De week begon nog met veel wind, kou en regen, een mooie tijd om de laatste wintergroenten te oogsten.

De kleinste preitjes staan er nog en ook staan ze erg in de weg als je door wil gaan met spitten.

 

 

Dus regelmatig wat mee naar huis voor een lekker maaltje.

 

 

Maar naar het weekend toe werd het weer beter, veel beter, het werd echt voorjaarsweer en dat in februari.

Het werd weer druk op de vereniging en ook onder glas gaat het hard.

De spinazie is mooi gekiemd en kan zelf verder zonder glazen bescherming.

 

 

 

Het kweekkasje kan weer een stukje opgeschoven voor de volgende lichting die alweer gezaaid is.

 

Ook in de platte bak wordt het warm met wat zon.

De eerste  van de kleine witloofjes die ik daar gezet had komen boven het zand uit.

 

 

Dus het raam er af en de helft er uit.

 

 

 

Ook de potten bieslook onder glas gaan hard:

 

 

 

Samen weer een maaltje.

 

 

 

Ik dacht aan een salade maar er was ook nog palmkool die nodig op moest.

 

 

Halverwege de week kwamen ook de bestelde pootaardappels.

 

 

Zelf heb ik drie soorten 
Anais, Dunastar en Texla.

De Anais gaat voor de primeur, 80 dagen tot oogst zou mogelijk zijn.

Daarom laat ik die in een doos spruiten, eerst binnen in de warmte tot ik zie dat ze allemaal actief worden en dan door naar de kas om koel en licht te spruiten.

 

 

 

Al snel zie ik beweging en na drie dagen gaan ze van de vensterbank naar de tuin.

 

 

Medio maart zal ik de eerste  rijtjes poten.

 

Het mooie weer nodigt ook uit voor de fijnere werkjes zoals het met de hand schoonmaken van het knoflook bed.

De helft had ik niet meer schoongemaakt sinds de herfst.

Het meeste vuil daar is mijn eigen schuld, ik had winterpostelein in het zaad op de composthoop gegooid.

 

 

Ik laat er maar een paar staan, al wordt het nooit zo mooi als winterpostelein onder glas.

 

 

 

De voorgezaaide tuinboontjes moeten ook echt de grond in, het is veel te warm voor ze achter glas.

Dus weer een dubbele rij gezet en nog bij gezaaid om het vol te maken.

 

 

 

Vier keer dezelfde Aguadulce tuinbonen op verschillende tijden en manieren gelegd.

 

 

 

Het gaat niet allemaal goed, onder de cloches die ik had laten staan voor de stormen zat ook een slakje verscholen.

En door de warmte werden deze planten ook te slap, maar meestal lopen tuinbonen vanaf de basis nog uit met een paar stengels.

Er is nog hoop voor deze slappelingen.

 

 

Onder plat glas gaat het nog harder, iedere middag moet ik al luchten.

 

 

Maar we gaan stug door, vandaag heb ik de volgende soort, De Monica te weken gelegd om ze morgen weer te zaaien.

 

 

 

Ook kwamen dit weekend de eerste peultjes, buiten onder kappen gelegd, boven.

 

 

Omdat de vooruitzichten erg mild zijn heb ik ook de eerste buitensla Little Gem gezet, deels onder een cloche.

 

 

Er achter zie je nog vaag de Berglook wat een slappe looksoort is. Ik had vorig jaar wat bolletjes gehad.

Het komt ook van nature in Nederland achter de duinen voor (rode lijst) maar niet hier, het vraagt kalkrijke grond.

Een extra stimulans om toch nog om een zak kalk te gaan.

 

 

Onder glas gaat het nu hard, we moeten flink dooreten van de wintergroenten zoals de palmkool.

De koolplantjes onder glas zijn nu ook bijna klaar.

 

 

 

De kleine sjalotjes onder glas zijn flink aan het groeien.

 

 

Net als de sla.

 

 

En de radijs en raapsteeltjes.

 

 

De verwachting aan de kust is gunstig, ik heb vandaag weer vijf rijtjes voorjaarsgroen gezaaid op de volle grond.

De vorige lichting staat keurig boven.

 

 

Kortom een vroeg voorjaar. En ieder jaar komt er weer een verrassing van onder de snoeihout snippers.

De bolletjes die ik ooit eens uit de vuilnis haalde als een weggegooid en uitgebloeid bakje voorjaarsbloemen.

Ik heb er een heel stel staan, dit zijn kleintjes, de langere staan alweer thuis in een vaas.