weknow

Ik denk eerder dat je voorzichtig moet zijn en het in de gaten houden, Flup. Er zijn waarschijnlijk meer planten die jij hebt staan die mogelijk invasief kunnen zijn of worden en een groter risico lijken te vormen dan deze olijfwilg-soorten (Invasief: in de juiste betekenis van dat woord: namelijk een bedreiging van bestaande natuur omdat ze die overnemen/wezenlijk veranderen en eigen soorten verdringen)...deze is tot hier toe voor zover ik weet en voor zover ik zie geen probleem in mijn heel ruime omgeving. Nog nooit een spontane zaailing aangetroffen bijvoorbeeld en via opschot of wortelstokken is er ook geen echte verspreiding. Het is zelfs niet eens gezegd dat de umbellata een groter probleem zou kunnen worden dan de wat minder aangeboden multiflora. In Nederland en Vlaanderen (Duitsland weet ik niet) is ze ook in tegenstelling tot bijvoorbeeld de rimpelroos die enorm populair is in permacultuurkringen ook nog niet als probleem gesignaleerd door de officiele instanties die dit in de gaten houden. Rosa rugosa met die hele mooie grote bloemen en rozenbottels bijvoorbeeld is dat wel. Ik zit aan de kust en zie ze in de duinen op diverse plekken ineens staan. In het gebied dat ik beheer heb ik een aantal planten weggedaan waar ik er te weinig zicht op heb en staan er nog wel twee op een plek waar ik ze zeker elk jaar een keer sterk intoom en kan controleren. (Maakt veel uitlopers en opschot en ook wel zaailingen, gelukkig steeds op vrij kleine afstand van de moederplanten). Ook over de al om geroemde en in bijna elke voedselbospublicatie gepromote appelbes hoor ik zorgelijke verhalen. Los van dat dit een plant is, zoals een heel stel, met betrekkelijk weinig eet en gebruikswaardeheeft en in mijn ogen meer zegt over het onzin-gehalte dat met de voedselbos-hoax (je bent erg popu als je je tuin met wat fruit of noten een voedselbos noemt of een stuk grond beplant en zegt dat je een voedselbos aanlegt....) ook samenhangt, dan over dat het een echt zinvolle aanvulling zou zijn. Deze is erg geliefd bij vogels en ik zie hoe ze her en der spontaan bovenkomt in bossige gebieden.... Zo is er nog een heel aantal

De link onderaan is van de website van Kwekerij de Zoetewei. Onderaan een ras of selectie van de E. multiflora. Daarvoor een aantal rassen van de E. umbellata. Smaakbeoordeling verschilt sterk per proever en per soort-ras. http://www.kwekerijdezoetewei.be/Fruit_olijfwilg.php Van de E. multiflora "Sweet scarlet" staat op dit moment een pot vol stekjes, vochtig en warm op de vensterbank, naast me en mijn bureau met desktop PC. (Zie fotos...die met de bessen is niet mijn foto, maar van internet afkomstig) Heb een 60 tal zaailingen van E. umballata klaarstaan om als haag aan te planten. Je ziet de E. umbellata zeer veel aan de kust als heggeplant, zeker net over de grens bij Knokke en zuidelijker is het waarschijnlijk de meest toegepaste haagplant. Vol wintergroen, wat bont blad en dicht en zonder doorns en erg makkelijk. Hier nog geen aanwijzingen voor invasiviteit. In natuur eigenlijk nog geen spontane zaailingen aangetroffen zover ik weet. Maar waarschuwing van de Tuinprins is wel zeer terecht met allerlei hoax-voedselbos-planten. In duinen is de - overigens prachtige - Rosa rugosa of rimpelroos her en der aan het oprukken ten koste van beschermde en kwetsbare natuur. Ook de appelbes is m.i. niet onverdacht en verspreidt zich zeer makkelijk. Ik vrees dat de (zogenaamd?) natuurvriendelijke voedselbossen-hoax over een aantal jaren ook veel problemen kan geven. Ook een voedselbos vraagt blijvende aandacht en zorg en toch meer dan wat napraat en uit popuboekjeskennis om een verantwoord stukje duurzame cultuur-natuur aan te leggen. Ik hou mijn hart soms vast om de naiviteit en doe mijn uiterste best om waakzaam en met zorg om te gaan wat ik aanplant en aanleg....vooral ook denkend aan de langere termijn.

Je kunt ze tot mei/juni bewaren en blijven gebruiken mits ze gaaf zijn. Ik bewaar ze vrij koel en vorstvrij. Reageert slecht op veel voeding. Is echt een wortelgewas. Te veel loof geeft geen grotere knollen...dus ben zeer terughoudend met stikstof, is mijn advies. Ook zou de bewaarbaarheid er nogal onder kunnen lijden. (Vergelijk met uien bijvoorbeeld...plofuien lijken geweldig maar bederven zeer snel). De restjes van stokken/takken...een decimeter ongeveer...pot ik nu op en overwinteren in de koude kas...eventueel tijdelijk afgedekt onder een doek of zo mocht het echt hard gaan vriezen. Voortrekken in de woonkomer heeft weinig nut in mijn ogen. In de koude kas beginnen ze in april uit te lopen en zijn ze een 20 a 3 centrimeter hoog eind mei, om uit te planten. De knolvorming begint pas heel laat in het jaar, dus of je ze al vroeg voortrekt of pas vanaf mei/juni laat groeien zal in de oogst weinig uitmaken. Misstaat volstrekt niet in een siertuin. Er wordt momenteel volop geexperimenteerd in Vlaanderen met rassen voor agrarisch gebruik. Leent zich tot hier meer dan uitstekend voor biologische/ecologische teelt omdat er weinig tot geen schade is door schimmels/insecten en het gewas uitstekend en ook mooi gedrongen groeit op een ecologisch gezonde en gevoede bodem.

