vertering verbruikt worden). Daardoor is de "scherpte" van de verse mest verdwenen. Wel is de voedingswaarde van compost uit mest of van compost met dierlijke mest hoger, dan wanneer er alleen plantaardig materiaal gecomposteerd wordt. Het klopt dat - zeker - kippenmest (maar alle dierlijke mest heeft dit effect) de compostering versnelt/verbetert. Kippenmest doet er niet extra lang over om (mee) te verteren op een composthoop. Prima toevoeging! Daardoor is je compost eerder sneller dan minder snel klaar!

Voor weekend volgende week (eindelijk deze winter, als de lente begint ) wordt toch wat vorst voorspeld. Misschien maatregelen nemen om die 2 in de kas erdoor te helpen dan!

Als ik het zo inschat op grond van je beschrijving: Mengen met allerlei ander plantaardig afval, in dit geval bijvoorbeeld stro, zou het composteren beter moeten laten gaan. Daarnaast mixen/omzetten van de hoop zodat het mengt en er lucht bij kan. Hier nog een keer de link naar de uitgaven van Vlaco over composteren. Dat zijn in Belgie wel de officiele compostdeskundigen! Wat er zoal in kan en ook hoe composteren goed werkt! http://www.vlaco.be/kringloop-tuinieren/wat-is-kringlooptuinieren/ Goed bezig op jullie school!! Edit: De suggestie van Spike dacht ik ook. Niet meer met wat al lang in de vaten zit, maar wel met het nieuwe fruitafval dat komt! Afval als dierenvoer laten opeten is nog minder voedselverspilling.

Begrijp ik het goed, Limoncello, dat je naar de MTFD komt 20 april. En dat als ik graag een Titania zou willen, ik een stek aan jou mag vragen? Ik heb nu een Daniels en een Ben Nevis (ben alleen niet meer zeker, welke wie is ...moet ze op grond van kenmerken opnieuw determineren dit jaar) en zou heel graag nog wat goede rassen bessenstruiken bijplanten. Dus als je een stek over hebt.....heel erg graag!

Hier ook 4 pruimenbomen, allemaal verschillende rassen, volop in knop en enkele bloempjes open. Er is geen vorst voorspeld.... verwacht geen echte problemen.

Heeft kool kans van slagen? Blijkbaar heb je bloemkoolplanten al gezaaid. Met flink wat koemestkorrels en wat kalk heel misschien een kleine oogst, misschien ook niets. Dat zal je vooral iets vertellen over de bodemkwaliteit die je grond, na 3 jaar braak, maar wel al als moestuin gebruikt, al heeft. Het probleem is in mijn ogen niet zo zeer of je oogst krijgt van de bloemkolen. Maar het risico van dat knolvoet een kans krijgt om zich in je tuin te vestigen. Wat zure zandgrond is waar dit schimmel zich makkelijk kan ontwikkelen en vermeerderen. En als je het een keer in je tuin hebt, wordt alle teelt van kolen verder bijna onmogelijk gedurende heel veel jaren. Ik kan geen koffiedik kijken. Ken je tuin en de grond helemaal niet. Dus misschien zie ik wel koeien, die er niet zijn..... Hebben andere moestuiniers op het complex er last van? Maar ik weet wel dat je omstandigheden juist voor dat gewas ongunstig zijn (En voor heel veel andere gewassen helemaal niet zo slecht!!) en denk dan: De kunst van een biologische tuin is precies om je natuurlijke mogelijkheden te benutten en zo mogelijk te verbeteren.....

