weknow

Zit er iets voor jou bij? Ik vraag vergoeding van eventuele verzendkosten en reactie graag via een prive-berichtje. Intussen is er een tweede overzicht met nog andere boeken te vinden in dit topic. Kijk daar verder! Moderatoren.....dit topic mag wat mij betreft worden verwijderd.

Ik heb die van ACD ook bij een kas van dat merk, Frans, en dat is precies die waarvoor mijn voorgaande opmerking geldt. Een kas met tomaten, komkommers e.d. heeft veel meer frisse lucht en ventilatie nodig m.i. dan je met die automatiche raamopeners kunt bereiken. Bij storm gaat wel alles even dicht om schade te vermijden en in de koudste wintermaanden staat alleen de deur altijd open overdag, met hor. Wat afhankeijk van de buitentemperatuur wat verder of minder. Gisteren was het rond het virespunt ook overdag en was er een grote kier. Morgen wordt het al rond de 8 en 10 en dan gaat die helemaal open. En als er echt een zonnetje bokomt, gaan ook de dakramen op een kier. Zo een raamopener zou dan nog lang niet iets doen. Als in februari/maart/april de nachten nog fris zijn gaat ze rond donker dicht en in de ochtend open...maar vanaf een graad of 12 buitentemperatuur gaat alles open. In het najaar als er geen tere zaaisels meer staan mag het tot een graad of 5 open blijven.

Wat diepgaandere en wetenschappelijke achtergrond in deze Engelstalige link: https://www.gardenmyths.com/bokashi-ensilaging-ecoenzymes/

Mooi zeg. Ik heb nog een automatische raamopener nieuw in verpakking. Gebruik dat nooit want echt overbodig, reageert veel te laat...gaat pas bij vrij hoge temperaturen open (allemaal doen ze dat) en dan wordt de temperatuur nog veel te hoog. Kas staat hier zo veel mogelijk, zeg tussen maart en november zo mogelijk altijd... helemaal open..alle ramen helemaal en deur volledig om een wel goed klimaat te hebben. Tegen vergoeding verzendkosten stuur ik ze op naar wie zich eerst meldt via een PB. (Is intussen gereserveerd voor Roland) Wel zou een hordeur erg handig zijn tegen katten e.d.

Ik heb even gezocht via Plants for a future met het zoekwoord Vitis (er zijn veel meer wijnstok-familie-planten = Vitissen, dan wijn en tafeldruiven!! = Vitis ferum...als mijn minimale Latijn klopt betekent dat vurige druif, verwijzend waarschijnlijk naar de alcoholische mogelijkheden?????) Je vindt dan een hele reeks druifachtigen. Kijk dan in de beschrijving naar wat er van die soorten wordt gebruikt voor welk doel bij "leaves" en het zogenaamde edible rating. Zo kom je er tegen waarvan met name het blad interessant is. Zo kun je verder komen, lijkt me. https://pfaf.org/user/Default.aspx Plants for a Future focust helemaal op de praktische bruikbaarheid (voeding, medicinaal e.d.) van in principe alle mogelijke planten op de wereld, maar omdat het in UK is opgezet zijn de meeste soorten geschikt ook voor ons meer gematigd klimaat. Maar heel veel soorten uit de enorme database zijn onbekend en moeilijk aan te komen. Om naar de bladeren van druiven te kijken op onderscheiden vorm moet je een maand of 5 a 6 wachten....dat heb ik nooit heel bewust bekeken en ze zijn nu in winterrust......

