weknow

Verkeerde vraag! Beter: Hoe lang blijven zaden levensvatbaar? Het antwoord is: dat verschilt per soort. Van enkele maanden tot tientallen jaren. Heeft compost maken daar invloed op? In een compostbak is het - als het goed is - luchtig en vochtig en niet koud ....gunstig om te kiemen of kieming voor te bereiden. Ongunstig voor de vruchtbaarheid...het zijn precies omstandigheden waarin je zaden niet moet bewaren als je ze lang vruchtbaar wilt houden. Ja...een groot deel van de zaden zal mee verteren. Een groot deel van de zaden zal net kiemen en niet verder groeien en dus dood gaan. En als de temperatuur oploopt (zelfs als dat geen 65 graden is...zie boven waarom dat niet hoeft en nog warmer zeker NIET gewenst) bij 30, 40, 50, 60 graden doodgaan. Kortom: in een goeie composthoop zal het overgrote deel van de zaden het niet overleven. Het overgrote deel van allerlei zaden zal vanuit compost niet meer kunnen kiemen. Maar....er zijn soorten die wel goed overleven en zelfs na lang, vele jaren, in principe vruchtbaar blijven. Geen eenduidig antwoord mogelijk dus! Elk antwoord dat zegt "zo lang" zou fout zijn. Je moet er rekening mee houden dat ook na een aantal jaren zaden die in de compost terecht kwamen nog kunnen gaan kiemen. Over een ding heb ik nog niets gezegd. De lastigste onkruidzaden zijn pioniersplanten die snel een stuk kale grond zullen proberen te begroeien. Dat zijn harde groeiers, die ook onder slechte omstandigheden kiemen en die vaak ook nog zogenaamde lichtkiemers zijn. Die overleven vaak ook goed in compost. In de compost is het vooral donker...die zaden blijven dan in een soort slaaptoestand...maar worden ze op de (meestal kale) grond van een moestuinbed gebracht en dus in het licht, dan is dat precies de prikkel die ze nodig hebben om als onkruid te groeien. Ze vinden bovendien een mooi bewerkt en vruchtbaar grond zonder veel concurrentie van andere planten...Beter naar hun zin kun je het dit soort onkruidplanten haast niet maken. Er is een oud trucje waarmee je veel van dit onkruid alsnog kunt kwijtraken: een zogenaamd vals zaaibed. Een paar weken voor je echt gaat zaaien, maak je je zaaibed helemaal zaaiklaar. Je zaait echter niet, maar laat alle onkruidzaad opkomen...na enkele weken is dat nog niet in zaad en danschoffel/hark je het schoon...eventueel nog eens herhalen. Hierna kun je je gewassen zaaien en zul je veel minder last van zaadonkruid hebben op dat bed.

Kan wel. Per speciekuip 1 struik dan denk ik. Al zie ik niet zo het nut van die rand. Hou niet van randjes, nogal onnatuurlijk en vind het er niet netter op worden....alles in vakjes...brrr. Maar okay, dat is ook een kwestie van smaak. Waarom zouden mensen op je planten gaan trappen?...best snoei je ook zo dat ze veel licht kunnen opvangen en dus geen takken heel dicht bij de grond. Overweeg ook eens een leimethode waarbij je ze aanbindt...dan kun je meer en makkelijker oogsten op een kleiner oppervalkte. Na een paar jaar wordt een aalbes-trosbes/kruisbes-blauwe bes....bijna alle bessen, toch al gauw 1 a 1,50 meter hoog...soms meer zelfs....daar gaat niemand op staan. Maar ook groeitechnisch vind ik die randjes niet zo geweldig. De wortels van fruitstruiken gaan aanzienlijk breder en kunnen ook daar vocht en het voedsel van compost gebruiken. Hout haksel evt. alleen als bovenlaagje gebruiken, want anders onttrekken de verterende snippers aanzienlijk stikstof die de planten toch we wat nodig hebben. Als de snippers na 1 a 2 jaar ver verteerd zijn, een soort koolstofrijke compost zijn geworden, komt die stikstof heel geleidelijk ook wel weer ter beschikking.