Romjoe schreef: Neen, Romjoe. Te veel/vaak spitten en freezen is niet slim. Het ziet er wel even mooi uit, maar iedere keer dat je je grond extra "omgooit" met ploeg of frees, maak je de structuur van de bodem kapot en duurt het weer een langere tijd voordat die zich heeft gezet, zodat je gewassen er in kunnen groeien. Er zijn 2 totaal verschillende manieren van tuinieren. Daar zitten totaal andere ideeën achter over wat een tuin is en hoe je er mee omgaat. Dat geldt ook voor de structuur (en voedzaamheid/kwaliteit van je bodem). Ik zet ze (wat zwart-wit) tegenover elkaar. Vooral ook om je te laten zien, dat welke je benadering ook is: te veel spitten, ploegen, freezen, omgooien, van je grond als verkeerd wordt gezien. Manier 1 is afgeleid van de grootschalige, mechanische landbouw. Grond moet kaal en "schoon" zijn. Dat doe je door spitten (ploegen) en freezen (eggen). De structuur van de grond maak je mechanisch. Na 1x grondig ploegen (kleigrond in najaar, na de oogst) laat de boer alles rusten en de natuur het werk doen, wordt in het voorjaar het geploegde land alleen nog 1x ge-egd om de grond fijn te maken en dan wordt er gezaaid of geplant op die grond. Manier 2 is meer vanuit een biologische invalshoek. Je streeft naar een gezonde, voedzame bodem. Dat doe je door zo weinig mogelijk te bewerken. Door organisch materiaal toe te voegen en organismen en processen in de grond hun gang te laten gaan, ontstaat er een goede, gezonde grondstructuur. Bij manier 2 wordt elke grondbewerking gezien als een verstoring en beschadiging van de bodem. Soms kan het niet anders, bijvoorbeeld bij een nieuw ontgonnen stuk.

Succes! Goed plan allemaal! Nog even voor de duidelijkheid (en misschien ten overvloede) : Als je kalk strooit, strooi dan veel minder dan de verpakking aanbeveelt. Beter af en toe een beetje, dan ineens veel. Alles wat niet snel gebruikt wordt aan voeding en kalk en wat niet in een meer gebonden vorm in je (kalk-)meststof zit, zal weer heel snel uitspoelen. Dat heeft geen nut en is ook slecht voor het milieu. Daarom ook kiezen voor langzaam-werkende kalk* en organische meststof als koemestkorrels. Als vorige tuiniers op dat stuk grond al met compost/organisch materiaal gewerkt hebben, kun je al op een basis terugvallen en zal de opbouw veel sneller gaan. Een eerste jaar is ook veel kijken en je bodem en hoe diverse gewassen het er op doen, leren kennen. * In het Velt Handboek worden op blz. 154 en volgende de diverse soorten kalk die in de handel zijn uitgebreid besproken.

Hoi Remco. Welkom op dit ook zeer fruitige forum! Leuk en zeer persoonlijk verhaal van veel leuke plannen om hier te lezen! Maar je stelt wel heul veul vragen in een keer. Ik denk dat er best wel reacties voor je komen op die vragen. Enkele tips alvast: 1. Zou het niet leuk zijn om in de rubriek "Moestuinseizoen" dit topic als startblad te zetten...en dat je ons daar geregeld op de hoogte houdt van de groei van je fruitige tuin? Zeker als je foto's erbij blijft zetten, krijg je volop (be-)kijkers en als je dat wilt, ook met-je-mee-denkers. 2. Over veel van de fruitsoorten waar je vragen over stelt, staat er ook al heel veel op dit forum. Rechtsboven is de zoekfunctie en als je daar bijvoorbeeld "druif" of "druiven" intypt, vind je al heel veel informatie. Ook over lekkere, gezonde, goed dragende blauwe druiven vermoed ik. 3. Als je daar niet echt de antwoorden kunt vinden, kun je het beste per topic 1 duidelijke vraag kiezen. Stel...je hebt een kiwibes, die je wilt gaan snoeien...je vindt er nog weinig over op dit forum....dan maak je een topic over "Hoe kan ik mijn kiwibes goed snoeien?".

