Ga naar inhoud
Image Image Image Image Image

Ergens moet er eentje de laatste zijn.

IMG_20250627_151909120_PORTRAIT~2.jpg

Vandaag heb ik Fee laten inslapen. Zij was mijn laatste konijn.

Ik heb vier konijnen gehad in 16 jaar, allemaal als koppel, behalve Fee die de laatste 15 maanden alleen was. Dat was wat langer dan ik zelf gedacht had, eigenlijk,, want als E. cuniculi konijn dacht ik dat ze veel eerder zou moeten gaan. En je wilt een konijn met die vreselijke en besmettelijke ziekt ook niet weer teruggeven aan de opvang ( waar al mijn konijnen vandaan kwamen).

Franky was de Zachtste en moest het eerste gaan, Anouk de meest Volhardende, Petey was de Knapste en Fee het Allerliefst. En wat heeft dat met Moestuin te maken? Nou, dat ze er allemaal wel wat van lustten (frambozenblad, aardbeiblad, venkel, erwtenscheuten, gras en zevenblad, kruidjes diversen), maar ook hun geweldige aandeel in stro met poep en pies hebben geleverd, zowel als mulch als wel op de composthoop.

Maar waarom ik dit vooral wil schrijven, is dat ik het zelf heel moeilijk vind om te moeten besluiten, wanneer het tijd is. En dat is heel lastig bij huisdieren. Want die maken al een tijd deel uit van het huishouden, maakt niet uit of ze ratje, cavia, poes, konijn of hond zijn. Dus je wilt ze liever niet laten gaan. En dat lees ik hier op het forum ook wel bij andere mensen.

Ik had veel aan het boekje "zijn we niet te vroeg?"

Want Fee had vooral kleine kwalen en mankementen. En was vrolijk als ik of Lief in beeld kwam, vooral met een blaadje of takje van dit en dat. En alles schoon en fris en voldoende. Gisteravond stond ze (ik had late dienst) nog op de drempel voor haar stukje peertje, toen ik thuiskwam. Vanmorgen bij het openen van de gordijnen weer paraat voor de peterselie. Maar toch.

Oogjes met staar, vaak snotneusje, plakpoep en wat urineverlies. Eet geen hooi meer. En al 9 jaar oud en al twee keer E.cuniculi overleefd. Zwakke achterhand daardoor, waardoor ze soms ook om viel in haar enthousiasme. En al heel lang geen ander konijn als partner.

Ik heb een lijstje gemaakt met de fijne dingen en de mindere dingen. De laatste was veel langer.

Mijn Allerliefste ligt nu in het konijnenstraatje naast de voormalige konijnenren. Naast Petey en Anouk. Franky ligt aan de andere kant.

Na 16 jaar konijnen was zij mijn laatste.

En misschien was ik dit keer vroeg. De hoek waar haar huis was, vind ik nu heel erg leeg. Maar misschien was ik net op tijd.

IMG_20250627_162737290_HDR.jpg

aangepast door woldistel

10 reacties

Aanbevolen reacties

Dahli

Members

Geplaatst:

@woldistel Wat heb je dit mooi en respectvol omschreven en gedaan. Ik denk dat mensen met een huisdier je worsteling en gevoel herkennen, maar om het zo mooi te kunnen opschrijven… Heel erg ontroerend. Sterkte gewenst.

Gitta

Members

Geplaatst:

Wat een mooi en ontroerend verhaal. Ik snap heel goed wat je bedoeld. Zelf ook 3x meegemaakt. Wat een verdriet en leegte is er nu. Heel veel sterkte!