1. Mulchen met dennennaalden is geen zuurmaker. Mulchen met blad of hakselhout of dennennaalden is wel nuttig om bodem te beschermen tegen uitdrogen en erosieachtige effecten door wind en regen. Als je grond zuur is van nature, prima voor die blauwe bessen. Verder geen dingen meer nodig voor zuurgraad. Mulchen met wat compost als voeding voor bodemleven en indirect als mest voor je planten is prima. Compost is licht basisch , maar de invloed daarvan op echt zure grond is verwaarloosbaar. 2. Meeste bollen zijn tolerant voor wat zuurdere bodem. Echt kalkminnend kan ik me zo alleen cyclamen voor de geest halen. Misschien ook daslook.... Maar onder de struiken zal het na bladvorming vrij donker zijn, dus moeten vroege bloeiers zijn. Ik zou zeker voor iets natuurlijks kiezen dat hier min of meer thuishoort en geen exotische planten. Persoonlijk zou ik voor botanische narcissen, vogelmelk of alliums gaan. Maar harde redenen heb ik daar niet voor. Je zou ook voor een ondiep wortelende bodembedekker kunnen kiezen, die in de drogere tijden van het jaar een soort plantaardige bodembedekker is en geen vocht-voedselconcurrentie voor je besjes. Ik gebruik daarvoor wel eens sedems, lieve/vrouwenbedstro, hondsdraf of spiegeleitjes afhankelijk van de standplaats. Maar ik den dat alleen die laatste echt goed gaan op zurige zandgrond. Er zijn er vast die beter daarvoor geschikt zijn, maar flauw om dat ergens te gaan opzoeken als advies aan jou, want ik heb er zelf geen relevante ervaring mee.

Buiten uitplanten. Best zo snel mogelijk opdat ze nog goed wortelen. en daarmee begin volgend jaar een zo goed mogelijke start. Volkomen winterhard. In kas kan, maar dan vaak ziektegevoeliger en maar weinig vroeger dan buiten. Door voor half augustus uit te planten bevorder je ook het voorjaar er op een behoorlijke oogst. Zal nu al een stuk minder zijn door late uitplant, aangezien de bloeiaanleg voor 2020 al gebeurd is...dat is de reden om liefst voor 15 augustus jonge planten op hun plek te zetten.

Wortelonkruid met wortels eerst laten uitdrogen, anders kweek je het in de compostbak. Onkruid dat zich via zaad vermeerdert kan er op, mits het geen rijp of rijpend zaad heeft. Mijn advies is om onkruid met zaden op een aparte plek te composteren en niet direct in een moestuin te gebruiken later. Optie 1: breng het naar een plek (weide, ren) waar dieren kiemende planten grotendeels zullen opeten (kippen, ganzen, geit, ezel....) Optie 2: Maak een apart "vals" bed, waar je deze compost opbrengt, zeker niet meer in bloei laat komen en gedurende 1 jaar steeds schoffelt. Na dat jaar zullen weinig pioniersplanten, want dat zijn die onkruiden, meer bovenkomen op dat bed. Het oude verhaal is dat zaden in compost die warm wordt dood zullen gaan. Drie grote "maars" bij deze bewering: 1. Compost in wording die 65 a 70 graden wordt in het begin van het proces (door relatief veel groen materiaal waarin zich snel vermeerderende bacterieen voor een snelle opwarming zorgen gedurende 1 a 2 weken) is niet de beste compost. De omzetting is dan meer een soort vertering/verbranding en het resultaat is minder voedzaam voor bodem, bodemleven en planten. 2. Het is moeilijk om deze hoge temperaturen te behalen (vraagt kennis en zorgvuldige opbouw van een hoop of bak) en bijna onmogelijk om dit overal te behalen. In een compostvat is sowieso het volume te klein voor een zo hoge temperatuur. 3. Niet alle zaden zullen doodgaan bij 65 a 70 graden.