Nadeel van deze mulch is dat het je bodem belemmert om op te warmen in het voorjaar en dat is in een moestuin zeer gewenst. Voor een fruittuin, voedselpark e.d. en bij vaste planten en struiken is dit wat betreft zeeeeeeer geleidelijke voeding en verzorging van je bodem uitstekend. Voor een moestuin waar je vooral een en twee-jarigen teelt die relatief veel voeding nodig hebben is mulchen met blad eigenlijk niet aan te raden. Mijn advies daarvoor is om het (op een goede manier!) te composteren en daarbij toch een 30% (komt niet precies) "groen"en meer stikstofrijk materiaal te mengen. Dan heb je over een klein jaar de ideale en echt bodemvoedende compostmulch die je moestuin veel beter en sneller van een goed bodemleven en voedzaamheid voorziet. Dit zou ik ten stelligste adviseren. Vanuit permacultuur-kringen sluipen nogal wat misverstanden en onjuistheden over hoe je voor een moestuin (ook juist permacultuurmoestuin!!, zoals bijv. Charles Dowding!!!) met mulchen de beste resultaten zou bereiken. Mulchen met vers en niet naar compost omgezet materiaal doet niet meer dan bovenop je bodem wat beschermen tegen te harde neerslag en tegen uitdroging. Als voeding doet het pas na zeer lange tijd iets en aanzienlijk minder (veel meer stikstof en fosfor spoelt uit en vervliegt dan wanneer je het in compost kunt binden!!!) dan wanneer je er compost van maakt. Mulchen met blad in een moestuin is niet slecht omdat je schade zou veroorzaken....het is vooral heel kjammer dat je wat je beschikbaar hebt niet naar waarde en mogelijkheden inzet. Je bereikt misschien maar 20% van de waarde die het voor je moestuin kan hebben door het wel te composteren. En juist ecologisch gezien maakt het juist wat uit. Een andere optie kan zijn om met dat blad zogenaamd bladcompost te maken en dat als een goed alternatief voor potgrond te gebruiken.

https://www.fruitbomen.net/bes/worcesterberry/ https://www.arborealis.nl/catalog/eetbaar/ribes-divaricatum.ridivari.html (Nu even uitverkocht) https://groengeert.be/2.0/assortiment/heesters/fruitheesters/ https://www.proeftuin.eu/Nl/CAT/catalogus.pdf En als je bij mij in de buurt woont, kan ik ook voor jou stekken maken. (Ik moest mijn 6 grote planten achterlaten helaas, maar ga binnenkort wel nog stekken en enthout nemen in mijn oude tuin...zeker ook van deze Ribes diviricatum) West Zeeuws-Vlaanderen.

Culvita is een groothandelsmerk. Het is gewone groencompost. Niks meer en niks minder. Grootschalig ingekocht en in zakjes van 40 liter weer voor het 50-voudige verkocht. Zoals mineraalwater uit een fles meestal duur kraanwater is. Wat zou je verder willen weten?

Bovenop de bodem is slimmer om je compost te doen. Dus als een soort mulch. Het beschermt en voedt de bodem o.a. (bijvoorbeeld tegen slagregen en erosie) en iedere keer dat je ìnwerkt`moet het bodemleven dat zo essentieel is van voor af aan gaan opbouwen omdat de verbanden die erin ontstaan verbroken worden. Ik zit overigens ook zware Zeeuwse klei aan jouw "overkant". Vooral in de laatst aangelegde poldergebieden is dat jonge klei. Zeer zwaar (bij droogte kun je er alleen met pikhouweel in) en vruchtbaar maar risico van dichtslaan (bijvoorbeeld door grondbewerking...ja ook frezen lost dat minder op dan organische stof toevoegen en het met rust laten). Die blauwe laag kan een zogenaamde ploegzool zijn...een moeilijk doordringbare laag die ontstaat doordat jaar na jaar geploegd werd op inderdaad 40 a 50 cm diepte waar de fijnste deeltjes dan steeds werden uitgewreven. Als ik daar fruitbomen plant zorg ik per plantgat voor 2 a 3 gaten met de grondboor tot ca. 1 meter diepte en vul die met organische stof. Bomen wortelen overigens eerder breed dan diep. Hoogstam fruitbomen op sterkgroeiende onderstam tot een diepte van max. 80 a 90 cm....daar mag dan ook nooit (grond)water blijven staan omdat je anders snel erg ziekelijke bomen krijgt die lijden aan van alles. Het wortel gebied van bomen is vooral breed en in de bovenste 40 cm...ga uit van 1,5 a 2x de omtrek van het gebladerte en net buiten dat gebladerte (de boomcirkel) bevinden zich ook de meeste actieve wortels van een boom of struik. Vandaar dat dat vooral het gebied is om je compost te leggen.

inderdaad 2 of 3 knoppen zoals op de foto met streepje. je zou met de keuze rekening kunnen houden welke kant je wilt dat de laatste knop die overblijft uit zal groeien. Als je zelf vindt dat er te veel (zij)twijgen, want zo heten die nieuwe uitlopers, overblijven kun je er een aantal wegnemen. Maar je zult merken dat dit knippen nu lijkt op verminking, maar volgend jaar juist een nog hardere groei oplevert. 🙃