Oeps...misverstand...onduidelijkheid. 🥳😜 Lijkt me sterk. In winkel nog nooit een "persimmon" gezien. (veel spraakverwarring!! **) Alleen maar kaki's en veel daarvan zijn de zogenaamde sharon-vruchten uit Israel. (Sharon is het merk van kaki's uit Israel, zoals het merk Volkswagen voor een auto uit Duitsland) Mocht iemand ergens in Nederland of Vlaanderen in een winkel een persimoen (dus een D. virginiana) tegenkomen dan graag een alarmbel laten rinkelen, desnoods midden in de nacht, dan wil ik daar meteen naar toe. Ik wil maar zeggen: die zijn helaas niet te koop en door de heel korte bewaarbaarheid ook nauwelijks voor de handel geschikt. De enige manier waarop je een persimon of persimoen kunt eten is als je het geluk hebt om ergens een zeldzame liefhebber te ontmoeten waar je er eentje, niet langer dan 1 a 2 dagen rijp geplukt, kunt proeven. ** De spraakverwarring Ik maak een vergelijking om het duidelijker te maken. Je hebt voertuigen, auto's, automerken en modellen. Een soortgelijke ondervedeling in termen zou je bij planten ook moeten maken. A. Er zijn allerlei voertuigen of vervoersmiddelen (fiets, scooter, driewieler, motor, auto, trein). B. Van de groep auto's zijn er weer allerlei soorten en merken: vrachtauto, SUV, invalide-wagen, stationwagen, formule-1) of: Opel, Citroen, Daf, Porsche, Fiat enzovoort. C. Een merk heeft weer allerlei modellen. Bijvoorbeeld Toyota Auris, Lancer, Aygo... D. Eventueel binnen een model weer allerlei uitvoeringen (Auris met andere motor, hybride of niet, 2 deurs of 4 deurs, bekleding, kleur...) A. Bij de planten FAMILIE van de ebbenhout-achtigen B is er een groep (geslacht/taxon heet dat ) Diospyros. C. Er zijn allerlei "modellen" (soorten heet dat) Diospyros, waarvan er 3 hier van belang zijn. De Diospyros lotus, a Diospyros virginiana en de Diospyros kaki. De bijnaam of volksnaam van de uit Amerika stammende Diospyros virginiana is in het Nederlands de persimon of de persimoen De Diospyros kaki of kortweg Kaki komt uit Azie en wordt ook wel de Japanse "persimmon" genoemd in het Engels. Het Engelse woord persimmon kan dus zowel gaan over eigen Amerikaanse soort Diospyros virginiana als over het geslacht met de soorten persimon, kaki en zelfs de lotus die dan als groep soms ook persimmon worden genoemd. D. Zowel van de Diospyros kaki (kortweg kaki) als van de Diospyros virginiana (kortweg persimoen) zijn er weer een aantal geselecteerde en gekweekte rassen, die min of meer vaste kenmerken hebben. Intussen zijn er bovendie (bij veel fruit komt dit tegenwoordig al voor) kruisingen gemaakt tussen de Amerikaanse D. virginiana en de Aziatische D. kaki. (Dit heet interspecifieke kruisingen en je kunt het zien aan de naamgeving: Diospyros virginiana x kaki) Sterke kanten van beide en dan vooral van de lekkerste vruchten van beide worden bij elkaar gebracht. Kaki heeft grotere vruchten en een veel betere bewaarbaarheid en daarmee verhandelbaarheid. D. virginiana of persimon is veel meer winterhard en geschikt voor koelere klimaten (zoals het onze) en geeft mogelijkheden voor andere smaak-inbreng. Het interspecifieke ras Nikita's gift is een van de betere kruisingen tot hier toe. Je snapt nu misschien, Martijn, waarom wat je in dat zinnetje hierboven schreef erg vreemd is en voor mij en strikt genomen onbegrijpelijk is. In Nederland worden alleen , althans vers, kaki's verkocht (die in Amerika ook persimmons genoemd worden, naast andere soorten) maar wel van verschillende rassen met verschillende kenmerken. Meestal komen die uit landen rond de Middellandse zee (Spanje, Italie, Israel, Turkije, Irak en nog een aantal landen of uit Japan, China en Zuidoost-Azie, maar die vooral via eigen kleinschalige import in Toko's en dergelijke.

Over welk ras of welke rassen heb je het dan, Simon? Want dat maakt een wereld van verschil......