Een probleem van je zaailing-perzik, anneelisabeth, is precies dat het een zaailing is. Die zal waarschijnlijk minimaal 4 meter groot worden en minstens even breed. Past dat nog op een terras? Maar zelfs als je een boompje zou hebben dat geënt is op een speciale en dure onderstam die de groei heel beperkt houdt (is het niet waard denk ik) zal het resultaat een boom van 2,5 a 3 meter hoog zijn en , perzik-eigen, meer breed dan hoog. Om ze tot ontwikkeling te laten komen zal er na een paar jaar een pot nodig zijn van toch minstens 100 liter, liefst meer, en een superintensieve verzorging om het een gezonde en echt dragende boom te krijgen. Ook hiervan denk ik: niet geschikt op een terras. Als je nog niet zo thuis bent in het snoeien van fruitbomen, kun je het beste zo weinig mogelijk de snoeischaar er in zetten. Want juist door te snoeien gaat een boompje groeien....veel snoeien is heel veel groeien. De kunst van snoeien is om 1. Een boom gedurende de eerste jaren evenwichtig in een handige vorm te laten groeien, waardoor ze ook gezond blijft en zo groot te laten worden en 2. Vervolgens een evenwicht te krijgen en houden tussen bloeien en vruchten dragen en voldoende jong nieuw hout aan te maken waarop ze ook in de toekomst weer bloeit en zich verder ontwikkelt en verjongt. Het tijdstip van snoeien in combinatie met waar precies je zo nodig de schaar wel en niet zet luistert dan heel nauw. Vaak zie ik (en deed ik ook, al doende leert men ) snoeien dat precies het effect geeft dat je nou net niet wilt. Een perzik heel klein houden of leiden in een soort dwergvorm vraagt een groeiremmende onderstam en is ook dan niet gemakkelijk, zeg maar een soort hogeschool van snoeikunst, vooral omdat je steeds volop jong hout nodig hebt waarop ze draagt. Dit in tegenstelling tot de meeste andere fruitbomen die vooral op meerjarig hout gaan dragen. Ik beheers dat zeker niet, maar Windindewilgen is hier een meester in.

Magnolia. En laat zich nog goed zaaien ook, die besjes die in dat rare rode ding zitten. Leuk om te proberen.

Ja dat lijkt een onderstam van een pruim. Dat is dus de prunus waarop een ras pruim werd geënt. Vaak loopt het vanuit een stukje wortel dat bleef zitten nog uit. Of er vruchten aankomen die ook nog smakelijk zijn, dat ligt aan welke onderstam het is. In ieder geval zal het heel lang duren vanuit opschot . Een van de redenen om te enten is dat een geënte boom meestal veel sneller gaat dragen, naast natuurlijk dat je ¨precies het ras krijgt dat je graag wilt. Als het een myrobalan-onderstam is dan kan het dat er een soort kroosjes-mirabellen aankomen. Die kunnen erg verschillen in smaak en eetbaarheid. De veel gebruikte St.-Julian-A onderstam geeft kleine pruimpjes, groenig, maar best smakelijk....lijken op mini Reine Claude Verte en zelfs de smaak is een beetje in die richting. Hier staat er een echt in de diepe schaduw en de pruimpjes werden dit jaar rijp. Ook sleedoorn wordt als onderstam gebruikt en die geeft kleine wrange vruchtjes die alleen geschikt zijn om op sterke drank te zetten...ja,ja ik weet dat er mensen zijn die ze eten en dat er een gekweekt ras is die bij volledige rijpheid ietsje minder wrang smaakt. Er zijn nog diverse andere onderstammen voor pruim, maar daar heb ik geen ervaring mee als dragende boom. Maar, tenzij je een hele grote tuin hebt en een fruitboompje extra niet merkt of een beetje prunus-gek zoals ik, denk ik dat je beter een 12 Euro uitgeeft aan een goede ras pruim dan te wachten wat er ooit, over 10 jaar en misschien wel en misschien niet iets geeft dat heel misschien ook nog wat smakelijk is, maar veel waarschijnlijker niet.......

Paar keer te droog gestaan en te weinig ruimte om te groeien. Boompjes staan te kwijnen en krijgen dan van alles wat niet goed is. Vergelij het met een mens die moet leven op 1 m2....dat gaat niet geweldig. In potten zal kwijnen blijven, tenzij het potten worden van pakweg 60 liter en meer en zelfs dan nog moet je ze elke dag aandacht kunnen geven in de zomer. Beste om ze uit te planten ergens in de tuin.