We gaan wat off-topic. Van afdak naar serre naar watertank.... Maar dat je op deze manier een koppeling voor een slang aan zo een tank kunt maken....dat wist ik nog niet! Goede tip dus!! Ik plaats de tank wat hoger, zodat ik overal in de tuin direct met een slang en duim gericht water kan geven.

@ Itoero Het valt me in meer van je reacties op, dat je de factor "tijd"......dat geduld en aandachtig nodig is om iets te bereiken...nogal eens overslaat. Als iemand al gemakkelijk aan veel goede, rijpe, gevarieerde, compost kan komen, zal het toch een aantal jaren duren voordat een voedzame, gezonde humuslaag zich opbouwt waardoor het beoogde effect wordt bereikt. Voor vele tuiniers is het verwerven (maken? Kopen?) van voldoende compost, zeker in de beginjaren, bovendien best een probleem. Je hebt dan nog weinig om te composteren. Opbouwen is dus ook vooruitkijken...met beperkte mogelijkheden en middelen de stappen zetten die nodig zijn om tot een goede, duurzame, gezonde tuin te komen. Randy heeft in het Velt Handboek naar antwoorden gezocht. Ik heb - geheel in de lijn van Velt en dat boek - die weg wat verder proberen uit te leggen.

Ja. Zelfs aanbevolen.

Aha....moest toch echt even nadenken waar dit over gaat. SFG = Square Foot Garden = "Vierkante meter tuin" van 1,20 x 1,20

Eigenlijk is je startsituatie niet zo slecht. Je weet de zuurgraad van je zandgrond. Die is gemiddeld wat laag, maar voor sommige gewassen okay of in ieder geval binnen de tolerantie. De kans dat je grond voldoende voeding bevat voor alles met de grootste resultaten, is vrij klein. Maar er zijn ook een aantal gewassen die het met weinig/geen bemesting al goed doen. Andere zullen al redelijke oogsten geven, ook al hebben ze niet zo veel voedsel als ze zouden op kunnen. Tip 1. De allerbelangrijkste om doelgericht en langdurig de voedzaamheid en de zuurgraad van je bodem te verbeteren. Maak voorzieningen om aan compost te komen. Start zo gauw mogelijk om het zelf te maken. Maak een grote hoop/bak om mest een jaar te laten rotten tot compost. Misschien kun je het je permitteren om ergens voordelig wat te kopen alvast. Door compost te gebruiken geef je al wat voedsel (en wordt de voedingstoestand van je grond steeds beter) en werk je ook al aan een wat minder zure bodem. Compost heeft beide effecten + dat op een langdurige, opbouwende manier! Tip 2. Denk niet in "de tuin", maar in gedeelten, vakken, of zelfs teeltbedden in je tuin. En kies voor een aanpak die past bij wat je komend jaar op die plek wilt/kunt verbouwen. Dan wordt al veel meer mogelijk: voeden van de grond waar planten komen die het bij jouw ph doen. Geleidelijk (!!!) wat kalk toevoegen bij gewassen die geen extra voeding nodig hebben nu. Compost kun je altijd gebruiken en is op alle vakken nuttig om alle stukken van je tuin op een hoger plan te krijgen. Tip 3: Een moestuin bouw je op. Dat geldt ook voor de grondkwaliteit. Dat duurt een aantal seizoenen. Werk geleidelijk, stapje voor stapje naar een ideale tuin. Het was al een moestuin...dat is gunstig. Zandgrond houdt weinig voedsel vast. Zandgrond wordt snel zuur van zichzelf, bindt slecht calcium. Bouw aan een teeltlaag met humus die dat wel doet. Geef mest en kalk steeds met mate, kies bij beide voor de geleidelijk/langzaam/langdurig werkende varianten! Anders spoelt het meest snel weer uit je grond. Het lost niets op...hooguit even een schijn-boost voor je tuin. Concreet: Maak een teeltplan + indeling voor je tuin. Beperkt je nu tot wat kan. (Het meeste!) Stem bemesten en wat kalk geven af op de behoeften van de bepaalde gewassen op bepaalde delen van je tuin. Werk vooral met gedroogde koemestkorrels voor bemesting, stem dat af op wat planten nodig hebben. Werk met zeewierkalk of ander langzaamwerkend product om hier en daar geleidelijk de zuurgraad wat te verhogen. Waar je dat kunt/hebt....voeg compost toe, als mulch of ingeharkt in je grond....voor een geleidelijke en blijvende verbetering van voedingstoestand en zuurgraad van je bodem, doordat ze dan voedingsstoffen en ook kalk steeds beter kan gaan binden. Enkele voorbeelden: A. Je wilt een vak aardbeien. Zuurgraad is daarvoor okay. Daar geen kalk. Wel wat koemest in plantgaten en geleidelijk bijv. om de 6 weken wat koemest op het vak. B. Je hebt een vak met wortelgewassen (wortel, bietjes, witlof e.d.) Daar geef je enkele keren beperkte hoeveelheid kalk en zo mogelijk lekker laagje compost. C. Kolen willen veel voeding en geen zure grond. Die zet je dit jaar nog niet. Maar je weet wel al waar ze volgend jaar komen. Daar zet je nu al peulen of bonen + in dat vak af en toe een lage dosis koemestkorrels, lage dosis kalk + zo mogelijk volop compost. D. Waar je courgettes komen in mei geef je nu al wat kalk. 2 weken voor je ze plant, strooi je koemest over het bed. Bij het planten meng je rondom het plantgat een behoorlijke hoeveelheid gedroogde koemest. Eind juni strooi je nog wat koemest over dat vak en harkt dat in. In augustus strooi je nog eens een kleine dosis kalk. Heb je genoeg compost: dat lusten ze altijd als mulchlaag!