Dure DCM-mest kopen voor fruitbomen is onzin. Op elke normaal vruchtbare grond heeft fruit geen echte bemesting nodig. Om de paar jaar in het gebied van de jonge wortels (dat is de ring waar de buitenste bladeren ophouden) rondom een laagje compost van 1 a 2 cm. is dan voldoende als voeding en bodem verzorging. Een mulchlaagje van vooral herfstblad, gehakseld hout helptt bovendien een bodemmilieu en -leven waarin fruitbomen en -struiken zich thuisvoelen omdat er zich schimmels in kunnen ontwikkelen die samenwerken met deze planten (Mycorhizza) en helpen je bomen en struiken te verzorgen. Sommige soorten kleinfruit zoals aardbeien (staan maar kort op dezelfde plaats en vragen meer de aanpak van een groententuin) en frambozen mogen wat extra hebben...daarvoor is koemest uitstekend als je niet over compost kunt beschikken, evt. aangevuld met eens per 2 jaar een poedersuikerdun laagje kalium...want dat is de voedingstof die fruit meer nodig heeft dan stikstof en fosfor. Als je een hele arme grond hebt, volledig zand is daarvan een duidelijk voorbeeld, is ook koemestkorrels een optie. Volledig verteerde/gecomposteerde dierlijke mest zoals Patrijs noemde (koe, konijn, geit, paard e.d.) is met compost vergelijkbaar...iets sterker (dus met mate!!!) maar ook organisch, bodemvoedend en langzaamwerkend. Op een teveel aan bemesting en dan vooral snelwerkende voeding en stikstof reageert fruit erg slecht. Het bevordert ziektes en lokt belagers als luizen.

Je kunt ze inkorten, als je dat wilt aangezien het volgend jaar nog allemaal flink kan groeien. Waar nu al dubbel zitten of te lang gaan worden breng je ze terug op 3 knoppen en die zullen nog gaan uitlopen en bloeien. Op deze manier zorg je dat het geen kluwen wordt en alle bramen volop licht krijgen en goed kunnen rijpen, maar ga je niet sterk inleveren op de opbrengst. Wegnemen niet, want dan krijg je aanzienlijk minder vruchten. Je constructie maakt een grote opbrengst mogelijk. Tip: Van forumlid Bit leerde ik ooit een handige techniek om effectiever gebruik te maken van een klimrek. Namelijk door de nieuwe scheuten in een soort s-vorm of slingerend aan te binden behoud je een groter oppervlakte waar een braam kan dragen.

Die is wel te herkennen...duidelijk anders dan bijvoorbeeld Brompton of Wangenheim. Relatief klein en vrij donker blad. Stuur eens een foto mee...misschien geeft dat zekerheid? Relatief vroeg snijden en vroeg enten kan helpen. Maar juist bij prunus kan het ook werken om enthout niet op te slaan, maar zeer vers te snijden en meteen te enten vroeg in het jaar (jan-februari- tot begin maart). De ervaring dat schipbudden vooral, maar ook occuleren in de zomer succesvoller is, hoor ik ook nogal eens. Toch vind ik het wel een goede prestatie, temeer omdat je ze in huis in je woonkamer (vrij droog...niet zo gunstig denk ik) hebt gehouden. Dus wat mij betreft een echt succes en een compliment. Mijn eigen slagingspercentage van Prunus is eerder 1 : 4 met voorjaarsenting. Zomer lukt ook wat beter. Kers lukt ook wel redelijk met voorjaarsenting. Nu zegt uitlopen van de ent nog niet alles. Want in het hout zit voldoende voeding voor eerste uitlopen en bladgroei. Pas rond mei kun je met vrij grote zekerheid zeggen dat enten gelukt zijn. Die eerste uitloop is bij mij ook tegen de 100%, maar een groot deel van de Prunus-enten valt de maanden erna al;snog uit. Bij appels en peren is mijn slagingspercentage heel veel beter...die lukken bijna allemaal wel als het enthout goed is.

Dat overzicht kende ik nog niet. Dus dank voor 25 goed gefotografeerde rassen en uitleg daarbij in deze link MSDG! Vergelijk ik de foto van de Seuri in dit overzicht met de foto van wat Seiri zou zijn van ´t Olde Ras dan kan de vorm kloppen, maar is de kleurstelling van de schil heel anders.