Ha...Ik heb jullie recept ook maar eens geprobeerd. Te veel tomaten: vriezer vol met kleintjes, soep, sap, alom uitgedeeld...en toch maar van een 20-tal planten.... Ben een beetje afgeweken van jullie recepten : Begonnen met 2 liter tomaten uit de passe-vite + 8 uien + 1/2 eetlepel zout + 250 gr. suiker + 200 cc azijn + 6 laurierblaadjes + 4 gemberbolletjes + 6 kleine lookteentjes + 2 eetlepels gesuikerde sinaasappelstukjes op sap (ooit gekocht bij Lidl, maar weet er niet zo veel bestemming voor) en 3 a 4 gram agaragar om het wat te binden. Hier geen pepers, wel wat gemalen zwarte peper. Na 2 uur koken laurier eruit en de staafmixer er in. Resultaat is heerlijk en intens....maar vind het meer hele goeie ketchup dan een chutney van substantie. Okay... What's in a name. Potjes met schroefdeksel uitgekookt voor vullen en heet gevuld, goed dichtgedraaid en kwartiertje ondersteboven. Geen ervaring met ook nog eens wecken in de oven....Hoe warm? Hoe lang? Is dat echt nodig???? Zit niet zoveel zout/suiker/azijn in om echt te conserveren maar hoop dat het toch een half jaartje goed blijft..... Hoor van mensen in de buurt dat ze tomatensap zonder toevoeging ook in potten met schroefdeksel doen en bewaren..... Wat denken jullie?

Waarbij mijn voorkeur is in november. Dan is je grond nog warm en zal de boom al beginnen wat haarwortels (onzichtbaar) en kleine witte wortels te maken en daarmee in het voorjaar beter op gang komen en beter op eigen benen kunnen staan bij droogte e.d. In maart kan ook nog wel, maar dan is nauwkeurige opvolging in het jaar daarop veel meer nodig.

Is een moeilijke. Ik heb vele bomen en struiken met succes gezaaid, maar deze lukte nog niet. Vraagt zeer lang geduld. Kan tot 3 jaar als ik de literatuur moet geloven. Afwisseling van meerdere maanden koude stratificatie en vervolgens warmer staan en dan weer koud enz. Ook scarificatie vooraf, 2 dagen in heet water of zo en/of aanschuren met een vijl om zo de harde pit gemakkelijker doordringbaar te maken zou wat kunnen helpen. Probleem is bovendien dat de goede voorbehandeling voor elke batch zaad ook nog kan verschillen. Vandaar nogal uiteenlopende adviezen als je in gespecialiseerde boeken of serieuze websites kijkt. Ik heb diverse pogingen gedaan met gekocht zaad, zonder succes tot hier toe. Had het geluk dat ik in mei j.l. bij een gespecialiseerde kwekerij een 50-tal overwinterde zaden onder diverse bomen van diverse rassen kon oprapen, dus al ruim een half jaar buiten gelegen in wat het weer was, en die liggen nu een maand of 3 in de koeling na een aantal weken gewoon vochtig warm. Let ook op dat je ze licht vochtig in schoon medium laat stratificeren, anders veel kans op groene schimmel. Overigens had ik dit jaar met Cornus kousa, het broertje van de Cornus mas en niet minder makkelijk om te laten kiemen wel succes. Waren enkele zaden ergens uit een tuin en gekochte bij het Engelse Chiltern Seeds en van beide staan er nu boompjes van een 30 cm hoogte in potten. Was blij met dit succes omdat C. kousa dure planten zijn als je ze wil kopen en stekken erg moeilijk gaat. Wat dat betreft zou C. mas iets makkelijker moeten zijn. Als je geen speciale grootvruchtige rassen wilt van C. mas, (daarvoor betaal je makkelijk ca. 15 a 20 Euro per plant) zou je nog kunnen overwegen om C. mas ergens als zgn. "bosgoed" aan te schaffen. Dan betaal je niet meer dan 0,75 a 1,25 per plant afhankelijk van de grootte.

Ha Bram...een Fazantbes (Ook wel oma's oorbellen genoemd). Eetbare bessen zelfs, maar niet lekker..... Groeit ook goed in schaduw.

Mijn indruk is dezelfde als van Patrijs, maar het kan ook een van de 1000en andere rassen zijn. Weet je nog waar je hem kocht? Dat zegt mij veel over het verkrijgbare assortiment. Doyenne de C. is een overbekende (en zeker een van de lekkerste) die in elk tuincentrum wel in het meestal heel beperkte assortiment te vinden is. Gespecialiseerde kwekers hebben meestal een ruimer aanbod dan de 3 a 5 soorten die overal wel te krijgen zijn....dus dan zou ik eens naar het assortiment daarvan kijken. Als het D d C is, zal ze nu nog niet rijp zijn. Kwekers plukken ze nog niet rijp, om lang te kunnen bewaren (smaak is minder!) en verkopen. Als je een peer zachtjes optilt, hand er rond leggen, en ze laat los dan is ze precies rijp en het lekkerste. Deze soort herken je meteen aan een uitstekende smaak en zacht zen zoet vruchtvlees en sappig. Dan heb je zekerheid.