We zijn nu een jaar later en ik heb het op verschillende manieren geprobeerd. Heb nog wat over, maar ga het niet eens meer gebruiken dit jaar. Probleem is dat het snel in flarden waait als het eens stormt. Verschillende manieren van bevestigen en verstevigen geprobeerd, maar in de lasnaad scheurt het makkelijk en de kwaliteit is echt te dun. Mede daarom dat ik een topic begon over een goed en stevig tomaten-afdak https://www.moestuinforum.nl/tomatenafdak-wie-bedenkt-ontwerpt-iets-praktisch-t12218.html

Bij keten tuincentra als Intratuin of Life & Garden of ook Boerenbond/Welkoop is de kwaliteit en het assortiment ook vaak om te huilen. Ook dat is vaak grootschalig-ingekochte mooi-ogende rommel zonder goede informatie. Het idee dat een vakman (dus) duur is, klopt lang niet altijd. Er zijn kleinere winkels, plaatselijke kwekers of specialisten waar de prijzen van goed eigen spul ronduit goedkoop en goedkoper zijn dan bij de grote winkels en zelfs allerlei stunt-markten. Zeker als je ook nog het goede advies en garantie krijgt. Ja hoor: dat bestaat nog...een boompje dat niet aansloeg: "Hier heb je een nieuwe"...op mijn brave gezicht. Vaak betaal je de overhead in de organisatie, de reclame, de gelikte internetsite. En als je zelf met kennis van zaken koopt...de spullen die je koopt kunt bekijken en vergelijken, kun je op meerdere adressen iets goeds kopen en bepalen wat het waard is. Ik durf niet te zeggen: Daar is het altijd beter of slechter. Kwaliteit van Aldi hoeft niet de kwaliteit van Gamma te zijn. Bij Gamma zag ik laatste jaren alleen troep...en niet eens goedkoop, terwijl bij Lidl en Aldi soms ook mooie, gezonde rassen of planten te vinden waren. Toch is het juist vaak bij de (kleine, plaatselijke) liefhebber/vakman dat ik voor relatief weinig uitstekende kwaliteit in huis haalde.