Dat is een heel moeilijk te beantwoorden vraag. Wat je in de winkel koopt is niet een soort. Verschillende rassen, verschillende smaken en dan nog soorten die lang astringent zijn, soms niet meer als ze echt zacht werden na 1,2,3 of meer weken in de fruitschaal en ook soorten die niet of minder astringent zijn. Dan heb je er ook nog die van onrijp meteen rot worden. Ik kocht ook wel eens, zoals verleden week een biologische van De Grote Verleiding, die meteen zacht en heel lekker was...een stuk duurderm, maar dat absoluut waard. Dus in de winkel is het niet een pot nat en ik weet niet welke jij zoal proefde. Eigen kweek soorten zijn soms lekkerder en andere wat minder. Mijn Faufau's zijn dit jaar wat minder zoet dan verleden jaar, maar wel lekker en mooi. Ik proefde ook wel eens die echt niet lekker waren bij een kennis verleden jaar. Groeiomstandigheden? Nikita;s gift is een kruising tussen virginiana en kaki en als ze niet rijp is astringent. Wel rijp wordt ze als zeer lekker beschreven door velen. Dus ik denk dat ze rijp en vers van je boom - zoals alle eigen fruit - meestal beter zal smaken dan wat je -onrijp geplukt en nagerijpt - over het algemeen in supermarktene.d. kunt kopen. De vrucht is een stuk kleiner dan kaki. Astringent (bitter/samentrekkend) klinkt on-aantrekkelijk en is op dat moment ook niet lekker. Maar volgens kenners en ingewijden zijn juist de astringente rassen bij narijpen beter van smaak dan de niet a-stringente die je in principe ook onrijp kunt eten. Daarnaast is de smaak van een virginiana anders, ik denk vaak aanzienlijk beter!!!, romiger, meer aromatisch dan van een kaki en in Nikita zit dat ook wat. Virginiana is ook zachter, moeilijk te bewaren geplukt (lang te bewaren aan de boom, kaki gaat na de eerste vorst meteen rotten....virginiana rijpt verder)...ook wat dat betreft dus appels en peren vergelijken. Er zijn meer verschillende goede smaken. Een objectief antwoord op een vraag als deze bestaat dus niet. Helaas!

Weet je ook welk ras je hebt staan, Appelvrouw?

Hij heet KichenSaller. 😁Een algemeen gebruikte peer-zaailing-onderstam. (Pyrus communis) Oorspronkelijk uit Duitsland. heeft het voordeel dat er in deze zaailingen meer uniformiteit in groei is dan van willekeurige zaailingen. Er zijn nashi-rassen die als ras zwakke groeiers zijn. Dan is een 4 meter (hoog...en breed ook wel bijna) op zo een zaailing reeel. Bij steviger groeiers mag je op den duur aan minstens 5 meter denken. Dat vraagt al om flinke ladders e.d. op den duur om te oogsten. Voordeel van een zaailing onderstam is wel dat de boom veel ouder kan worden, dan wanneer geent op een groeiremmende onderstam.

Voor peer is Doyenne mijn favoriete tussenstam op kwee. Prettig in groeikracht na enting als tussenstam waardoor gauw een gewenst perenras daar op geent kan worden. DdC pakt makkelijk op de Quince onderstam bovendien Maar het lijkt dat Pyrus Pyrofolia wat meer moeite heeft om hier weer op te pakken. Daarom noemde ik bewust die twee andere die beter lijken te gaan. Ik spreek over een 15 a 20-tal entingen over meerdere jaren. 😉

Raar dat die niet loopt. Je zou toch verwachten dat heel veel mensen die zieke en zielige haagjes buxus waarmee Nederland vol lijkt te staan, met bijvoorbeeld deze vervangen. Al die onderstammen die jij noemt leveren hoge en grotere bomen. Dat is in vele situaties niet zo handig. De boom wordt dan behoorlijk groot....Wat liefhebbers graag willen en zelf kunnen maken, is niet hetzelfde als "de handel" in het groot fabriceert en verkoopt en exporteert. Pyrus betulifolia is is goed geschikt voor nashi rondom de Middellandse zeebijvoorbeeld en voor zure, arme grond in hetere klimaten, maar voor ons klimaat heb ik meer dan sterke twijfels. De reden dat ze hier slecht verkrijgbaar is, is dat dit geen wilde peer is voor hier en daarmee ook waarschijnlijk niet zo een geschikte onderstam. Zelf enten van Nashi gaat overigens prima en gemakkelijk en wil je een hanteerbare boom, van pakweg 2,5 a 3,5 meter, kun je gewoon een kwee-onderstam met tussenstammetje gebruiken (Mijn advies: Kies Du Cure = pastoorspeer daarvoor (persoonlijk vind ik dit ook in smaak een ondergewaardeerde prima soort!) of Beurre Hardy voor het tussenstammetje...ik heb daarmee succesvol meerdere jaren nashi's geent. ). Dat namen vaak niet kloppen, kan ik zeker beamen. En zelf determineren is heel moeilijk. Een lekkere soort in onze streken die je bij een kennis kunt proeven kan zo ook een goed begin zijn. Dan maar zonder naam. In de handel, voor aanplant in parken en tuinen, worden nashi's ook meestal zonder ras aangeboden.

@ Chana Er is een apart topic over kiwibessen (kiwi is een andere!!!!) op dit forum. Ik ben zelf zeer tevreden met de planten die sinds 6 a 8 jaar in mijn moestuin staan., dus wat betere ervringen dan appelvrouw. Met de keuze voor Tayberry ben ik het overigens wel eens...de lekkerste van de reeks genoemde bessen. Er zijn een paar min of meer zelfbestuivende soorten kiwibes. Per ras is dat bekend.