Waarschijnlijk spint. Mogelijk ook een luisje. In kas is het veel moeilijker om gezonde natuurlijke evenwichten te krijgen dan buiten.

Heel kort advies en een link. 1. Plant in november. 2. Vraag geen `halfstam`, tenzij je een meter of 5 groot en een gelijke doorsnede na een aantal jaren prima vindt. (Wie zegt dat een halfstam kleiner blijft, kletst maar wat. Kan, onder heel bepaalde voorwaarden soms, ja...maar dan moet je heel goed kunnen snoeien en geldt alleen voor sommige rassen en/of op zeer arme gronden). Heb je beperkte ruimte, overweeg dan een zgn. "struik" (of laagstam) Ook die worden minimaal 2,5 a 3 meter. 3. Probleem van bestuiving. Staan er diverse appelbomen binnen 50 a 100 meter van je tuin, dan zal het geen probleem zijn. Anders heb je minstens 2, beter 3 rassen nodig. (Echt zelfbestuivende appels bestaan niet. Laat je dat niet wijsmaken. Ja er zijn er enkele die op het einde van de bloei, als ze nog weinig bestoven zijn, hun bloemen een beetje ontvankelijk kunnen maken voor eigen stuifmeel...stel je er niet echt vruchtbaarheid bij voor!) 4. Een goed alternatief zou kunnen zijn dat je iets meer uitgeeft en 3 a 4 verschillende zuilappels = ballerina's = kolomappels aanschaft. Die blijven smal, kun je op afstanden van 100 cm tot zelfs 50 cm. in rij planten. Op dit forum goede info over te vinden. Gebruik zoekfuctie rechtsboven met trefwoorden die ik gaf. Sowieso meer info op dit forum en talrijk op internet. Bijvoorbeeld:http://www.fruitbomen.net/informatie/p/18/een-appelboom-kopen-planten-en-verzorgen/

Die lucht is niet zo erg. Je jam is gewoon heel stijf geworden. Zowel pruimen (maar het verschilt per ras en als ze rijper worden, wordt het ook wat minder) en nog meer mirabellen bevatten veel pectine. Bij fruit dat veel pectine bevat, kun je bijvoorbeeld 1200 gram fruit met 500 gram van die Duitse suiker doen. (500 gram voor 1 kilo verkopen ze niet in Nederland). Bij fruit dat nauwelijks of geen pectine bevat moet je hoeveelheid fruit wat minderen, bijvoorbeeld 800 gram aardbeien, om het niet te slap te krijgen. Geleisuiker = suiker met wat pectine (en soms nog wat bijvoegsels). Het is afgestemd op een gemiddelde. Daarnaast als je jam ook wat zuren bevat omdat het in het fruit zit of bijvoorbeeld citroen erbij, wat ook erg goed voor de smaak, zal de gelatine beter werken. Ik koop tegenwoordig zelf de losse gelatine en citroenzuur om hier en daar wat te kunnen aanvullen en experimenteren met recepten. Een recept is maar een recept en gemiddelde. Houd ik me nooit aan. Koken en jam maken blijft in de eerste plaats het leren kennen van waarmee je aan het werk gaat, proeven en ervaring. Het uitvoeren van een lijstje stelt heel erg vaak teleur. Het potje op zijn kop is niet echt nodig, maar heeft 2 bedoelingen: De hete jam komt tegen de deksel en sluit dit af van de buitenlucht. Binnenin is het zeer heet, dus wat microben zijn wel dood. Suiker conserveert overigens en gaat slecht worden tegen. Dan krimpt het deksel bij afkoelen en kun je omdraaien. Als je jam maakt met stukjes fruit en ze is de goede dikte, dan blijven de stukjes fruit (die in hete jam opstijgen) er doorheen zitten als de jam afkoelt en gaat stollen. Zou je niet omdraaien, dan heb je bovenin alleen fruitstukjes en onderaan alleen smurrie. Als je jam erg dik is, zoals bij jou, zullen zowel de stukjes als de smurrie snel hard worden en niet meer naar de bodem zakken als je de pot omdraait. Niks mis met je jam. Alleen wat stevig. Is ook erg lekker. Nog een paar tips: probeer in pruimenjam naast wat citroensap ook eens een paar muntblaadjes (Marokkaanse!) , gember, vleugje kaneel of vleugje vanille toe te voegen. Niet meer dan een hint van...niet echt veel om een smaak te maken....daarmee worden ze nog iets lekkerder.