Ik weet niet wie je hier citeerde, Redzebra (de tekst staat in een andere kleur?). Ik kan dit volgen, maar denk dat het toch niet het hele verhaal is. Ik weet dat we nu off-topic gaan, maar wil toch heel graag proberen het wat te nuanceren. Door uit te leggen wat iets voor mensen kan betekenen en voelen, ben je in staat er rekening mee te houden. Misschien kun je het wat vergelijken met waarom je een vrouw beter geen "wijf"of "teef"noemt (hoewel ook dat ooit gewone woorden waren in de nederlandse taal), iemand die moeilijker leert beter nie als "dom" of met nog lelijker woorden aanduidt (ookal was dat niet zo lang geleden wel gangbaar en taal-eigen) en dan heb ik het nog niet over allerlei racistische woorden voor anderen. - Aan 2 kanten van de Maas was er tussen de 2 Limburgen inderdaad veel contact en als ik terugdenk aan de tijd dat ik daar woonde (de eerste 30 jaar van mijn leven) was de benaming voor elkaar : Belgisch Limburg (in mijn dialect "Bels Limburg") aan de Nederlandse kant (dus niet "Vlaams Limburg!") en in het dialect aan de Belgische kant was het inderdaad "Hollands Limburg". Maar omdat de mensen zich meestal sterk verwant voelden, heb ik daar nooit iets vervelends bij bemerkt. Dat was daar, in die context, denk ik inderdaad vrij neutraal. - Ik woon nu in Zeeuws Vlaanderen (!) en ook hier in de grensstreek waar ik nu langer woon dan in Limburg merk ik dat Nederlandse en Belgische Vlamingen heel gewoon en veel met elkaar omgaan. Dus geen probleem. - In de officiele taal (BN, tv, radio enzovoort) wordt er gelukkig gesproken over Nederland en Nederlanders. - Echter elders in Belgie/Vlaanderen is het woord Hollander heel vaak NIET neutraal en heeft het gebruik ervan vaak iets negatiefs. Het cultiveert ook vaak een wij tegeover-zij-gevoel. "Hollanders" staat dan voor wat bazige en ongepast resolute mensen die hard praten, de boventoon voeren of dit willen, denken dat ze het allemaal zo goed weten, op Vlamingen neerkijken....dit soort connotaties zijn er vaak mee verbonden. Het grappige is dat als Limburgers het over Hollanders hebben, precies ook dit soort bijgevoelens een rol spelen. Zelfs een stuk historische overheersing vanuit het bestuur van "de Hollanden" (Ook godsdienst speelde daarin een rol: het katholieke Zuiden to het protestantse Noorden) van waaruit alles besliste werd delen we als Limburgers (en misschien ook andere delen van Nederland) en Vlamingen. De Vlamingen maakten zich daar in 1830 van los om vervolgens een geschiedenis van onderdrukking of achterstelling vanuit Franstalig Belgie te moeten beleven. Gevoelsmatig denk ik dat voor Limburgers het woord Hollander zoiets kan voelen als dat je tegen een Vlaming "Waal" zou zeggen en heel Belgie, inclusief Vlaanderen, Wallonie zou noemen. - Voor veel Nederlanders is overigens ook het woord "Belg" evenmin neutraal. Gezellig, warm is de positievere variant (ook Limburgers", "Limbo's" uit "Limbabwe" worden zo vaak gezien!) en niet-zo-slim en wat kinderlijk in allerlei varianten (Belgenmoppen) de negatievere. Nederlanders kunnen zich samen vermaken met kleinerend te doen over die "domme Vlamingen". - Dat Nederland in veel buitenland en dus ook in sommige talen "Holland" wordt genoemd kan ik verklaren doordat de machthebbers, uit vooral Noordwest-Nederland en dus de Hollandse provincies Noord en Zuid Holland en misschien Utrecht, zichzelf ook zo noemden (en het voor het gemak niet hadden over de rest van Nederland waar de macht zeker niet lag). De heersende Nederlanders noemden zichzelf "Hollanders" en het is geen wonder als dat woord dan ook in sommige andere talen (uit landen die werden overheerst of waarmee handel werd gedreven) terecht is gekomen. - Ongetwijfeld en gelukkig zijn er talrijke inwoners van Belgie en Nederland die zonder vooroordelen en/of vreemde nationalistiche bijgevoelens omgaan met wie in een ander land woont en gewoon respectvol met elkaar omgaan. Ik heb talrijke kennissen en vrienden in Vlaanderen en Nederland en vriendschap is per definitie gebaseerd op wederzijds respect. Ik weet heel goed dat ik de wereld niet kan veranderen, zal niet panisch doen als mensen mij Hollander noemen, maar zeker vrienden er toch op wijzen dat ik het erg onprettig vind (als uitgescholden te worden voel) om zo genoemd te worden omdat ik het niet ben en me ook zeker niet herken in wat daarmee vaak wordt aangeduid. Aan ieder de keuze om, als ik uitleg wat het kan betekenen voor anderen, mij dat beetje respect te geven of niet, zoals ik ook probeer anderen te respecteren (in een samenleving waarin je blijkbaar steeds meer door schelden en discrimineren populair kunt worden).