Ik heb nu van een 6-tal rassen de vruchten geproefd de afgelopen jaren. De structuur is van allemaal wel vergelijkbaar.. Maar er is veel onderscheid in vruchtgrootte. En vooral: Er is enorm veel onderscheid in smaak. Met name latere rassen die rijpen in oktober en beter te bewaren zijn, smaken in mijn ogen minder: flets, weeig, laf. Ik mis een echt aangenaam aroma of iets van een fruitig smaakje. Kan toeval zijn, dat er daar toch ook betere van zijn en dat ik net de verkeerde proefde. De zomerrassen die rijpen vanaf eind augustus en in september zijn (toevallig?) allemaal wat kleiner van vrucht. De met stip lekkerste die ik heb staan (niet 100% zeker van het ras) is denk ik de Kosui.

Ik heb ook lang getwijfeld. Vooral omdat de knoppen niet scherp en duidelijk zijn gefotogafeerd...het blad kan inderdaad van sommige pruimen en eerder nog van appel zijn. Ik denk appel dus.....vooral vanwege de indruk (niet scherp, dus ik zeg niet dat ik het goed waarneem!) die de knoppen en de takstand me geven. Maar Roos kan het met de volgende links zelf beter bepalen. (De uitstekende website van Fruitpluktuin is via Google moeilijk te vinden, weer zo een gekaapte webiste waar ik veiligheidwaarschuwingen krijg...daarom directe links https://fruitpluktuin.nl/fruit/ is hoofdpagina veilig) Knoppen van appel: Kijk naar het bovenste plaatje op deze bladzijde. De stengel bovenop dit plaatje laat duidelijk bladknoppen zien van appel. Daaronder zie je een stengel met bloemknoppen. Dit is - als het een appel zou zijn - wat je nu of de komende 2 maanden geleidelijk duidelijk zou moeten gaan zien aan vorm. https://fruitpluktuin.nl/fruit/Snoeien/appel Knoppen van pruim. Hier zie je ontwikkeling van (knoppen van) bloemen. Plaatje 1 zou je nu moeten zien, plaatje 2 is wat er rond maart april geleidelijk zichtbaar wordt. https://www.researchgate.net/figure/Stages-of-flower-bud-development-in-Japanese-plum-according-to-Baggiolini-1952-A_fig1_284085442

Lijkt meer op kweek vanwege wortel. Raaigras valt wel mee. Kweek is een probleem. Hardnekkig wortelonkruid dat je met karton zeker niet onderdrukt, eerder voedt. Karton en allerlei andere mulch heeft alleen zin bij als het om onderdrukking van zaadonkruid gaat. Wortelonkruiden worden niet blijvend onderdrukt (wortels overleven soms meerdere jaren) en soms zelf bevorderd door mulch. En elk stukje wortel dat heel gemakkelijk afbreekt bij wieden loopt weer uit. In een lossenbodem met veel organisch materiaal groeit het oppervlakkiger en wordt het geleidelijk makkelijker te verwijderen, dat dan weer wel. maar dat is een proces van jaren.

Maak eens foto´s van een paar knoppen....kijk vooral ook of je verschillende vormen ziet en zet die elk op de foto....waarschijnlijk zul je nu al 2 soorten zien....in ieder geval die waar blad uit gaat komen, maar mogelijk ook (toekomstige) bloemknoppen. Als je vermoedt dat het verschillende fruitsoorten zijn, doe het dan per boom apart. Beetje afhankelijk hoever die al aan het zwellen zijn (hier bij mij soms al zeer ver) kun je daaraan meestal een boom herkennen. Ook kan het helpen om de structuur en tekening van de bast van de stam op de foto te zetten. En het derde wat je kunt doen is rondom de boom een aantal afgevallen bladeren zoeken en die fotograferen. Heel veel kans dat we je hier kunnen helpen. En als het nu nog te vroeg is, vast en zeker over een maand of 2. Zo op afstand hou ik het op slecht onderhouden pruimen of kersen, vanwege de vorm en vele dunne takken en het vele opschot aan de stammen. Maar daar kan ik ook geheel mis zitten.

Wat zeiden ze er over bij de Batterijen???

Ze groeien nog voor de (echt koude) winter!! Het is nu nog even herfst, he..... Maar het gaat er om dat de bodem nu nog niet door en door koud is. Dan kan een plant nog zogenaamde haarwortels maken (onzichtbare, zeer dunne worteltjes) en soms al wat zichtbare kleine wortels. Die zijn essentieel. Met de zachte winters van de laatste jaren heb je kans dat de groei in de bodem zelfs, zij het langzaam, gewoon doorgaat. Echt heel koude periodes waarbij de grond tot een zekere diepte lange tijd bevroren en zeer koud blijft hebben we al zeer lang niet meer gehad, maar die waren enkele decennia geleden nog standaard in de winter. Wat nu dus vaker een probleem is, is dat knoppen sneller gaan uitlopen en als dan in maar/april nog een vorstperiode komt bevriezen delen van een plant. Het probleem is dus dat de winters nu TE zacht zijn. Veel planten die hier al lang groeien vindeneen goede periode winterkou overigens best of zelfs wel fijn. En ook voor het behoud van natuur is flinke kou nodig. De wilde Cornus mas is een plant die bij ons thuishoort en ook Zwarte moerbei staat al enkele eeuwen in onze tuinen. Kiwibes is iets van de laatste jaren en eerder een klimmende struik dan een boom. Ik heb meer dan eens gelezen dat auteurs in tuinboeken zeiden om fruitstruiken (waartoe je kiwibes zou moeten rekenen) zoals bessen en druiven beter in het vroege voorjaar te planten. Reden???????? Maar het zijn nu niet meer dezelfde winters dus als 10, 20, 30 jaar geleden......