Er bestaan toch al lang echt gele courgettes. Ik heb ze een jaar of 8 geleden eens gehad. Zaadvast ras ( of rassen?) geen F1. Overigens was die veel minder productief en vruchten werden sneller aangetast of gingen aan de plant al rotten, en dat gebeurt veel minder bij de groene die ik ken. Dus zeker niet aangehouden toen. Een ander verschil was dat de gele wat droger leken van binnen...het geen natuurlijk voor sommige bereidingen ook weer een voordeel kan zijn.

Van die drie is de Bolster de echte zaad/teler. Is ook biologisch. Bovendien een Nederlands bedrijf. Grote kans dat zaad van Vreeken en wat verkocht wordt bij Welkoop (toch als bio?, want anders is er wat raars aan de hand) van de Bolster komt.

Hmm...lijkt me dan een mislukte F1 kruising. Te snel op de markt gebracht, niet voldoende getest, niet volgens de benodigde protocollen bestoven...? Zo iets. Overroepen dus. Op zijn best "Half gelukt" Overigens is er al een aantal jaartjes een geel met groene courgette op de markt. De Zephyr F1. Die is toch weer anders. Is ie toch lekker...vraag ik me af. Dan is het niet echt een miskoop. Zelf ben ik wat terughoudend in al die aparte vormen en kleuren die intussen in bijvoorbeeld courgettes gekweekt worden. Snap natuurlijk dat het geweldig mooi kan staan in een winkel of open tuin en aandacht trekt. Als je een ras selecteert kun je niet alles hebben. Je levert andere eigenschappen vaak dan weer in. Persoonlijk zijn hier rassen bevoorrecht die: - lang bewaren - mals en stevig vlees hebben, en waarin pitten lang klein blijven (dus ook wat uitgegroeid lang te gebruiken en nog lekker) - ziektevrij groeien (vooral meeldauw is een snel optredende en lastige). Hiervoor heb je meestal geen F1 zaad nodig, die al gauw 0,60 tot 1 Euro of meer per zaadje kost. Heb je vaak betere kansen met beproefde oudere rassen of nieuwere die op deze eigenschappen worden geselecteerd.

Invriezen, in stukjes of pulp en blancheren is niet nodig, kan altijd. Dan kun je ze later nog gebruiken voor saus, voor bij maaltijd, voor compote of jam...wat je maar wilt. (Ikzelf meng graag meerdere soorten frui, soms ook kruiden of bloembladen of noten tot aparte jamcombinaties. Perzik combineert met veel smaken en ik denk dat jouw perziken ook een mooie rose tint aan een mengeling geven) Ook een hoeveelheid compote (mengen met (val)-appelstukjes) maken en deel invriezen vind ik nuttig. Als bij-gerechtje bij een maaltijd als gasten komen altijd zeer geslaagd. Ook sap, evt. mengen met ander fruit, lijkt me zeker een optie. Ik vraag me alleen af of het een bittere perzik is, want dan moet je het deel perzik in het sap niet te groot maken. Tot slot: Misschien een 10 a 20 pitten bewaren voor Weknow, zodat hij ook wat boompjes kan opkweken. Laat ze dan niet uitdrogen (vochtig stukje keukenrol erbij) dan kiemen ze veel beter. Verzendkosten zal ik je vergoeden.