Om al die termen uit te leggen, Suus, had ik al een stukje geschreven op bladzijde 8 van de hoofdtopic voor dit project. https://www.moestuinforum.nl/tomaten-uitdaging-op-zoek-naar-zoetekes-t11591-70.html Het woordje "intermediate" is is een spelfout van mij! Dat moet zijn: "indeterminate". Daarvoor had ik ook als reden om allerlei onduidelijkheden die in die termen geslopen zijn te voorkomen en te bevorderen dat we zo veel mogelijk precies hetzelfde bedoelen als we een woord gebruiken. (Geloof me, iedereen bedoelt er ONGEVEER hetzelfde mee, maar gebruikt ze makkelijk door elkaar en soms ook met weer net een andere betekenis En dan ontstaan er misverstanden.) Dat is ook weer zo in de uitleg die Bubbels geeft in het berichtje hiervoor. Die klopt ongeveer wel, maar niet precies....en dan wordt het onduidelijk. Ik hoop dat ik niet betweterig overkom als ik - met nog wat uitleg - toch nog even de puntjes op de "i" probeer te zetten. Twee wetenswaardigheden wil ik dan vooraf vertellen over de tomaat, die de verdere uitleg duidelijker maken. 1. De tomaat komt oorspronkelijk uit het gebied tussen Mexico en Nicaragua in Midden Amerika. Daar zijn verschillende soorten als wilde plant nog te vinden, maar ze is daar ook al gecultiveerd en geteeld voordat ze vanaf de 16e eeuw ("ontdekking van Amerika") ook naar de oude wereld (Europa, Azië en ook Afrika) is gebracht. Het klimaat in het gebied waar ze vandaan komt is een gevarieerd, tropisch klimaat: van woestijnklimaat (droog!!) tot een regenwoudklimaat (nat en zwoel). Dit zijn dus de omstandigheden waar de tomaat ofwel Solanum lycopersicum van nature gedijt en zich "thuis voelt": warm en vrij droog gedurende (bijna) het hele jaar. 2. Anders dan hoe wij ze kweken, is de tomaat een meerjarige, doorlevende plant. Toen er tomaten in de Oude Wereld uit Amerika werden geïntroduceerd, bleek dat het mogelijk was om ze ook te kweken. Natuurlijk vooral in gebieden met klimatologische omstandigheden die leken op waar tomaten oorspronkelijk groeiden. Bijvoorbeeld rond de Middellandse Zee of in drogere (sub-)tropische streken in Azië. In de loop van de eeuwen is er via selectie (vermeerder vooral die planten die het beste resultaat geven) en later ook bewuste kruisingen een grote variëteit ontstaan aan "rassen" en soorten en vormen van tomaten die mensen van voedsel konden voorzien of die opbrachten in de handel. De laatste decennia is daar nog een methode van "verbetering" bijgekomen, namelijk via gentechnologie. Gaandeweg kwamen er rassen en soorten die ook vruchten gaven en economisch interessant werden in gebieden waar de omstandigheden minder perfect zijn of konden mensen kunstmatig de omstandigheden maken waardoor het telen van tomaten toch mogelijk werd. De tomatenteelt zoals wij die nu kennen is dus - soms met allerlei kunst- en vliegwerk - op het randje van het mogelijke. We proberen in een seizoen, de pakweg 4 a 5 maanden dat het in ons klimaat mogelijk is om tomaten in leven te houden, toch een behoorlijke opbrengst uit zo een plant te trekken. De termen die we daarbij gebruiken om allerlei verschillende kenmerken van tomatenplanten te onderscheiden komen deels voort uit de biologie, maar voor een ander deel uit hoe we naar onze manier van telen van tomaten, in ons klimaat, kijken. En als je dat door elkaar laat lopen....dan krijg je rare misverstanden. De woorden determinate en indeterminate gaan over de biologie van de (meerjarige!) tomatenplant. Je kunt ze het best vertalen met "kortdragend" en "doordragend". Vergelijk het maar met aardbeien. Determinate planten dragen 1x per jaar vruchten, alle vruchten in een keer, en de oogst valt dus in een korte periode: enkele weken. Indeterminate-tomaten verdelen hun rijpende vruchten over een groot gedeelte van het jaar...van nature misschien wel 6 a 8 maanden, totdat de planten in rust gaan voor enkele maanden. De vorm waarin wij tomaten kweken (als stam, als struik, in een pot, opgebonden) moet je zien als een techniek om een zo groot mogelijke opbrengst te krijgen van een plant in onze korte kweekperiode. Natuurlijk hangt dat ook wat af van hoe een bepaald ras van nature geneigd is om zich te ontwikkelen. Een plant die snel groeit en veel en snel draagt ook op de zijtakken, kun je het beste opbinden en niet te veel dieven. Een plant die vooral trossen ontwikkelt aan de hoofdstam en die de tijd niet heeft om ook vruchten aan zijtakken te laten rijpen in ons korte seizoen, die kweek je het meest effectief als een stam en haalt er alle dieven weg. Een determinate ras stopt na enkele maanden met groeien en gaat vooral nog vruchten vormen: daar haal je beter de dieven niet weg om toch veel vruchten te krijgen...en dus ziet die er uit als een struikvorm. Waar ik in het stukje over allerlei termen, waar ik hierboven de link van gaf, nog niets over heb gezegd is de bladvorm die tomaten kunnen hebben. Bubbels noemt er 2, maar ik kom er 4 of 5 tegen. Het meest voorkomend is het "normale" tomatenblad. Dat bevat diepe inkepingen. Er zijn ook rassen die bladeren hebben die erg lijken op aardappelloof (aardappelplanten zijn heel nauw verwant met tomaten: Het is ook een "Solanum"). De inkepingen zijn veel minder diep, het blad is meer gesloten en massief met een golvende rand. Deze bladvorm komt vooral voor bij grote "vleestomaten", die bijna steeds ook heel laat rijpen...veel licht krijgen en veel suikers vormen en daardoor vaak in smaak ook heel rijk en complex zijn. (En voor veel echte liefhebbers zijn deze rassen, die eigenlijk ook alleen maar in een kas o.i.d. te kweken zijn in Nederland, het summum van een lekkere tomaat). Een derde bladvorm wordt "varenblad" genoemd. De inkepingen in het blad zijn zo groot, dat het blad op een veer bijna lijkt...er is weinig loof meer aanwezig. een voordeel hiervan kan zijn dat zo een blad minder nat blijft en dus minder gevoelig voor de gevreesde soorten aardappelziekte of "fytoftora", waardoor tomaten in de volle grond zeer vaak voortijdig geveld worden in ons klimaat. In tegenstelling tot wat Bubbels schrijft, slaat de term rugose, op dat het blad in de diepte ook nog gegolfd of geribbeld is...plooien heeft die lijken op een koraal. Deze bladvorm komt vooral voor bij dwergplanten. Ik denk dat het te verklaren is dat in een dwergvorm de bladgrootte van (grotere) ouderplanten moet worden aangepast aan een kleinere plant....door de ribbels in de diepte, blijft de oppervlakte gelijk maar aan de kleine plant blijft het blad kleiner. Soms wordt er nog melding gemaakt van kleinere en vrij smalle bladen bij sommige cherries en currant-bes rassen. Een indeling is altijd wat kunstmatig en geforceerd. Er is een werkelijkheid van verschillen. Hier: Er zijn duizenden rassen tomaten. Door er een aantal kenmerken uit te nemen (bijv. aanbevolen kweekvorm, vruchtvorm, bladvorm, groeiwijze, rijpingstijd van de vruchten enz.) en daarin een aantal lijnen te trekken, kun je onderscheidingen maken en erover denken + communiceren. Je legt als het ware een rooster op de werkelijkheid en kunt alles in vakjes stoppen. Een probleem is dat er altijd dingen zijn die op het grensgebied van vakjes zitten. Maar een groter misverstand is dat die indeling uiteindelijk niet meer is, dan een hulpmiddel dat we bedacht hebben (vaak met een bepaalde verwachting of belang) en altijd een versimpeling van de echte werkelijkheid, die complexer is.