Nu planten heeft het voordeel dat planten al wat wortels maken voor de winter. Dat is meestal het slimste. Overigens kun je met planten in potten ook tot mei of zo wachten, dan begint alles later. Bij lage temperaturen kunnen problemen spelen: 1. De cellen van de plant bevriezen. Bij deze soorten zeeeeer onwaarschijnlijk, zelfs in oostelijk Nijmegen. Wat in het ergste geval kan gebeuren is dat een plant invriest of terugvriest, vooral als ze later inn de winter al zou beginnen uitlopen. Die kans is kleiner als je de planten al uitplant. Als je ze ergens binnen of zeer beschut bewaart zal het seintje: "knoppen ga groeien"wel al eerder worden gegeven. Een plant die al wat geworteld is zal dit eerder overleven dan een pas geplante. Loopt bijna altijd terug uit. Voor kornoelje (welke? want dat kan veel uitmaken!) en moerbei zal dit wel meevallen. Kiwibes (welke? Isaii is veel gevoeliger hiervoor dan meeste andere) zou dit eerder kunnen gebeuren. 2. De plant verdroogt door uitdrogende (vooral oosten en noorden) wind en vorst, Dit is het grootste risico en die kans is minder door nu te planten. 3. Planten verdrinken omdat ze te nat staan of bodem te weinig doorl;atend is. samen met zelfd lichte vorst dodelijk. Is een bodemprobleem en minder een plantprobleem. Kortom: Kan dus allebei. Als je ze nog niet uitplant is mijn advies om ze toch alvast tijdelijk in grotere potten over te planten zolang je ze beschut of ergens in een kasje of zo houdt. Ik zit in een veel zachter stukjeNederland en dus niet hemelaam te vergelijken. Kan dus allebei. Ik heb eergisteren nog een kiwibes in de grond gezet, die al 2 jaar in een 3-literpot buiten stond. Moerbeien zaailingen overwinteren bij mij vanaf 2e jaar ook buiten in potten. Gele kornoelje die dit jaar uitkwam zet ik in de koude kas, niet zozeer omdat ik bang ben voor bevriezen maar omdat ik ze in het oog wil houden. Buiten, uitgeplant en in pot, zijn de konijnen er gek op en eten systematisch de jonge twijgen af, soms zelfs verder dan de ent....weg dure varieteit.

Moeilijk precies te zien op de foto, ook vanwege de vogelkers. Ziet er niet erg uit. Is tijdelijke plant. Vooral nut als bodembedekker en beetje als groen voor compost of evt. snelle mulch elders. Geen reden voor ingrijpen mijns inziens!! Ik denk dat dit normaal is. Hoewel bij mij Phacelia i erg laat gezaaid in een zeer zachte winter soms overleefde en in voorjaar snel ging bloeien, zal een een jarige als deze normaal afsterven bij minder licht en een beetje echte kou. Heeft het bij jou al gevroren en misschien ook in de kas net even? Bladpunten zouden dan even vorst gehad kunnen hebben? Anders zou het nog kunnen dat de bodem wat dieper erg droog is en deze soort net even te droog was. Maar heel waarschijnlijk vind ik dit niet, aangezien Phacelia een plant is die van nature op stenige bodems groeit en wat droogte aan zou moeten kunnen. Wat ook nog kan als vorge dingen niet gelden, is dat je mest of chemische middelen hebt gebruikt die nog als residu in de bodem zitten, waarvoor juist deze wat extra gevoelig is.