Wim. Inderdaad, het was hem en ik was vandaag bij hem in Blankenbergen (Ik kreeg zijn 3, 3 meter hoge pawpaws, die hij niet echt lekker vindt en ging ze heel toevallig vandaag uitgraven daar). en heb het met hem besproken en hij heeft je indertijd bij aankoop van enkele abrikozen inderdaad een boompje gegeven en wilde je nog wel wat enthout sturen opnieuw. Misschien moet je hem er zelf nog eens aan herinneren (zal je zijn naam en email in een PB doorgeven straks) maar hij heeft ook op 2 na al zijn perziken weggegeven. De 2 uitzonderingen zijn de Sanguine de Savoie (een bloedperzik, er zijn meer soorten, maar deze is relatief weinig gevoelig aan krul) en de witte uit Aardenburg in Zeeuws-Vlaanderen omdat hij zo mooi groeide. (Heeft wel krul, maar staat toch zeer mooi). In die beslissing om perziken weg te doen speelt zeker ook mee dat dit jaar een jaar was hier waarin perziken niet alleen veel krulprobleem gaven, maar bij veel bomen ook nogal taksterfte optrad. Bij enkele van mijn bomen was dat ook zo. Hieronder enkele foto's van hoe de Witte H. er vandaag nog mooi bijstond:

Ik ga zoeken en navragen Wim. Als je nog aanwijzingen hebt of iets meent te herinneren (bijvoorbeeld waar in Belgie, hoe je dacht dat hij misschien heette, hoe die persoon er uitzag enz.) stuur dan nog even een PBtje. Mogelijk gaat het om een min of meer witte perzik (eigenlijk meer een perkel...een min of meer wilde soort) die in Aardenburg in de tuin van het kleine museum stond. Ik weet dat iemand die ik ken uit Blankenbergen, die diverse keren bij jou geweest is, daarvan enthout genomen heeft en dat we er ook over hebben gesproken dat ook voor jou een exemplaar interessant zou zijn. En Vlamingen hebben iets dat ik als Limburger niet leuk vind, namelijk om Nederlanders Hollanders te noemen (historisch is Limburg nogal uitgezogen door de toenmalige machthebbers...Hollander kan in Limburg een scheldwoord zijn!) .....kan me dus voorstellen dat deze plant zo aan de naam Witte Hollander kwam. Of hij zelf nog een exemplaar van de entingen heeft durf ik niet te zeggen: zie hem morgen en zal zeker eens vragen. Zelf ben ik nog een keer in de zomer naar dat museum gegaan, voor de aangekondigde verhuizing en verkoop ook van de oude tuin en heb er de perkels geproefd (lekker met een bittertje) en enkele pitten gezaaid. Daarvan heb ik nog 1 of 2 bomen. En aangezien perziken vaak zelfbestuivend en min of meer soortecht zaaien, zou dat ook nog een bron kunnen zijn.

Een van de vele soorten fluweelmijt. Jaagt op allerlei nog kleinere insecten en onder meer bladluizen ook. Niet schadelijk en zelfs nuttig in wat ze direct doen. Overigens zijn ook insecten die wel als schadelijk worden gezien vaak toch erg nuttig omdat ze een belangrijke functie hebben in allerlei ecologische verbanden. Schadelijk is het pas echt als je ze met gif e.d. wilt bestrijden, omdat je daarmee vaak de nuttige soorten juist treft, die de schadelijke in de hand kunnen houden en evenwichten totaal verstoort.