Ik heb de Dwarf Rainbow in het overzicht gezet, Bubbels. Met vraagtekens over plantvorm en vroegheid. Het is wrsch. geen dwerg van Big Rainbow, maar een nieuwe kruising (met die Big Rainbow) met soortgelijke vruchten. Een heel interessante vermoed ik voor ons project! Hoewel er nog vrij weinig over te vinden is (de website van Mariseeds + enkele eerste teeltervaringen) is buiten dat er juichend over de smaak gesproken wordt, dit de eerste dwerg met beefsteak-tomaten (In Nederland zouden veel mensen "vleestomaat" zeggen) die ik tegenkom. Sowieso vind ik dwergjes erg interessant al is het maar omdat ze ook onder een tunnel van pakweg 80 cm. hoog of een vensterbank te kweken zijn en daarmee ook binnen het bereik van mensen die geen kasje o.i.d. hebben. Zelf ga ik er 6 of 7 verschillende zaaien en als ik ga kruisen, zal dat waarschijnlijk met dwergjes zijn. Terzijde: Een factor om tomaten te beoordelen zal ook zijn hoe lang ze blijven produceren. Blijkbaar zijn er ook bij de "indeterminate" (zeg maar: "doordragende") planten nogal wat soorten die vrij snel "op" zijn en andere die tot het einde van het seizoen doorgaan met tomaten geven. Die laatste zijn meestal te prefereren. De Dwarf Rainbow zou het in dit opzicht ook goed doen. Ervaringen over hoe lang een plant doorgaat met dragen zijn dus interessant in de verslagen!