Petrasmoestuin

Members

Geplaatst:

Ik snap het ook heel goed. 3 Honden moeten laten inslapen door een ziekte. Ik was niet te vroeg of te laat. Eigenlijk gaven ze dat zelf aan. Ik kan er ook een heel boekwerk over schrijven. Ik wil toch graag een verhaaltje kwijt. Mijn eerste hond, 10 jaar, een Cane Corso, een hond die meestal niet ouder wordt dan 12. Ernstige artrose. Kon niet meer eenvoudig zitten, ook haar staart niet meer bewegen. Ze werd apatisch, keek je niet meer aan, draaide haar kop weg, wou niet aangeraakt worden.
Op de dag dat wij haar gingen bevrijden stapte ze het terras op, keek over de hele tuin en bewoog met haar staart. De staart die ze al weken niet kon bewegen. Wij zagen het als een groet, alsof ze zei: ik ga weg. De arts is later geweest en wij hebben ze toen laten gaan, in de tuin lag ze. Haar zus, die 12½ jaar werd ging op haar graf zitten en keek over het dal heen. Kreeg nierfalen en liet alles lopen en bleef zo sterk tot het laatst, maar het werd erger en ze kon niet meer.
Ik begrijp eruit dat je geen konijnen meer neemt? Het gemis van een dier, de leegte, geen hok meer, geen knuffel. Wij gaan het ook meemaken, want wij hebben nog 1 hond en kunnen ook geen huisdieren meer nemen om diverse redenen.
Ik wens je heel veel sterkte!

jootje

Members

Geplaatst:

Sneu , Woldistel.

Ik denk dat je op tijd was. Als je een beestje zo lang hebt, dan voel je wel wat je doen moet denk ik.

Blijft hoe dan ook lastig dit soort dingen. 😕

CJodokus

Members

Geplaatst:

Mooi geschreven, liefdevol. En herkenbaar dat verdriet.

Koester de herinneringen aan een lange periode met 4 mooie dieren.

Vrouwholle

Members

Geplaatst:

Zo herkenbaar geschreven..😢

Hoe moeilijk en tegelijk ook mooi dat wij onze geliefde huisdieren uit hun lijden kunnen verlossen.

Ik loop nog steeds wel met knabbel spul uit de tuin wat mijn kippen niet aan kunnen naar de nu alweer een tijdje lege plek waar jaren lang mijn cavia’s stonden…

Missen is zoooo moeilijk…😢

Ook van mij heel veel sterkte woldistel….🌱👩‍🍳🌱🐓🌱🌻🌱

woldistel

Members

Geplaatst:

Dank jullie wel, lieve mensen voor alle welwensen. Ik moet zelf mijn konijnen nu nog even ontwennen. Ik was vanmiddag even op de volkstuin en realiseer me dan dat ik niks aan blaadjes en kleine snackjes mee naar huis hoef te nemen. Het gaat toch wel een beetje in het systeem zitten na 16 jaar.

Petrasmoestuin

Members

Geplaatst:

Ja, op heel veel momenten denk je weer aan je lieverds die je mist. Muziek, een bepaalde omgeving, een bepaalde lucht of een plaatje of een plek in je huis. Ik heb het met het uiterste hoekje in de tuin waar mijn Mastin hond Linda nooit zat, maar ze wist op die dag dat ze dood ging, had een maagkanteling, te laat ontdekt..... Elke keer als ik met de slakkenzoektocht daar kom, denk ik aan haar.
Dit heeft heel veel tijd nodig, het slijt, maar je vergeet ze nooit. Ik probeer ook aan de leuke dingen te denken die ik met ze meemaakte, maar blijft moeilijk. Ook voor jou @woldistel

Rookie

Members

Geplaatst: (aangepast)

Wat erg meid!

Het is zó moeilijk om het juiste moment te kiezen.

Maar dit lieve beestje had een bazinnetje, wat het voorrecht had om te doen wat het beste was...

Die tweestrijd herkennen alle dierenbaasjes wel, jezelf constant afvragen "doe ik het wel goed"?

Maar alleen al het feit, dat je er over nadenkt, maakt dat het goed is.

Heel veel sterkte!😘

aangepast door Rookie

CJodokus

Members

Geplaatst:

Ik schrijf het toch maar, aangezien het al dagen in mijn hoofd zit, dat zinnetje.

Alfred Tennyson wrote the line, “'Tis better to have loved and lost than never to have loved at all.”

Gast
Voeg een reactie toe