Inderdaad nul informatie op alle mogelijke manieren via internet...bij de 2e hooguit wat stockfoto´s van wat het dus duidelijk NIET die soorten is. Helemaal niets hards te vinden....ook in het voor mij leesbare en vertaalbare buitenlands...(neen, ik kan geen Aziatische tekens lezen)...betekent in mijn ogen bijna: "Het bestaat niet"of is zo extreem zeldzaam dat ze het echt ook niet bij t Oude ras, dat Nederlandse soorten verzamelt, hebben.... Heb daarom dikke vraagtekens bij de informatie die die vrijwilligers je gaven, Overigens in dit verband: Er zijn meerdere soorten Aziatische peren. Niet alleen nashi's (Pyrus pyrofolia).....die vaak allemaal, onterecht!, nashi's worden genoemd. Ik kocht onlangs een "Early shu", zeker geen nashi, die door de verkopers onterecht wel als Pyrus pyrofolia werd bestempeld. Deze zgn. Chinapeer (er zijn er meer!) is echter een Pyrus bretschneideri. Je moet dus verdacht zijn op fouten in de naamgeving.

Dat is nou echt gemeen! 😁🙃🤡

Verleden jaar ben ik er geweest in Doesburg, op een zaterdagochtend in oktober en was er nagenoeg alleen toen ik er een paar uur rondliep. Heel toevallig omdat we er dichtbij op vakantie waren, en ze hadden toen nashiperen van 2 rassen: Shinseiki en Neijeseike te koop staan. (Dat stond erbij toen) Omdat ik zelf ook een aantal soorten had staan en deze andere waren dan ik had en bovendien een stuk later en groter, van elk wat gekocht om te proeven. Mijn conclusie was toen dat mijn eigen exemplaren vers van de boom (Kosui, Tama, Chojuro en????) zo veel lekkerder waren geweest in laat augustus en begin september. De Shinseiki vond ik ronduit zonder smaak. De Neijeseiki ging wel. (Ik neem aan dat hun en mijn naamgeving kloppen). Hoewel ze lang te bewaren zijn, zou het kunnen dat de smaak dan toch achteruit gaat? Intussen ook nog andere soorten geproefd dit jaar en gemerkt dat er toch veel verschil is. Een soort die er uit sprong (ik zou niet weten waar je die zou kunnen kopen) is de Sik Chong...waarschijnlijk een interspecifieke soort en ook de An ben pear vond ik een lekker aroma hebben. Ik heb de indruk dat er steeds nieuwe soorten nog ontwikkeld worden die het goed doen in ons klimaat en dat het de moeite waard is daar naar uit te kijken. Nu nog kwekers of verkopers vinden die de stap naar wat nieuwere durven gaan zetten in hun aanbod.

Ik denk, Patrijs, dat je moet vragen: WELKE berk. Als je mijn stukje leest, zie je dat ik het even heb toegespitst op de zilverberk (Betula pendula). Verschillende berken hebben ook wat verschillen in de katjes. Kijk ik naar het tekeningetje naast de foto die je laat zien, dan lijkt dat rechts ook een katje van de zilverberk dat er op staat? 😉 Zeker, als de omstandigheden voor de soort gunstig zijn (armere bodem, zanderige en wat zurige grond) is er een goede kans dat berken gemakkelijk spontaan uitzaaien. Typisch zo een boompje dat je op een geschikte bodem vanzelf meer kunt krijgen dan je lief is. Net zoals essen, elzen, esdoorns, eiken en nog diverse andere bomen die makkelijk uitzaaien of opschot maken. 😁