Dit soort dingen wordt inderdaad beweerd en nagepraat en geloofd in o.a. permacultuurfilmpjes op Youtube e.d. Eerlijk gezegd word ik er vooral een beetje moe van. Nooit is duidelijk waar deze ideeen op zijn gebaseerd. Geen serieuze onderzoeken, laat staan meer wetenschappelijke aanpak of onderbouwing. Iedereen is vrij om te onderzoeken en proberen, daarvoor ruimte te nemen, maar dit soort mythevorming helpt niks verder en geeft de ecologische benadering binnen tuinieren en landbouw, die sommige permaculturisten lijken op te eisen als was het hun uitvinding, bepaald geen geloofwaardigheid. Als je een beetje kennis hebt van hoe dit schimmel, waarvan sporen al om wel in de lucht voorkomen, door nat najaarsweer infecteert en dat bijna alleen perzik en de gladschillige variant nectarine er echt gevoelig voor zijn, dan zou iemand die beweert er een oplossing voor te weten toch minstens iets meer moeten kunnen vertellen (minstens een vermoeden) van hoe het op deze infectiecyclus invloed heeft. Over het algemeen kunnen perziken niet zo goed tegen (koude, afkoelende) zeewind en zullen ze op beschutte plekken, waar meer warmte is, makkelijker dragen en rijp worden. Ik woon een 15 km. landinwaarts van de kust en heb daar altijd enkele perkels en perziken gehad. Sinds 8 jaar beheer ik op 1 km. van de kust 2 hectare met veel fruit en ook een aantal perziken. Ik heb de INDRUK (en niet meer dan dat) dat de perziken aan de kust aanzienlijk minder krulziekte laten zien dan bij mij aan huis. (De laatste uit mijn tuin staat overigens klaar om te verhuizen naar het voedselpark aan de kust). Op zich is de grond aan de kust (jonge zeeklie) minder goed voor perzik dan - na 30 jaar beheren op een manier die nu ineens permacultuur genoemd wordt - die aan aan huis. Ook ander fruit, zoals druiven, appels, peren doen het aan de kust niet minder als je kijkt naar allerlei schimmel-aantastingen. (Historisch gegeven is bovendien dat in Zeeland perziken kleinschalig werden geteeld, hetgeen ook een aanwijzing kan zijn van dat de omstandigheden iets gunstiger waren...?) Ik zie 3 mogelijke verklaringen voor wat ik denk te zien: 1. Dichtbij de kust hier in Zeeuws-Vlaanderen valt op jaarbasis aanzienlijk minder regen en zijn meer uren zon dan meer in het binnenland. De gemiddelde temperatuur is er overigens ook iets lager, maar de winters een stuk zachter dan overal elders in Nederland. 2. Meer wind geeft een gunstig (opdrogend) effect op gewassen, waardoor schimmels zich minder ontwikkelen. 3. De ziltheid van de wind die vooral uit het westen komt heeft invloed op schimmels. Ook het verschijnsel dat de aantasting per ras en per jaar kan verschillen is een aanwijzing. Er zijn ongetwijfeld meer en minder gevoelige rassen (verklaringen daarvoor nog niet gevonden....welke factor bepaalt de weerbaarheid??????) maar uit wat ik zie en vooral ook hoor van andere fruitliefhebbers is het niet zo dat een ras dat het in het ene gebied zeer goed doet (weinig krul) in een ander gebied niet veel meer last kan hebben. Bovendien zijn de termen waarmee we erover praten en de precieze effecten van krulziekte op bomen (blad, hout, groei, vruchtzetting, vruchtontwikkeling) ook nog maar in grote lijnen bekend. Bovendien gaan er ook nog allerlei "waarnemingen" rond over krulziekteaantasting, waarbij andere ziekteverschijnselen foutief onder het kopje krulziekte worden gebracht. Wat ik hiermee wil zeggen is, dat we al met al nog heel veel over deze schimmelaanatsting kunen leren.

Schoffelen. Of gras laten groeien tot bosjes en uittrekken. Of het alleen op plekken weghalen waar het op dat moment in de weg staat..... Bodem wil begroeien, want dat is natuurlijk en echt ecologisch. Jij hebt er nu gras gezaaid. Was dat hooi ecologisch geteeld? Wel erg vreemd...permacultuur......op het ritme van de natuur tuinieren willen, maar wel METEEN moeten kunnen beginnen. Toch wel een erg raar en tegenstrijdig uitgangspunt lijkt me. Mijn advies: begin, vooral met wat je hebt ter plekke, eerst aan een gezonde levende bodem te werken. Door sommige permacultuurgeroes (die ik verdenk van eerder zelf-uitgeroepen dan echt ervaren en kundig te zijn in ecologisch denken en tuinieren) wordt mulchen bijna tot een heilige handeling verheven....terwijl het eerder SOMS iets nuttigs kan zijn. Tuinieren is geduld hebben. Ecologisch tuinieren is geen religie, hoewel permacultuur vaak wel bijna als een religie wordt verkondigd en gevolgd.

Verschil in groeiwijze en groeisnelheid kan dan een probleem zijn als je er 2 combineert, je krijgt moeilijk een gesloten heg. Struikkamperfoelie vin dik ook nog een optie, hoewel die snel groeit (maar ook dicht-groeit). Struik-klimop zou ik persoonlijk niet gauw kiezen, naar ik ken je omstandigheden natuurlijk niet. Die heeft een hekwerk nodig om goed te groeien als wat strakkere haag en neigt toch naar woekeren. Dit leek me een aardig overzichtje via Google.....omdat het lager moet blijven koos ik als zoekwoord een alternatief voor buxus als heg. http://tuinierenopzand.blogspot.com/2018/05/acht-alternatieven-voor-buxus-en-nog.html

Neen. Dat zal theoretisch kunnen, maar praktisch nauwelijks. Zeker niet als je ook nog bloei en besjes wilt. Op een meter of 2 hoogte zal nog wel lukken, mits strak bijhouden. Een beperkte breedte kun je alleen behouden als je ( met dikke handschoenen voor de doorns) heel geregeld knipt. En knippen doe je m.i. makkelijker met een snoeischaar (dikke takken!!) dan met een heggeschaar. Je kunt beter een andere haag overwegen, denk ik: haagbeuk? Zilverbes? = elagnus ebbingie of olijfwil, maar niet die min of meer klimmende vorm. https://www.google.com/search?q=olijfwilg+haag&sxsrf=ALeKk01SRYwmgHg5wnhDM6vIYCmTS28nOg:1606405874205&tbm=isch&source=iu&ictx=1&fir=2Ke3ifgp2wFNBM%2CgL3Gfyr4PnBTSM%2C_&vet=1&usg=AI4_-kRQKlpa8EIJVBZnJAcj03-gWav-DA&sa=X&ved=2ahUKEwi6yPybyKDtAhXEzaQKHeUXDPUQ9QF6BAgDECo&biw=1680&bih=907#imgrc=2Ke3ifgp2wFNBM of toch maar een liguster of niet te versmaden, een niet te gestekeld hulst (bijvoorbeeld: Ilex x meserveae) Heel vreemd overigens dat vuurdoorn in Nederland bijna altijd tegen een muur of als eenhaag- grote normaal dan wel - wordt aangeplant!.... Hier bij mij ook, maar daar was een dichte gesloten haag 35 jaar geleden ook precies de bedoeling. En omdat ze zo stekelig is kunnen vogels er veilig tegen katten in broeden. Deze grote struik komt heel veel mooier tot zijn recht als solitaire plant en daarvoor zou ik ze vooral graag aanbevelen.

