Ja, ik weet het. Drie updates in twee weken, over twaalf vierkante meter, is wellicht wat veel van het goede. Maar ik word zo blij en euforisch van de tuin en hoe ik nu aan het rommelen ben, ik wil niets liever dan elk zaailingetje en verschoven steentje met jullie delen!

Dus...goedbeschouwd valt het dan nóg mee.

Waar waren we gebleven? Bij de border. Vorige keer liet ik zien hoe ik een paadje had aangelegd, zodat ik van nu af aan niet meer op de grond hoef te lopen. Naar een idee van pippi: een border-timelapse!

Afgelopen zondag:

En hiermee begon ik vanochtend:

Zien wij daar de eerste groene sprieten in de bruine vlakte verschijnen? Jawel, dat zien wij! In de ronding van het paadje staan tuinbonen, met lavendelsnoeisel ertussen gestrooid om de slakken te foppen (of iets, ik weet niet precies hoe het werkt, ik heb het klakkeloos nageaapt uit het Moestuinhandboek van Mme Zsazsa). Tot nu toe werkt het, in ieder geval.

Naast de schuurdeur, aan het eind van het paadje, heb ik een heksenstaketsel gebouwd van snoeihout van de boerenjasmijn. Best een beetje klein uitgevallen, maar wel heel mooi, een soort sneeuwschoen voor olifanten. Dat ruimtegebrek lossen we dan wel weer op. Nu staan er acht sugar snaps bij die nog niet eens tot het eerste draadje komen.

Het staketsel van de voorkant. Niet goed te zien op de foto: de groene draad die tussen de stokken zigzagt en de sugar snaps hopelijk stevigheid gaat bieden straks. Het netje zit erover tegen de vogels.

Verder staan er in de border al:

- wat overgebleven snijbiet (ja, die heeft gewoon de hele winter doorgeleefd!),

- wat overgeschoten zaailingetjes van radijs en rood mosterdblad,

- mierikswortel van willy,

- peterselie die ik uit elkaar heb geplukt van zo'n winkelmultiplant*.

*=jeweetwel, zo'n potje peterselie van de AH dat eigenlijk 20 zaailingen op elkaar gepropt is. Als je die uit elkaar haalt en ze overleven het, heb je dus 20 peterselieplantjes (ik heb alleen de vijf beste gehouden)!

Er komt natuurlijk nog veel meer in de border, maar dat moet wachten tot het wat groter is.

Bijvoorbeeld dit:

Dit is mijn voorzaaibak voor de wortelgroentes (en snijbiet); als deze plantjes uitgeplant zijn zaai ik meteen weer nieuwe.

En als we dan toch bezig zijn met een tour:

Mijn zelfgemaakte zaaibak, inmiddels met gaas want het mosterdblad en de raapstelen pasten niet meer onder het glas:). Een deel van wat hier staat wordt straks uitgeplant; de rest staat er als snijgroente voor een stamppotje.

Ik zie nu trouwens pas dat hier sprake is van een 'photo bomb' door de perzik, daar op de voorgrond. Perzik says hi!

Dit is achterin de tuin, bij de - inmiddels perfect uitgelijnde - emmers. Ik heb er al wat sla en rood mosterdblad uitgeplant (vooraan links), de broccoli'tjes van willy staan er zolang, en in de achterste emmers zie je wat sneu plantgoed van de Lidl waar ik geen weerstand aan kon bieden. Ook dat gaat allemaal weer verplaatst worden (maar waarheen?).

Hier de rabarberborder. Inmiddels hebben we voor de aller-, allereerste keer rabarber uit eigen tuin gegeten. In een crumble.

Lékker! Smaakt heel anders dan de rabarber uit andermans tuin.

De kers staat in bloei en ook de aardbeien beginnen inmiddels bloemen te maken, zelfs degenen die onder de rabarber staan.

Hier gaat alles dus goed.

Hetzelfde kon vanochtend nog niet gezegd worden van deze border. Sinds vorige herfst had ik hier niets aan gedaan. Dit was - naast het opruimen van bergen troep - mijn klussie klussie klussie voor vanmiddag: van chaos tot kruidenborder.

Stap één was het uitgraven van de framboos. Ik had die vorig jaar van een vriendin gekregen en in een emmer uitgeplant, maar ik vond de smaak en productie van de frambozen tegenvallen. Daarom twee nieuwe, Echte Grotemensenframbozen gekocht (met dank aan Goldfish!): Tulameen en Golden Everest.

Kijk, dit gebeurt er als je een framboos laat beloven dat 'ie netjes binnen zijn emmer zal groeien (dit is na één jaar, en dan zijn alle vastgegroeide uitlopers al afgeknipt).

Een knip-, scheer- en strikbeurt later ziet het er alweer heel anders uit. Ik heb besloten dat de framboos nog één zomer mag blijven om te laten zien wat 'ie waard is. Hij hangt namelijk al helemaal vol met knoppen, nu zomaar weggooien vind ik zonde.

Enfin, stap twee: rooien van wat verdwaalde knoflook. Die had ik vorige herfst bij wijze van experiment hier eens in de grond gestoken.

Wat zou eruit komen?

Mijn allereerste knoflook ooit!

Superspannend!

Wait for it...

Tadaaaaa...

We gaan maar snel verder met stap drie: het uitgraven van alle kruiden (flinke wortelkluiten!).

Vervolgens de nieuwe frambozen ingegraven en over deze 'schone lei' een zak potgrond verdeeld voor de broodnodige vitamientjes. Ik weet wel dat veel kruiden op arme grond mogen staan, maar die van mij zagen er wel erg armetierig uit de laatste tijd, dus ze komen toch iets tekort denk ik.

Laatste en meest bevredigende stap (ja, het werd al bijna donker!): het terugplaatsen der kruiden. Met veel ruimte ertussen, dan kan er nog wat bij hier en daar.

Tot slot de hele boel opgeruimd en voor de framboos in de emmer een 'terrasje' gemaakt van oude vloertegels, zodat 'ie niet in het terras gaat wortelen. En zo zag het er aan het eind van de dag uit...op de modder na niet slecht:).

Tot volgende keer!