In het verleden 2x berken gezaaid. Ging in vergelijking met allerlei andere bomen vrij gemakkelijk. Geen lange stratificatietijd* nodig, al zeker geen scarificatie** zoals veel bomen en struiken en vrij snelle opkomst***. Over het algemeen is het zaaien van bomen en struiken toch wat anders dan van eenjarige of tweejarige groenten en bloemen. Ga geen uitgebreide uitleg geven met alle inns en outs. Wel kort enkele belangrijke aandachtspunten die het verschil tussen succes en niks kunnen betekenen. 1. De methode en behandeling per soort kan enorm verschillen!! Zelfs dezelfde methode kan het ene jaar een zaden van een andere partij of boom bij hetzelfde zaad beter werken dan een ander jaar. Advies is om via Google met de Latijnse naam van de plant (dus hier Betula, eventueel aangevuld met de varieteit want dat kan ook nog wat uitmaken: Bijvoorbeeld Diospyros kaki reageert al op een kortere koude stratificatie als Diospyros virginiana) en het woord "propagation"of evt. "seed germination" te zoeken. Als je dit geregeld doet zul je merken dat sommige bronnen betere informatie geven (zelf ervring hebben!!!) en dat er ook vaak - zoals met alles op internet - grote kletskoek wordt verteld. Door een aantal bronnen te vergelijken krijg je toch een aardig idee van een mogelijke aanpak. Twijfel je, dan deel je het zaad in porties en gebruikt bijvoorbeeld 2 methoden om je kansen te verbeteren. Hieronder geef ik bij voorbeeld enkele bronnen voor zilverberk (betula pendula) en hoe ik het zou aanpakken. 2. Vers zaad kiemt vaak sneller/beter dan zaad dat al een of 2 jaar ouder is. Ook het bewaren van het zaad kan essentieel zijn (Asimina triloba bijvoorbeeld NOOIT laten drogen) 3. Werk strikt schoon. Schoon papier bij de zakjesmethode voor wat grotere zaden. Pas gekocht zand of perliet als je zaden een voorbehandeling geeft. Zelfs dan kan schimmel die toeslaat het einde betekenen, het ene zaad is daarvoor veel gevoeliger dan ander, Ik heb nooit chemische middelen gebruikt. Is het kritisch...zaad dat moeilijk te krijgen is....dan best in meerdere kleine porties zodat bij schimmel niet alles dood is. 4. *Bijna alle zaden van bomen, struiken en vaste planten hebben iets van stratificatie nodig. Dat is een koudebehandeling (rond de 5 graden) of een warmtebehandeling (kamertemperatuur of iets warmer) of een afwisseling van beide. Dat kan meerdere keren of zelfs meerdere jaren nodig zijn. Voor sommige soorten, vooral streekeigen zoals berk, kun je dit op natuurlijke wijze in het najaar doen. Wisselende weersomstandigheden (nat, warm, koud, sneeuw, een vorstje enz) maken het embryo in het zaad wakker om te kunnen gaan kiemen dan. Voor andere is het handiger om het wat kunstmatiger (koelkast, vensterbank, onder plastic...) te doen. 5. **Zaden in een erg harde verpakking moeten beschadigd worden. Weken in koud, warm, zeer heet water voor kortere of langere tijd, licht kraken om ze te laten barsten of met een vijltje bijna doorvijlen. Daardoor kan er vocht bij het embryo komen en dit zich gaan ontwikkelen. 6. *** De tijd die het duurt kan enorm verschillen. Er zijn soorten die er jaren over doen. Andere kunnen direct of bijna direct gaan kiemen. 7. Dit is geen harde materie. Doelgericht proberen en ervaring opdoen en die vergelijken met de ervaring van anderen helpt je echt verder. Dat sommige dingen mislukken of extreem lang kunnen duren en veel geduld vragen hort er ook bij. Bovendien ook goed kijken naar de omstandigheden die nodig zijn als de kieming begint zoals: juiste medium; juiste vochtigheid, temperatuur die gewenst is?, hoe groeien de wortels? (wanneer en hoe verspenen of verplanten), hoe overwinteren als jonge plant (vaak veel gevoeliger dan volwassen planten) enzovoort. Hier een paar m.i. goede sites met wat ze over het kiemen van zilverberken zeggen: https://www.treeseedonline.com/store/p204/Silver_Birch_(betula_pendula).html https://www.forestresearch.gov.uk/tools-and-resources/seed-storage/betula-pendula/ https://www.researchgate.net/publication/285948211_Betula_pendula_seed_storage_and_sowing_pre-treatment_Effect_on_germination_and_seedling_emergence_in_container_cultivation Mijn aanpak hier zou zijn om het verse en vrij kleine berkenzaad in een klein bakje bovenop wat vochtig zand een dikke maand in de koelkast te zetten en daarna zo op een zeer lichte plek, niet directe zon en afgedekt met plastic dat ook ventileert rond 15 graden laten kiemen. Zaad oogsten gaat heel makkelijk op het moment dat het rijp is. Zaad niet toedekken alleen licht in het zand duwen. Als ze kiemen na 1e bladpaar met een tandenstokertje uitprikken en in gezeefde potgrond uitplanten in kleine potjes. Als de katjes er zo uitzien is het zaad makkelijk en massaal oogstbaar.