De laatste opmerking van jboss komt door een misverstand in de titel van dit topic. Wolluis is geen dopluis is geen wollige appelbloedluis. De foto's van hortensia's laten de wolluis zien. (dus niet wol - dopluis) En de dopluis bestaat ook. De 2 worden makkelijk verward. Vooral de beestjes zelf omdat ze wittig zijn. Dopluis kun je met de hand nog verwijderen. De harde bruine schildjes die je in de winterperiode vaak vindt, ik zie ze soms op druiven hier, kun je zo wegwrijven. Systematisch alle takken even nalopen en probleem is ver opgelost. Probleem, nou ja...als je het graag chemisch aanpakt, van deze 2 soorten is dat ze door hun wollige omhulsel of schildje moeilijker te bereiken zijn met gif. In natuurlijke situatie is het normaal dat hier en daar een plant, vaak de zwakste of die niet in zo goede omstandigheden staat, door een ziekte of etend insectje wordt bezocht. Dat je het als een probleem ziet kan er mede op wijzen dat je planten eigenlijk niet ideaal staan en wat kunstmatig sierlijk gehouden moeten worden. Natuurlijk zijn er prachtige hortensia's om te zien, maar tegelijk zijn het gekweekte wat onnatuurlijke vormen die hier eigenlijk op veel plaatsen niet in hun natuurlijke habitat staan. In appels is de wollige (appel-)bloedluis een veel voorkomende aantasting. Dit jaar komt ze zeer veel voor. Dat is een heel andere. Is geen heel ernstig probleem voor de liefhebberstuin. Ziet er erg uit, vooral omdat als je ze wegwrijft (en dat is een prima manier om ze al wat te verwijderen) je handen wat rood sap laten zien. Dat is geen bloed, maar het lijkt er wat op. Je vindt ze vooral op snoeiplekken, wondjes en op nieuwe groei. Naast met je vingers even wegwrijven, kunnen vooral natuurlijke vijanden als larven van lieveheersbeestjes, oorwormen, gaasvliegjes e.d. zeer veel helpen. Op het moment dat je zou gaan spuiten tegen de luizen, zullen zeker je helpers eerst opgeruimd worden.

Top Yuras! Mooi die kleur ook van de vruchten. Hoe oud was de boom? Zaailing of ent/occulatie?

Je vraag wordt wat off-topic gezien de titel. Gekochte klauwen geven ca. 2 jaar voorsprong. Vaak zullen dat ook alleen mannelijke planten zijn (wat afhankelijk van ras en kweker) waar geen besjes met zaadjes aan gaan komen. Broodtelers geven daar aan de voorkeur, maar zelf merk ik geen verschil. Verkrijgbaar ook in vele tuincentra en tuinwinkels of markt, vaak verpakt per 1 of 2 klauwen in de voorjaarsbollencollectie (geen ras vermeld, bewaard in turf, makkelijk niet meer echt vers). In ieder geval online zijn er later in het najaar en in het voorjaar ook diverse aanbieder voor versere planten. O.a. van der Wal, Moestuin en bloem, Vreeken......... Misschien in andere topics over asperges even zoeken op dit forum , en daar een lijstje maken met aanbieders, rassen en ervaringen daarmee misschien....?

Och....moeten.... Wen er maar vast aan....geen tip of advies over tuinieren...of er zijn uiteenlopende en vaak zelfs tegengestelde adviezen. Ik doe daar ook aan mee. Hoe je daarmee omgaat...? 1. Verschillende adviezen verwijzen naar verschillende uitgangspunten, verschillende praktijk, verschillende keuzes die mensen maken en waarmee ze denken. Een voorbeeld: Als je iets begrijpt van bodemgezondheid en de rol van allerlei beestjes, schimmels en bacteriën in de bodem daarin, zul je nooit meer allerlei gif in je tuin brengen, maar ook terughoudend worden met grondbewerking en kwistig allerlei meststofjes strooien...dus heel anders dan lange tijd door vele tuiniers werd betoogd en gepraktiseerd. Door doorvragen...waarom?.....ga je dat soort onderscheid kunnen maken...begrijpen dat er verschillen zijn en waarom en dan wordt het alleen maar interessanter. Vaak is er niet een waarheid, maar vele wegen die succesvol kunnen zijn. 2. Blijkbaar bestaat er vaak niet een goeie manier....kunnen er meerdere goede manieren zijn....maar dat is ook weer afhankelijk van wat je belangrijk vindt en plaatselijke omstandigheden die bij andere mensen of in andere tuinen kunnen verschillen. 3. Zelf ervaring opdoen en kritisch zijn. Kijken, luisteren, leren en dat blijven doen. Dan leer je de betere adviezen van de papegaaienpraat onderscheiden. Mijn aanpak voor een druif zou zijn om ze nu te laten groeien, maar wel zo nodig wat in te tomen om het hanteerbaar te houden. Eerste paar jaar is opbouw van een gezonde en sterke plant met een goede en hanteerbare vorm belangrijker dan al snel vruchten krijgen. In de winter (november....) flinke snoei hier op gericht. Groei ca. 50 cm per jaar van een stam of evt. gesplitst. Al de rest aan scheuten, groeipunten en uitlopers rigoureus wegsnoeien op 2 a 3 knoppen. Druif is harde groeier, die profiteert van goed en diep kunnen wortelen. Daarom opbouw van een goed gestel nu, geeft vol op goede en lekkere vruchten over enkele jaren.