In mijn zakje zitten ca. 18 zaadjes. Kan er best 2x 6 missen. Stuur maar PB'tje met adres. (Met deze soort kun je ook meedoen in het zoetekes-project. Even reclame maken

Als een eerste heel korte uitleg over hoe het kruisen van tomaten werkt, dit stukje. Op het forum zijn er mensen die er meer kennis over hebben en ook ervaring mee hebben, dan ik. Ongetwijfeld wordt dan in dit topic deze basis en alles wat er nog komt kijken bij het maken van kruisingen, nog verder aangevuld/uitgewerkt/uitgelegd! Ik verwijs eerst naar een artikel op de website van Guy De Kinder, waarin hij uitlegt en laat zien hoe bevruchting van een tomaat precies in zijn werk gaat. http://www.plantaardig.com/groenteninfo/berichten/tomaten-over-de-bestuiving-en-vruchtzetting/ Als je dit gelezen hebt begrijp je waarom een tomatenbloem bijna altijd zichzelf zal bevruchten. Om een gerichte kruising te maken zijn wat trucs nodig om zelfbevruchting of een toevallige kruisbestuiving door een andere plant te voorkomen. Goede timing en kennis van de onderdelen van de bloem zijn hiervoor nodig. Zo gauw de meeldraden in een bloem zichtbaar zijn, moet je deze verwijderen. Als de stamper rijp is om bevrucht te worden, bijv. met een zacht penseel, deze bevruchten met wat stuifmeel van de gewenste "vaderplant". De bloem moet afgeschermd worden om toevallige kruisbestuiving door insecten o.i.d. te voorkomen. De vrucht van deze bloem is de "gewone" tomaat van de moederplant. Maar de zaden die daarin komen, bevatten eigenschappen van de moeder en de vader. Als je deze zaden zaait en de planten selecteert die het meeste beantwoorden aan wat je door de kruising probeerde te bereiken en die nog enkele keren vermeerdert en selecteert, kun je tot een nieuwe variëteit komen.