Als het te veel is om ineens aan te leggen, zou ik me beperken tot de stukken die je wel eerst gaat doen. Als je compost hebt of kunt krijgen, gebruik dat dan eerst bovenop (mulchen, zeker met compost, is zoveel slimmer!) waar je gaat zaaien, planten of poten. De rest zou je kunnen "onderhouden" (redelijk kort houden en niet echt in het zaad laten komen) met een draad- of bosmaaier of zeis.* Zo ga je stukje bij beetje verder. Vroege aardappels is een goede teelt waarmee je vaak goed kunt beginnen omdat ze een redelijk onkruidvrije en kruimelige grond achterlaten. Mocht je bodem echt nat zijn (zoals Swa veronderstelt) dan adviseer ik om fruitboompjes te planten op een verhoogd bed. Voor fruitbomen wordt aangehouden dat de bodem tot een 80 cm diepte nooit kletsnat mag zijn en blijven. Voor fruitstruiken of kleiner blijvende boompjes (op een zwakke onderstam geent, vaak struik genoemd) moet dat toch een 50 cm. zijn. * Het voordeel van een zeis is dat je geen bezine of electrisch/accu nodig hebt om te maaien. Zeisen moet je even leren van iemand....het is een snij-techniek die een bepaalde houding en slag vraagt. Als je het met een ervaren iemand een uurtje oefent heb je de slag te pakken en zul je merken dat het ook voor een gezonde senior (ook ik ik ben senior) heel goed te doen is en geen heel zwaar werk. Afdekken met plastic is een slecht idee om meerdere redenen. Het zal kapot gaan en gaandeweg uit elkaar vallen in stukjes en zo al na 1 of 2 seizenen je tuin en waarschijnlijk de verdere omgeving gana vervuilen. Onder het plastic zullen de wortelonkruiden toch nog heel lang overleven en als je het zeil weghaalt zich explosief ontwikkelen. Het helpt dus weinig tot niets Beheren door af en toe maaien van wat er staat is een slimmere manier en levert je, als je zorgt dat je de bloei (eigenlijk de zaadvorming) van het gras en de diverse onkruiden voor bent, ook materiaal om mee te mulchen of te composteren. Een plant die erg goed werkt om je kleibodem diep van structuur te verbeteren en gezonder te maken is luzerne...ook wel gekiemd te koop als alfalfa. Je maakt op je terrein een aantal stroken, 10 a 15 cm. breed volstaat, met een meter of 2 a 3 tussenruimte kunnen losmaken en dan inzaaien met de kleine zaadjes. Het is een doorlevende plant met mooie paarsblauwe bloemen die heel diep wortelt en ook wat stikstof in je bodem vastlegt die een kleine meter groot wordt. Je kunt ze, als ze flink is gegroeid, 1 of 2 x per jaar meemaaien en dan levert ze veel organische stof. Na een jaar of 4 a 5 is de plant "op". Zaad kun je duur zoeken bij een officiele zaadhandel, maar zelf neem ik gewoon wat uit een zakje met kiemgroente alfalfa...bijvoorbeeld hier 2,85 voor 140 gram.....hou je nog veel over om te kiemen. https://depeuleschil.nl/product/alfalfazaad/ Ook sommige gecultiveerde smeerwortelsoorten zijn een uitstekende geleidelijke bodembedekkinng, die gaandeweg veel "onkruid" tegen houdt. Het hoeft echt niet de bocking 14 te zijn, waarvan ooit iemand in Amerika vond dat het de enige goeie is en die wordt nu overal nagepraat. Er zijn diverse wildere of gecultiveerde niet te hoog wordende soorten die zich niet zaaien maar via vrij oppervlakkige wortelstokken een gebied kunnen bedekken. Ook deze kun je af en toe maaien en draagt zo veel bij aan de kwaliteit van de bodem. Zoek iemand die er wat voor de sier heeft staan en haal wat gewortelde wortelstokken uit de grond om over te planten. Let wel op dat je deze niet zomaar ergens in het wild gooit, want dan kan ze natuurvervalsend en invasief gaan worden. lk gebruik o.a. deze naast wat grotere soorten: https://waarneming.nl/species/127143/ Succes gewenst!