Deze twee kruisingen van Diospyros virginiana met kaki komen, zoals veel planten van Vreeken, van kwekerij de Zoetewei in de buurt van het Vlaamse Mechelen. http://www.kwekerijdezoetewei.be/Fruit_kaki.php Blijkbaar heeft Vreeken een selectie gemaakt uit het uitgebreide,( heel vernieuwende maar soms ook nog experimentele in de zin dat de echte tuinkwaliteit van allerlei planten nog zal moeten gaan blijken....) aanbod van deze kwekerij. De Zoetewei is alleen te bezoeken tijdens 2 open weekenden, in coronatijd zelfs dat niet...je kunt planten bestellen en dan aan de deur afhalen. Ergens anders zijn ze niet te krijgen in Nederland en Vlaanderen. De kwaliteit is goed, maar de planten zijn nog vrij klein...de entingen afgelopen voorjaar gemaakt. Leuk dat Vreeken enkele soorten uit dat assortiment te koop aanbiedt en daarbij dan dezelfde prijzen ongeveer hanteert, als je zelf naar de Zoetewei toegaat. Als je bij Vreeken online bestelt, moet je rekenen op een soms heeeeeel lange levertijd (kan maanden duren en in porties komen waarbij je telksens opnieuw verzendkosten betaalt...lees dus hun voorwaarden goed!). Ze rekenen bovendien naast verzendkosten per plant dan een kleine toeslag voor inpakken. Maar dan zijn ze inderdaad goed verpakt. Als je zelf naar de winkel kunt, speelt dit allemaal niet. Als je een nog beter assortiment van planten wilt en een zeer kundig advies daarbij is er maar 1 adres in onze lage landen en dat is bij de liefhebber, kweker en veredelaar van de Moerbeiboom in Geraardsbergen. De website http://demoerbeiboom.be/?fbclid=IwAR33n_Nh_SjbDBOEPtI4Dv1tGrQaZYqMrJwAFT1oo4z4KlT7ENTFvq6xqGY wordt langzaam opnieuw gemaakt , was gehackt in het verleden, maar je vindt er wel een idee van wat hij allemaal heeft https://drive.google.com/file/d/1qt2UzVrWVrQI8YBgW32xRySOGn_C1WlW/viewen daarnaast ook een pagina op Facebook, welke niet vast wordt bijgehouden. https://www.facebook.com/De-Moerbeiboom-2114782185413388/ Op Facebook is er ook een Engelstalige groep over Diospyros, waarin de eigenaar van de Moerbeiboom actief is en soms iets van zijn kunde deelt. https://www.facebook.com/groups/persimmonworld In Nederland is er voor zover ik weet verder heel weinig op dit gebied te krijgen, hier en daar 1 of 2 rassen. Eetbaargoed in Vaassen heeft wel een paar behoorlijke soorten in het assortiment. https://www.eetbaargoed.nl/product-categorie/kaki-persimoen/ Nikita's gift staat daar ook bij. Ik vermoed dat ze hun planten van een kweker ergens in NL betrekken, dus ergens moet misschien nog wel meer verkijgbaar zijn....?

Je zegt dit omdat er overal staat dat mest en kalk niet samengaan, vermoed ik? Er wordt zelden bijverteld waarom dat is. En als je dat wat begrijpt, kun je beter beslissen of je beide wel zonder meer moet gooien en als je dat toch wenst, wanneer. Ik ga moeite doen om je een totaalbeeld te geven van wat hier speelt. Het is een foutieve dooddoener dat je vooral kalk zou moeten gooien tegen te zure grond. Een ( meestal onbetrouwbaar en nietszeggend) PH testje kost niks en heeft elk tuincentrum en misschien ook wel bouwmarkt intussen in huis met maar een doel. Lekker kalk verkopen. Bijgeleverde tabellen van de tuinkalk-leverancier vertellen de verkoper die er ook de ballen verstand van heeft in 99,9% van de gevallen dat hij moet adviseren om maar eens goed te kalken. En dus denkt iedereen dat kalk nodig en belangrijk is. Dat is voor 90% grote onzin en kletskoek! Dat je in de winter beter niet mest geeft klopt, want er is nauwelijks of geen groei met 2 gevolgen: de mest is al weggespoeld en in de lucht vervlogen voordat planten er iets mee kunnen doen (Let op: het is dus ook zeer slecht voor het milieu: stikstof en fosfaten worden nog extra in het milieu gebracht....he precies de probleemstoffen van tegenwoordig) Bovendien: groei die dan door m.n. de N, stikstof, in de mest toch wordt gepusht en opgeslagen in de planten zonder echt goed gebruikt, levert in sommige groenten, in kassen maar daar niet alleen, die 's winters toch wat groeien (bladgroenten e.d.) een hoge opslag van nitraten, welke in ons lichaam naar giftig en kankerverwekkend nitriet worden omgezet. Met dit stuk van mijn uitleg heb je meteen een reden om de paardenmest niet nu op te brengen, maar ergens vochtig en goed afgedekt te laten rijpen en rotten voordat je ze gaat gebruiken. Mocht er geen stro in gemengd zijn, is mijn advies om dat wel toe te voegen zodat de koolstof uit de stro voedingstoffen kan binden en er een soort compostering optreedt. Is kalk nodig? Mijn antwoord: meestal niet en als wel, meestal ook nog zeer weinig....zeker heel veel minder dan wordt geadviseerd en ook op de pakken staat. Redenen: 1. Verschillende grondsoorten (en daarmee verbonden verschillende planten die er op groeien) mogen een verschillende PH hebben en de planten die daarop groeien ook! De gewenste en benodigde PH is dus geen losse waarde, maar is verbonden aan het soort bodem wat je hebt en dat bepaalt ook welke PH planten daar het lieftse hebben. Heb je een wat zurige zandgrond dan is een PH van 5,5 a 6,5 ideaal. Heb je een kalkrijke leem of kleibodem, dan mag voor zowat alle groenten de goede PH tussen 6,2 en 7,2 zijn. Echt zure veen grond is een grond waar geregeld een lagere dosis zachte kalk zeker kan helpen. Maar dan liever 3x per jaar een beetje, dan in de winter veel. 2. Te zure groeimilieus waren (en zijn nog vaak) het gevolg van bemesting. Veel nitraatrijke (een vorm van stikstof) kunstmeststoffen (bijna alle!) werken verzurend en het geldt ook voor verse mest vaak. Bovendien, als deze IN de grond gebracht worden (ploegen, inspitten) wordt het verzurend effect nog versterkt door het zuurstofarme milieu. Kalken is dus vooral een noodzaak in landbouw of een tuin waar sterk met kunstmest wordt gemest. Zonder die kalk maakt dat hoge mestgebruik de tuin onvruchtbaar. Door te kalken wordt dit tijdelijk tegengehouden, maar de bodem wordt daarmee wel - letterlijk! - uitgemergeld. (Met naast mindere vruchtbaarheid nog een aantal problemen die de verschraling versnellen)Dit is momenteel een enorm probleem in de landbouw over de hele wereld, waar landbouwgrond al veel vruchtbaarheid aan het verliezen is en andere methoden (minder grondbewerking, toevoegen van organische stof) worden gezocht om nog grotere voedsel-productie-problemen te voorkomen. 3. Vanuit punt 2 wordt een effect van kalk al zichtbaar dat veel belangrijker is dan de zuurgraad, maar dat weinig mensen kennen. Kalk activeert de omzetting en het ter beschikking komen van vooral stikstof, maar ook andere voedingstoffen voor planten, in de bodem. In de winter werkt dit nog nauwelijks, en daarom kan het minder kwaad om dan kalk te strooien. Bovendien ligt landbouwgrond dan vaak braak, dus dan kan het ook makkelijk. En kalk strooien en ook nog verse- of kunstmest strooien tegelijk versterkt elkaar. Er komt veel voeding tegelijk vrij en die is snel weg, opgebruikt en vervlogen.....en kunstmest en verse mest werken sowieso al meteen en heel sterk...dus dat nog eens stimuleren met kalk is helemaal water naar de zee dragen. 4. In een moestuin is een geleidelijk voedende bodem wat je graag wilt De planten worden dan NIET opgejaagd met ongezonde groei en plof-resultaten, maar vinden geleidelijk alles in de bodem wat ze nodig hebben. Dat bereik je op 2 manieren: door de bodem en het bodemleven te voeden met organische stof, waarbij compost zeker in een moestuin het meest ideale spul is. Leuke bijkomstigheid is dat in compost ook volop bouwstof calcium, kalk dus, van de daarin onmgezette planten zit. Dus met compost geef je indirect ook kalk die er in zit en stuur je de zuurgraad...die wordt op erg zure grond wat hoger en op te basische grond iets meer richting neutraal. Bovendien activeer je hiermee het bodemleven, dat in samenwerking met de planten voor betere, gezondere, groeiomstandigheden en voedingstoffen voor de planten kan zorgen. Als je ervoor kiest of soms toch denkt dat extra bemesten gewenst is (als je het verstandig opbouwt met compost is dat eigenlijk bijna nooit!...maar goed dat is weer een ander verhaal) kies dan voor langzaamwerkende milde organische mest zoals gedroogde koemest of goed verteerde koemest of paardenmest. Dat is vergelijkbaar met compost. Overigens kun je mest ook mee gebruiken in het composteren...helemaal ideaal! Die compost maakt kalk dus overbodig en hoef je niet in de bodem te brengen. Ideaal om mee te mulche....en aangezien de voedingstoffen er in stabiel zijn vastgelegd hoeftje voor uitspoelen en verdampen en de milieueffecten daarvan ook niet bang te zijn. Ik hoop dat je met dit verhaal beter begrijpt hoe je eventueel paardenmest verstandig kunt gebruiken. En tevens beter kunt nagaan of kalk geven daarbij nog echt nodig is. Hoe dan ook...als je het doet, doe het geleidelijk en in kleine doses en kies voor zachtwerkende soorten kalk. Ook op organische mest heeft kalk een omzettingsversnellend effect (reden waarom je beter geen kalk bijvoegt aan een compostbak of- hoop!), maar behalve dat het jammer is om het zo maar en eventueel overbodig te gebruiken of je voedingstoffen onnodig te verbruiken, zijn er geen echte gevaren aan een eventuele combi van die beide verbonden bij het op je grond brengen.